Προσωπικότητες από τη Σαντορίνη

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΩΡΑΦΑΣ: Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών: Γεννήθηκε το 1896 στο Μεγαλοχώρι. Πτυχιούχος και αριστούχος διδάκτορας της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1919: Δικηγόρος στην Αθήνα 1924 -1926: Ευρύτερες σπουδές στα Πανεπιστήμια Μονάχου, Βερολίνου και Βιέννης, 1930: Υφηγητής και από του 1932: Καθηγητής του Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών 1933: Τακτικόν μέλον της Μονίμου Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής του Υπουργείου Δικαιοσύνης, διετέλεσε Πρόεδρος των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών προς σύνταξη σχεδίων « Ναυτικού Πονικού Κώδικα» και « Ποινικού Κώδικα Ανηλίκων». 1934- 1947: Μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής Συντάξεως του νυν ισχύοντος νέου Ποινικού Κώδικα και Εισηγητή του Γενικού Μέρους τούτου. 1962 – 1963: Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1967 και εξής: Ομότιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κυριότερα έργα: « ΕΛληνικόν Ποινικόν Δίκαιον» (Πανεπιστημιακά μαθήματα), « Περί της έννοιας του δόλου στο ποινικό δίκαιο», « Η σημασία της μέθης δια τον καταλογισμόν», « Περί της άμυνας στο ποινικό δίκαιο», «Γενικές αρχές του ποινικού δικαίου, κατά τον νέον κώδικα» (Έκδοση 8Η 1966)

Πηγή: Εμμ.Α. Λιγνός "Βιογραφικά" στο Μ.Δανέζης "Σαντορίνη" 1970

Ο Σκάρος Σήμερα ( 12/02/2010) Φωτογραφίες Αρτεμία Αργυρου

Κοιτάξτε και απολαύστε φωτογραφίες από τον Σκάρο σήμερα! Oι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τη φίλη Αρτεμία Αργυρού.

Αλήθεια κοιτάζοντας αυτές τις φωτογραφίες αναρωτήθηκα πόσο θα μπορούσε με μέτρο να αξιοποιήσει η Σαντορίνη και τη χειμερινή περίοδο!! Κοιτάξτε τι χάνουμε που δεν είμαστε εκεί!! ακόμα...

Μικρού Μήκους ταινία από τον Μάριο Λευτεριώτη για τη Σαντορίνη 1988

Ελπίζω να σας αρέσει!!

Ιδιόρρυθμα "Μικρά" Ονόματα της Σαντορίνης

Έχοντας ως βάση το ανεκτίμητης αξίας βιβλιο « Η Σαντορίνη που χάνεται όπως τη βλέπουν οι μαθητές της Α Γυμνασίου 1985 - 1986" και προσθέτοντας και κάποια εγώ, παρακάτω υπάρχουν τα ιδιαίτερα "μικρά" ονόματα της Σαντορίνης

Γυναικών: Μαρουλία, Βαμβακία, Μαρουλίδι, Ανούσκα ( Ανούσια), Ζαμπιώ ( Ισαβέλλα - Ελισσάβετ), Γεμέλη, Μόσχα, Μαργέττα, Κιουράνη, Μαρίδη, Ραμπελίδη, Ελαία, Μαρκετούσσα, Αγγελινιώ, Άρβα, Ελιδράμη, Φλωρία, Φιόρα, Ηφαιστεία, Παντελέα, Παρισία, Μαρκεζίνα, Μαρουσσώ, Ανεζίνη ( Άννα), Νικολίνα, Διασημούλα, Αρτεμία, Χρυσοθέρμη, Ζανετή, Αντωνίνη, Ρούσσα, Θεολογίνη ( Θεώνη), Ζηνοβία, Ζαμπίδη, Δεσπω, Ιγναλία, Καλλίστη, Σωσανιώ, Καλλούδα, Χριστοφόρα, Καλομοίρη, Μαργαρίτη, Πλητώ, Αργυρώ, Ευδοκία, Ποθητή, Γουλιελμία, Μαρκέλλα, Σπύρα, Ανάργυρη, Ζίνα, Καδιώ
Ανδρών: Επιφάνιος, Αγγελέτος, Μερκούριος, Βιδιανός, Σαμψών, Γουλιέλμος, Ανάργυρος, Ρουσσέτος, Έραστος, Κάτωνας, Αρτέμης, Αζαρίας, Μαρκέτος, Σώζων, Μαθαίος, Αβέρκιος, Ελισσαίος, Μακάριος, Μυσιρλής, Ελπιδοφόρος, Βικέντιος, Ζάννες, Παντελαίος, , Παρίσιος, Ζώρζης, Βάλσαμος, Κοβαίος, Φραγκούλςη, Ντράστος, Σιδερής, Ιδομενέας, Ιωακείμ,

( τι λέτε μπορούμε να μαζέψουμε και άλλα μικρά "ιδιαίτερα ονόματα) [οσα ονόματα είναι με πλάγια γραφή είναι δική μου προσθήκη)

Δημοσιογράφοι στις ( Νότιες) Κυκλάδες

Εξ αιτίας της βράβευσης του Δημήτρη Πράσσου από το Δήμο Σερίφου για τη συνολική του προσφορά στην Ενημέρωση των Κυκλάδων σκέψεις ενδόμυχες μου ήρθανε στο νου και θα θελα να τις μοιραστώ μαζί σας! Αλήθεια τελικά τι σημαίνει δημοσιογράφος σε νησί? Σημαίνει μήπως μια απλή εκπομπή καθημερινή και τπτ παραπάνω? Σημαίνει μήπως ένα απλό κειμενάκι από το συνονθύλευμα των Ανακοινώσεων? Μπα δεν νομίζω… Και δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιος δημοσιογράφος στις Κυκλάδες…. Ένας δημοσιογράφος στα νησιά μας πρέπει να έχει ίσως περισσότερο ήθος, περισσότερη σοβαρότητα περισσότερη αντικειμενικότητα από οποιοδήποτε άλλο μέρος… O ρόλος του Δημοσιογράφου στις Κυκλάδες ίσως είναι πιο σημαντικός από οτιδήποτε, μιας και ξέρεις ότι πίσω από ένα μικρόφωνο, πίσω από μία πένα πρέπει να ενώσεις ψυχές θαλασσινές, από τα πιο ορεινα χωριά στις πιο πολυδιαφισμένες πόλεις… Πόσοι κάτοικοι των χωριών της Σαντορίνης- της Ανάφης της Θηρασιάς, της Ίου, της Αμοργού κ.ο.κ. έχουν ως μοναδικό τρόπο επικοινωνίας με τον «έξω κόσμο»( Δλδ αναφέρονται σε ότι είναι έξω από το χωριό τους…) τις εκπομπές τις δημοσιογραφικές…. Και το γεγονός και μόνο ότι στην Επαρχία Θήρας υπάρχει ένα είδος πληθώρας ενημερωτικών τάσεων είναι από μόνο του σημαντικό….Οι δημοσιογράφοι όπως και να το κάνουμε, ειδικά στα νησιά μας, πρέπει να είναι πολύ περισσότερο, στον Άνθρωπο, για τον Άνθρωπο και μετά Μπροστά από την Είδηση…. Πρέπει να συνδέουν ασύνδετα πολλες φορες μεταξύ τους θέματα με τρόπο αρμονικό…. Και τι καλύτερο από το να «μεταμορφώνονται» σε ρόλο ιστορικού ερευνητή/ ή να συνταξιδεύουν με ιστορικούς ερευνητές έτσι ώστε να μεταφέρουν το χθες των πολιτών στο αύριο των νησιών και πόσοι «γεμάτοι» πρέπει να νοιώθουν όταν ένα απλό ευχαριστώ προέρχεται από έναν ηλικιωμένο κάτοικο του νησιού τους….. Η όταν ξέρουν ότι μέσω της εκπομπής τους μέσω της πένας τους γίνονται μετά από καιρό αφορμή συζήτησης, ή για τι όχι πηγή βιβλιογραφική ( το είδα… το άκουσα εκεί…)|Οι δημοσιογράφοι στα νησιά είναι πιο σημαντικοί από τους δημοσιογράφους στις μεγαλουπόλεις.. Είναι μαζί με τους ερευνητές η σύνδεση του χθες και του αύριο με το σήμερα…….

Τελετή βράβευσης των μαθητών, Αθλητριών και Σπουδαστών των Νησιών του Αιγαίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια

Σε ειδική εκδήλωση παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια θα βραβευθούν οι διακριθέντες μαθητές – μαθήτριες, σπουδαστές, αθλητές των μικρών νησιών του Αιγαίου . Η εκδήλωση της βράβευσης θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 13 Φεβρουαρίου στις 12.00 στην Παλαιά Βουλή. Oμιλητής θα είναι ο Υφυπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων Νίκος Σηφουνάκης. Η ημέρα αυτή της βράβευσης είναι αφιερωμένη στα παιδιά του Αιγαίου, στη νέα γενιά των νησιών και ιδιαίτερα των μικρών και απομονωμένων νησιών που επιμένουν να ζουν να σπουδάζουν και να αγωνίζονται στον τόπο τους με πολλαπλές δυσκολίες.
Η εκδήλωση της βράβευσης οργανώνεται από την Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής του Υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων που έχει καθιερώσει το θεσμό της διάθεσης συμβολικού χρηματικού ποσού σε υποτροφίες στους
- διακριθέντες μαθητές των Γυμνασίων των μικρών νησιών του Αιγαίου που συνεχίζουν την φοίτηση τους στις Λυκειακές τάξεις των νησιών μας,
- σπουδαστές και μαθητές, αθλητές και αθλήτριες του Αιγαίου που ανήκουν στη δύναμη τοπικών σωματείων με διεθνείς και πανελλήνιες διακρίσεις στο στίβο και στο ναυταθλητισμό,
- αριστούχους σπουδαστές της σχολής καλών τεχνών του μοναδικού προπαρασκευαστικού Σχολείου Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου στους τομείς της γλυπτικής, μαρμαροτεχνίας, ζωγραφικής και αρχιτεκτονικού σχεδίου,
- αριστούχους μαθητές των υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Για τις υποτροφίες διατέθηκε το συνολικό ποσό των 120.300 ευρώ.

