Γυρίσματα - Σαντορίνη

Στο παρακάτω link υπάρχουν αποσπάσματα από την εκπομπή Γυρίσματα του Σκάι στη Σαντορίνη.... Εκτός των άλλων υπάρχει και βίντεο το οποίο παρουσιάζει και το Προιστορικό Μουσείο....(αφιερωμένο σε " ερευνητές" και ερευνητές)

http://girismata.skai.gr/default.asp?pid=2&vid=1184&rid=46&cid=

Μελιτίνια.......( αχ τι θυμήσες προκαλεί)

( ......αλήθεια πόσοι δεν έχουν κάνει " παγαοποντιά" όταν γινόταν η ιεροτελεστία για τα μελιτίνια και ενώ νηστεύανε....κλεβανε το μελιτινάκι )

Πάσχα στη Σαντορίνη

Παλιότερα στη Σαντορίνη, η Μεγάλη Βδομάδα και το Πάσχα ξεχώριζαν ανάμεσα στις άλλες γιορτές του χρόνου για τη συμμετοχή των κατοίκων στο Θείο Δράμα και την Ανάσταση.
Το Σάββατο του Λαζάρου στο Μεγαλοχώρι και σε άλλα χωριά της Σαντορίνης, οι κάτοικοι αναβιώνουν κάθε χρόνο το «Λάζαρο» , στήνοντας ένα πελώριο σταυρό στη μέση της πλατείας του χωριού τυλιγμένο με αλισμαρί. Γράφει ο Φίλιππας Κατσίπης στα «Θηραϊκά Νέα» για το «Λάτζαρο» του ΜεγαλουΧωριού. «Και το χαμε καμάρι οι Μεγαλοχωριανοί πως εμείς μονάχα απ όλα τα χωριά1, κάναμε τον πιο μεγάλο « Λάτζαρο» . Ύστερα περιγράφει την ιστορία του άρμπουρου που ξενερισμένο στο Χριστό τ’ Αθέρμι, από ναυάγιο πολέμου, περιμάζεψαν οι Μεγαλοχωριανοί « Και ο μεγάλος Σταυρός σηκωνότανε αργά: - Ισα μια.!! … πιάσε τα μπόσικα Γεράσιμε! … θα σου γλυστρήσει…. – Αντε μια ακόμη! Βίρα εσείς απ τον καφενέ! …. Κι ο Σταυρός ανέβαινε. Έπεφτε στο λάκκο. Γρήγορα δένανε γερά τις πριμάτσες, χώνανε το λάκκο κι όλοι περνούσανε ν’ ασπαστούν το Λάτζαρο.» Οι κοπέλες του χωριού με τα πανέρια μέχρι και σήμερα μαζεύουνε λουλούδια, οι νέοι κόβουνε αλισμαριά. Με τα άρμπουρα σχημάτιζαν ένα σταυρό τον οποίο κάλυπταν με τα αλισμαριά και τον στόλιζαν με λουλούδια και βάγια..Το απόγευμα όλο το χωριό μαζεύοτανε στην πλατεία.,Συμβόλιζε την Ανάσταση του Λαζάρου. Έμενε μέχρι το Μεγάλο Σάββατο που τον ξεστόλιζαν και παρέμενε σ εκείνη τη θέση μέχρι της Αναλήψεως. Το έθιμο αυτό εξακολουθεί να τηρείται στο ΜεγάλοΧωριό , και σε άλλα χωριά, ενώ μικροί « Λάζαροι» φτιάχνονται σε πολλά σπίτια

