Το...ραντάρ του καταλόγου Natura της Σαντορίνης

Με θλίψη έμαθα από το ιστολόγιο της Ιεράς Μονής Προφήτη Ηλία Θήρας, ότι ετοιμάζεται αναβάθμιση του περίφημου Ραντάρ για λόγους....( ;;;;)

Χρέος μας να απαραράγουμε το μεστό νοημάτων κείμενο της Ιεράς Μονής μιας και θα είναι το ελάχιστο όλων εκείνων των ζητημάτων απ’ ότι φαίνεται θα ακολουθήσουν.

Τό Ραντάρ βρίσκεται σε ἀπόσταση μόλις 20 μέτρων ἀπό μία Μονή, πού ἔχει χαρακτηρισθεῖ ἀπό τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ, ὡς ἱστορικό καί διατηρητέο μνημεῖο μέ ἀκτίνα προστασίας 500μ. γύρω ἀπό αὐτό. Ἀντίστοιχα, τό ὄρος τοῦ Προφήτη Ἠλία, στήν κορυφή τοῦ ὁποίου βρίσκεται ἡ Μονή, εἶναι ἐνταγμένο στόν Ἐθνικό Κατάλογο NATURA 2000 καί ἄρα, προστατευόμενο καί ἀσύμβατο μέ κάθε εἴδους στρατιωτική ἐγκατάσταση.

* Εἶναι ἀδιαμφισβήτητες οἱ ἐπιπτώσεις στήν ὑγεία τῶν μοναχῶν, προσκυνητῶν ἤ ἐπισκεπτῶν τοῦ ὄρους τοῦ Προφήτη Ἠλία, ἐξαιτίας τῆς καρκινογόνου ἡλεκτρομαγνητικῆς ἀκτινοβολίας τῶν πεδίων, πού ἐκπέμπεται καθημερινά ἀπό τό ραντάρ.

* Τό 1999, μέ διαδοχικές ἀποφάσεις τοῦ Ὑπουργείου Μεταφορῶν & Ἐπικοινωνιῶν, ἀνακλήθηκε τό δικαίωμα χρήσεως καί ἐκπομπῆς ὅλων τῶν κεραιῶν, συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ Ραντάρ Θήρας.

* Τό ραντάρ παρέμεινε προφασιζόμενο λόγους ἐθνικῆς ἀσφάλειας. Ἡ περιβαλλοντική ἐπιβάρυνση εἶναι ἐμφανέστατη ἀπό τό πλῆθος τῶν μετρήσεων.

                15 ΧΡΟΝΙΑ ΦΩΝΑΖΟΥΜΕ:

* Ἡ Μονή ἀγωνίζεται ἐδῶ καί 15 χρόνια, ἀκατάπαυστα, ΟΧΙ γιά τήν ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ τῆς λειτουργίας τοῦ ραντάρ, ἀλλά γιά τήν μεταφορά του καί συνέχιση τῆς λειτουργίας του σέ ἀκατοίκητη βραχονησίδα πλησίον τῆς Θήρας (ὅπου ἐδῶ καί τέσσερα ἔτη ὑπάρχει πυραυλική βάση σέ συνεργασία μέ τούς Ἀμερικανούς), μέ μεταφορά τοῦ λαμβανόμενου σήματος μέσῳ κατάλληλου LINK στίς ἐγκαταστάσεις τοῦ στρατιωτικοῦ Ἀεροδρομίου (134 Σ.Μ ἤ Α/Α Θήρας).

Τό ραντάρ βρίσκεται σέ περίοπτη θέση, σέ ἕνα νησί τό ὁποῖο ἀποτελεῖ  σταθερά τά τελευταῖα ἔτη, τόν πρῶτο τουριστικό προορισμό καί σταθερή  πηγή εἰσοδήματος  γιά τήν Ἑλλάδα.

* Δημιουργεῖ δυσμενέστατη - ἀλγεινή ἐντύπωση & ἐξ’ αἰτίας  τῆς  παλαιότητας(1965), τοῦ ὅγκου & λοιπῶν παρακμιακῶν στοιχείων.

