Όπως έχουμε εξηγήσει και παλαιότερα, η Σαντορίνη ήταν τόπος εξορίας πολιτικών κρατουμένων. Ας δούμε άλλες δύο μορφές του 20ου αιώνα που εκτοπίστηκαν για κάποια χρόνια στη Σαντορίνη . Τον Στέφανο Γεννάδη και τον Σοφοκλή Δουσμάνη ...
Συνταγματάρχης
Στέφανος Γεννάδης; [1]
Ο Στέφανος Γεννάδης γεννήθηκε στη Χίο το 1858. Αποφοίτησε από τη Σχολή
Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός Μηχανικού το 1881. Λίγο πριν από την έναρξη του
Ελληνοτουρκικού Πολέμου του 1897 έγινε μέλος του Υπάτου Συμβουλίου της Εθνικής
Εταιρείας και στις πολεμικές επιχειρήσεις που ακολούθησαν πολέμησε με το βαθμό
του λοχαγού. Αργότερα διετέλεσε (1908-1911) διευθυντής και επιθεωρητής
Μηχανικού. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους πολέμησε με το βαθμό του
συνταγματάρχη ως διοικητής αρχικά του ανεξαρτήτου Αποσπάσματος Ευζώνων και
μετά της V Μεραρχίας, η οποία πολέμησε
υπό τις διαταγές του στον Κόμανο, στο Κιλκίς και στην Τσουμαγιά.
Ο Γεννάδης παρέμεινε διοικητής της V Μεραρχίας με το βαθμό του υποστρατήγου
και μετά τη λήξη του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου. Στη συνέχεια τοποθετήθηκε διοικητής
του Δ΄ Σώματος Στρατού (Καβάλα) και προήχθη σε αντιστράτηγο τον Ιούλιο του
1916. Όταν το Ρούπελ και η Ανατολική Μακεδονία καταλήφθηκαν από τους
Γερμανοβουλγάρους, και το Δ΄ Σ.Σ. παραδόθηκε στους Γερμανούς και μεταφέρθηκε
στο Γκέρλιτς της Γερμανίας, ο ίδιος βρισκόταν με άδεια στην Αθήνα.
Το 1916-1917 διετέλεσε διοικητής του Α΄ Σώματος Στρατού στην Αθήνα και μετά
την έξωση του βασιλιά Κωνσταντίνου και την επικράτηση του Βενιζέλου
απομακρύνθηκε από το στράτευμα και εξορίστηκε στη Σαντορίνη. Μετά την επάνοδο
του Κωνσταντίνου (1920) ανέλαβε την αρχηγία της Χωροφυλακής και τον επόμενο
χρόνο ορίστηκε Ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Παλαιάς Ελλάδος, θέση που
διατήρησε μέχρι το θάνατό του (Μάιος 1922).
Σοφοκλής Δουσμάνης [2]
Ο Σοφοκλής Δούσμανης (1868 - 1952) ήταν Έλληνας ναύαρχος του Πολεμικού
Ναυτικού.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα Αποφοίτησε από τη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων το
1888 και έλαβε μέρος στον πόλεμο του 1897. Το 1912 τοποθετήθηκε διευθυντής της
διοικητικής υπηρεσίας του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού και εν συνεχεία
κυβερνήτης του θωρηκτού "Γεώργιος Αβέρωφ" και αρχιεπιστολεύς του
Στόλου του Αιγαίου Το 1914 προήχθη σε
υποναύαρχο και τοποθετήθηκε διοικητής της μοίρας θωρηκτών. Τον επόμενο χρόνο
ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΝ, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1917, οπότε και
αποστρατεύθηκε. Εξορίστηκε ως φιλοβασιλικός στη Σαντορίνη και επανήλθε στην
ενεργό δράση το 1920.[3] Το 1921 έγινε αρχηγός του Στόλου του Αιγαίου και το
ίδιο έτος τοποθετήθηκε για δεύτερη φορά στην αρχηγία του ΓΕΝ, στην οποία
παρέμεινε μέχρι τον Οκτώβριο του 1922 Τον Ιανουάριο του 1923 προήχθη σε αντιναύαρχο
και αποστρατεύθηκε.
Το 1935 διορίστηκε υπουργός ναυτικών στην κυβέρνηση Τσαλδάρη και προήχθη σε
ναύαρχο. Είχε συγγράψει το ημερολόγιον του κυβερνήτου του "Γ. Αβέρωφ"
κατά τους πολέμους 1912 - 1913 (Αθήνα, 1939). Είχε τιμηθεί με τον Ανώτερο
Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος.
Απεβίωσε στις 6 Ιανουαρίου 1952 στην Αθήνα. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία
Βούρου και δεν είχε παιδιά. Ανιψιός του ήταν ο Λάμπρος Ευταξίας.
[1] http://www.istorikathemata.com/2012/12/the-liberation-of-Grevena-in-1912.html (ενημέρωση
5- 6 – 2015) και για το φωτογραφικό υλικό πηγή: http://openarchives.gr/visit/2471737
(ενημέρωση 5- 6 – 2015)