« Ηκαμα πολλά μελιτίνια. Παραγγελλα τσοι μυζήθρες τσοι νιότικες, είχα και λεκάνες πήλινες και ηζύμωνα. Τα ψηνα όξω στο φουρνί, κάτω από τη σκάλα. Ηρχόντουσαν τη Μεγάλη Τρίτη πρωϊ, πρωί, είχα αρχινήσει ελόου μου τα ζυμώματα αποβραδίς, και με το που ήρχουνταν πιάναμε τις μυζήθρες, τις εχτυπούσαμε με το βούτηρο, τη ζάχαρη τα αυγά και μπόλικη μαστίχα και αρχινούσαμε να ανοίουμε το φύλλο λεπτό λεπτό. Το κόβαμε μετά μ ένα πιατέλο του καφέ γύρω γύρω στρογγυλό, και οι άλλες γιομίζανε από μια κουτάγια. Μετά το τζιμπούσανε πάλι γύρω γύρω και το θέτανε στη λαμαρίνα,,,, Όλη η Πάνω Μεριά μοσχοβολούσε μαστίχα..» περιγράφει η γιαγιά Καδιώ στο βιβλίο της εγγονής της, Καδιώς Κολύμβα τη διαδικασία για τα μελιτίνια. Ενώ η Γουλιελμία Συρίγου γράφει στο βιβλίο « Η Σαντορίνη μου» : «… από τη στιγμή που θα απλώσεις το χέρι σου να πάρεις και να γευτείς ένα πετυχημένο μελιτίνι, ευφραίνονται τρεις από τις αισθήσεις σου, η όραση, η όσφρηση και η γεύση. …Παλιότερα, το κάμωμα των μελιτινιών ήταν ένα αληθινό γιορτόσι, ένας διαγωνισμός ανάμεσα στις καλοκυράδες της Σαντορίνης, γλυκός και ευγενικός, όσο και το πασχαλιάτικο αυτό γλυκούδι. … Κι έχουνε συνδέσει ντόποιοι και ξενιτεμένοι τόσο πολύ το γλύκισμα αυτό με την αναστάσιμη γιορτή, που θα έλεγε κανείς πως όσο τα χελιδόνια στην πλάση μας θα φέρουνε την Άνοιξη, τα μελιτίνια μαθές, θα φέρουνε στους Σαντορινιούς το Πάσχα».
Τη Μεγάλη Παρασκευή, το πρωί οι θυατέρες των χωριών στολίζουνε τον Επιτάφιο με τα ευωδιαστά λουλούδια, που μόλις τα είχανε κόψει από τις αλιτάνες ή τα είχανε φέρει από το σπίτι τους. Ακολουθούσε η Αποκαθήλωση, και το στόλισμα του Επιτάφιου. Το βράδυ γίνεται η περιφορά των Επιταφίων σε όλα τα χωριά. Ξακουστή είναι η περιφορά του Επιταφίου στον Πύργο. Τα δρομάκια φωτίζονται με ντενεκεδένια λυχναράκια και η περιφορά γίνεται σε κατανυκτική ατμόσφαιρα. Το Μεγάλο Σάββατο σε πολλά χωριά ασχολούνται με το στήσιμο του “Ιούδα». : Ένα είδος σκιάχτρου, γεμισμένο με βαρελότα, το οποίο άναβαν μετά τον εσπερινό της Αγάπης και το άφηναν να λαμπαδιάσει και να σκάσει με θόρυβο. Εκείνη τη νύχτα, την αναστάσιμη, όλοι κρατούσαν από μία κουτσούνα και ένα κόκκινο αυγό και με ανυπομονησία περίμεναν το τέλος της λειτουργίας αλλά και της νηστείας για να πάνε στα σπίτια και να φάνε τα σγαρδούμια. « Είναι έθιμο της Σαντορίνης. Δεν καταλαβαίνουμε Λαμπρή χωρίς τα σγασδούμια.» αναφέρει ο Μάρκος Ρούσσος στο βιβλίο « Σαντορίνη: Ήθη Έθιμα και Παραδόσεις».
Ξεχωριστός είναι ο Επιτάφιος του Μεγάλου Χωριού με τα «θλιβερά» που ήταν φερμένα από τη Ρωσία. Δεξιά και αριστερά του παίρνουν τη θέση τους τα μεγάλα και σπάνιας ομορφιάς εικονίσματα, ο ¨Αγγελος και η Μαγδαληνή . Ενώ μετά την Ανάσταση τοποθετείται στο κέντρο ο Αναστημένος Χριστός. Τα κειμήλια αυτά είχαν έρθει από τη Ρωσία γύρω στο 1900. Ο Επιτάφιος θα μείνει έτσι στολισμένος μέχρι την παραμονή της Αναλήψεως.

Βεντέμα ήλθε βρε παιδιά....

Αν και κοντοζυγώνει το Πάσχα, ένα από τα χαρακτηριστικότερα έθιμα του νησιού είναι και η Βεντέμα....