Στην εκδήλωση ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας θα απονείμει τιμητικούς επαίνους και διπλώματα για τη σχολική περίοδο 2008-2009 στους :
- 69 μαθητές και μαθήτριες από νησιά με πληθυσμό κάτω των 3.000 κατοίκων των νησιών: Αστυπάλαιας, Κάσου, Σύμης, Νίσυρου, Πάτμου , Χάλκης, Λειψών , Μεγίστης, Κέας, Αμοργού, Ίου , Κύθνου, Σίφνου, Θηρασιάς, Σερίφου, Σίκινου, Ανάφης, Κιμώλου, Αντιπάρου, Φολεγάνδρου, Κουφονησίων, Δονούσας, Άη- Στράτη, Φούρνων, Οινουσσών, Ψαρών καθώς και των δυσπρόσιτων της Λήμνου και Καρπάθου,
- 19 αθλητές και αθλήτριες που ανήκουν στη δύναμη των τοπικών σωματείων με διεθνείς και πανελλήνιες διακρίσεις,
- 10 αριστούχοι σπουδαστές και σπουδάστριες του Προπαρασκευαστικού και Επαγγελματικού Σχολείου Καλών Τεχνών Πανόρμου Τήνου
- 14 αριστούχοι Γυμνασίου – Λυκείου, παιδιά των υπαλλήλων της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Στο πλαίσιο της διήμερης φιλοξενίας των παιδιών στην Αθήνα η Γενική Γραμματεία Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής διοργανώνει ένα πρόγραμμα πολιτιστικών δραστηριοτήτων για τα παιδιά από τα νησιά που περιλαμβάνει επίσκεψη στον Αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης και στο Νέο Μουσείο, καθώς και στον Αρχαιολογικό χώρο της Επιδαύρου και των Μυκηνών.


Από την Επαρχία Θήρας:
ΝΟΜΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

Οικονομίδου Ρόζα του Ιωάννη ΑΜΟΡΓΟΥ
Συρίγος Μιχαήλ του Ευάγγελου ΘΗΡΑΣΙΑΣ
Συρίγου Παγώνα του Αντωνίου ΘΗΡΑΣΙΑΣ
Ασλανίδη Χριστίνα του Γαβριήλ ΒΑΛΕΤΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΙΟΥ
Καλού Μαρία του Ιακώβου ΒΑΛΕΤΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΙΟΥ
Μάναλη Αικατερίνη του Κωνσταντίνου ΣΙΚΙΝΟΥ
Μάναλης Ανδρέας του Κωνσταντίνου ΣΙΚΙΝΟΥ
Σιδερή Άννα Μελίνα του Δημητρίου ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΥ
Μαρινάκη Φλώρα του Νικολάου ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟΥ

Πηγή εδώ

Πόσα συγχαρητήρια αξίζουν αυτοί οι μικροί Ήρωες των Νησιών μας!! Πόσοι έπαινοι πρέπει να δοθούν και στις οικογένειές τους!! Μπράβο παιδιά βάζετε με τον τρόπο ζωής σας τα γυαλιά σε πολλούς καλοβολεμένους.....

Τιμητικό Βραβείο από το Δήμο Σερίφου στον δημοσιογράφο Δημήτρη Πράσσο

Με ιδιαίτερη χαρά σας ενημερώνω ότι ένας εκλεκτός φίλος - δημοσιογράφος της Σαντορίνης ( TopMelody Fm, Θηραϊκά Νέα, και Κοινή Γνώμη), ο Δημήτρης Πράσσος, τιμήθηκε από τη Δήμαρχο Σερίφο κ. Αγγελική Συνοδινού για τη συνολική του προσφορά στην Ενημέρωση των Κυκλάδων. Στην επιστολή της αναφέρει, "θέλω να σας ευχαριστήσω από καρδιάς για την συνεισφορά σας, την ενημέρωση και επικοινωνία των Κυκλάδων ως ένδειξη της εκτίμησης μου σας αποστέλλω το μετάλλιο του Δήμου Σερίφου έργο του Γιάννη Παρμακέλη και το οποίο απονέμεται σε επιλεγμένα πρόσωπα με ιδιαίτερη κοινωνική δράση και προσφορά"
Αγαπητέ Δημήτρη... Καλλιστορικά συγχαρητήρια!!! Να συνεχίσεις πάντα γεμάτος πάθος για την είδηση και την σωστή και αντικειμενική ενημερώση. Φυσικά δε να μην αμελήσεις τα ιστορικά ταξίδια στο παρελθόν της Σαντορίνης!!! ( ξέρεις εσυ)

Ιστορική διαδρομή στη Σαντορίνη μέσω της Παρουσίας της Εθνικής Τράπεζας

Η παρουσία της Εθνικής Τράπεζας στην Σαντορίνη «κρύβει» μια ιδιαιτερότητα που ελάχιστοι από τους χιλιάδες επισκέπτες που επισκέπτονται το νησί το γνωρίζουν: Το υποκατάστημα της, έχοντας φυσικά αλλάξει στέγη στην πορεία του χρόνου, λειτουργεί απρόσκοπτα από το 1877 με αποτέλεσμα να αποτελεί ένα από τα αρχαιότερα σε λειτουργία υποκαταστήματα τραπεζών στην χώρα μας, ιδιαίτερα δε στην νησιωτική Ελλάδα.

Γενικότερα, όμως από την παρουσία της Εθνικής Τράπεζας, όπως περιγράφεται στην εξαίρετη έκδοση του ιστορικού Αρχείου της Εθνικής Τράπεζας που έγινε με αφορμή τον εορτασμό των 155 παρουσίας της στο νησί, αναδεικνύεται η Σαντορίνη του χθες.
Το 1877 όταν η Εθνική Τράπεζα αποφάσιζε να ιδρύσει στη Θήρα έμμισθο υποκατάστημα είχε ήδη πίσω της μια μακρά παρουσία στην οικονομική ζωή του νησιού, αρχικά μέσω των διορισμένων ειδικών ανταποκριτών της και στη συνέχεια μέσω του άμισθου υποκαταστήματος της.

Πως εξηγείται όμως το ενδιαφέρον της Εθνικής για παρουσία στη Σαντορίνη αμέσως μετά την ίδρυση της; Πήγαζε από τη σημαντική ανάπτυξη της αμπελουργίας στο νησί που απέδιδε ικανό πλούτο και από το γεγονός ότι η διοίκηση της τράπεζας στην Αθήνα είχε ήδη λάβει, από τις 26 Μαρτίου 1842, αιτήσεις για τη χορήγηση ενυπόθηκων δανείων από διάφορους γεωργοκτηματίες του νησιού.
Το 19ο αιώνα η Θήρα αριθμούσε περίπου 15.000 κατοίκους οι οποίο ασχολούνταν κυρίως με την παραγωγή και εμπορία κρασιού, μεγάλη ποσότητα του οποίου εξαγόταν στην Ρωσία, τη Γαλλία και την Τουρκία.

Οι περισσότερες πεδινές εκτάσεις, που υπερέβαινα τα 30.000 στρέμματα, καλύπτονταν από αμπέλια. Από όλες τις περιφέρειες του νησιού την πρώτη θέση στην καλλιέργεια των αμπέλων κατείχε η Καλλίστη. Η παραγωγή του νησιού έφτανε πολλές φορές και τις πέντε εκατομμύρια ομάδες. Εκτός από τα αμπέλια οι κάτοικοι καλλιεργούσαν κριθάρι και όσπρια. Αργότερα τον 20 αιώνα ανέπτυξαν κηπευτικά, κυρίως την ντομάτα. Οι Θηραίοι ασχολούνταν επίσης με την ναυτιλία και διέθεταν ένα σημαντικό αριθμό πλοίων.

Πιο συγκεκριμένα, το ενδιαφέρον της Εθνικής για την Θήρα εκδηλώθηκε τρεις μόλις μήνες μετά την έναρξη των εργασιών της με το διορισμό τον Απρίλιο του 1842 του «ζηλωτού των συμφερόντων της Τράπεζας» Πέτρου Ν.Άλβη ως ειδικού ανταποκριτή στο νησί προκειμένου να αναλάβει το έργο της επικοινωνίας με τους γεωργκοκτηματίες που ενδιαφερόντουσαν να συνάψουν δάνεια, τη συλλογή πληροφοριών για αυτούς και τα κτήματα τους, τη διεκπεραίωση της εγγραφής υποθήκης και την είσπραξη των οφειλών. Τον Ιανουάριο του 1873 η Εθνική αναβάθμισε την παρουσία της στη Θήρα με τη σύσταση άμισθου υποκαταστήματος που μετέτρεψε σε έμμισθο το 1877. Η απόφαση εντασσόταν στη γενικότερη πολιτική της να ιδρύσει υποκαταστήματα σε όλες τις επαρχίες ώστε να διασφαλιστεί ακόμη περισσότερο το εκδοτικό της προνόμιο.

Στην έκδοση παρουσιάζοντα μαρτυρίες τόσο των ανταποκριτών της τράπεζας για διάφορα γεγονότα στο νησί όσο και μαρτυρίες κατοίκων δημοσιευμένες σε έντυπα της εποχής. Μεταφέρουμε απόσπασμα της περιγραφής του Ιωάννη Θεοχ. Παπαμανώλη σε έκδοση του 1932 που δείχνει ότι η Σαντορίνη αρχίζει από τότε να αλλάζει.

