Aγιος Επιφάνιος στο Ακρωτήρι

Μερικές ενδεικτικές φωτογραφίες από τον εορτασμό του Αγίου Επιφανίου στο Ακρωτήρι, από την Αρτεμία Αργυρου

Σαντορίνη, ζωγφαφιά σε μπλε φοντο!!!!

ΠΟΛΎ ΕΞΥΠΝΟ ΒΙΝΤΕΟ!!! ΜΠΡΑΒΟ Κ. ΑΝΤΩΝΗ

Δεν θέλω να έρθει τπτ αλλο μια χαρά ειμαι...

Καλησπέρα. Εντόπισα αυτό το υπεροχο πλασματάκι με το όνομα Αντώνης από τη Θηρασια. Τα μάτια λένε πολύ περισσότερα από ότι τα λόγια...... "Δεν θέλω να έρθειτπτ αλλο¨" ξεφώνησε ο μικρός μας ήρωας.... Αλλά αυτό δεν σημαίνει οτι η Θηρασια θα πρέπει από τις εκλογές και επειτα να θεωρηθεί ένα άλλο νησι..... Μια άλλη οντότητα....ένας " άλλος Δήμος"..... Είναι δίπλα μας ειναι η κόρη της Σαντορίνης.... Η μάνα ( και οι " αρχοντες") δεν νομίζω ότι θα παραμελήσει το παιδί της.....

Κόρωνος Νάξου - Σαντορίνη: σχέσεις αλληλεξάρτησης;

Νομικός


ο Λουκάς Νομικός (φωτογραφία Μανώλη Δ. Μανωλά)


Ο Ιωάννης (Σεργιανός) Νομικός του Λουκά , από τη Σαντορίνη (πήρε το παρατσούκλι Σεργιανός = Συριανός από λάθος , εξαιτίας του ότι η γνώρισε τη γυναίκα του στη Σύρο ) , παντρεύεται στη Κόρωνο τη Μαρία Σιδερή του Ιωάννου (Μπέη) , παιδιά τους :

1.Λουκάς 1891 (Λούκας) , παιδιά του :
Ιωάννης 1912 (Λουκογιάννης)
Κώστας 1917 (Λουκοκώστας)
Ιουλία 1920
Ειρήνη 1922
Στυλιανή 1925
Γεωργία 1928

2.Γεώργιος 1893 (Κύριος) , παιδιά του :
Μανώλης 1919
Νίκος 1922
Γιάννης 1928
Μαρία

3.Νικόλαος 1896

4.Αλέξανδρος 1898 (Αλεκάκης)

5.Πέτρος 1900 , παιδιά του :
Γιάννης
Νικόλαος
Ειρήνη
Μαρία

6.Ειρήνη 1903 , σύζυγος Πέτρου (Νταή) Κοντόπουλου

7.Μιχάλης 1906 (Σεργιανομιχάλης) , παιδιά του :
Γιάννης
Κωνσταντίνος
Ειρήνη
Δημήτρης
Νικολέτα

8.Δημήτριος 1910


http://www.koronidiates.blogspot.com/

σε λίγο καιρό και άλλες επαφές από πλευράς Σαντορίνης....

Φεύγουμε για Θηρασιά;

Αντε να ταξιδεψουμε και μέχρι τη Θηρασιά.... να γνωρίσουμε μια άλλη εποχή, διαφορετικούς ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.....διαφορετική...ζωή...

Γιατί δεν αρχίζουν από εδώ;