* Εἶναι θέμα πολιτικῆς βούλησης νά μεταφερθεῖ τό ραντάρ κάπου πού δέν θά προσβάλλει τήν πολιτιστική καί θρησκευτική μας κληρονομιά, τήν ἱερότητα τῶν χώρων μιᾶς σημαντικῆς Μονῆς τῶν Κυκλάδων μέ ἱστορία 300 ἐτῶν καί τήν οἰκολογική καί περιβαλλοντική ἀκεραιότητα προστατευόμενων τόπων ἰδιαίτερου φυσικοῦ κάλλους, προπαντός μέ τήν ἐντός ὀλίγου λειτουργία Κέντρου συντήρησης χειρογράφων, καθῶς καί κειμηλιαρχείου ὅπου θά προβληθοῦν οἱ θησαυροί τῆς Μονῆς καί θά δέχεται τούς χιλιάδες ἐπισκέπτες τῆς Θήρας.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ

ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ

ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΟΥ ΡΑΝΤΑΡ.

ΖΗΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ

ΘΗΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ

ΝΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΘΟΥΝ

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ.

Η Ιερά Μονή ανήρτησε επίσης φάκελο από παλαιότερα έγγραφα του αγώνα τους κατά των κεραίων - ραντάρ τα οποία μπορείτε να δείτε https://www.box.com/shared/b8478cfb730a272da502

υ.γ.: Μήπως είναι ντροπή να αναδειχτεί και αυτό σε μία τουριστική περίοδο; 

Τα γενεαλογικά δέντρα της Καθολικής Επισκοπής Σαντορίνης

Εφημερίδα Θηραϊκά Νέα Αριθμ Φύλλου 611

Στις 2 Απριλίου το απόγευμα,  στα γραφεία της Εραλδικής και Γενεαλογικής Εταιρείας Ελλάδος, (3^ης  Σεπτεμβρίου 56) στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε η ομιλία του ιστορικού, υποψηφίου διδάκτορα Βυζαντινής Ιστορίας, Γιάννη Κηπουρού με θέμα: «Τα γενεαλογικά δέντρα από την καθολική επισκοπή Σαντορίνης: ένα εργαλείο για την ανασύνθεση της τοπικής κοινωνίας (15^ος-19^ος αι.). Ζητήματα έκδοσης και ιστορική προσέγγιση». Την εκδήλωση προλόγισε ο Πρόεδρος της Εταιρείας, κ. Ιάκωβος Ναυπλιώτης, ο οποίος καλωσόρισε τους ακροατές στον χώρο της Εταιρείας και παρουσίασε τον ομιλητή.

   Η ομιλία του κ. Κηπουρού, ιδιαίτερα εκτενής και συνοδευόμενη από πλήθος διαφανειών, βασίστηκε στη μεταπτυχιακή του εργασία, η οποία εκπονήθηκε υπό την επιστημονική καθοδήγηση του κ. Αγαμέμνονος Τσελίκα, της κ. Ελένης Αγγελομάτη-Τσουγκαράκη και της κ. Μαριάννας Κολυβά, στα πλαίσια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών: Μεθοδολογία κριτικής και έκδοσης των Ιστορικών Πηγών, το οποίο λειτουργεί στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο. Ο τίτλος της εργασίας, «Τα γενεαλογικά δέντρα από το αρχείο της Καθολικής Επισκοπής Σαντορίνης: “Albero genealogico per il legato pio…”. Δεσμοί αίματος και συγγένειες εξ αγχιστείας στο Αιγαίο (15^ος αι.- 20^ος αι.)», παραπέμπει στο περιεχόμενό της, δηλαδή πρόκειται για την έκδοση των 126 χειρόγραφων γενεαλογικών δέντρων και των συνημμένων τους δικαιοπρακτικών εγγράφων, που απόκεινται στο αρχείο της Καθολικής Επισκοπής Σαντορίνης. Αυτά  συνετάχθησαν από τους ιερείς της Καθολικής Εκκλησίας του νησιού στα πλαίσια της αρχειακής τους δραστηριότητας, περίπου από τα μέσα του 19^ου αιώνα έως και τα τέλη του, και είχαν ως σκοπό τον έλεγχο της διαχείρισης των «ευσεβών» κληροδοτημάτων (μπενεφίτζιων), τα οποία αφιέρωναν οι πιστοί με αντάλλαγμα την εις το διηνεκές τέλεση λειτουργιών στη μνήμη τους, όταν οι ίδιοι οι διαθέτες θα είχαν φύγει πια από τη ζωή.