«Τώρα, όμως, συμβαίνει και εν τη Θήρα, ό, τι και εις άλλας νήσους, αι οποίαι προείχον άλλοτε εις πλοία και εις πληθυσμόν. Ολίγον κατ’ ολίγον αι οικογένειαι, αίτινες ηγύντο εν Θήρα εις την κοσμική κίνησιν και εις εν γένει ζωήν του τόπου, εκλείπουσιν από έτους εις έτους, μεταναστεύουσαι εις τον Πειραιάν, εις τα Αθήνας και εις την Σύρον, είναι δε καταφανής ως εκ τούτου όχι μόνον η μη αύξησις του πληθυσμού, αλλ’ αισθητή η μειώσις ως και η μεταβολή των συνθηκών ζωής. Πλουτολογικώς, ίσως ευημερεί η Θήρα λόγω της αυξήσεως της εξαγωγής και της υπερτιμήσεως των προϊόντων της. Αλλ’ εκείνοι οι οποίοι έδιδον την κατέυθυνσιν εις όλα απερχονται, ούτω δε επέρχεται ημέρα με τη ημέρα τελεία ηρεμία εις όλην την κοινωνικής ζωή. Χωρία τα οποία διήλθον καλάς ημέρας, σήμερον νοσταλγούν το προ ολίγου παρελθόν…».

Ποιος όμως φανταζόταν τότε την τεράστια τουριστική ανάπτυξη του νησιού και στις επιπτώσεις θετικές και αρνητικές που είχαν ως συνέπεια;

Aλέκος Λιδωρίκης

Πηγή εδώ: http://culture.ana-mpa.gr/view5.php?id=6913

Μπράβο στο επαρχιακό συμβούλιο!!!

Η συνεδρίαση του Επαρχιακού Συμβουλίου

Έστω και καθυστερημένα το Επαρχιακό Συμβούλιο αποφάσισε να αποδώσει την δέουσα τιμή στους συμπατριώτες μας που εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς το 1943 στον Βουρβούλο. Έτσι ενέκρινε ομόφωνα την εκτέλεση του έργου της ανάπλασης του μνημείου που έχει κατασκευαστεί στο σημείο της εκτέλεσης. Το επαρχιακό Συμβούλιο αποφάσισε επίσης να προταθεί στο Δημοτικό Συμβούλιο να δοθεί σε δρόμο της πόλης των Φηρών το όνομα του συμπατριώτη μας αντιστασιακού Αντώνη Μυτιληναίου, ο οποίος ως γνωστόν ανατίναξε κατά την διάρκεια της κατοχής την ΕΣΠΟ στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμα αποφασίστηκε να επισκευαστεί ο τάφος ( βρίσκεται στο νεκροταφείο Κοντοχωρίου) του καταδρομέα και επικεφαλής της επιχείρησης της ανατίναξης του Γερμανικού Ασυρμάτου στο Ημεροβίγλι Υπολοχαγού Καζούλη.

www.neasantorinis.gr

Δείτε φωτογραφίες από τον τάφο του Καζούλη στο Κοιμητήριο του Κοντοχωρίου

Καθημερινή 11 Ιουλίου 1956 -( 2 μέρες μετά το Σεισμό της Σαντορίνης)

Παρακάτω σας παραθέτω φωτογραφίες από το φύλλο της εφημερίδας της Καθημερινής 11ης Ιουλίου 1956. Σιγά σιγά θα βρεθούν και άρθρα της εποχής!!

Η θάλασσα στο Καμάρι ( 10/02/2010)

Γεώργιος Ράλλης: Σχέση με Σαντορίνη;

Ίσως κάποιοι αναρωτηθείτε: " Πάει λάλεψε το "καλλιστορώντας" Τί σχέση μπορεί να έχει ο Γεώργιος Ράλλης με τη Σαντορίνη? Είστε σίγουροι ότι δεν έχει?? Βάζετε ένα στοιχήμα ότι μπορώ να σας βρω σημαντική σχέση του αείμνηστου πολιτικού με το νησάκι μας? Συγκεκριμένα σας έχω 2 γεγονότα αναφορές :
Α) Ο Γεώργιος Ράλλης έχει συγγράφει το εισαγωγικό σημείωμα του τόμου " Σαντορίνη - Θήρα, Θηρασιά, Ασπρονήσο, Ηφαίστεια,", Αθήνα 2004 επιμέλεια του Ι. Μ. Δανέζη χεχε.,.. Να τη η πρώτη σύνδεση
β) Ας πάμε χρόνια πίσω τώρα. Συγκεκριμένα την περίοδο του μεγάλου και καταστρεπτικού σεισμού της Σαντορίνης 09 /07/1956: Ο Γεώργιος Ράλλης ήτανε ενεργεία πολιτικός και Υπουργός Δημοσίων Έργων επί Πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ήταν ουσιαστικά ο κύριος υπεύθυνος της Ανοικοδόμησης της Σαντορίνης μετά το σεισμό του 1956... Παρακάτω θα σας παραθέσω απόσπασμα συνέντευξης που είχε δώσει στον Στέλιο Κούλογλου για την εκπομπή του " Ρεπορτάζ χωρίς Σύνορα"....
(Ο λόγος που παραθέτω το απόσπασμα της συνέντευξης είναι το γεγονός ότι θα προσπαθήσω να "καλλιστορίσω" τα "του σεισμού γενόμενα" της Σαντορίνης!!! Υπάρχουν 3- 4 αφηγήσεις που έχω στα χέρια μου και θα προσπαθήσω να αναδείξω ιδιαίτερες στιγμές της ζωής κατά τη διάρκεια , και μετά από αυτό στη Σαντορίνη..... Εδώ θα ήθελα να ζητήσω ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ γνωρίζει αφηγήσεις ή μπορεί να μας μεταφέρει αφηγήσεις και επιθυμεί να τις μοιραστεί με όλους μας να επικοινωνήσει ηλεκτρονικά μαζί μου.... Νομίζω ότι οφείλουμε να αναδείξουμε όλοι μας αυτό το τόσο σημαντικό για την ιστορία του νησιού θέμα... Αυτά προς το παρόν και "καλλιστορούμε τα του σεισμού γενόμενα"

Έχουμε εκλογές το 1956 και αναλαμβάνετε το Υπουργείο Δημοσίων Έργων.

Είχα κατηγορηθεί ως εκλομάγος, ως, ως. Και είχα απηυδήσει με το Υπουργείο Προεδρίας. Παρακάλεσα λοιπόν τον Καραμανλή, σας παρακαλώ πολύ, από τη στιγμή που έγινε Πρωθυπουργός του μιλούσα στον πληθυντικό. Σας παρακαλώ πολύ να μου δώσετε κάποιο άλλο Υπουργείο, δεν επιθυμώ να είμαι πάλι Υπουργός Προεδρίας.

Ήτανε λάθος μου, ήτανε λάθος μου. Πολλά θα απεφεύγοντο και λάθη δικά μου αλλά και γενικότερα. Και μου εμπιστεύτηκε το Υπουργείο Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων, το ένωσε τότε σε ένα. Και από τον Φεβρουάριο του 1956 έως την παραίτησή μου τον Φεβρουάριο του 58 επί 2 χρόνια ανέλαβα αυτά τα δυο Υπουργεία.

Ήτανε πολύ μεγάλο το έργο τότε και πολύ μεγάλα τα προβλήματα.

Ναι αλλά μου φαίνεται ότι επέτυχα πολλά. Δηλαδή πρώτα στο Υπουργείο Δημοσίων Έργων, σε μένα οφείλεται η ανοικοδόμηση της Σαντορίνης κατά τον τρόπο που έγινε. Διότι τον Αύγουστο του 56 έγινε ο καταστρεπτικός σεισμός.

Και είχα και την ευθύνη με Υφυπουργό του Υφυπουργείου Οικισμού, ανήκε στο Υπουργείο μου. Και επέμενα η ανοικοδόμηση της Σαντορίνης να γίνει κατά τον παραδοσιακό τρόπο, ενώ οι κάτοικοι ήθελαν τσιμέντο. Ευτυχώς αυτό αποφεύχθηκε και τώρα όσες φορές πηγαίνω στην Σαντορίνη, έχω να πάω καιρό αλλά όσες φορές πηγαίνω είμαι έτσι περήφανος για την επιμονή μου τότε να γίνει παραδοσιακή ανοικοδόμηση.

Τότε ήτανε υπεύθυνος ένας Γεώργιος Μαρκάκης Γενικός Διευθυντής του Υφυπουργείου οικισμού, εξαιρετικός υπάλληλος. Ένας Αχιλλέας Πανός αρχιτέκτων και ο Προκόπης Βασιλειάδης. Και πήραμε τότε καμία 15αρία νέους αρχιτέκτονες οι οποίοι διακρίθηκαν. Ορισμένοι εξ αυτών σταδιοδρόμησαν με επιτυχία.

Ένας ο Αλέξανδρος Παπαγεωργίου έγινε καθηγητής στην Γερμανία. Ο Αλέξανδρος Φωτιάδης επιτυχημένος αρχιτέκτων και άλλοι πολλοί. Και δούλεψαν εκεί εντατικά και αντέστησαν στην πίεση των κατοίκων. Κάθε Παρασκευή βράδυ έφευγα με ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού υδροφόρος ήτανε, μετέφερε νερό στην Σαντορίνη γιατί δεν υπήρχε νερό, και καθόμουνα στην Σαντορίνη όλο το Σάββατο και την Κυριακή το βράδυ επέστρεφα για να είμαι τη Δευτέρα στο Υπουργείο.

Και παρακολουθούσα την ανοικοδόμηση καθημερινός, καθημερινώς κάθε εβδομάδα, κάθε Σαββατοκύριακο. Έγινε επίσης τότε, βλέπετε σήμερα στην Αθήνα υπάρχουν αυτές οι στοές, αλλά είναι κατά τεμάχια, η οδός Ακαδημίας, η Σόλωνος, η Κριεζότου ξέρετε γιατί; Έκανα ένα διάταγμα, Βασιλικό Διάταγμα τότε που επέβαλα τις στοές δίδοντας στους ιδιοκτήτες των οικοπέδων το δικαίωμα να προσθέσουν έναν όροφο τον πέμπτο ή τον έκτο, έπρεπε όμως να μας δώσουν κάτω ένα χώρο για να γίνουν οι στοές ώστε να φαρδύνουνε οι δρόμοι.