το τραγούδι της βεντέμας στη Σαντορίνη μπορείτε να το απολαύσετε τόσο εδώ

http://www.youtube.com/watch?v=j5A8EJcHUw8

Επίσης θα μπορείτε να δείτε ένα σχετικό βίντεο για την βεντέμα από την τελευταία γιορτή της Βεντέμας στην Ένωση Θηραϊκών Προόντων τον Αύγουστο του 2009

http://www.youtube.com/watch?v=mIn4Fc4I0PY στο οποίο παρουσιάζεται ένας από τους τελευταίους βουτσάδες του νησιού αλλά και γίνεται μια επιτυχημένη αναπαραάσταση του τρύγου!! Η εκδήλωση διοργανώθηκε από τον ΠΟλιτιστικό Σύλλογο Μεγαλοχωρίου " το Μετόχι" με την τόσο άξια Πρόεδρο του την κ. Μαρία Πελεκάνου

Περι των διαλέκτω ν της Θήρας και της Κυρήνης

Διάλεξη του δρος Ραούλ Ντομίνγκεθ Κασάδο με θέμα την ανάλυση των ομοιοτήτων και των διαφορών μεταξύ των αρχαίων διαλέκτων της Σπάρτης, της Θήρας και της Κυρήνης, όπως τεκμηριώνονται κυρίως στις επιγραφές.
Ο ομιλητής είναι υποψήφιος διδάκτωρ Κλασικής φιλολογίας του Πανεπιστημίου Complutense της Μαδρίτης.
Η διάλεξη εντάσσεται στην σειρά εκδηλώσεων «Η ελληνική αρχαιότητα και οι Ισπανοί και Λατινοαμερικανοί ερευνητές, Η Ιβηρική και Λατινοαμερικανική αρχαιότητα και οι Έλληνες ερευνητές».

Δευτέρα 26 Απριλίου 2010, 19:30

Ινστιτούτο Θερβάντες
Μητροπόλεως 23
Αθήνα

Πληροφορίες
Τηλ.: 210 3634117, fax: 210 3647233
e-mail: cultate@cervantes.es
Δικτυακός τόπος: http://atenas.cervantes.es

2 νέα βίντεο για τη Σαντορίνη

Αφήγηση για το σεισμό της Σαντορίνης

Αλλη μια αφήγηση για το σεισμό του 1956 ακολουθεί... Η αναγνώστρια και φίλη του blog ρώτησε τη θεία της ( έχω κρατήσει ακριβώς τον τρόπο μετάδοσης της αφήγησης για καθαρά ερευνητικούς λόγους. Επίσης σας παρουσιάζω ένα κομμάτι της συγκκεριμένης αφήγησης πάλι για ερευνητικούς λόγους..... Θερμή παράκληση.... όποιος με κάποιο τρόπο μπορεί να μεταφέρει αφηγήσεις ας μου στείλει e- mail)

Όπως μου είπε κοιμόντουσαν, ήταν ξημερώματα γύρω στις 6 παρά τέταρτο. Λίγα λεπτά πριν γίνει ο σεισμός, η καρδερίνα που είχαν φτερούγιζε έντονα μέσα στο κλουβί, σε σημείο που το πουλί χτυπιόταν κυριολεκτικά στα σίδερα του κλουβιού. Τους ξύπνησε ο θόρυβος από το πρωτόγνωρο φτερούγισμα και κατάλαβαν ότι θα γίνει σεισμός γιατί τα ζώα προαισθάνονται τα σημάδια της φύσης. Δεν πρόλαβαν όμως να κατέβουν από τα κρεβάτια και άρχισε.



Ευτυχώς που το σπίτι μας ήταν υπόσκαφο. Αυτό τους γλίτωσε! Πρώτα όπως μου είπε ήρθε ένα έντονο βουητό από τα έγκατα της γης που βούλωνε τα αυτιά και μετά το «κούνημα». Από το έντονο βουητό άνοιξε διάπλατα η εξώπορτα που ήταν κλειστή με τους μαντάλους! Αρχικά το κούνημα ήταν «πλαγιαστό» και μετά «χοροπηδηχτό, πάνω-κάτω». Τα έπιπλα χοροπηδούσαν και από τη μια μεριά των τοίχων βρέθηκαν στην άλλη. Χαρακτηριστικά όπως μου είπε ένας μπουφές της προγιαγιάς μου, ασήκωτο έπιπλο βαρύ ξύλινο γεμάτο γυαλικά που άλλοτε χρειαζόταν 6 άτομα για να καταφέρουν να το μετακινήσουν, χοροπηδούσε στον αέρα! Νόμιζες ότι οι 2 τοίχοι του υπόσκαφου πάλλονταν, δηλαδή έσμιγαν και μετά πάλι χωρίζανε. Δεν έμεινε τίποτα όρθιο από έπιπλα μέσα στο σπίτι: μπουφέδες, γυαλικά, κάδρα, όλα ήρθαν τούμπα.

Εκτός από το εικονοστάσι που ήταν άθικτο στη θέση του κρεμασμένο με όλες τις εικόνες μέσα!

Ούτε ένα λεπτό δεν κράτησε ο σεισμός και όταν τελείωσε και βγήκαν έξω στην αυλή.

Στο δρόμο πάνω από το υπόσκαφο σπίτι μας υπήρχε ένα μαγαζί. Έπεσε όλο το μαγαζί όπως ήταν μέσα στην αυλή μας και από το πολύ βουητό που είχε ο σεισμός, κάνεις μέσα στο σπίτι δεν άκουσε τη κατεδάφιση του μαγαζιού!!!!! Το είδαν πως είχε πέσει όταν πλέον βγήκαν στην αυλή. Το ότι δεν πρόλαβαν να βγουν έξω και ο σεισμός τους «έπιασε» μέσα στο σπίτι ήταν η σωτηρία τους! Γιατί αν είχαν βγει στην αυλή, θα είχαν σκοτωθεί από το μαγαζί που ήρθε σωρό-κουβάρι μέσα στην αυλή μας.



Ένα σύννεφο σκόνης είχε σκεπάσει τα πάντα σαν ομίχλη, δεν έβλεπες ούτε σε μισό μέτρο, άκουγαν μόνο τις φωνές των γειτόνων από δίπλα που φώναζαν: «γρήγορα όλοι στα αμπέλια, θα γίνουν και άλλοι σεισμοί». Όπως ήταν με τα νυχτικά μου είπε η θεία μου έφυγαν για τα αμπέλια, αφήνοντας τα σπίτια ανοιχτά χωρίς να πάρουν τίποτα μαζί τους. (Στη σημερινή εποχή αν γινόταν κάτι ανάλογο, θα είχε γίνει αμέσως πλιάτσικο στα ανοιχτά σπίτια. Όμως τότε δεν υπήρχαν αλλοδαποί μετανάστες, δεν υπήρχε ακόμη τουρισμός ούτε ξένοι. Ήταν μόνο οι ντόπιοι, οι συγχωριανοί. Όλο το χωριό ήταν σαν μια οικογένεια. Δεν υπήρχε φόβος να αφήσεις το σπίτι σου ανοιχτό και να φύγεις, δεν έκλεβε κανείς. Δεν υπήρχε εγκληματικότητα. Ποιος θα έκλεβε? Ο συγχωριανός σου που τον ήξερες πιο καλά και από τον αδερφό σου? Αλλά χρόνια τότε..)

Βγαίνοντας στην αγορά, στο κεντρικό δρόμο της Οίας αντίκρισαν την καταστροφή του χωριού.

Τα καπετανόσπιτα, τα μαγαζιά και γενικά τα περισσότερα σπίτια του «κεντρικού δρόμου» είχαν κατεδαφιστεί. Τα κτίρια δηλαδή που ήταν με ταράτσες. Τα υπόσκαφα όμως άθικτα!!!! Ούτε ρωγμή στους τοίχους!!! Και για αυτό οι θάνατοι ήταν αυτών που δεν μένανε σε υπόσκαφα.



Επειδή είχαν πέσει τα σπίτια και τα μαγαζιά της αγοράς (εξού και η σκόνη που είχε καλύψει όλο το χωριό) όλοι οι δρόμοι του χωριού ήταν γεμάτοι από μπάζα και αναγκαστικά για να περάσουν να φύγουν σκαρφαλώνανε πάνω στα μπάζα. Λόφοι από μπάζα πάνω από 2 μέτρα!! Τις γριές και τους γέρους τους παίρνανε καβάλα στους ώμους τους οι νέοι. Αν άκουγαν μέσα στα χαλάσματα φωνές, όπως-όπως έσκαβαν για να σώσουν τον πλακωμένο από τα μπάζα.