   Ο βασικός συντάκτης τους, ο Antonio Francesco Maria Murat, ιερέας και ψάλτης στον καθεδρικό ναό του Αγίου  Ιωάννου Βαπτιστή στο νησί, συνέταξε την πλειονότητα των δέντρων, προσπαθώντας πάντοτε να διασφαλίσει την εγκυρότητα της γενεαλογικής πληροφορίας, εντοπίζοντας κάθε φορά ποικίλα έγγραφα, τα οποία τεκμηριώνουν τις συγγενικές σχέσεις των προσώπων που απαντούν στους γενεαλογικούς πίνακες.

   Στα δέντρα απαντούν ονόματα γνωστά ακόμα και σήμερα, τα οποία παραπέμπουν στην έλευση και εγκατάσταση Δυτικών στο νησί. Σύμφωνα με τη διάκριση του μελετητή, τα ονόματα αναφέρονται σε οικογένειες που κατάγονται από τη νότια Γαλλία-Προβηγκία (Albi, Brest, Dacutrù, Jubert, Ruben), την ιταλική χερσόνησο (Barbarigo, Baseggio, Baldini, Bozzi, Cacace, Cigala, Danezi, Fasciotto, Fumelli, Gisi, Glandevase, Lombardo, Lombrano, Santantonio, Sirigo), την Ιβηρική (Dacorogna, Delenda), την Αυστρία (Dunadich), την Πορτογαλία (Pinto). Έπειτα είναι και εκείνες που το όνομά τους παραπέμπει στο μακρινό Βυζάντιο (Gavrà), αλλά και άλλες, για τις οποίες διαπιστώνεται καταγωγή από τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο (οι Prasacachi από τη Θεσσαλονίκη και οι Patriciano από την Κύπρο). 

   Θα πρέπει, ωστόσο, να επισημανθεί ότι απαντούν και οικογένειες για τις οποίες δεν μπορεί να προσδιοριστεί επ’ ακριβώς, η καταγωγή τους. Αυτές είναι οι εξής: Brussetti, Dargenta, Mattà, Mitiliniò, Monovassoti, Vales. Γι’ αυτές λίγα μπορούν να λεχθούν, καθώς, είτε η ίδια η πηγή αφήνει αδιευκρίνιστη την προέλευσή τους, είτε η βιβλιογραφία δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα.

   Ένα ακόμα πλεονέκτημα αυτής της ιστορικής πηγής είναι ότι από αυτήν «εκρέει» ένας πακτωλός ονομάτων, τα οποία αντιστοιχούν σε πρόσωπα είτε καταγόμενα από το νησί, είτε από αλλού, που συνήψαν γάμους με μέλη των οικογενειών,  που διαθέτουμε το αυτούσιο γενεαλογικό τους δέντρο.

   Εξαιτίας αυτού του εύρους, η πηγή αυτή αποτελεί χρήσιμο εργαλείο για τη μερική ανασύνθεση της τοπικής κοινωνίας, αλλά και εν γένει του ευρύτερου νησιωτικού χώρου. Έπειτα, τα στοιχεία που μπορεί κανείς να αντλήσει από αυτήν ενισχύουν τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Πρόκειται για πληροφορίες που αφορούν την ιδιαίτερη καταγωγή, το δόγμα, το επάγγελμα ή την ιδιότητα, την κοινωνική θέση, τη γαμήλια αγορά, τη σύναψη δεύτερου γάμου, την ατεκνία και την παιδική θνησιμότητα. Δηλαδή, αποτελούν στοιχεία που συνθέτουν τον ανθρώπινο βίο και περιγράφουν όλα τα στάδια της βιολογικής και κοινωνικής ζωής του Ανθρώπου.