Κατέφυγαν τότε στο Συμβούλιο της Επικρατείας, καθυστέρηση η απόφαση του Συμβουλίου επί ενάμισι χρόνο κι έτσι όσοι πρόλαβαν άρχισαν να χτίζουν. Και εμφανίζει αυτό το θέαμα το κέντρο της Αθήνας. Οι στοές θα ωφελούσαν πολύ την πόλη γιατί θα έδιναν μία ευρυχωρία που σήμερα δεν υπάρχει.

Η μεγάλη ανοικοδόμησης άρχισε μετά, πολύ μετά και ιδίως κατά τη διάρκειας της δικτατορίας. Αλλά πράγματι τότε κανένας δεν είχε προβλέψει την εξέλιξη της Αθήνας. Ένα άλλο έργο για το οποίο είμαι σήμερα υπερήφανος είναι ότι τότε μετακάλεσα τους Γάλλους για να μελετήσουνε το υπόγειο το Μετρό όπως λέγεται της Αθήνας.

Και είπανε ότι πρέπει να γίνει. Δυστυχώς καθυστέρησε, καθυστέρησε κι επίσης μετά την δικτατορία όταν κέρδισε τις εκλογές ο Ανδρέας Παπανδρέου, διέκοψε και το αεροδρόμιο των Σπάτων και τον υπόγειο επί τρία χρόνια. Και ενώ αυτό θα είχε μία επίδραση στην εξέλιξη της πόλεως σημαντική, δυστυχώς αφέθηκε στην τύχη του και έγινε η οικοδόμηση όπως έγινε κατά τρόπο άναρχο ιδίως επαναλαμβάνω κατά το διάστημα της δικτατορίας.

Βιογραφικό σημείωμα του Γεώργιου Ράλλη εδώ

Ιστορία ενός σκύλου του Εμμανουήλ Ροϊδη

Ιστορία ενός σκύλου Ροΐδης Εμμανουήλ

Ως να ήτο χθεσινή ενθυμούμαι την ήδη τεσσαρακονταετή του σκύλου εκείνου ιστορίαν. Ήμην τότε μαθητής της πρώτης τάξεως του ελληνικού σχολείου εις το Eλληνοαμερικανικόν Λύκειον του μακαρίτου Xρήστου Eυαγγελίδου. Eρχόμενος εξ Iταλίας δεν ευρέθην όσον εφοβούμην εις την Σύραν ξενιτευμένος. Πολλοί τω όντι απέμενον ακόμη εις την υμνηθείσαν υπό του Oρφανίδου ξηρόνησον Iταλοί πατριώται εκ των φιλοξενηθέντων μετά την αποτυχίαν της επαναστάσεως του 1848. Oι Iταλοί ήσαν οι πλείστοι ακονηταί ξυραφίων, καθαρισταί κηλίδων, συγκολληταί σπασμένων πινακίων, ανακαινισταί παλαιών υποδημάτων, διακοσμηταί των νεκρικών φερέτρων, ευνουχισταί πετεινών, υπαίθριοι τηγανισταί σμαρίδων και πάντες ανεξαιρέτως οι ζωγράφοι, λιθοξόοι, χοροδιδάσκαλοι και μουσικοί. Aι αξιώσεις των καλλιτεχνών τούτων περιωρίζοντο εις το να μη αποθάνωσι της πείνης, ο δε βίος δεν ήτο τότε όπως σήμερον ακριβώς. Aντί εικοσιπέντε τον μήνα δραχμών ηδύνατό τις να εύρη ολόκληρον μονόροφον οικίσκον εις τα βαπόρια και ακόμη ευθηνότερον, αν είχεν αμβλείαν την όσφρησιν, παρά τα βυρσοδεψεία, και με έν μόνον σφάντζικον να χορτάση κεφτέδες, στουφάδον και καπαμά εις τα αυτοκαλούμενα 'Eυρωπαϊκά ξενοδοχεία'.
Aνάλογος της τοιαύτης του βίου ευθηνείας και της πληθώρας διδασκάλων ήτο των μουσικών μαθημάτων η τιμή, οι δε φιλόμουσοι πάσης κοινωνικής τάξεως Eρμουπολίται ωφελούντο της ευκαιρίας, όπως διδαχθώσιν έκαστος αντί μικράς θυσίας το όργανον της εκλογής του. Oυδέποτε ουδαμού αντήχησαν όσα τότε εις την Σύραν βιολία, φλάουτα, τρόμπαι, πίφερα, μανδολίνα, κόρνα και κλαρινέτα. O περιερχόμενος τας στενωπούς της πόλεως, και μάλιστα τας Kυριακάς, επνίγετο εις κύματα μελωδίας εξορμώντα εκ παντός παραθύρου. Oυδ' ηδύνατο να καθήση εις την έδραν κουρείου ή την τράπεζαν καφενείου χωρίς να ευρεθή αντιμέτωπος πατριώτου του Mιχαήλ Aγγέλου και του Kορεγίου ζητούντος την άδειαν να εικονίση αντί τριδράχμου 'την ευγενή και εκφραστικήν κεφαλήν του' ή να ψοφήση ο σκύλος, ο γάτος ή ο ψιττακός του χωρίς να δεχθή αυθημερόν την επίσκεψιν του προτείνοντος να βαλσαμώση το λείψανον 'του αξιεράστου ζώου'. Aν δε εκινδύνευε να μεταβή εις τας αιωνίους μονάς διακεκριμένον της Συριανής κοινωνίας μέλος, τότε όχι να κρυώση, αλλ' ουδέ καν να ξεψυχήση επερίμεναν οι προσφερόμενοι να διαιωνίσωσι δια γυψίνου εκμάγματος την όψιν 'του επιφανούς μεταστάντος' ή να υμνήσωσι τα αλησμόνητα έργα του εις τα έγκριτα της Iταλίας φύλλα. Aδύνατον είναι να ανακαλέσω εις την μνήμην μου τας τοιαύτας παρά την θύραν παντός ετοιμοθανάτου συνελεύσεις πειναλέων Iταλών, χωρίς να ενθυμηθώ συγχρόνως το δημοτικόν δίστιχον·

Ωσάν κοράκοι κάθουνται τριγύρω του κραββάτου
και καρτερούν κι' εγδέχονται το πότες θα ψοφήση.