Γιατί δεν ξεκινούν από εδώ;
Γράφει ο/η Administrator
11.05.10
Ψάχνει χρήματα η Πολιτεία να καλύψει το έλλειμμα. Ψάχνει χρήματα απεγνωσμένα αλλά ψάχνει σωστά;. Αν πάρουμε ως παράδειγμα την στάση της πολιτείας και του ΕΟΤ στο θέμα του ακινήτου στην Περίσσα (πρώην εστιατόριο βαμβακάρη) καταλαβαίνουμε όλοι τι μπορεί να συμβαίνει στην υπόλοιπη Ελλάδα. Αλήθεια πόσα χρήματα έχει χάσει το κράτος από αυτή την μικρή υπόθεση; Πόσα χρήματα έχει χάσει η Πολιτεία από 7 χρόνια των κλειστών ανασκαφών στο Ακρωτήρι; Και πλήρωσε και από πάνω 45.000.000 ευρώ για το νέο στέγαστρο Στέγαστρο που έπεσε και το ξαναστήνουν από την αρχή χωρίς να ζητήσουν από τους κατασκευαστές καμιά ευθύνη. (Να δείτε ότι στο τέλος όταν με το καλό τελειώσει το έργο θα τους δώσουν και συγχαρητήρια). Αν υπολογίσετε τι έχει χάσει το κράτος από την αναξιοποίητη περιουσία του στην Σαντορίνη και τα λάθη που έχουν γίνει με τα έργα θα αντιληφθείτε αμέσως γιατί έχουμε φτάσει έως εδώ. Και όλα αυτά καλούνται να τα πληρώσουν σήμερα οι χαμηλο - συνταξιούχοι που μάζευαν ένσημα σε όλη τους τη ζωή για να πάρουν τελικά την σύνταξη των 400 ευρώ. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω εγώ.



http://www.neasantorinis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=2422&Itemid=೧


Υ.Γ. toυ kallistorwntas : Πόσο δίκιο έχεις neasantorinis

Εκδηλώσεις Μεγάρου Γκύζη 2010

ανακοινώθηκαν οι εκδηλώσεις του Μεγάρου Γκύζη για Φέτος. Εικαστικές Τέχνες, Μουσική και Κουκλοθέατρο συνδυάζονται και φέτος αρμονικά στις οκτώ συνολικά εκδηλώσεις που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα του αυγουστιάτικου Φεστιβάλ Μεγάρου Γκύζη 2010. Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί από 1 έως 23 Αυγούστου στα Φηρά Σαντορίνης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Γιάννη Παπακωνσταντίνου. Το φετινό Φεστιβάλ περιλαμβάνει έξι συναυλίες, μία ομαδική έκθεση ζωγραφικής & χαρακτικής και μία παράσταση κουκλοθέατρου.Η είσοδος είναι ελεύθερη σε όλες τις εκδηλώσεις.

http://www.megarogyzi.gr/File/Festival%202010/Megaro%20Gyzi%20Festival%202010_program%20GR.pdf

Από αυτές που προσωπικά εγώ δεν θα χάσω είναι η παρουσίαση του βιβλίου του ιδιαίτερα χαρισματικού ανθρώπου μιας άλλης εποχής, συγγραφέα, Γιάννη Κοκκαλάκη: Η Σαντορίνη στο Β Παγκόσμιο Πόλεμο.....( είπε κανεις τπτ; Τί σχέση μπορεί να έχει η Σαντορίνη με τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο εεε?? Σε λίγο καιρό....μη βιάζεστε....)την Έκθεση φωτογραφίας για τα " Φραγκικα" και σίγουρα μια δυο από τις βασικές εκδηλώσεις........

μερικές σημειώσεις: Ελπίζω οι μελλοντικές εκδηλώσεις άλλων φορέων ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΠΕΣΟΥΝ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ και αναγκαστούμε να τρέχουμε από εδώ και από εκεί την ιδια μερα για να παρακολουθήσουμε 3 - 4 θεάματα......
Κυρία Τερέζα Κοκκαλάκη.... Πόσο μας λείπετε!!! ελπίζουμε να είστε πάντα δημιουργική και μερακλού.......

"Η Σαντορινιά, ένα ντουμπάκι με ιστορία....