   Ενδιαφέρον προκαλούν και τα στοιχεία που αποδεικνύουν το εύρος της γεωγραφικής κινητικότητας των ανθρώπων. Οι σχέσεις των ανθρώπων επεκτείνονται και πέρα από τα όρια του περιορισμένου από τη θάλασσα χώρου. Μία πρώτη επέκταση γίνεται προς τα γειτονικά νησιά (Τήνος, Πάρος, Νάξος, Χίος, Άνδρος, Μύκονος), ενώ μία δεύτερη προς πιο απόμακρους προορισμούς, την Κρήτη και τη Ζάκυνθο. Δε λείπουν και οι γαμήλιες συνδέσεις μεταξύ προσώπων που γεννήθηκαν, κατοικούσαν ή βρέθηκαν στην Κωνσταντινούπολη, τη Σμύρνη, τη Ρωσία, τη Μάλτα, την Αυστρία και την Αμερική.

   Η ομιλία, διάρκειας περίπου μίας ώρας, έκλεισε με μία παραλλαγή του γνωστού ποντιακού θρήνου για την άλωση της Βασιλεύουσας, η οποία είχε ως στόχο να τονίσει την ακμαία παρουσία των νησιών, τα οποία παρά τις δυσκολίες που κατά καιρούς αντιμετώπισαν, δεν έπαψαν ποτέ να αποδίδουν τους καλύτερους καρπούς, «ανθίζοντας, καρπίζοντας, και φέροντας κι άλλο».

υ.γ. kallistorwntas 

την ομιλία μπορείτε να την απολαύσετε και εδώ

Οi νέοι σε Πολιστικούς Συλλόγούς στη Σαντορίνη;α μέρος

Η ανάρτηση αυτή θα ολοκληρωθεί σε δύο φάσεις:από τη μία θα σταθούμε σε έναν Σύλλογο που έχει αρκετά ΝΕΑ -σε ηλικία μέλη στο Διοικητικό του Συμβούλιο και θα συνεχίσει να έχει απ ότι φαίνεται ... και στη συνέχεια σε επόμενη ανάρτηση θα καλλιστορίσουμε γενικά. Αναφέρομαι στο Σύλλογο Ακρωτηριανών Θήρας  ο οποίος για άλλη μια φορά έχει και νέο σε ηλικία Πρόεδρο και άτομα γύρω του που μπορούν να συμβάλλουν στην σωστή δια-χείριση της Ιστορίας και του Πολιτισμού του Ακρωτηρίου. Το χορευτικό του Συλλόγου απαρτίζεται και αυτό από νέα μέλη με πάθος, όρεξη και πολύ κέφι . Είναι εκείνα τα μέλη τόσο του Διοικητικού όσο και ευρύτερα που ευτυχώς …..ακούνε ακόμα τις συμβουλές κάποιων στο θέμα της Παράδοσης.! 

Αγαπητέ Βαλάντη αναλαμβάνοντας και συ με τη σειρά σου μετά τον Νίκο τα ηνία του συλλόγου, θα μου επιτρέψεις λοιπόν να τονίσω κάποια πράγματα που τα έχουμε συζητήσει και διαφορετικά:

·         Προσοχή στα βήματα σου, Κάθε βήμα πρέπει να γίνεται με πολύ σκέψη. Έχετε τη μαγιά σαν σύλλογος να αναδείξετε κάτι διαφορετικο… Κάντε το!!!