Tο δε κακόν ήτο, ότι δεν περιωρίζοντο μόνους τους νεκρούς ν' ανυμνώσιν, αλλά και των ζώντων διέστρεφον τον νουν δια των ογκωδεστάτων εγκωμίων. Oι Λατίνοι ποιηταί εσατύρισαν ασπλάγχνως την χαμερπή κολακείαν των επί Aυγούστου πανταχόθεν συρρευσάντων εις την Iταλίαν Γραικύλων. Tούτους όμως υπερέβησαν κατά πολύ οι εις Σύραν καταφυγόντες απόγονοι των σατυριστών. Δύσκολον ήτο να ευρεθή καθ' όλην την νήσον αξιότιμός τις μεγαλέμπορος, καταστηματάρχης, λουκουμοποιός, τοκιστής, βυρσοδέψης, σαράφης, ή καραβοκύρης, του οποίου δεν υμνήθη πεζώς και εμμέτρως 'l'acuto ingegno' και 'il raro talento'. H δε προς τας ευγενείς αυτών κυρίας ιταλική λατρεία υπερέβαινε τα όρια του κωμικού και του πιστευτού. Mεταξύ των οικοδεσποινών τούτων υπήρχον βεβαίως καί τινες πράγματι ευπρόσωποι. Kαι αύται όμως έπρεπε να αρκεσθώσι δι' έλλειψιν άλλων υπερβολικωτέρων εις τας αυτάς ομοιώσεις προς 'άνθος λειμώνος, άγγελον, Ήραν, Ήβην ή Παναγίαν', δια των οποίων υμνείτο και των ασχήμων η ευμορφία. H τοιαύτη Iταλών κολάκων επιδρομή συνετέλεσε, νομίζομεν, κατά πολύ εις την ανάπτυξιν του κυριωτάτου των τότε Συριανών ελαττώματος, της επάρσεως, του φουσκώματος, της επιδεικτικής απαγγελίας κοινών τόπων και των άλλων των νεοπλούτων γελοίων. Aλλά δια να μη φανώμεν άδικοι ή κακόγλωσσοι, σπεύδομεν να προσθέσωμεν, ότι κάπως γελοίοι ήσαν οι τότε προύχοντες της Σύρου, κατά δε τα λοιπά αγαθοί και τίμιοι άνθρωποι. Aδιστάκτως δε πιστεύομεν ότι, αν έπραττον τότε όσα έπειτα έπραξαν οι σύμβουλοι, σύνδικοι, διαχειρισταί και δήθεν πιστωταί της μακαρίτιδος ατμοπλοϊκής εταιρίας, εξάπαντος θα ελιθοβολούντο. Aλλ' ας επανέλθωμεν ή μάλλον ας έλθωμεν εις του σκύλου την ιστορίαν.
Eξ όλων των Iταλών αποίκων διασκεδαστικώτατος ήτο βεβαίως ο πρώην γαριβαλδινός λοχίας Γιαμβατίστας, ο προτιμήσας παντός άλλου το επάγγελμα σαλτιμπάγκου ή θαυματοποιού, το οποίον μετήρχετο επί της πλατείας, ακριβώς αντικρύ του Λυκείου, προς μεγάλην των υποτρόφων χαράν. Tον θίασον απετέλουν ο ρηθείς Γιαμβατίστας, ο δωδεκαετής υιός του Kάρλος και μεγαλόσωμος σγουρόσκυλος (barbet) φέρων το όνομα Πλούτων. Tα θαύματα του θιασάρχου, αι λαθροχειρίαι πεσσών, αι σφαιροβολίαι, αι πυραμίδες και αι καταπόσεις φλεγόντων ανθράκων ήσαν εκ των συνηθεστάτων, και έτι κοινότερα του υιού αυτού τα 'θανάσιμα πηδήματα' (salti mortali), ο χορός μεταξύ αυγών και αι εξαρθρώσεις. Πολύ μάλλον τούτων είλκυε την περιέργειαν και τα πεντάλεπτα των Συριανών ο σκύλος, ζητοκραυγάζων ή μάλλον ζητογαβγίζων υπέρ του Γαριβάλδη, ήτοι προ πασσάλου ενδυθέντος κόκκινον χιτώνα, ή ορμών να σπαράξη τον Iησουίτην ή τον Pαδέσκην, τον αυτόν δηλ. πάσσαλον φέροντα μαύρον ράσσον ή ασπρόχρυσον στολήν και πίλον πτερωτόν Aυστριακού στρατάρχου. Aκόμη νοστιμώτερος ήτο όταν όρθιος επί της τραπέζης και έχων επί κεφαλής αρχιερατικόν διάδημα εκ χρυσοχάρτου, εμιμείτο τον πάπαν Πίον Nόννον, ευλογών δια των εμπροσθίων ποδών του τα πλήθη των πιστών, και εξ ίσου διέπρεπεν εις την λεγομένην 'Kρίσιν του Πάριδος', απονέμων αλανθάστως το μήλον ή μάλλον πορτοκάλιον εις την ωραιοτέραν εκ των προσαγομένων πλύστραν ή παραμάνναν.
Όπως οι λόγιοι συμπατριώται του μετέβαλλον εις τους στίχους των τας Συριανάς κυρίας εις αγγέλους και Ήβας, ούτω και εκείνος δια της απονομής του άθλου ανηγόρευε λαϊκάς Aφροδίτας. Aλλά προ πάντων αλησμόνητος ήτο όταν, βαδίζων επί των οπισθίων ποδών και κρατών μεταξύ των οδόντων μικρόν δίσκον, περιήρχετο μετά το τέλος της παραστάσεως τας τάξεις των θεατών ταπεινώς υποκλινόμενος προ εκάστου και έπειτα προσηλώνων επ' αυτού ανεκφράστου γλυκύτητος επαιτικόν βλέμμα. Kάλλιστα δε γνωρίζων πόσον υπό των μαθητών ηγαπάτο, ευθύς μετά την περιφοράν του δίσκου εις την πλατείαν, εισώρμα εις το Λύκειον, εύθυμος και θορυβώδης αν διεσκεδάζομεν εις την αυλήν ή τους διαδρόμους, άφωνος, αιδήμων και συνεσταλμένος, αν ευρισκόμεθα εις των παραδόσεων τας αιθούσας.
Hμέραν εν τούτοις τινά ο διδάσκαλος της Kατηχήσεως, ο τότε απλούς ιερεύς και έπειτα επίσκοπος Xαλκίδος αοίδιμος Δαβίδ Mολοχάδης, μη γνωρίζων τον εισερχόμενον ήγειρε την ράβδον του να τον αποδιώξη. Aλλά πριν η ράβδος καταπέση, συνηντήθησαν του καλού ιερέως και του καλού σκύλου οι οφθαλμοί και αποτέλεσμα της συναντήσεως εκείνης ήσαν η απόθεσις της ράβδου και η προσθήκη πενταλέπτου εις τον έρανον των μαθητών1. Oύτοι διεσκέδαζον ενίοτε υποβάλλοντες την ακεραιότητα του Πλούτωνος εις δεινήν αληθώς δοκιμασίαν. Aντί χαλκίνου κέρματος εις τον δίσκον επρόσφερον εις αυτόν κατά γης τεμάχιον άρτου, κουλούραν ή και κατημέρι. Aλλ' εις ποίον άρα ανήκε το ούτω προσφερόμενον, εις τον θίασον ως τα πεντάλεπτα εταιρικώς, ή τον εισπράκτορα προσωπικώς; Tούτο ήτο τουλάχιστον αμφίβολον. Tο τίμιον όμως τετράποδον, αντί να λύση αυθαιρέτως το ζήτημα υπέρ εαυτού, καταβροχθίζον το προσφερόμενον, έθετε κατά γης τον δίσκον, επρόσθετεν εις τα νομίσματα την εις είδος προσφοράν, ελάμβανε και πάλιν εις το στόμα τον δίσκον, και έτρεχε να παραδώση ακέραιον το περιεχόμενον αυτού εις τους κυρίους του. H τοιαύτη διαγωγή ήτο τόσον μάλλον αξιοθαύμαστος, καθ' όσον ουδεμία υπήρχε βεβαιότης, ότι θα ημείβετο λαμβάνον όλα τα φαγώσιμα. Oι θαυματοποιοί υπερηγάπων βεβαίως τον σκύλον των, αλλά και δεν έτρωγαν ή τουλάχιστον δεν εχόρταιναν οι ίδιοι καθ' ημέραν.
Yπήρχον εν τούτοις καί τινες κατ' έτος ημέραι, κατά τας οποίας όχι μόνον έτρωγαν αλλά και έπιναν οι Iταλοί μέχρι κόρου, πανηγυρίζοντες δια συμποσίου την επέτειον επαναστατικού τινος κατορθώματος. Aφθόνως τότε έρρεεν ο οίνος της Σαντορίνης, ο μόνος εκ των ελληνικών ενθυμίζων εις τους εξορίστους της πατρίδος των το γλυκύ 'δάκρυον του Xριστού' ή το βαρύ νέκταρ της Mαρσάλας. Eκ τοιαύτης επιστρέφων ημέραν τινά υπερεύθυμος ευωχίας απεδύθη εις την συνήθη επί της πλατείας παράστασιν ο Γιαμβατίστας, και κατά κακήν του τύχην δεν παρέλειψε την πυραμίδα. Aύτη αποτελείται, ως πάντες γνωρίζουσιν, εκ στιβάδος παντοίων αλλεπαλλήλων σκευών, τραπεζίων, καθισμάτων, βαρελίων, σταμνίων και φιαλών και την επί της κορυφής πάντων τούτων ανύψωσιν ως αγάλματος του θαυματοποιού. Tων πυραμίδων τούτων η στερεότης δεν είναι ακριβώς όση και η των αιγυπτιακών, και πολλή απαιτείται παρά του αναβάτου ασφάλεια πατήματος και προσοχή προς διατήρησιν της ασταθούς αυτού ισορροπίας. Tαύτην καθίστανον την ημέραν εκείνην οι ατμοί του θηραϊκού οίνου έτι ασταθεστέραν. Kαι κατώρθωσε μεν ο Γιαμβατίστας ν' ακινητήση επί τινας στιγμάς επί του υψηλού αυτού βάθρου, αλλ' αίφνης, ενώ εσταύρωσεν επί του στήθους τας χείρας προς απομίμησιν του Bοναπάρτε, το όλον οικοδόμημα εσείσθη και κατέπεσε μετά φοβερού πατάγου, του οποίου υπερείχεν ο οξύτερος ήχος των συντριβομένων υαλίων. Oι θεαταί επίστευσαν κατ' αρχάς ότι περιείχετο και ο σεισμός ούτος εις το πρόγραμμα της παραστάσεως. H ζημία δυστυχώς ήτο πραγματική και πολύ ανωτέρα της εν αρχή υπολογισθείσης. Πλην των σταμνίων και των φιαλών είχον σπάσει κατά την πτώσιν και αμφότερα τα οστά της κνήμης του δυστυχούς σχοινοβάτου, τον οποίον θέσαντες οι προσδραμόντες κλητήρες εντός φορείου μετεκόμισαν εις το νοσοκομείον, ακολουθούμενον υπό του οδυρομένου Kάρλου και του Πλούτωνος, του οποίου δεν εφαίνετο μικροτέρα η άφωνος λύπη. O τότε αρχίατρος του Συριανού νοσοκομείου ήτο όχι μόνον καλός χειρουργός, αλλά και κάλλιστος άνθρωπος. Eυσπλαγχνισθείς τους αθλίους εκείνους, εφιλοξένησε πλην του παθόντος εις το κατάστημα τον υιόν του και τον σκύλον.
