Θεοφάνεια στη Σαντορίνη ( 2010)

Με ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά σας μεταφέρω 2 βιντεάκι από την ιστοσελίδα " www.neasantorinis.gr. Eίναι τα βίντεο από τα Θεοφάνεια φέτος

1) Από το Ακρωτήρι:
Θα σας αντιγράψω το σχόλιο της ιστοσελίδας γιατί νομίζω αρκει.....


Μας έκανε να δακρύσουμε σήμερα ο παπάς του Ακρωτηριού. Πήρε το σταυρό και στάθηκε μπροστά στη μανιασμένη θάλασσα. Βράχηκε , ζορίστηκε , αλλά τα αγίασε τα νερά. Μας συγκίνησε γιατί είναι Σαντορινιός και από τους νέους Ιερωμένους που το λέει και η ψυχή τους και η καρδιά τους. Ότι άσχημο έχουμε ακούσει και έχουμε δει για τον κλήρο τα τελευταία χρόνια, τα σκέπασε το ράσο του Παπά μας στο Ακρωτήρι. Χαρίζουμε αυτές τις φωτογραφία σε αυτούς που λένε διάφορα για την Ορθόδοξη Εκκλησία.Ο θεός να σε έχει καλά Παπά. Σε ευχαριστούμε.

ο παπάς του χωριού λέγεται παπα Βαγγέλης Φουστέρης και αξίζει νομίζω να αναφερθεί το όνομα του.... Παπα Βαγγέλη οι Ακρωτηριανοί μάλλον έχουνε χαρές σήμερα και γι αυτό υπευθυνος είσαι εσυ!!!! Πάντα άξιος.......Ευτυχώς υπάρχει συνέχεια της Μεγάλης Εκκλησιαστικής Παράδοσης της Σαντορίνης....Ευτυχώς δεν χάθηκαν όλα

2) Από όλα τα χωριά!!!




Και του χρόνου!!!!!

Μανώλης Μητσιάς - Σαντορίνη

Λαογραφικός Ομιλος Σαντορίνης

Η πρώτη εμφάνιση του Λαογραφικού Ομίλου της Πανθηραϊκής ένωσης έγινε τον Φεβρουάριο του 1979 στο ξενοδοχείο King George, όπου αναβίωσαν τα " Στέφανα του γάμου". Ακολούθησαν πολλές εμφανίσεις του σε χορούς και συνεστιάσεις που έδιναν οι σύλλογοι του νησιού μας, παρουσιάζοντας εκτός των άλλων το έθιμο του κλήδωνα και άλλα αυτοσχέδια παραδοσιακά. Ο Λαογραφικός Όμιλος Σαντορίνης συμμετείχε και σε ηχογράφηση στο διπλό δίσκο της Μαρίζας Κωχ " Αιγαίο " όπως και στη ραδιοφωνική εκπομπή του Γιάννη Ματζουράνη . Ενώ η Γουλιελμία Συρίγου Μονιούδη στο βιβλίο της « Η Σαντορίνη μου» γράφει χαρακτηριστικά: « Μια εποχή αξέχαστη αφού και εμείς οι μεγάλοι που βρεθήκαμε ανάμεσα στα παιδιά πήραμε από τη δροσιά και τη ζωντάνια τους, και νιώσαμε τη βαθειά ικανοποίηση για την εκπλήρωση ενός ονείρου άπιαστου ως τότε που ήταν η δημιουργία ενός παραδοσιακού χορευτικού συγκροτήματος που τόσο έλειπε από το νησι….. Εντυπωσιακή ήταν η προθυμια που είχαν και οι οργανοπαίχτες μας. Θυμάμαι ότι σε μία από τις πρόβες εκείνες, συμμετείχαν τρία βιολιά, δυο λαούτα, δύο κλαρίνα, πίπιζα και κιθάρα … Το βράδυ της παρουσιασης της εκπομπής όλος ο Όμιλος και οι συντελεστές βρέθηκαν για να γιορτάσουν αυτό το γεγονός… Τότε ακούστηκε και το πιο κάτω δίστιχο που θαρρείς και γράφτηκε για τούτη την περίπτωση.: « Η μέρα η σημερινή δεν είναι σαν τις άλλες γιορτάζει η Σαντορίνη μου και έχω χαρές μεγάλες….
Έτσι διαβήκαν τα χρόνια εκείνης της γενιάς των παιδιών του Λ.Ο.Σ. με την καρδιά τους γεμάτη πίστη και αγάπη γι αυτό που έκαναν, δίχως να λογαριάζουν κόπο και χρόνο με μοναδική ευχαρίστηση την ικανοποίηση να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Και όταν ο πουρήνας εκείνος για διάφορους λόγους εξέλειπε είχε ήδη κάνει το μπόλιασμα στους διαφορετικούς πολιτιστικούς συλλόγους που υπάρχουν σήμερα στο νησί. ……»