Στην Αρμένη και στο Αμμούδι οι βάρκες "ανέβηκαν" πάνω στην προκυμαία.

Η φουσκωμένη θαλασσα δηλαδή "ανέβασε" τις βάρκες και τις "αφησε" πάνω στο μώλο!!

Όσοι ψαράδες βρίσκονταν εκείνη την ώρα είτε στην Αρμένη είτε στο Αμμούδι, καθώς ανέβαιναν τις σκάλες για να φτάσουν στο χωριό οι πέτρες από τα γκρεμνά κυλούσαν ασταμάτητα και τους χτυπούσαν.



Μαζεύτηκαν στα χωράφια στο Θόλο γύρω από τον Αγ. Γεώργιο της Πάπενας. Όπως μου είπε κάθε τρεις και λίγο η γη κουνιόταν και έλεγαν: «νατος πάλι». Την ημέρα εκείνη θα πρέπει να έγιναν τουλάχιστον 300 σεισμοί. Κάθε 2-3 λεπτά και άλλος. Για μέρες ολόκληρες κάθε τόσο και λιγάκι η γη κουνιόταν. Τους έσωσε ότι ο σεισμός ήταν «υποθαλάσσιος» και όλη η ενέργεια του έπεσε στη θάλασσα........

Eίπαν για τη Σαντορίνη

"Στάθηκα εκεί στην άκρη της ανηφοριάς να ζωγραφίσω. Το τοπίο είναι δύσκολο και απαιτητικό. Δεν σου ζητάεει μόνο τη ματιά, θέλει και την ψυχή σου. Θέλει τη φαντασία σου, γνώση της ιστορίας για να κατονομάσει τους υπαιτίους και να μοιράσει τις ευθύνες στο σεισμό, τον πειρατή ή το ηφαίστειο. Κοίταξα πολύ ώρα ακόμα. Προσεχτικά. Κάθησα σε μια πέτρα να ετοιμάσω τα χρώματα και τα χαρτιά μου κι όταν ξαναγύρισα να ξαναδώ το θέμα για να αρχίσω, είδα ανάμεσά μας… το παρελθόν." Πάρις Πρέκας στο Δ.Ταλιάνη: « Η Σαντορίνη και η Θάλασσα έτεκε γην». Εκδόσεις Τοπίο

… Θυμάμαι τη λαχτάρα μου να αντικρύσω στον ορίζοντα το νησί, καθώς το βαπόρι σαλπάρισε από τη Νιό με ρότα τη Σαντορίνη, όταν ξαφνικά πρόβαλε σαν ένας κατάμαυρος όγκος μέσα από μια μαύρη κυματωδή θάλασσα στο χάραγμα της αυγής. Θυμάμαι τη λαχτάρα μου να δέσουμε στα Φηρά το Γιαλό, να βγούμε στη στεριά και να φθάσουμε στον Πύργο, που τον ήξερα από τις διηγήσεις των δικών μου. Ο ήλιος δεν είχε ακόμα ανατείλει στο Γιαλό, όταν δέσαμε στη σημαδούρα, όποτε η Καλντέρα παρέμεινε ακόμα κατακόκκινη. Θυμάμαι το τσουχτερό κρύο στο λιμάνι, τη μυρωδιά της ντομάτας από τη φάμπρικα του Γιαλού και τη γεύση της αρμύρας στο στόμα μου από τον αφρό του κύματος που έσκαγε στη στεριά…… Θέε μου τι ανείπτωτη ομορφιά και τι συγκίνηση για μένα τον ξενιτεμένο που είχα αγαπήσει τη Σαντορίνη, χωρίς ακόμα να την έχω γνωρίσει….»

Αντώνιος Κονταράτος, « Σαντορίνη Πύργος και ΑΘηνιός, αναμνηστικές φωτογραφίες πριν από το σεισμό του 1956».