Ας ξεκινήσουμε σιγά σιγά να εντοπίζουμε κοινά σαντορινιά στοιχεία με διάφορα μέρη του τόπου μας... Όλο και κάπου θα ξετρυπωνεται και ένας Σαντορινιός.... Πόσο δε μάλλον στη Νάξο... χααχ... Μια ανάρτηση από το blog http://koronosnews.blogspot.com/2010/02/blog-post_24.html

Κόρωνος : η ''σαντορινιά'' , ένα ντουμπάκι με ιστορία

ο γέρο Μπαρμπερης (φωτογραφία Γιώργου Ιωαν. Φακίνου)


ο Μπαρμπερογιάννης στο Λυώνα (φωτογραφία Μανώλη Δ. Μανωλά)


ο Φασκιανομανώλης με τον Μαντζουρανογιάννη (φωογραφία Λαμπρινής Γ. Παυλοπούλου)


ο Φασκιανομανώλης με τη ''σαντορινιά'' (φωτογραφία Μανώλη Δ. Μανωλά)
Το ντουμπάκι αυτό το είχαν μαζί τους οι Σαντορινιοί ( εξού και η ονομασία του ‘’σαντορινιά’’ )που έφτιαχναν το Γεφύρι γύρω στο 1890 και ήταν αρκετά μεγαλύτερο . Φεύγοντας το χάρισαν στον γέρο Μπαρμπέρη ο οποίος του έδωσε τη σημερινή του μορφή και αυτός με τη σειρά του το χάρισε στον εγγονό του τον Μπαρμπερογιάννη . Κατόπιν ο Μπαρμπερογιάννης και αφού διασκέδασε για πολλές δεκαετίες τους Κορωνιδιάτες με αυτό το χάρισε στον Φασκιανομανώλη , ο οποίος το έχει και το χαιρόμαστε μέχρι και σήμερα .
Τα πάντα έχουν την ιστορία τους , αντικείμενα μεν αλλά μέσα τους κρύβουν διασκέδαση πολλών γενιών από τη Σαντορίνη του 18ου αιώνα μέχρι τη Κόρωνο του σήμερα .

Πριν πιάσουν την αξίνα...τη φιλούσανε!!!

Νομίζω ότι η βδομάδα ανήκει δικαιωματικα στον Κλέαρχο..... Προσωπικά ανοίγω πρώτα το blog του αυτές τις ημέρες να δω τι θησαυρό έχει πάλι και μετά έρχομαι εδω.... Μόλις είδα το σημερινό του θησαυρό εγώ ανατρίχιασα...... ελπίζω μόλις το ακούσετε να καταάβετε γιατί!



" Κουμπάρος: Είχα βάλει κοπριά και έκαμε τριανταέξι τόνοι ντομάτα…
Μιχάλης: Τριανταέξι τόνοι ντομάτα, τρεις ζευγαριές!
Κουμπάρος: Τρεις ζευγαριές, έτσι;
Μιχάλης: Άνηθα!, άνηθα!
Κουμπάρος: Άνηθο…
Μιχάλης: Δηλαδή τρεις ζευγαριές, εννιά στρέμματα!
Κουμπάρος: εννιά στρέμματα… τριανταέξι τόνοι…
Μιχάλης: τόνοι, λέμε, ε!
Κουμπάρος: τριανταέξι…
Μιχάλης: Εφτά εργοστάσια δουλεύανε απάνω στην Σαντορίνη! Εφτά εργοστάσια δουλεύανε και δεν προλαβαίνανε την ντομάτα… Αλλά ο κόσμος έπιανε την αξίνα να σκάψει και την φιλούσαμε! Μου λέγε ο πατέρας μου, «τι να σου πάρω από τα Φηρά άμα θα πάω;», που πήγαινε μία φορά το μήνα… Του λέω «Μπαμπά, θέλω μια κρανιά», από αυτή που […] «ή φέρε μου», του λέω, «μια καλή αξίνη»
Κουμπάρος: Αξίνη, ναι!
Μιχάλης: Αν είχα παπούτσια ή αν είχα καπέλο δεν με ένοιαζε! Μια αξίνη να [κάνοντας τον σταυρό του]… το λέω…
Κουμπάρος: εργαλείο… εργαλείο…
Μιχάλης: «η μια καλή κρανιά», λέω, «φέρε μου ή μια αξίνη καλή να την έχω». Έβλεπα τις άλλες αξίνες των αλλονών που ήταν πιο όμορφες και πιο καινούργιες… και μας… όλοι είμαστε φτωχοί… είμαστε δώδεκα αδέλφια! Μεγάλη οικογένεια… Όλα ήτανε λιγάκι down... Μην τα λέμε αυτά… Και τα ζήλευα!! Ήθελες να σκάψεις και δεν είχες το κατάλληλο εργαλείο! Είχες την όρεξη… Κατάλαβες κυρ. Γιάννη; Μην τα λέμε… Είχαν οι άλλοι τα καλά μουλάρια και εμείς είχαμε την [...]… Ήθελες να της βάλεις το άροτρο να οργώσεις το χωράφι όπως ήθελες και δεν μπορούσες… Και λέω τώρα στα παιδιά μου «βρε τώρα είναι η ζωή!»
"

http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/2010/05/kissing-hoe.html