Για πάμε λοιπόν να τους ακούσουμε... να μερακλώσουμε... να συγκινηθούμε... να δούμε ποιούς από τα μέλη του Ομίλου γνωρίζουμε... να νευριάσουμε !!!

1) Μπάλος Ρεπατι


2) Eνότητα με νησιώτικα



( Στη φωτογραφία που τη λάβαμε από το ανεκτίμητο αρχείο της Εφημερίδας " Θηραϊκά Νέα" παρουσιάζεται η τελευταία Ομάδα του Λαογραφικού ομίλου μαζί με τους οργανοπαίχτες)

Κάλαντα Θεοφανείων Σαντορίνης - Χορός & Τραγούδι από το Λαογραφικό Όμιλο Σαντορίνης

Πάμε σαν άλλοτε......





στο βίντεο που προηγείται ο Λαογραφικός Όμιλος Σαντορίνης της Πανθηραϊκής Ενώσεως παρουσιάζει δείγμα από τα παραδοσιακά φωτοκάλαντα της Σαντορίνης , όπως μαγνητοσκοπήθηκαν στην Πλάκα στις αρχές του 1980 και προβλήθηκαν από την Ε.Ρ.Τ. και την Εκπομπή του Παναγιώτη Μυλωνα. Στη συνέχεια ακολουθούν δίστιχα χοροί και τραγούδια από τον Ομιλο με τη Συνοδεία των : Γεράσιμο Καφούρο και Δημήτρη Νομικό ( Μανολίτσο) στο βιολί, Τζανή Αργυρό στο λαούτο.

Ξέρετε ότι;

• Ξέρετε ότι οι : Μαρίνος Πιτσικάλης, Μιχάλης Σιγάλας, Μαριάννα Σιγάλα, Δέσποινα Σανούδου, Παναγιώτα Πρέκα - Παπαδήμα, Κώστας Συρίγος, Χαράλαμπος Ρούσσος, Μάνος Δανέζης είναι μερικοί από τους Καθηγητές Πανεπιστημίου που τιμάνε τον τόπο καταγωγής τους; ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ!! ( θα επανέλθουμε με επιπλέον αναφορές)

Ηλίας Βενέζης - Θεοσκέπαστη

Άξαφνα ψίθυρος σιγονότατος, ψαλμωδία κατανυκτική, φωνή ικέτις, μπερδεύοντας με τη φωνή της ερημίας και της θαλάσσης, έφτασε στ' αυτιά μας. Xείλη γυναικεία έψελναν ύμνους χριστιανικούς. Kάτω απ' τα ερείπια του κάστρου των Φράγκων, η ταπεινή μελωδία της Oρθοδοξίας, βεβαίωση της συνέχειας, τι συγκίνηση που ήταν!

Σαν να μας έσεισε αγέρας βίαιος. Kάμαμε ακόμα λίγα βήματα. Kαι τότε πρόβαλε μπρος στα μάτια μας, όραμα θαμπωτικό, αλησμόνητο για πάντα, άσπρο, πάλλευκο: η "Θεοσκέπαστη". Πάνω απ' τα κρεμαστά νερά, στον άγριο βράχο, πάνω απ' το ηφαίστειο.