·         Αν χρειαστεί να τραβήξεις αυτάκι πράξε το…. Το ότι είσαι νέος δεν σημαίνει ότι κάποιοι θα προσπαθήσουν  να κρυφτούν πίσω από σένα! Στη Σαντορίνη το ξέρεις καλά, όλοι όσοι βρίσκονται σε θώκους «πολιτιστικούς» βρίσκονται εκεί για δύο λόγους, ή για τη συνεισφορά ή για την προβολή…..!! Δείξτε τι αξίζει η νέα γενιά….

·         Μια ειδική πρόταση που θα αναλυθεί και ευρύτερα στο επόμενο μέρος:Βάλε τις υπευθύνους των χορευτικών να μην σταθούν μόνο στην έννοια του δείχνω χορό …. Αλλά και στο τι ακριβώς σημαίνει χορός τραγούδι κ.λ.π…..

·         Βρείτε τρόπο να μάθετε στα παιδιά του χορευτικού και εν γένει στους νέους την ιστορία του Ακρωτηρίου…. Θέληση να βρεθεί…τρόποι υπάρχουν….

Μερικές από τις σκέψεις για αρχή……

Παρ’όλαυτά , ο Σύλλογος Ακρωτηριανών μας καλεί στο προ—καλοκαιρινό ετήσιο γλέντι τους  τιμώντας τη μνήμη της Αγίας Θεοδοσίας ο Σύλλογος Ακρωτηριανών Θήρας τιμά την μνήμη της προστάτιδάς του Αγ. Θεοδοσίας, το Σάββατο 26 Μαιου στα γραφεία του Συλλόγου ( Αναγνωσταρά 38 και Κορώνης –Κερατσίνι.), στις 20.15. Θα προηγηθεί  εσπερινός στον Ιερό ναό Αγίου Αντωνίου Αμφιάλης, στις 18.30. 

Βαλάντη, απ’ότι βλέπω στο πρόγραμμα θα υπάρχει και η επίσημη παρουσίαση του cd που δημιουργήσατε…! Αν χρειαστεί , ελπίζω ότι θα δεχτείς κριτικές εε?

Θα τα πούμε το Σάββατο  το λοιπός, !

