Απόσπασμα από το βιβλίο του Μάρκου Αβέρκιου Ρούσσου: « Σαντορίνη Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις
«Τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀποκρηᾶς καὶ τὴν Τυρινὴ ἐγίνοντο πάρα πολλοί μασκάροι ποὺ γύριζαν τὰ σοκάκια ἀκολουθούμενοι ἀπὸ τὸ Κοπελομάνι ποὺ ντραομάνιζε νάατζοι –νάατζοι οἱ μασκάροι. Τοῦτο ἐπαναλμβάνετο σ΄ ὅ λη τη διαδρομή μέχρις ὅτου ἔφθαναν στὴ πλατεῖα τοῦ χωριοῦ. Ἡ πλατεῖα ἐστρώνετο ἀπὸ τὴν προηγουμένη μέρα μὲ ἀλισμαριὰ καὶ οἱ φωνὲς καὶ τὰ γέλια ἀντηχοῦσαν σ’ὁλάκερο τὸ χωριὸ στὰ σοκκάκια καὶ στὶς σοφίτες. Ἦταν τόσο ὄμορφα, τόσο σεμνά τόσο σεμνὰ τόσο ἀδελφεμένα σαν να ἦταν ὁλάκερο τὸ χωριὸ μιὰ ὀικογένεια. Στὸ τέλος ἂρχιζε ὁ χορὸς, ἀλλὰ τὸ περίεργο εἶναι ὅτι ποτὲ δὲν ἔ΄παιζαν βιολιὰ και λαοῦτα παρά μονάχα τζαμποῦνες.
Τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς ὅλες οἱ νοικοκυρὲς, ἔφτιαχναν τα πατροπαράδοτα λατζάνια, τὶς νόστιμες χυλοπίττες καὶ τὸ ρυζόγαλο. Τὰ μεσάνυχτα ἀπόντου 12 ἡ ὣρα ἔτρωγαν τὴν τελευταία «πασχαλινή τροφὴ :ἀυγό μιας και μὲ τὸ αὐγό θ’ ἂρχιζε καὶ πάλι ἡ Πασχαλιά.»
Σύμφωνα πάλι με τον Μάρκο Αβέρκιο Ρούσσο, τα αποκρηανά τραγούδια που ακουγόντουσαν ήταν[1] :Ρίχνω τα αγκιστράκι μου,, Δάφνης μου πήρες κλωνάρι, Αφουγκραστέίτε να σας πω, Εγώ είμαι ενός ψαρά παιδί κ.ο.κ.
Ενώ τα «τσακίσματα»της Σαντορίνης γι αυτή την περίοδο ήταν:
Ήλθανε κι οι αποκριές με γέλοια και τραγούδια, ήλθε και η Σαρακοστή μ ελιές και με μαρούλια
Στον ποταμό τα αλιγαριές σε φίλησα μα δεν το λες
Τούτες οι μέρες τόχουνε τούτες οι εβδομάδες, να τραγουδούνε τα παιδιά να χαίρονται οι μανάδες
Στ Ακρωτήρι βγαίνει η κάπαρι, τα λόγια σου είναι ζάχαρη
Αγία μου Σαρακοστή με τη αρηανή σου, να μ αξιώσει η Χάρη Σου, και η Ανάστασή Σου.
Στον Πύργο το πια το νερό, ηβραχνιασα και δεν μπορώ
[1] Τo «Καλλιστορώντας»βρίσκεται στη διαδικασία καταγραφής των ακουσμάτων αυτών. Όποιος όποια έχει τέτοιο υλικό σε κασέττα ή οπουδήποτε αλλού από προσωπική καταγραφή αν θέλει ας επικοινωνήσει μαζί μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου