Μνήμη ΘΗΡΑΙΟΥ Αντωνίου Κονταράτου

Σε μια πολύπλευρη και ταυτόχρονα έντονη κοινωνική περίοδο, η μνήμη συγκεκριμένων Ανθρώπων πρέπει να μην ξεχαστεί. Σήμερα θα ξαναβρούμε τον Αντώνη Κονταράτο, τον Αντώνη μας, μέσα από δύο δικά του αποσπάσματα αλλά και μια αναφορά του Γ. Μαρίνου σε αυτόν:

" o Διαστημικός επιστήμονας δεν παρασύρθηκε από την υποδουλωτική δίνη της τεχνοκρατίας. Ερευνητής στον Επαγγελματικό Χώρο, δεν άφησε τον εαυτό του να αφυδατωθεί από τις παιδικές του ανησυχίες, από τα πρωτογενή ερωτηματικά από τη βουβή αγωνία του σκεπτόμενου ανθρώπου. Τις ώρες της σχόλης του, όταν δεν εργαζόταν για να αναρριχηθεί στο Φεγγάρι, άφηνε το μυαλό του να πετά στο μικροσκοπικό νησί της Σαντορίνης και στα παρθενικά πεδία των εφηβικών του οραματισμών. Ετσι δεν είναι περίεργο που καταπιάστηκε να ανακαλύψει και να βάλει σε μια συστηματική σειρά την προϊστορία της Σαντορίνης. Χωρίς να είναι ειδικός, χωρίς να φιλοδοξεί τιτλους επιστημονικούς στον γοητευτικό χώρο της γεωλογίας και της ερμηνείας των ιστορικών και προιστορικών μνημείων, αφοσιώθηκε στον ερασιτεχννικό του στόχο με το φανατισμό του ειδικού και με τη συστηματικότητα του έμπειρου ερευνητή....[...]Γ. Μαρίνος στον πρόλογο του βιβλίου του Αντώνη Κονταράτου: Αναδρομή στην Προϊστορία της Σαντορίνης

Οπως γράφει ο Καθηγητής Πανεπιστημίου κ. Αντώνης Κονταράτος, συνοψίζοντας την ουσία του ηφαιστειακού αυτού τόπου: «...Οι Κυκλάδες έχουν επανειλλημένα υποστεί την καταστρεπτική μανία του ανθρώπου και της φύσης στο πέρασμα πολλών χιλετηρίδων από την αρχή της ιστορίας τους. Η Σαντορίνη είναι αναμφισβήτητα το εξωτικότερο, το επιβλητικότερο, το ωραιότερο, αλλά και το τραγικότερο νησί του Αιγαίου. Με το πρώτο χάραμα της αυγής η μισοφωτισμένη Καλντέρα με τς σκούρα γκρεμνά της ορθώνεται σαν απειλητικό κάστρο μέσα από μια μουντή θάλασσα που σύμφωνα με την ομηρική περιγραφή του Αιγαίου, μοιάζει με μαύρο κρασί...».

«Μα κι αυτός, ακόμα, ο φόβος του σεισμού, της Έκρηξης του Ηφαιστείου και της πείνας, ήταν πηγή γνώσης για τον Σαντορινιό. Συσπείρωνε τους κατοίκους και μέσα από την αδερφοσύνη γι ‘ αλληλοπροστασία τους έκανε πιο σοφούς. Κι ο ίδιος πάντα φόβος μαζί με την απομόνωση του νησιού, την άγρια αφιλόξενη φύση και το πηχτό σκοτάδι της νύχτας οδηγούσε σε μεταφυσικές σκέψεις: Τι είναι ζωή;…..
Και η βεγγέρα το μεγάλο και μοναδικό αυτό σχολείο κοινωνικοποίησης της Σαντορίνης μετουσίωσε την κάθε γνώση και την κάθε σκέψη σε βιώματα. Καθόλου περίεργο, λοιπόν ότι η Σαντορίνη διακρίθηκε πάντα προσφέροντας στο Έθνος ανθρώπους των γραμμάτων»
Αντώνης Κονταράτος

τελετή Εγκαινίων Μπελώνειου Πολιτιστικού Κέντρου

 

Μία άλλου είδους «λευκή εβδομάδα» για τη Σαντορίνη

Αυτές τις ημέρες, (Ιανουάριος 2014), τα Μ.Μ.Ε., αναφέρονται και στη λευκή εβδομάδα των σχολείων, σύμφωνα με την οποία, τα σχολεία πιθανότατα θα κλείσουν για 2 επιπλέον ημέρες μετά την Καθαρά Δευτέρα με βασικό σκοπό την ανάπτυξη του χειμερινού τουρισμού . Προσωπικά μιλώντας, διαφωνώ ξεκάθαρα για την ουσία της «λευκής εβδομάδας» από πλευράς σχολικού τουρισμού, μιας και τα οικονομικά δεδομένα μας, και οι εκπαιδευτικές «συγκυρίες» δεν επιτρέπουν τέτοιου είδους πειράματα.

Θα προτείνω όμως μια άλλου είδους «λευκή εβδομάδα» για τη Σαντορίνη. Συγκεκριμένα, μια Λ.Ε.Θ.Φ.ή αλλιώς Λευκή Εβδομάδα Θηραίων Φοιτητών. Ο βασικός σκοπός της πρότασης αυτής είναι για μία εβδομάδα ή για κάποια περίοδο να διοργανώνεται ένα ολόκληρο project για τους Θηραίους Φοιτητές ανα την Ελλάδα, στο οποίο θα επιστρέφουν στο νησί και θα δουλεύουν πάνω στο αντικείμενό τους. Είτε είναι φοιτητές γεωπονίας, είτε φοιτητές Ιστορίας, είτε φοιτητές Ιατρικής είτε Νομικής. Το πρωί δουλειά και το απόγευμα ”ξεβάρεση» (βεγγέρες- βόλτες- πάρτυ κ.ο.κ).

Το όφελος για αυτή την προσπάθεια είναι μια ευρύτερη ανάδειξη του τόπου της Σαντορίνης, σαν μια γροθιά πάνω στην οποία οι νέοι επιστήμονες του νησιού μπορούν με τη βοήθεια επιχειρηματιών- ιδιωτών κ.ο.κ. να δουλέψουν – εργαστούν- ασχοληθούν κ.ο.κ

Παράλληλα δε, θα μπορούσαν να οργανωθούν πολλές ξεναγήσεις – εκδρομές κ.ο.κ σε όλα τα σημεία του νησιού. Ακόμα, στο καθεαυτό ερευνητικό πεδίο του νησιού, οι φοιτητές και δη οι Θηραίοι θα έχουν περισσότερο μεράκι ανάδειξης στοιχείων Ιστορίας. Για π.χ. στον ελεύθερο χρόνο τους οι φοιτητές των Τμημάτων Ιστορίας – Λαογραφίας θα μπορούσαν να επισκέπτονται σπίτια γερόντων και να καταγράφουν Ιστορίες- έθιμα, τραγούδια κ.ο.κ.

Το συγκεκριμένο σημείο έχει γίνει σπασμωδικά μέσα από κάποιους φορείς αλλά αφορούσε φοιτητές γενικά, όχι Θηραίους φοιτητές. Η ουσία είναι να ενισχυθεί η θηραϊκή κοινότητα και να μπορεί να δώσει περισσότερες πρωτοβουλίες – επιστημονικές και μη.

Ο Δήμος ή οι Φορείς ή όποιος ασχοληθεί, θα μπορούσε να προσφέρει εκτός των άλλων στέγη (τόσα ξενοδοχεία υπάρχουν), φαγητό (Ποια νοικοκυρά της Σαντορίνης δεν θα βάλει ένα σκουτέλι σκορδομακάρονα παραπάνω), και οτιδήποτε μπορεί να χρειαστεί έτσι ώστε οι νέοι της Σαντορίνης, να γνωρίσουν το τόπο τους, να μάθουν ευρύτερα στοιχεία του νησιού και εν τέλει να διαμορφώσουν - αναδεικνύοντας «μια άλλη Σαντορίνη».

"Γενική Στατιστική της Νήσου Θήρας - 1850"

Εντυπωσιακά στοιχεία για τον 19^ο αιώνα αναδεικνύονται μέσα από την πολύπλευρη  στατιστική μελέτη του σπουδαίου Θηραίου ιατροφιλόσοφυ Ιωσήφ Δεκιγάλλα. (1850) , η «Γενική Στατιστική της Νήσου Θήρας».  Η παράλληλη αποτύπωση των δεδομένων αυτών σε συνδυασμό με άλλες έρευνες από διαφορετικά πεδία , μπορεί να συμβάλλει στην ευρύτερη κατανόηση της Κοινωνίας της Σαντορίνης τον 19^ο αιώνα.

Είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο από τον πολυπράγμων για το νησί της Σαντορίνης κα όχι μόνο Ιωσήφ Δεκιγάλλα, το οποίο μπορείτε να δείτε ψηφιοποιημένο εδώ:

http://babel.hathitrust.org/cgi/pt?id=hvd.32044019952480;q1=%CE%A3%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B7