Ο Ευγένιος ... ο Έλλην.... ο Σωτήρης.... Ο Καρτεραδιώτης

Ίσως πολλοί αναρωτηθείτε μα ίντα λέει πάλι τoύτος δω.... Τέτοιες ημέρες πριν από ένα χρόνο, η Ελλάδα πενθούσε..... Στο πένθος αυτός συμμετείχε και η Σαντορίνη ... Ο Ευγένιος Σπαθάρης έφυγε από τη ζωή μιας και είχε άλλο προορισμό .... Έπρεπε να δώσει παραστάσεις με τον Θρυλικό Καραγκιόζη του σε άλλον κόσμο.... τόσο μακρινό μα τόσο κοντινό.... Αλήθεια πόσοι δεν μεγαλώσαμε και μεγαλώνουμε με Καραγκιόζη....... Αλήθεια ΠΟΙΟς ΟΜΩΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ότι ο Ευγένιος Σπαθάρης ήταν γιός του Σωτήρη Σπαθάρη από τον ΚΑρτεράδο ! Άρα Σαντορινιός..... Ο Σωτήρης Σπαθάρης "γεννήθηκε το 1892 στη Σαντορίνη και μεγάλωσε στο Μεταξουργείο, με έμφυτη, μέσα του, την αγάπη για το θέατρο. Αυτή του η αγάπη εκδηλώθηκε γρήγορα μέσω του Καραγκιόζη στον οποίο έτρεφε ιδιαίτερη αδυναμία. Στην δύσκολη αυτή τέχνη τελειοποιήθηκε δίπλα στο δάσκαλο του, Θόδωρο Θεοδωρέλλο που υπήρξε ο καλύτερος μαθητής του Μίμαρου. Από το 1909 περιόδευε συστηματικά σε όλη την Ελλάδα διαθέτοντας ένα πλούσιο ρεπερτόριο έργων, από τα οποία περισσότερα από τριάντα ήταν δικά του με θέματα παρμένα από την σύγχρονη ζωή και την ιστορία του Έθνους.

Ο Σωτήρης Σπαθάρης ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης του είδους που εισήγαγε στον Καραγκιόζη την λεγόμενη διαφημιστική "ρεκλάμα", χαρακτηριστικό είδος λαϊκής ζωγραφικής που κατόπιν υιοθετήθηκε και από άλλους καραγκιοζοπαίκτες. Επίσης, θεωρείται και ο δημιουργός της "αποθέωσης", του έμψυχου, δηλαδή, θεατρικού επιλόγου των ηρωικών συνήθως έργων, που ερμηνευόταν με κατεβασμένο τον μπερντέ από τον ίδιο τον καραγκιοζοπαίκτη και τους βοηθούς του. Ο Σωτήρης Σπαθάρης, το πολυσύνθετο ταλέντο με την χαρακτηριστική λαϊκότητα των ταπεινών ανθρώπων του λάου μας, πέθανε το Πάσχα του 1973, κρατώντας σφιχτά με τα δυο του χέρια τον πολυαγαπημένο του δερμάτινο Πασά κι αφήνοντας στον γιο του, Ευγένιο, το σημαντικό έργο της συνέχισης και ανάπτυξης αυτής της πολύτιμης λαϊκής κληρονομιάς." ( http://karagiozis.forumgreek.com/forum-f3/topic-t42.ಹ್ತ್ಮ್)

Φανταστείτε το 1892 την Σαντορίνη.... Πόσο άλλες εποχές...... Και από την τότε Σαντορίνη να ξεπροβαίνουν δυο από τους μεγαλύτερυς καραγκιοζοπαίχτες όλων των εποχών.... ο Σωτήρης και ο Ευγένιος Σπαθάρης.....