Oι ύμνοι τώρα έρχονται πιο καθαροί. Προχωρήσαμε, μπήκαμε στη Θεοσκέπαστη. Κατακάθαρο, γυμνό, κατάγυμνο ήταν το ξωκκλήσι, καθώς όλα τα ξωκκλήσια των Eλλήνων. Mονάχα ένα ξυλόγλυπτο, παλιό, παμπάλαιο τέμπλο. Kαι μπρος στο Iερό, κάτω απ' το φαγωμένο τέμπλο, γονατισμένες πάνω στις πλάκες, με σκυφτό κεφάλι, αποτραβηγμένες στη δέησή τους, μονάχες με τον εαυτό τους και με το Θεό, ξιπόλυτες, οι μαυροφορεμένες γυναίκες, που είχαμε δει από μακριά, έψελναν. H μια διάβαζε τα τροπάρια απ' τη Σύνοψη, οι άλλες, οι αγράμματες, μουρμούριζαν μαζί της. Eίχαν ανάψει τα καντήλια, έξω ήταν το πέλαγο, τα "συστήματα των υδάτων" όλα ήταν κατάνυξη κ' ερημιά. Oι γυναίκες λέγαν την Aκολουθία του Mικρού Παρακλητικού Kανόνος:

"Προστασίαν και σκέπην ζωής εμής τίθημι σε, Θεογεννήτορ Πάρθενε, συ με κυβέρνησον προς τον λιμένα σου". "Διάσωσον από κινδύνων τους δούλους σου, Θεοτόκε, ότι πάντες μετά Θεόν εις σε καταφεύγομεν".

Άκουσον τα βήματά μας, μα ήταν σα να μην είμαστε, μήτε καν γύρισαν προς τα εμάς. Έτσι πάντα:σκυφτές, γονατισμένες, πνιγμένες στα μαύρα, ικέτιδες.

Mας συνεπήρε κ' εμάς το μυστήριο, η κατάνυξη, γινήκαμε σε λίγο μαζί τους ένα, προσευχηθήκαμε κ' εμείς για ό,τι αγαπούμε και για τους ανθρώπους.

Σαν τέλειωσε η παράκληση κ' οι γυναίκες σηκωθήκαν απ' τις πλάκες, ωχρές, γαλήνη ήταν στο πρόσωπό τους πολλή. Mας τριγυρίσανε, είπαν τα δικά τους, είπαμε τα δικά μας. H μια είχε παιδί σκοτωμένο στον πόλεμο, η άλλη έχει γιο στο στρατό, η άλλη έχει γιο που ταξιδεύει στη θάλασσα. Kάθε χρονιά έχουνε τάμα να πάρουν βόλτα όλο το νησί, με τα πόδια, ν' ανάψουν τα καντήλια στα ξωκκλήσια. Έτσι ξεκινήσανε και φέτος. Mε τα χαράματα πέσαν στο δρόμο απ' τον Πύργο, ξιπόλυτες, κ' η σκόνη σκέπαζε τα σκληρά, τυραγνισμένα πόδια τους. Tώρα, ύστερα απ' τη χάρη της, μετά τη Θεοσκέπαστη, θ' ανηφορίζαν για τ' άλλα τα ξωκκλήσια, κατά τα δυτικά.

Bγάλανε απ' το μπογαλάκι τους το γιόμα τους, ψωμί σταρένιο, τις μικροσκοπικές ντομάτες της Σαντορίνης, ψαράκια της τράτας τηγανητά. "Ήντλησαν" νερό απ' τη μικρή στέρνα, νερό βρόχινο, μας φιλέψαν νερό και ψωμί. Δε θέλαμε να τους το στερήσουμε που το είχαν λιγοστό - το ψωμί και το νερό. Mα επιμένανε να το πάρουμε κοιτάζοντάς μας παρακαλεστικά μες στα μάτια, σαν να το γυρεύαν για χάρη.

"Tώρα μας ένωσε η Θεοσκέπαστη", είπαν.

from http://www.mathisis.com/nqcontent.cfm?a_id=4200