Η Σχέση των Μουσείων - Μουσειακών Χώρων της Σαντορίνης με την τοπική Κοινωνία

Η Σχέση των Μουσείων  - Μουσειακών Χώρων της Σαντορίνης

  με την τοπική Κοινωνία

Η Σαντορίνη έχει στο δυναμικό της αρκετά μουσεία, τα οποία δημιουργήθηκαν κατά κύριο λόγο την ανάδειξη, προβολή μέρους της ιστορίας του νησιού. Στη λίστα των μουσείων – μουσειακών συλλογών , θα μου επιτρέψετε να εντάξω και εκείνα που δεν λειτουργούν πια. Ξεκινάμε από το Αρχαιολογικό Μουσείο Θήρας  - το παλαιότερο μουσείο, στο οποίο περιλαμβάνονται ανασκαφές από την Αρχαία Θήρα και τη Θηρασιά. Ακολουθεί το Ναυτικό Μουσείο Σαντορίνης στην Οία, με βασικό σκοπό την ανάδειξη της ναυτικής ιστορίας κατά βάση της Οίας και ακολούθως του υπόλοιπου νησιού. Στη συνέχεια έχουμε το Μέγαρο Γκύζη , ένα αρχοντικό στην καθολική Συνοικία του 17^ου αιώνα, το οποίο εκτός από τον καθαρά χώρο εκδηλώσεων έχει ιδιαίτερο ιστορικό – φωτογραφικό αρχείο. Το Λαογραφικό Μουσείο Σαντορίνης στο οποίο περιλαμβάνονται: υπόσκαφο σπίτι , παλαιά εργαστήρια της κοινωνίας της Σαντορίνης, ιστορικό αρχείο κ.α. Το λαογραφικό μουσείο του Πύργου : «η Σαντορίνη που έφυγε» στην Καναβα Χρυσού – Δρόσου, μια ακόμα ιδαίτερη πρωτοβουλία ανάδειξης της λαογραφικής πλευράς του νησιού. Το Προϊστορικό Μουσείο της Σαντορίνης, με ευρήματα του προϊστορικού οικισμού της Σαντορίνης. Το Αρχοντικό Αργυρού, άλλο ένα καπετανο-αρχοντικό με ιδιαίτερα εντυπωσιακό εσωτερικό διάκοσμο. Παράλληλα οι νέες μουσειακές συλλογές μουσικών οργάνων: το  Μουσείο «Προϊστορικών και Βυζαντινών μουσικών οργάνων» στην Οία, μια ιδιαίτερη συλλογή του Χριστόδουλου Χάλαρη, και η νέα μουσειακή συλλογή στο γουλά του Ακρωτηρίου με θέμα τη τσαμπούνα στο Ακρωτήρι και εν γένει στη Σαντορίνη, μια πρωτοβουλία του Γ.Πανταζή και του Νεκτάριου Αλεφραγκή. Επίσης, η γεωλογική  συλλογή του Πολιτιστικού Συλλόγου Εμπορείου στην Περίσσα εντάσσεται και αυτή στο ευρύτερο πλαίσιο. Δυστυχώς εδώ και δύο περίπου χρόνια, η  - δημόσια- Συλλογή Βυζαντινών Εικόνων και Κειμηλίων στον Πύργο δεν δουλεύει. Οι λόγοι, όπως είναι φυσικό, οικονομικοί, και διοικητικοί . Έτσι με αυτό τον τρόπο χάνεται ένα από τα κομμάτια ανάδειξης μέρους της ευρύτερης ιστορίας του νησιού. Στους μουσειακούς χώρους δεν θα μπορούσαμε να μην εντάξουμε και τις επισκέψιμες κάναβες και τα οινοποιεία ( Αργυρού, Ρούσσου, Γαβαλά, Κουτσογιαννόπουλου κ.α.) μιας και με τη σειρά τους αναδεικνύουν τη σχέση Αμπελιού με τον Θηραίο πολίτη.

Αλήθεια όμως θα μπορούσαμε να μείνουμε εκεί; Αρκούν οι μουσειακοί χώροι ώστε να μπορεί να γίνει εκείνο το πάτημα πρώτα και κύρια ανάδειξης της τοπικής ιστοριάς και εκμάθησή της από τους ντόπιους πρώτα και αμέσως μετά προβολής του νησιού μέσω της τουριστικής προσέλκυσης;

Προσωπικά  θεωρώ ότι δεν αρκούν οι μουσειακοί χώροι. Λείπουν αρκετά που θα μπορούσαμε να αναδείξουμε. Την Παρασκευή 18 Μαίου, ο διευθυντής της εφημερίδας Θηραίκά Νέα και ιδρυτής του Λαογραφικού Μουσείου στο Κοντοχώρι κ. Λιγνός, ανέφερε σε συνέντευξη του σε τοπικό σταθμό , ότι στο χώρο των παλιών ορυχείων στα Φηρά θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα ένα νέο μουσείο καθαρά Γεωλογικού Ενδιαφέροντος με βασικό σκοπό την ολοκληρωμένη Ανάδειξη πλευρών της Γεωλογικής Σαντορίνης. Θα έλεγα όμως και κάτι διαφορετικό πάνω στην πρόταση αυτή. Γιατί να μην μπορεί να γίνουν δύο ή και περισσότερα μουσεία στο χώρο αυτό; Φανταστείτε σαν ένα μουσειακό Πάρκο, όπου εκτός από το Αναγκαίο Γεωλογικό Μουσείο θα μπορούσε κάλλιστα να υπάρξει και ένα Μουσείο των Ορυχείων της Σαντορίνης και γιατί όχι και ένα Μουσείο Ιστορίας του Νησιού.  Στο  μεν γεωλογικό Μουσείο, θα ενταχθούν όλα εκείνα τα ιδιαίτερα σημεία της γεωλογικής πλευράς του νησιού, για το δε Μουσείο Ορυχείων το έχει προτείνει ήδη η κ. Παρασκευή Μποζινέκη – Διδώνη με την ευρύτερη προσέγγιση ενός Γεωλογικού Μουσείου. Προσωπικά διαφωνώ σε ένα κοινό μουσείο μιας και σε ένα χώρο αφιερωμένο στα ορυχεία της Σαντορίνης θα μπορούσαν να ενταχθούν φωτογραφίες, καθώς και προσωπικά βιώματα όλων όσων δούλεψαν στα ορυχεία αυτά. Παράλληλα στο Ιστορικό Μουσείο Σαντορίνης θα μπορούσαν να ενταχθούν τουλάχιστον από τον 20^ο αιώνα όλα εκείνα τα σημεία ιστορικής προσέγγισης στο χωρόχρονο ( Β Παγκόσμιος Πόλεμος, Πρόσφυγες, Σεισμός 1956, αποκατάσταση Σαντορίνης κ.α)