« Όπου και να στρεφα την έβλεπα μπροστά μου. Άλλοτε την παρομοιάζα με γυναίκα φτωχή, κατατρεγμένη κι ανυπεράσπιστη, κι άλλοτε τη φανταζόμουν να θραύει το κέλυφος της άσπας και να αναδύεται, κόρη πανέμορφη με πλούσιους βοστρύχους και αρχαική αισθήτα, σαν τη « ΧαιροπόλειỨ, στεφανωμένη με ήλιους και φεγγάρια του νησιού μας, και αυγουστιάτικους αστερισμούς. Από τότε θαρρώ είχα αρχίσει να νοσταλγώ το νησί όταν ήμουνα μακριά του, να νοιώθω μιαν απέραντη αγάπη για κάθε σπιθαμή της γης του για κάθε του μαυρόπετρα ή χοχλιδί του γιαλού. Έτσι αργότερα, ανασκαλεύοντας στους πίθους των αναμνήσεων, ζούσα κάθε μέρα και πιο έντονα την παρουσία του.

Γουλιελμία Συρίγου – Μονιούδη : « Η Σαντορίνη μου» Εκδόσεις Θηραϊκά Νέα

Για άλλη μια φορά τα κρασιά Σαντορίνης…με βραβεία

Η ΕΝ.Ο.Α.Β.Ε. – Ένωση Οινοπαραγωγών του Αμπελώνα της Βορείου Ελλάδος - διοργανώνει κάθε χρόνο τον μοναδικό διεθνή διαγωνισμό οίνου, που πραγματοποιείται στην Ελλάδα με την ονομασία «Διεθνής Διαγωνισμός Οίνου Θεσσαλονίκης» και αποσκοπεί στην παρουσίαση του πλούτου της παγκόσμιας ποιοτικής οινοπαραγωγής στο καταναλωτικό κοινό και τον εμπορικό κόσμο.
Ο διαγωνισμός οίνου γίνεται υπό την αιγίδα και τη συνεργασία όλων των φορέων του χώρου από την Ελλάδα και το εξωτερικό, με τις προδιαγραφές του Διεθνούς Γραφείου Αμπέλου και Οίνου (O.I.V.) και σύμφωνα με τη νομοθεσία του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.
Η επιτυχημένη αυτή πορεία είχε ως αποτέλεσμα ο Διεθνής Διαγωνισμός Οίνου Θεσσαλονίκης να καταταχθεί στην Α κατηγορία και να αναγνωριστεί ως ένας από τους κορυφαίους διαγωνισμούς οίνου στον κόσμο σύμφωνα με το S.A.Q. του Quebec, που είναι ο κρατικός φορέας αλκοολούχων ποτών στον Καναδά.

Ασημένιο Μετάλλιο:
1. Vinsanto Λιαστο, 2004, Σαντορίνη Ο.Π.Α.Π.- Vinsanto Οίνος Φυσικώς Γλυκύς, Ένωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων , Ασημένιο Μετάλλιο
2. Vinsanto , 2006, Σαντορίνη Ο.Π.α.Π.- Vinsanto Οίνος Φυσικώς Γλυκύς, Ι. Μπουτάρης και Υιός Οινοποιητική, Ασημένιο μετάλλιο.
3. «Σαντορίνη», 2009, Σαντορίνη Ο.Π.Α.Π., Οινοποιία Γαβαλά, Ασημένιο Μετάλλιο
4. «Σαντορίνη», 2009, Σαντορίνη Ο.Π.Α.Π., Ενωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων , Ασημένιο Μετάλλιο
5. Σαντορίνη Νυχτέρι 2009, Σαντορίνη Ο.Π.Α.Π., Ενωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων , Ασημένιο Μετάλλιο
6. Κατσανό, 2009, Τ.Ο. Κυκλάδων, Οινοποιία Γαβαλά, Ασημένιο.
7. Σαντορίνη, 2009, ΣαντορίνηΟ.Π.Α.Π., Ι. Μπουτάρης και Υιός Οινοποιητική, Ασημένιο μετάλλιο.
8. Vinsanto Λικέρ 2003, Σαντορίνη Ο.Π.Α.Π. – Vinsanto Οίνος Λικερ, Ενωση Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προϊόντων , Ασημένιο Μετάλλιο

Και σίγουρα έπεται συνέχεια στις βραβεύσεις……
Για περισσότερες πληροφορίες για το διαγωνισμό και τις βραβεύσεις…
εδώ

Η Σαντορίνη....κάτωθεν....