Ο Ευγένιος Σπαθάρης με την πολυεπίπεδη, υπέροχα πλασμένη προσωπικότητά του έχει και το δικό του σχολείο εδώ και καιρό χεεχ.... Το Δημοτικό Σχολείο Καρτεράδου τιμώντας την καταγωγή του πατέρα του ονομάζεται εδώ και καιρό : " Δημοτικό Σχολείο Καρτεράδου - Ευγένιος Σπαθάρης..." Το 1976 o Ευγένιος Σπαθάρης είχε δώσει 12 παραστάσεις στα χωριά της Σαντορίνης με τον Καραγκιόζη του, σαν ένδειξη τιμής στο μέρος καταγωγής του. Οι μελλοντικοί Θηραίοι πρέπει να προσθέσουν στην χορεία της τοπικής μας ιστορίας τον Σωτήρη και Ευγένιο Σπαθάρη.........Αγαπημένε μας Ευγένιε, το Νησί σου, οφείλει ευγνωμοσύνη αιώνια..... Η ονομασία του σχολείου στον Καρτεράδο είμαι σίγουρος ότι θα είναι η αρχή της γνώσης και της τιμής ενός Θηραίου Ελληνα.....

ο εικονιζόμενος στη φωτογραφία Σωτήρης Σπαθάρης : http://karagiozis.forumgreek.com/forum-f3/topic-t42.htm

Και ένα βίντεο για το λυτρωτή μας και καπετάνιο σε άλλα μονοπάτια Ευγένιο Σπαθάρη

Ακρωτήρι: Η πρώτη αξινιά.....

O Κλέαρχος Καπούτσης έβαλε ένα πολύ σημαντικό λιθαράκι στην ανάδειξη μέρους της τοπικής ιστορίας του νησιού μας. http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/2010/05/akrotiri-first-dig_09.ಹ್ತ್ಮ್ಲ್ Η εν γένει αναδίφηση ιστορίκων - φωτογραφικών θεμάτων μέσα από το blog του τον κατατάσσουν σίγουρα στους ερευνητές του νησιού. Σήμερα δε μας παρουσιάσε ένα θησαυρό σημαντικό: Ένα άκρως σημαντικό βίντεο , σαν μια παλιά βεγγέρα για την ιστορία του Ακρωτηρίου.Κλεαρχε ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ η αποτύπωση!! Μέσα από τα λόγια των πρώτων εργατών βλέπουμε και το πως αντιμετωπίζαν οι Σαντορινιοί τα αρχαία, "το χρυσό". Μέσα από τα λόγια τους διακρίνουμε στοιχεία της αγνότητας του χαρακτήρας τους που διαφαίνονται από πολλές γλωσσολογικές - κοινωνικές αναφορές!!! Χίλια μπράβο!!!!




Ο Βαγγέλης Αλεφραγκής, ο πρώτος εργάτης που έσκαψε στο Ακρωτήρι της Σαντορίνης για τον αρχαιολόγο Σπύρο Μαρινάτο, αφηγείται την ανακάλυψη του προϊστορικού οικισμού...