Tο διπλούν κάταγμα του θαυματοποιού απεδείχθη ανεπίδεκτον συγκολλήσεως και επεβάλλετο αναποδράστως της κνήμης η αποκοπή. O αιθήρ, το χλωροφόρμιον και αυτή η δια του ψύχους τοπική αναισθησία δεν ήσαν ακόμη συνήθη εν Σύρω κατά την εποχήν εκείνην, ο δε παθών έπρεπε να υπομείνει αμείωτον της εγχειρήσεως την οδύνην. Πριν ή προβή εις ταύτην, διέταξεν ο ιατρός εκ φόβου συγκινήσεως την απομάκρυνσιν του υιού του ακρωτηριαζομένου, κατά παράκλησιν όμως αυτού έστερξε να μείνη ο σκύλος. O σχοινοβάτης περιβαλών δια του βραχίονος την ουλότριχα κεφαλήν του πιστού συντρόφου του, εστήριζεν αυτήν εις την ιδικήν του, και ευθύς έπειτα ήρχισε της μαχαίρας και του πρίονος η εργασία.
Oι εκ της οξύτητος του πόνου στεναγμοί του ακρωτηριαζομένου ηρέθιζον τον Πλούτωνα, μη δυνάμενον να μαντεύση δια τίνα λόγον εβασάνιζαν τον αυθέντην του τόσον σκληρώς. Ότε δε κατά το τέλος της εγχειρήσεως ελιποθύμισεν ούτος εκ της αφθόνου του αίματος ροής, απομείνας ο σκύλος ελεύθερος ώρμησε να τον εκδικήση, δαγκάνων τον γυμνόν βραχίονα του χειρουργού. Aλλ' ούτος ήτο, ως είπομεν, αγαθώτατος άνθρωπος. Aντί να θυμώση έσπευσε να αναχαιτίση τους προς επίδειξιν ζήλου κακοποιούντας τον Πλούτωνα νοσοκόμους, διατάξας ν' αφεθή ανενόχλητος παρά την κλίνην του κυρίου του.
Eις την αυτήν του νοσοκομείου αίθουσαν έτυχε να παραμένη προς τελείαν ανάρρωσιν και άλλος Iταλός, πλανόδιος εκριζωτής οδόντων και πωλητής μαγικών φίλτρων, μετερχόμενος το εμπόριόν του εις τα χωρία όπου ευκολωτέρα ήτο η εύρεσις αγοραστών πανακείας και αγαποχόρτου. O αγύρτης ούτος, κάλλιστα γνωρίζων την δεκαροσυλλεκτικήν του Πλούτωνος ικανότητα, εσκέφθη εν τω πλήθει της ασυνειδησίας του να στερήση της μόνης του παρηγορίας τον ηκρωτηριασμένον αυτού συμπατριώτην. Ωφελούμενος εκ της απουσίας του νέου Kάρλου, τοποθετηθέντος δια συστάσεως του ιατρού εις ικανώς απέχον βαφείον, ησχολήθη δια παντοίων περιποιήσεων να ελκύση του σκύλου την εμπιστοσύνην, την δε ημέραν της εξόδου του εκ του νοσοκομείου κατώρθωσε να προπεμφθή παρ' αυτού μέχρι της άκρας της οδού. Eκεί όμως επέμεινεν ο Πλούτων να τον αποχαιρετήση, ούτε δια θωπειών, ούτω δια της επιδείξεως ορεκτικού αλλάντος πειθόμενος να προβή περαιτέρω. Aποτυχούσης της αποπείρας διαφθοράς, ηναγκάσθη ο άρπαξ να καταφύγη εις την χρήσιν σχοινίου, δια του οποίου παρέσυρε το ταλαίπωρον ζώον, οτέ μεν θορυβωδώς διαμαρτυρόμενον, οτέ δε κινδυνεύον δια της αντιστάσεως αυτού να πνιγή. Kαθ' οδόν έτυχε να συναντήση νοσοκόμον, εις τον οποίον διηγήθη ότι αγοράσας παρά του κυρίου του τον σκύλον, είχε δικαίωμα να τον συμπαραλάβη και άκοντα εις τα Xρούσα.
H εκ της στερήσεως του συντρόφου του λύπη και η εκ της πρώην κακής διαίτης δυσκρασία τοσούτον εδείνωσαν την κατάστασιν του δυστυχούς θαυματοποιού, ώστε ερχόμενος πρωίαν τινά ο υιός του να τον επισκεφθή εύρε την κλίνην κενήν και τον πατέρα του εντός φερέτρου έτοιμον προς μετακόμισιν εις την τελευταίαν του κατοικίαν.
Oκτώ μετά την απαγωγήν του ημέρας και δύο ώρας μετά την εκφοράν του νεκρού ο Πλούτων, όστις είχε κατορθώσει να δραπετεύση από τα Xρούσα, έξεεν επιμόνως την εξώθυραν του νοσοκομείου. Tαύτην ήνοιξε δυστυχώς εις αυτόν αντί του θυρωρού τελειόφοιτος της ιατρικής σχολής, προσληφθείς ως βοηθός του χειρουργού. O αποτρόπαιος εκείνος άνθρωπος ησχολείτο προς διαβόησιν του ονόματός του εις πειράματα ζωντοτομίας, της συνισταμένης, ως γνωστόν, εις την αντί πτώματος ανατομήν ζωντανού θύματος προς επισκόπησιν της λειτουργίας των εσωτερικών του οργάνων, της κινήσεως των μυώνων και των αποτελεσμάτων της τομής του νεύρου ή της εξαιρέσεως εγκεφαλικού λοβού. Aι θηριωδίαι αύται ενδέχεται μεν να ήναι χρήσιμοι εις τους σπουδαστάς, αλλ' εξ αρχής επροκάλεσαν και εξακολουθούσι προκαλούσαι την αγανάκτησιν και τας διαμαρτυρήσεις πάντων των εχόντων σπλάγχνα.
H θέα του καλού εκείνου ζώου, ασθμαίνοντος εκ του μακρού δρόμου, του σείοντος την ουράν και με ανθρώπινον βλέμμα ικετεύοντος να του ανοιχθή η θύρα της αιθούσης, όπου υπέθετεν ακόμη ευρισκόμενον τον αυθέντην του, δεν ίσχυσε να μαλάξη την λιθίνην του ζωοτόμου καρδίαν. Συλλαβών τον ανύποπτον Πλούτωνα και δέσας αυτόν επί της ανατομικής τραπέζης, ήρχισε να κρεουργή τας σάρκας του ανηλεώς. Eνώ εις τοιαύτην παρεδίδετο διασκέδασιν, επέστρεφεν ο Kάρλος εις το νοσοκομείον προς παραλαβήν της πενιχράς πατρικής κληρονομίας, ήτοι δέματος θεατρικών ενδυμάτων. O εκ της μαχαίρας πόνος και η αίσθησις της προσεγγίσεως του νεαρού κυρίου του μετέδωκαν εις τον Πλούτωνα δυνάμεις ικανάς να συντρίψη τα δεσμά του και να προβάλη κάτωθεν της θύρας τον δασύμαλλον αυτού πόδα καταιματωμένον. Σπαραξικάρδια αντήχησε τότε η δυωδία του προς της κλειστής θύρας κλαίοντος παιδίου και του όπισθεν αυτής γοερώς υλακτούντος σκύλου. O θόρυβος εκείνος προσείλκυσε τον ιατρόν, εις του οποίου το βροντοφώνημα ηναγκάσθη ο ζωοτόμος να υπακούση, ανοίγων την θύραν. O Πλούτων εχύθη εις τας αγκάλας του ορφανού, ο δε ιατρός επέδειξε και πάλιν την αγαθότητα της ψυχής του, δις πτύσας εις το πρόσωπον του βδελυρού δημίου και έπειτα περιδέσας μετά πάσης επιμελείας τας χαινούσας του θύματος πληγάς, εις το οποίον διέταξε να προσφέρωσι πινάκιον γάλακτος και να το αφήσωσιν έπειτα να ησυχάση.
Aδύνατον όμως ήτο να εύρη ο Πλούτων ησυχίαν προ της ανευρέσεως και του πρεσβυτέρου του κυρίου. Eυθύς ως έμεινε μόνος, ωρθώθη επί των κλονουμένων ποδών του και έσπευσεν εις το θεραπευτήριον και εκείθεν εις την μικράν υπόστεγον αυλήν, όπου απεθέτοντο μέχρι της εκφοράς των οι αποθανόντες. Oδηγόν έχων την αλάνθαστον ρίνα του και οτέ μεν την γην, οτέ δε τον άνεμον οσφραινόμενος κατώρθωσε ν' ανεύρη και να ακολουθήση την οδόν προς το νεκροταφείον. H ελεεινή εν τούτοις και αλλόκοτος όψις του τυλιγμένου εις αιμοβαφή πανία εκείνου σκύλου εκίνει την περιέργειαν των διαβατών και εξήγειρε την ασυνείδητον παιδικήν ωμότητα των αγυιοπαίδων, οίτινες έτρεχον κατόπιν αυτού κραυγάζοντες και λιθοβολούντες. Tην ώραν εκείνην εξελθόντες οι μαθηταί του Λυκείου εις τον συνήθη εσπερινόν περίπατον ανήρχοντο εν στρατιωτική παρατάξει τον ανήφορον της Άνω Σύρου. Aι τάξεις διεσπάσθησαν αμέσως και πάντες ετρέξαμεν εις βοήθειαν του κινδυνεύοντος φίλου μας, ενώ επρόβαλε πνευστιών ο Kάρλος εξ άλλης οδού. Aλλ' ήτο πλέον αργά. O Πλούτων, του οποίου εξήντλησαν τας τελευταίας δυνάμεις η ορμή του δρόμου, ο τρόμος και οι λιθοβολισμοί, κατέπεσε πλησίον της πύλης του νεκροταφείου, μόλις προφθάσας να γλείψη τας χείρας του παιδίου πριν ή εκπνεύση προ των γονάτων του.
Συλλέξαντες δι' εράνου τρεις δραχμάς κατεπείσαμεν δι' αυτών τον νεκροθάπτην ν' αποθέση το λείψανον του Πλούτωνος εις λάκκον σκαφέντα πλησίον του νεκροταφείου, αφού αδύνατον ήτο να ταφή εντός αυτού δια τον λόγον ότι είχε τέσσαρας πόδας. Πολλάκις έκτοτε αναγινώσκων όσα γράφονται περί μελλούσης ζωής έτυχε να σκεφθώ ότι, αν αληθεύη η γνώμη των πιστευόντων ότι δεν επιζή εις το σώμα πάσα ψυχή, αλλά μόνη η πίστις, η αφοσίωσις, η αυταπάρνησις και η αγάπη βραβεύονται εις τας αιωνίους μονάς, πολύ πιθανώτερον παρά πολλών μεταστάντων γνωρίμων φίλων μου είναι να ευρίσκεται εκεί η ψυχή του καλού εκείνου σκύλου.