Παράλληλα δε θα μπορούσε να δημιουργηθεί εκείνος ο φορέας – Δημοτικός ή μη, ο οποίος θα είχε ως βασικό σκοπό τη δημιουργία Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων αλλά και ευρύτερης διαχείρισης των ιδιωτικών μουσείων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εκπαιδευτικών προγραμμάτων στο νησί της Σαντορίνης, θα μπορούσε να είναι το « τρίγωνο» Ανασκαφές Ακρωτηρίου –Ανασκαφές Αρχαίας Θήρας – Κάστέλι ή Γουλάς Εμπορείου. Πάνω σε αυτό το ενδεικτικό πλαίσιο, τόσο οι μαθητές όσο και οι επισκέπτες, θα μπορούσαν να ανασκαλίσουν ιστορικά τα πεδία της αρχαιολογίας, της ιστορίας της τέχνης, της αρχιτεκτονικής, της λαογραφίας κ.ο.κ

Δεν είμαι σίγουρος ότι οι μουσειακοί χώροι της Σαντορίνης βρίσκονται σε εκείνη τη θέση της « πρόσκτησης» από πλευράς κατοίκων και όχι μόνο. Δεν συζητώ φυσικά για την απίστευτη στάση της ευρύτερης πολιτιστικής διαχείρισης των δημοσίων μουσείων….. Παρ’ όλαυτά , τόσο τα δημόσια μουσεία όσο και τα ιδιωτικά έχουν εκείνα τα εχέγγυα αύξησης της « πρόσκτησης» από πλευράς κατοίκων αρχικά. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν αρχικά  περιοδικές ξεναγήσεις κατοίκων τόσο στα μουσεία, όσο και στους αρχαιολογικούς χώρους. Επιπλέον, δεν θα μπορούσαν κάλλιστα οι νέοι μαθητές της Σαντορίνης να αναλάβουν τον εύκολο ρόλο της ξενάγησης τουριστών και επισήμων σε συγκεκριμένα σημεία του νησιού? Δεν θα ήταν ακόμα καλύτερο αυτό ώστε οι νέοι να αρχίσουν σιγά σιγά να μυούνται στην τέχνη της ξενάγησης.... Σίγουρα θα γίνονταν πολύ καλύτεροι από πολλούς " ξεναγούς" για τους οποίους θα υπάρξει ιδιαίτερη ανάρτηση σε λίγο καιρό... Θα δείξουν με το δικό τους τρόπο τι σημαίνει γνωρίζω το χωριό μου γνωρίζω τον τόπο μου - μαθαίνω τον τόπο μου .....

Οι περίφημες Παγκόσμιες ημέρες μουσείων  κ.ο.κ οφείλουν να μας  δώσουν εκείνα τα κίνητρα εσωτερικής αξιολόγησης της διαχείρισης της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς αλλά και εκείνα τα κίνητρα ανάδειξης μιας διαφορετικής προσέγγισης του όρου « άλλη Σαντορίνη».