Βαγγέλης: Ο πρώτος εργάτης που πήγε στην ανασκαφή και έβαλε την πρώτη αξινιά ήμουν εγώ. Επί Μαρινάτου ήμουν εγώ…
Γιάννης: Φορούσε γκέτες ο Μαρινάτος;
Βαγγέλης: Ήμουν εγώ… Ο Μαρινάτος ήταν ένας λεβέντης άντρας ψηλός με ένα καπέλο έτσι μεγάλο…
Γιάννης: Σομπρέρο
Μιχάλης: Κάσκα! Κάσκα! Και όλο στρατιωτικά ρούχα
Βαγγέλης: Έτσι…
Γιάννης: Και ένα βίτσι… μια βέργα…
Βαγγέλης: Όταν πήγα δεν είχε βέργα… αλλά… μου λέει… είχα απολυθεί από φαντάρος εκείνη την εποχή και ήμουν στο χωριό… ξέρεις… δεν πήγαινα σε καν ’να χωράφι…
Γιάννης: Είσαστε βόρεια, επάνω;
Βαγγέλης: Θα πω εγώ την ιστορία να την γράψει και το παλικάρι… Πήγε στον πρόεδρο που είχαμε στο Ακρωτήρι και λέει «θέλω να βρω κάτι αρχαία εδώ πέρα, έχω ακούσει από…» Εν πάσει περιπτώσει… μου λέει ο πρόεδρος… εμένα... «βρε, ήρθε ένας ξένος»… γιατί εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε τουρισμός και άμα βλέπαμε έναν άνθρωπο που δεν τον ξέραμε τον ελέγαμε ξένο… «ήρθε ένας ξένος», μου λέει, «και ψάχνει να βρει κάτι αρχαία»… εμείς δεν ξέραμε τι πάει να πει αρχαία… «και θέλει έναν άνθρωπο να πάει… να… του σκάψει» ξέρω ‘γω τι… «κάτω στους Φαβατάδες»… Φαβατάδες λέγεται η περιοχή… που είναι τα πράγματα…
Κλέαρχος: Φαβατάδες
Βαγγέλης: Φαβατάδες… Εκάνανε πολύ φάβα…Τα χωράφια αυτά ήτανε… φάβα… «Πας;», μου λέει, «και πληρώνει μεροκάματο καλό, πας;». Του λέω «αμέ! πάω!». «Έλα αύριο το πρωί», μου λέει, «εδώ» να πάμε στα Φηρά… γιατί έμενε στα Φηρά…
Γιάννης: Ο Μαρινάτος
Βαγγέλης: Ο Μαρινάτος… «Πάρε μία αξίνη και ένα φτιάρι»
Γιάννης: Σκουπάκι, ξέρω ‘γω…
Βαγγέλης: Ναι… Λέω «εντάξει!». Πράγματι το πρωί πάω στον Άγιο […] ξέρεις που είναι ο Άγιος […]. Ήλθε εκείνος με το ταξί… Του λέει ο πρόεδρος «…το παιδί… να πάτε κάτω…». Κατεβαίνουμε…. Μονοπάτι ήτανε… δεν υπήρχαν δρόμοι και…
Γιάννης: Ναι… ναι… ναι…
Βαγγέλης: Πάμε εκεί πέρα… Μου λέει «για σκάψε εδώ πέρα!». Όταν μου είπε να σκάψω… ξέρεις που; Που είναι τώρα τα… που είναι η Κατίνα; Η Κατίνα… το φυλάκιο από πάνω…
Γιάννης: Ναι… ναι… ναι..
Βαγγέλης: Λίγο από κάτω… Από κάτω εκεί, ακριβώς… Μου λέει «για σκάψε εδώ πέρα». Εγώ, αφού μου είχε πει ο πρόεδρος θα πάρω και καλό μεροκάματο, παιδί εγώ, νέος, ας πούμε…
Γιάννης: Βάραγες εκεί, ε;
Βαγγέλης: «Ωπ!!», μου κάνει αυτός, «Στοπ!!». «Δεν είναι…», μου λέει, «σιγά – σιγά!!». Λοιπόν, «αργά, πιο αργά!»… έκανα εγώ…
Γιάννης: Έφυγε η άσπα από πάνω και βρήκες ελαφρόπετρα;