1. O διευθυντής του Λυκείου επέβαλλε κατ' αμερικανικόν σύστημα εις τους γονείς να χορηγώσι κατά μήνα ανά πέντε δραχμάς εις τους μικρούς και δέκα εις τους μεγάλους υποτρόφους, δια να συνηθίζωσιν ενωρίς εις την διαχείρισιν χρημάτων. Eις ουδένα όμως επετρέπετο η παροχή ανωτέρου ποσού προς αποφυγήν πλουτοκρατικών διακρίσεων.



(από τα Άπαντα, Δ΄, Eρμής 1978)

Πηγή: εδώ

Ενώ ενδεικτική βιβλιογραφία του Ροίδη εδω

Moυσική παράδοση της Σαντορίνης

Απ ότι φαίνεται μέσα στο 2010 αρκετοί φορείς αλλά και καλλιτέχνες θα ασχοληθούν με την καταγραφή της μουσικής παράδοσης της Σαντορίνης!( Ξυπνήσαμε....χαχαχα) Το μόνο που ευελπιστώ όλοι να έχουν βοηθό λαογράφους και ερευνητές της παράδοσης και ανθρώπους που ακόμα ζουν και μπορούν να συμβάλλουν έτσι ώστε το αποτέλεσμα να περιλαμβάνει ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!! Η Σαντορίνη το έχουμε πει πολλές φορές έχει να αναδείξει πολλά μουσικά ακούσματα ..... και ιδιαίτερους ανθρώπους που μπορούν να συμβάλλουν ποικιλοτρόπως!!!

Σαντορίνη!!!

Kαλημέρα!!

Πoύ πήγαν οι Ακρωτηριανοί οεο? Γιατί το φως της λάμπας δεν καίει?

Πριν από λίγο παρατήρησα σ ένα άκρως ενημερωτικό blog για το νησί μας, ενός φίλου, ένα κείμενο ερωτήσεων κάποιου ερευνητή ως απόρροια της ομιλίας του κ. Ντούμα!!! Καθώς τις διάβαζα όμως μου ρθε στο νου μια φράση " Γιατί το φως τηςλάμπας δεν καίει?" χαχαχα... Ο συγκεκριμένος ερευνητής μπορεί να είναι ειδικός και να είναι εξαίρετος επιστήμων, αλλά και Άνθρωπος... Του ζητώ συγγνώμη αλλά δεν τον γνωρίζω! Δεν θα ήθελα όμως το παρακάτω κείμενο να γίνει κομμάτι ανταπάντησης του κυρίου ερευνητή με οποιονδήποτε τρόπο... Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου... Απλά με εκνεύρισαν τα εξής στοιχεία από τις τόσο σημαντικες ερωτήσεις: 1) ο ερευνητής αυτός καλό θα ήταν να διαβάσει λίγο κάποια βιβλία σχετικά με το Ακρωτήρι, ή να προσπαθήσει να βρει πληροφορίες μέσα από το Ιντερνετ. Έτσι οι 18 ερωτήσεις μπορεί και να γίνουν και 5 - 6 .. 2) Δεν είμαι δικηγόρος ούτε της αρχαιολογικής εταιρείας πόσο δε μάλλον του κ. Ντούμα, και ούτε έχω να κερδίσω κάτι από αυτούς ΠΛΗΝ ΤΗΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΟΥΤΟ ΤΟΥ ΑΚΡΩΤΗΡΙΟΥ... απλά δεν ξέρω τι θα πρέπει να απαντήσει οποιοσδηποτε στην ερώτηση: ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΝΟΙ οεο??? Μια χαζή απάντηση θα ήταν : Μέχρι τον Προφήτη Ηλία για εκδρομή... Πείτε μου υπάρχει λογική στην ερώτηση.... Αν διάβαζε κάποια κείμενα των επιστημόνων ( ΕΠΙ - ΙΣΤΑΜΑΙ) θα μπορούσε να καταλάβει ότι δεν έχει βρεθεί μέχρι στιγμής κάποιο στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι για π.χ. οι Ακρωτηριανοί πήγαν μέχρι το ΜΕξικό!!!!!! 3) Ίσως η καλύτερη των ερωτήσεων όμως είναι για το χρυσό αίγαγρο: συγκεκριμένα αναρωτιέται που και πως βρέθηκε και τι σημαίνει... Αγαπητέ κυριε ερευνητά, η απάντησή σας βρίσκεται στο προιστορικό ( ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ) μουσείο Θήρας, πάνω ακριβώς από την προθήκη του χρυσού αίγαγρου!!! ..... Σας παροτρύνω να επισκεφθείτε το Προιστορικό Μουσείο Σαντορίνης πραγματικά δεν θα χάσετε!!
Βέβαια όλο αυτό μου θυμίζει την μεγάλη κουβέντα που υπάρχει ( δυστυχώς μόνο στα όρια του νησιού) από "ειδήμονες" και ειδήμονες για το θέμα της χρονολόγησης της κακώς λεγομένης πια "μινωίκής"¨έκρηξης... Κάποιοι υποστηρίζουν ακόμα ότι η έκρηξη του Ηφαιστείου της Σαντορίνης κατέστρεψε τον μινωικό πολιτισμό.... Δεν είμαι αρχαιολόγος ( αν και θα το ήθελα) απλά έχω μάθει να εμπιστεύομαι τους ειδικούς και κάποιες γνώσεις από τα βιβλία μου να προσπαθώ να τις μεταλαμπαδεύω στους άλλους. Γιατί σόνι και ντε να μην ανοίξουμε λίγο τα μάτια μας? Οι άνθρωποι που μελετούν, έχουν σπουδάσει, ζουν πάνω στο αντικείμενο αυτό μας εξηγούν ότι με τα σύγχρονα δεδομένα, η έκρηξη του Ηφαιστείου μεταφέρεται το 1630 +- 15 χρόνια και απ ότι φαίνεται δεν είχε σχέση με την καταστροφή της Κρήτης!! Δεν ξέρω τι είναι πιο κακό να μην βλέπουμε την ιστορία ή να την παραχαράσσουμε? Μπορεί σε 20 χρόνια να αλλάξουν από κάτι τα δεδομένα και να ανατρέψουν όλες τις θεωρίες!!! Εμείς όμως πρέπει να κοιτάμε το σήμερα ΟΧΙ ΤΟ ΧΘΕΣ και ΟΧΙ ΤΟ ΠΙΘΑΝΟ ΑΥΡΙΟ......
Ξέρετε πόσοι επιστημόνες συσχετίζονται με τις ανασκαφές; Πάρα πολλοί, και από πολλά αντικείμενα!! Το ακρωτήρι ( το οποίο ακόμα κλαίει σαν μικρό παιδι http://kallistorwntas.blogspot.com/2010/01/2005-2010.html) είναι ένας ΠΛΟΥΤΟς ιΣΤΟΡΙΑΣ .... που πρέπει να μείνει έξω από μικροψυχίες.......

Αγαπητέ κυρίε Ερευνητά!!! Θα σας ζητούσα να διαβάσετε λιγάκι κάποιο βιβλίο σχετικά με το Ακρωτήρι!!! Κάποιες από τις απορίες σας σίγουρα θα σας λυθούν!!!Αν δεν σας λυθούν θα μπορούσα, με ότι δύναμη έχω να σας βοηθήσω εγώ!!! Μην κάνετε όμως ερωτήσεις - συγχωρέστε με για την έκφραση αντιεπιστημονικές - Που πήγαν οι Ακρωτηριανοί, και Τί σημαίνει και που βρέθηκε ο Αίγαγρος,,,,, Πηγαίνετε λίγο στο Μουσείο το Προιστορικό και ελπίζω να σας λυθούν και από εκεί κάποιες πληροφορίες.......


Αγαπητοί μου φίλοι, και συνταξιδιώτες,
Δεν πρέπει να γίνουμε όλοι ειδικοί πάνω στα θέματα για π.χ. του Ακρωτηρίου.... Αλλά ας προσπαθήσουμε όμως να το γνωρίσουμε!!! Ας προσπαθήσουμε κάθε τι που είναι πάνω στο νησί να το γνωρίσουμε.... Στο ακρωτήρι κάθε πέτρα είναι μία ιστορία... Δεν σας λέω να προμηθευθείτε όλα τα αρχαιολογικά βιβλία ( τα οποία είναι ψιλοακριβα) ... Ξεκινήστε από τα απλά!!! ΚΑΝΤΕ ΜΙΑ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΟ μουσείο.... Και μια προσωπική αναζήτηση στο www.google.gr Δεν είναι κακό!!!! ίσα ισα!!!

Ειλικρινά κ. Ερευνητά Δεν ήθελα να σας προσβάλλω και αν το θεωρήσατε σας ζητώ συγγνώμη !!! Απλά με εντυπωσίασαν αρνητικά οι ερωτήσεις σας!!! και από το βήμα αυτό κατέθεσα μια μικρή άποψη τρέλλας!!! Μπορεί κάποιοι να με καταγγείλουν στη google και να μου κλείσει το blog... Δεν πειράζει!!! Ότι μπόρεσα να κάνω το έκανα.....

Μια φωτογραφία χίλιες λέξεις......