H Σαντορίνη .... μιλάει

Αλήθεια πότε θα καταλάβουμε ότι η Σαντορίνη ΜΑΣ μιλάει? Πότε θα το πάρουμε Πρέφα?? Δεν καταλαβαίνουμε πόσα έχει να μας πει.... Έμαθα μια τελευταία " συζήτηση" της Σαντορίνης με μερικούς " τρελούς" για κάποιους.... και εξοργίζομαι όταν βλέπω ότι αντί να ενδιαφερθούμε για το χθες ενδιαφερόμαστε για το δήθεν...... Με σκοπό τι?? Αλήθεια σήμερα 7 Μαρτίου που όλο το νησί είναι σε συσκότιση ( το έτος 2010 και υπάρχει γενική διακοπή ρεύματος στο νησί... πόσο θυμάμαι τα καλοκαιρινά black outs όπως τα έλεγε ένας μπάρμπας στο χωριο που κοιτούσαμε ποιο χωριό έχει ρεύμα και ποιο όχι )..... Μήπως τυχόν θα πρέπει τώρα που υπάρχει γενική συσκότιση και υπάρχει και συννεφιά να καθίσουμε να σκεφτούμε λίγο τις πράξεις μας γι αυτό το νησί......?? Μήπως κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε ότι πράττουμε μπορεί να μας έρθει μπούμερανγκ.... Ρε ξυπνήστε.... Αγαπήστε το νησί.... ακούστε το..... Αφήστε τις πολυλογίες τις άσκοπες και πιάστε δουλειά...... Ρε έχουμε έναν τέτοιο θησαυρό στο νησί..... Ας τον αξιοποιήσουμε ΠΡΩΤΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ.... δεν είναι κακό….. Μαθαίνω ( μιας και μ έχουν χαρακτηρίσει – τροκτικό- ) πολλά που με ψιλοστεναχωρούν… Νοιώθω ότι κάποιοι δημιουργούν με βασικό σκοπό την αυτόπροβολή…. ( μένω εκεί για να μην έχει πρόβλημα η πηγή μου),…….. Πεισμώνω…. Θέλω να καλλιστορώ συνέχεια ( δεν έχω και τον απαιτούμενο χρόνο)…. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να δούμε υπάρχουν πολλά που πρέπει να μάθουμε…. Έχω την μεγάλη ευτυχία εκτός από τις επιστημονικές συνεργασίες , υπάρχουν κάποιοι ΦΙΛΟΙ που ήδη συμβάλουν με τον τρόπο τους….( Η Οία και το Καμάρι ακούει??.... Ξέρουν αυτοί) και κάποιοι άλλοι που μέσα από ιδέες μου δίνουν ώθηση και τρελλα!! Είμαι σίγουρος….. Υπάρχουν πολλοί που ακούνε τη Σαντορίνη…. Υπάρχουν πολλοί που βλέπουν τη Σαντορίνη όχι μόνο σαν ένα καλό πορτοφόλι και τπτ παραπάνω….υπάρχουν πολλοί που θέλουν να αναδείξουν κάτι διαφορετικό…… Ας ακούσουμε μόνο τα σημάδια…. Και ας γνωρίσουμε το νησί….
Είμαι εδώ για όσο το δυνατόν περισσότερες Ιδέες…. Το kallistorwntas μπορεί να επιμελείται από έναν θεόμουρλο αλλά ανήκει στην πέτρα του νησιού……. Σε λίγες ημέρες δυο σημαντικά κείμενάκια θα έρθουν στην επιφάνεια…. Τα καλύτερα έρχονται…. Αρκεί να νοιώθουμε ΤΙ ΣΤΟΝ ΑΝΕΜΟ ΚΑΝΟΥΜΕ!!!!!!! Αλήθεια το διαφημιστικό η Σαντορίνη των 5 αισθήσεων μήπως πρέπει να γίνει μάθημα σε όλους??

Καλή Κυριακή….

H Θηραϊκή Ατμοπλοία στο youtube

Σας παραθέτω δυο μικρά βιντεάκια που μου θύμισε μια συνταξιδεύτρια του blog, Παρουσιάζονται πλοία της Σαντορίνης, όπως το " Καδιώ" το "Τέτη" της Οικογένειας Γεωργίου και Καδιώς Σιγάλα( υπάρχουν πολλές αναφορές και στο best seller της Σαντορίνης, την μοναδική" Πάνω Μεριά του Κόσμου"), καθώς και πλοία της εταιρείας Νομικός " Λητώ" και Απόλλων"