Βαγγέλης: Κυρ. Γιάννη μου, κατά σύμπτωση, όπως έσκαβα εγώ εκεί… γιατί ήταν έτσι… κατηφορικός… κι όπως έσκαβα κι έβγαλα τα χώματα… βγαίνουνε δυο πιθαράκια δίδυμα… το ένα δίπλα στο άλλο… Μου λέει «κράτει!», «κράτει!», μου λέει… Δεν είχαμε τότες ούτε σκουπάκια, ούτε… αυτά… μου λέει «με το χέρι σου κάνε»… «Εδώ είμαστε», λέει αυτός, «τώρα. Εδώ είναι τα αρχαία»… «Εδώ», μου λέει, «παιδί μου, πριν εκατό χρόνια και, είχε έρθει ένας Γερμανός αρχαιολόγος και με αυτό το χαρτί ήρθα εγώ εδώ», και μου είπε το νότιο μέρος της Σαντορίνης… Ένα λεπτό, συγνώμη [μιλάει στο τηλέφωνο] Ακούς; Εν πάσει περιπτώσει, τα καθαρίσαμε αυτά από το… τα φωτογράφισε εκείνος… Μου λέει «εδώ είναι τα αρχαία, γιατί πριν εκατό χρόνια έχω ένα χαρτί εγώ από έναν Γερμανό αρχαιολόγο ότι στο νότιο μέρος της Σαντορίνης υπάρχουν αρχαία και πολύ χρυσό!». Έτσι μου ‘πε… Αυτήν την λέξη μου είχε πει… «Τα αρχαία», μου λέει, «είναι εδώ», «το χρυσό θα δούμε που θα τον βρούμε». Μου λέει «εγώ θα φύγω τώρα να πάω στην Αθήνα…». Αυτός μόλις τα είδε…
Γιάννης: Εσύ ακούγοντας, όμως, για χρυσό, σαν παιδί τότε, δεν σκέφτηκες «να πάω να σκάψω και μόνος μου»;
Βαγγέλης: Όχι!
Γιάννης: Όχι…
Βαγγέλης: Όχι, καθόλου… Δεν ήξερα τι πα να πει… Και το χρυσό, ακόμα, δεν ήξερα, να πούμε…
Γιάννης: ναι, τι χρώμα έχει…
Βαγγέλης: …τι χρώμα έχει… Μου λέει: «τώρα θα φύγω να πάω στην Αθήνα, να δείξω ότι πράγματι τα βρήκαμε τα αρχαία. Εσύ βρες κα ‘να δυο εργάτες ακόμα και… σιγά - σιγά», μου λέει… «να βρείτε και κάτι άλλο μέχρι να γυρίσω» και αυτά… και… «όλα καλά», μου λέει… «Εσείς είσαστε τυχεροί από την καλή… Θα πουλάτε», μου λέει, «κομπολόγια και θα κονομάτε τον χρυσό». Αυτό που λέμε ότι υπάρχει και χρυσό… «Θα βγά’τε πολλά λεφτά». Αυτήν την λέξη την θυμάμαι…
Γιάννης: Έφυγε αυτός, εν τω μεταξεί, και εσείς…
Βαγγέλης: …και με άφησε εμένα…
Γιάννης: …εξακολουθούσατε να…
Βαγγέλης: …να βρω και κα’νά δυο εργάτες… να σκάψουμε να βρούμε και κάτι άλλο ακόμα, ό,τι βρούμε… Με άφησε εμένανε υπεύθυνο να βρω και κα’να δυο τρεις εργάτες μέχρι να γυρίσει… τρεις – τέσσερις μέρες…
Γιάννης: [μιλάει στο τηλέφωνο]
Βαγγέλης: Μάζεψα, όμως, εγώ δύο τρεις φίλους… έτσι κι έτσι… ελάτε, να πούμε, γιατί βρήκανε κάτι αρχαία… δύο τρεις φίλοι… πάμε εκεί… σκάβαμε… όπως σκάβαμε εκεί πέρα ρε παιδιά… βγάζουμε ένα πιθάρι μεγάλο… τόσο! Λέω «σιγά σιγά, όπως μου είπε», λέω, «ο αρχαιολόγος, ο άνθρωπος αυτός», λέω, «σιγά σιγά να το βγάλουμε». Μόλις το βγάζουμε, παίρνει ένας από όλους… από αυτούς… ένα… όπως ήταν ο κασμάς… το φτυάρι που σκάβαμε… εκεί… τραβάει μια και το κάνει κομμάτια… «Ρε συ, τι έκανες, ρε;» «εεε.. βρρρεεε..», λέει… Ανθρώποι, δηλαδή, που δεν ξέραν τι αξία έχει και τι άξιζε… Βρήκαμε και κάτι άλλα σπασμένα… κάτι έτσι… Έρχεται ο Μαρινάτος…