Αυτή εδώ η φωτογραφία είναι σ ένα από τα πιο αγαπημένα μου σημεία του "Πλανήτη" Σαντορίνη.... Είναι μια υπέροχη φράση κάποιου νεαρού απ ότι φαντάζομαι προς την κοπελιά του... Μια φράση που δεν χρειάζεται τπτ αλλο να ειπωθεί για να εξηγήσει αυτό που κυριολεκτικά σημαίνει..... Και δείτε τώρα φόντο.... Φανταστείτε δε να είναι και ώρα ηλιοβασιλέματος.... Θέλετε όμως να παίξουμε ένα παιχνίδι? Θα μπορούσαμε όλοι εμείς να τα πούμε αυτό προς τη ¨Θεά Σαντορίνη"? Τί ακούω κάποιους δισταγμούς; Μα γιατί ; Δεν πρέπει γιατί δεν πρέπει; Δεν έχει ψυχή η Σαντορίνη; Δεν έχει συναίσθημα; Και με όλους εμάς τους κάφρους που πατάμε πάνω της δεν νομίζω ότι υποφέρει.... Δεν νομίζεται ότι κρυφογελάει όταν βλέπει δυο ερωτευμένα ζευγαράκια να ερωτοτροπούν στα χώματά της? Δεν νομίζω ότι εξοργίζεται όταν βλέπει τα " ανεκάτωφλα" της Σαντορίνης; Δεν νομίζεται ότι δεν βγάζει ωραίο ηλιοβασίλεμα όταν κάποιοι τρέχουν για το δικό τους και μόνο όφελος!!! Πόσα Παραδείγματα έχω να σας πω.... χαχαχααχ!! Αγαπήστε τη Σαντορίνη, Μιλήστε της, Γνωρίστε την στους εαυτούς σας, νοιώστε τον αγερα της, Μην την παιδεύετε, είναι κρίμα,,,,Η Σαντορίνη ( και το κάθε μας νησάκι) έχει να δώσει πολλά!!! αρκεί να την εμπιστευτούμε λίγο και να μην την μαχαιρώνουμε!!! " Σε χρειάζομαι Όσο με χρειάζεσαι εσύ γράφει στην Πέτρα και έχει δίκιο...." Η Σαντορίνη μας χρειάζεται όσο την χρειαζόμαστε εμείς" άρα ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!! γιατί μην ξεχνάτε κάποια στιγμή θα φύγουμε εμείς και θα έλθουν άλλοι, και άλλοι και άλλοι ... Η Σαντορίνη όμως θα είναι εκεί , για να εξιστορεί τα μυστικά της, και να διηγείται Ιστορίες τόσων χρόνων.....

Ευτυχώς προσωπικά γνωρίζω άτομα τα οποία έχουν σαν μότο τους αυτή τη φράση ως προς τη Σαντορίνη. Γι αυτό είμαι πολύ υπερήφανος που τους έχω γνωρίσει... Υπάρχουν όμως και άλλοι ... Σίγουρα.... Και άλλοι θα εμφανιστούν.... Και άλλοι πολλοί ..... Που με το δικό τους τρόπο, το δικό τους μεράκι, θα μπουν στην ομάδα μας.... Μια ομάδα τρελλών ανθρώπων που αγαπούνε κάπως αλλιώς τη Σαντορίνη.... τη δική μας Σαντορίνη....( Δεν θέλω να με παρεξηγήσει κανείς....Απλά νοιώθω ότι υπάρχουν ακόμα τα υλικά για να "γίνει το σωστό μακκαρόνι....Το οποίο δεν θέλει μόνο μακαρόνια, λάδι και κατσαρόλα, αλλά και κάποιον να βάλει την κατσαρόλα στο μάτι ( Γειά σου Γ.Χ. με τα αποφθέγματά σου)....

Περπατήστε και ακούστε τη Σαντορίνη

Η Φωτογραφία είναι σημερινή και προέρχεται από έναν Ιδιαίτερο άνθρωπο... Πρωτεργάτη της προαναφερθείσας Ομάδας ( " Α.Α..... Σ ευχαριστώ)

Σαντορίνη 1988

Κοιτάξτε τι αλίευσα και σας το παρουσιάζω!! Σαντορίνη 1988

Για ακούστε την άλλη Σαντορίνη

Για δείτε και ακούστε την άλλη Σαντορίνη στα παρακάτω βίντεο είναι και αυτά μέρος ενός πολιτισμού!!!













ο παπα Γιάννης Βαρβαρήγος στην Οία,


και αυτό









Καμπάνες Μεγαλοχωριανές στον Εσπερινό των Αγίων Αναργύρων



Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Επιφάνιος στην Ηρακλειά μεν



επίσης δείτε και αυτό


αλλά και αυτό (Φηροστεφάνι)


Δεν είναι κομμάτι της Ιστορίας μας και αυτό?Δεν πρέπει να το διαφυλάξουμε ακέραιο??

"Tόκοι" Σαντορίνης - Παναγιά η Πλατσανη

Στη Σαντορίνη εκτός των άλλων έχουμε και έναν ιδιαίτερο τρόπο που σημαίνουν οι καμπάνες των εκκλησιών όταν αναγγέλλουν το "φευγιό" ενός συνανθρώπου μας.
Είναι οι περίφημοι "τόκοι': Αρχικά Πένθιμα και στη συνέχεια αναστάσιμα ( γρήγορα) Σε κάθε χωριό μπορεί να βρεθούν μικροδιαφορές στον χρόνο που σημαίνουν οι τόκοι ( 3πένθιμα- 3 αναστάσιμα και μια όλες μαζί , 2 - 2 κ.ο.κ) Ένα μικρό δείγμα του τόσο συμβολικού τρόπο είναι και το παρακάτω βίντεο, μου το παραχώρησε ο πατήρ Νικόλαος Πράσινος, ο νέος και άξιος ιερέας της Οίας, τον οποίο και ευχαριστώ Θερμά!!

Για να μην ξεχνάμε την ντοπιολαλιά μας ( της Γουλιελμίας Συρίγου Μονιούδη)

Η χιουμοριστική Ιστορία αυτή είναι φανταστική και διαβάστηκε πριν από χρόνια σε εκδήλωση του Συλλόγου Μεγαλοχωριτών Αθήνας. Εποχή που το τελεφερίκ δεν είχε αρχίσει ακόμα να λειτουργεί κανονικά.


Δυο αγαπημένες συνυφάδες, η Μαρία και το κερα Ζαμπιώ από κάποιο χωριό της Σαντορίνης, ήλθανε στην Αθήνα για να κάμουνε μερικές εξετάσεις. Μεγάλες γυναίκες βλέπεις, όλο και κάτι είχανε. Για ένα "κετσάπ" καθώς λέγανε στους γιατρούς όταν τις ρωτούσανε από τι πάσχανε....
Υστερα από την ταλαιπωρία ντως που κράτησε 5 - 6 μέρες, να ξεγυμνώνονται μπροστά στους σερνικούς, να βγάζουνε ως και το μπούστο ντως για να τση φωτογραφίζουνε τα στήθια ντως, να τση γαργαλούνε με κάτι ρολοάκια, να τους κτυπούνε τα γόνατα μ ένα σφυράκι και να τους τραβούνε μπάρε μου το αίμα ντως με κάτι καπλαντοβελόνες τόσες δα, ηγεμίσανε ίσαμε ένα δισάκι φάρμα, η κάθε μια τζη, ημαζέψανε τα μπράθια και τα μπογοσίδια ντως και κινήσανε να στρέψουνε πίσω στο χωριό ντως.
Μόλις ηξεμπαρκάρανε στα Φηρά το Γυαλό, οι πιο σβέρτοι συνταξιδιώτες αρπάξανε μονομιάς όλες τσι καβάλλες κι αυτές ηπομείνανε σύξυλες οι έρημες. Εκείνες τις μέρες ότι είχε αρχίσει να κάνει τα πρώτα του ταξίδια το τελεφερικ και ηπετούσανε τα βαγονάκι ντου σαν ξωρνιασμένοι κόρακοι. Τσι ορμηνέψανε πως άλλος τρόπος δενυπήρχε για να ανέβουνε στα Φηρά, και πως πρέπει να το κάμουνε απόφαση και να μπούνε μέσα: " Κα μη φοβάστε εμπάτε μέσα και δεν θα πάθετε πράμα" τσι λέανε.... Τι να κάμουνε δουγιασμένες, ηξάνοιε η μια την άλληνε, ηξεροκατάπιανε, ησάξανε τσι μαντήλες της κεφαλής τωνε και θαρείς με το στανιό τσι σπρώξανε μέσα... Ηκάτσανε αντικρυστα καντούνια του βαγονιού και κάμανε δυο και τρεις βολές το σταυρός ντως. Υστερις ένας μάνταλος ηκλείδωσε αμοναχός του με γδούπο την πόρτα, ένα καμπανάκι ήκαμε ντρουνν, ντρουν,, το βαγονάκι εσείστηκε και μονομιας ηκουτούλισε η μία την άλληνε και ηβρεθήκανε σφιχτά αγκαλιασμένες.... Τότες περικαλέθήκανε όλοι τσοι άγιοι που είχε το χωριό ντως, ηθυμηθήκανε για βοήθεια και εκείνους που είναι στα ξωκκλήσια του κάμπου και τα άλλα που είναι κρεμασμένα στα γκρεμνά... Η καρδιά ντως ήκαμε σαν του κουναβιού ως ηξάνοιανε από το παραθύρι πως το βαγουνάκι ηκρέμουνταν από ένα τέλι, ίδιο κλουβί κι εκείνες σαν φοβισμένες καρδερίνες ηκαμίζανε τα μάθια ντως να μην θωρούνε το πέλαος και τσι τράφοι.

Τα λίγα λεπτά τους φάνηκαν ατελείωτα, και όταν επιτέλους ησταματήσανε να πετούνε και ήνοιξε πάλι αμοναχή τση η πόρτα, οι δύο συνυφάδες ήτονε ακόμα σοβαγιασμένες, η μία στην αγκαλιά της άλλης μουσκεμένες στον ιδρώτα από την αγωνία ντως.....

Σαν άλαλες αποκρίση δεν δίνανε καθώς τις ρωτούσανε πως τους φάνηκε το τελεφερίκ. Πουνιωμένες για τα καλά δεν θέλανε να μπούνε στο λεωφορείο για να πάνε στο χωριό ντως παρά ηκαβαλικέψανε δύο γαδουράκια και καθώς τους φύσηξε μαϊστρος τραμουντάνα ήλαθνε στα συγκαλά ντως: " Καμά αυτά τα πράγματα δεν είναι για μας τσι κιουράνες, για τους τουρίστες μαθές και για τους προφεσόρους είναι τούτες οι πολυτέλειες!! "

(Γουλιελμία Συρίγου - Μονιούδη : " Η Σαντορίνη μου" - Εκδόσεις Θηραϊκά Νέα)