Γιάννης: Μέσα είχε τίποτα το πιθάρι αυτό;
Βαγγέλης: Όχι… δεν είχε τίποτα! Έρχεται ο Μαρινάτος, το βλέπει το πιθάρι, που ήτανε γερό και το βρήκε σπασμένο… γιατί φαίνεται…
Γιάννης: Ναι… ναι…
Βαγγέλης: Ξέρετε αυτό… Αφού ήταν ολόγερο… Μου λέει «Βαγγελάκη Αλεφραγκή, γιατί το σπάσατε;» Εγώ κυρ. Γιάννη τώρα, τι να πω; Να πω ότι το ‘σπασε ο Γιάννης;
Γιάννης: Από λάθος, ξέρω ‘γω…
Βαγγέλης: «Δεν ξέρω», λέω, τι… «Έξω», μου λέει «από την ανασκαφή». «Έξω», μου λέει «από την ανασκαφή. Σε άφησα», μου λέει, «υπεύθυνο και… Με κατάστρεψες!», μου λέει… «Κύριε Μαρινάτο...»… ήτανε πολύ βλάσφημος…
Γιάννης: Πολύ βλάσφημος ήταν, ε; Έβριζε, ε;
Βαγγέλης: Του κάνω και ‘γω, με συγχωρείς, «Άντε γαμήσου και εσύ και τα αρχαία σου!»… Εγώ του λέω «δεν ξέρω ποιος το ‘σπασε»… δεν ήθελα να… εγώ τον άνθρωπο τον ήξερα… εγώ τον είδα… αλλά δεν ήθελα να του πω, τώρα… «έσπασε, δεν ξέρω…»… Έφυγα, αλλά μετά ξεκίνησε αυτός… έφυγα εγώ… τέρμα! Εγώ έφυγα από την ανασκαφή… […] μετά τι γινότανε… ανασκαφή… κόσμο… αυτά… ήθελε να κάνει και […] με πήρε ο εργολάβος εμένα μαζί του και του κουβαλούσα […] με τα γαϊδούρια αμμοχάλικα… δεν υπήρχανε τότε νταμάρια και τέτοια… και έκανε τα δωμάτια… όλα αυτά… πάνω από […] …και από αυτόν έφυγα εγώ, γιατί… εντάξει… εγώ δεν ήθελα να γίνω ρουφιάνος για τον φίλο μου…
Γιάννης: Τελικά πως παραπάτησε αυτός και… έπεσε και σκοτώθηκε;
Βαγγέλης: Μετά εγώ δεν ήμουν εκεί…
Γιάννης: Α, δεν ήσουν εκεί… Δεν ξέρεις, δηλαδή…
Βαγγέλης: …αλλά πήγε να φωτογραφίσει κάτι που βρήκε και όπως έκανε πίσω…
Γιάννης: Τον σπρώξανε;
Βαγγέλης: Όχι, όχι! Δεν τον εσκότωσε κανένας, γιατί να τον σκοτώσουν; Δεν το πιστεύω…
Κλέαρχος: Έχουμε ακούσει… λέει ότι… ότι είχε αρχίσει να λέει «θα σκάψουμε και σε αυτό το κτήμα, θα σκάψουμε και σε αυτό το κτήμα, θα σκάψουμε και στο άλλο κτήμα και… κάποιοι αγχωθήκανε για τα κτήματα…»
Ακρωτηριανός: Όταν δούλευε ο Μαρινάτος, εγώ τον έζησα ένα διάστημα… Δεν πα να πήγαινε ο πρωθυπουργός της Αμερικής […] «φύγε γιατί τώρα δουλεύω!». Τον δρόμο από πάνω… αυτό… του Ακρωτηριού… τον εκάμαμε εμείς… τον επατήσαμε… ρίξαμε τα ασφαλτικά τα πάντα… […] κάναμε τον εργολάβο…
Βαγγέλης: Ο Μαρινάτος ήτανε πολύ παλικάρι… κανέναν… Άλλο που μάλωσα μαζί του… και τον έβρισα… και του είπα… του είπα και την κουβέντα αυτή...

Θήρα- Αρχαία " Δημοκρατία" Εφοπλιστών

Καλημέρα για δείτε ένα ωραίο κείμενο μέσα από τη σελίδα www.scribd.com για το Ακρωτήρι!

ΘΗΡΑ - ΑΡΧΑΙΑ «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