Στη Σαντορίνη του σήμερα, που αλλάζει όψη από χρόνο σε χρόνο, ιδιαίτερα τους τουριστικούς μήνες, οι καμπάνες το λατρευτικό αυτό σύμβολο, παραμένει αναλλοίωτο ανά τους αιώνες με την ίδια πάντα χάρη.Ο τρόπος που σημαίνουν τις καμπάνες στο νησί μας, έχει κάποια ιδιατερότητα. Σχόλη και καματερή, οι κάτοικοι ξεβαριούνται , θαρρείς να τις σημαίνουνε αλλά και να τις ακούνε. Έχουν μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους αφού κατέχουν κύριο ρόλο στην λατρεία και στον κοινωνικό τους βίο, όπως φανερώνουν τα στιχάκια που τραγουδούσαν στο σκοπό της μαντινάδας γονείς και πρόγονοι τον καιρό της βεντέμας:
«το μεσημέρι ηπλάκωσε κι ο Αη Λιάς σημαίνει,
κι ο μπακαγιάρος το φτωχό, στο πιάτο περιμένει…»
Ο καμπανοκρούστης, λοιπόν πρέπει να έχει ταλέντο και μεράκι για να βγει ο ήχος της καμπάνας πιο μελωδικός. Να ξέρει πότε θα κτυπήσει τη μικρή με το γλυκό τον ήχο και πότε τη μεγάλη, τη μπάσα. Την κάθε μια με τη σειρά της με μαεστρία και τέμπο, δίχως βιασύνες, ώστε η εναλ λαγή των ήχων να μπλέκει αρμονικά και να γεμίζει την ψυχή μας από αγαλλίαση. Οι Μεγαλοχωριανοί έχουν το χάρισμα να σημαίνουν το διπλοκάμπανο, μ έναν εντελώς συμφωνικό τρόπο, θαρρείς και δίνουν κάθε φορά ρεσιταλ. Οι καμπανάδες, είτε σημαίνουν τα σπέρνα ( εσπερινά)ή τον όρθρο, είτε στην λειτουργία χτυπουν την ευλογημένη, καθώς λέμε τον κρασμό, παίρνει ο άνεμος τον ήχο τους και τον ξεδιπλώνει στους αιθέρες και στα πελάγη.
Εντυπωσιακός είναι και ο τρόπος όταν αναγγέλλουν πως κάποιος έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο. Εϊναι οι γνωστοί «τόκοι», δηλαδή στην αρχή αργά, σημαίνουνε, πένθιμα, όπως την Μ. Παρασκευή, και αμέσως μετά ακολουθούν οι πανηγυρικοί αναστάσιμοι ήχοι. Αυτό επαναλαμβάνεται τρεις φορες. Και λέω πως είναι εντυπωσιακός ο τρόπος γιατί και ευαισθησία, έχει και προπάντων είναι καταφανής η πίστη των κατοίκων για την ανάσταση, που όλοι προσδοκούμε.
μου λεγε κάποτε πριν λίγα χρόνια Κάποια Αρχόντισσα βλέποντας τη Σαντορίνη από ψηλά και γνωρίζοντας ότι θα ναι το τελευταίο της ταξίδι, ότι θέλω όλοι να αγαπάνε τη Σαντορίνη, ΄και να ξερογλύφονται όταν την βλέπουν όπως τα μικρά παιδιά ξερογλύφονται για ένα παγωτο χωνάκι..... Και κοίταζε το νησί σαν να ηταν το παγώτο της.... γνωρίζοντας ότι δεν θα το ξαναβλέπε πια.....ετσι νοιώθουμε πολλοί για το νησί μας κοιτάζοντας αυτό το βίντεο νοιώθω ότι πιλοτάρω εγώ και κατεβαίνω στο νησί μου και όχι στη Σαντορίνη των τουριστών......Συγγνώμη.... Μας λείπεις πολύ Γ.Μ.Σ.
Η παιδίατρος κ. Μανουσάκη ορίστηκε στην θέση του προέδρου της Διοικούσας Επιτροπής του Κέντρου Υγείας Θήρας.Στην θέση του Αντιπροέδρου ορίστηκε ο Χρυσόστομος Δεναξάς, πρόεδρος του Διασωστικού Συλλόγου Θήρας. Καλορίζικοι και οι δυο!!! και καλη δουλειά και στήριξη από όλους να έχουν Υ.Γ: Χρυσόστομε....τι λες ; Πιστεύεις στα μηνύματα και στις συγκυρίες; καταλαβαίνεις τι εννοω φαντάζομαι...... Κάποια στιγμή Κάποτε και προερχόμενο από κάπου το παράλληλο ταξίδι πολλών γίνεται ένα.......... Καλη δύναμη με πολύ μεράκι!!! Y.Γ.2 αχ πόσα έχουν να πουν κάποιοι που μας κοιτούν και να καθοδηγήσουν!!!
Καλησπέρα, αρχικά θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη για το γεγογνός ότι δεν προλαβαίνω τον τελευταιο καιρό να σχολιάσω θέματα και απλά ότι εντοπίζω σας το μεταφέρω σχεδον ακατέργαστο. Μερικά μικρά νέα για να μην ξεχνιόμαστε: α) Μαθαίνω ότι οι υπεύθυνοι της καταγραφής του μουσικού πλούτου του νησιού μας, έχουν ήδη ξεκινήσει δουλειά και από ότι με ενημέρωσανέχουν εκπλαγει....θετικά.... Δεν μπορώ ακόμα να πω τπτ παντως σε λίγο καιρό μόλις προχωρήσει η σωστή επιστημονική καταγραφή του αρχείου θα υπάρξουν αναρτήσεις συνεντεύξεις κ.ο.κ. Ως προς το θέμα αυτό ΟΠΟΙΟΣ - ΟΠΟΙΑ συνταξιδευτής / συνταξιδεύτρια έχει ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ μουσική ( και όχι μόνο) καταγραφή κυρίως από ανθρώπους μεγάλης ηλικίας ας επικοινωνήσει μαζί μου... Ολα μπορούν να αξιοποιηθούν......
β)το κείμενο που ακολουθεί είναι από το www.neasantorinis.gr : Διαμαρτυρία για το Γυμνάσιο Μεσαριάς Μαθητές και γονείς από την Μεσαριά μας έστειλαν την παρακάτω διαμαρτυρία: Μετά από 12 χρόνια υποσχέσεων από την Νομαρχία Κυκλάδων για την κατασκευή ενός σύγχρονου σχολείο το οποίο θα στεγάσει τους μαθητές του Γυμνασίου Μεσσαριάς, εμείς συνεχίζουμε να κάνουμε μάθημα σε ένα άθλιο, ακατάλληλο και ανθυγιεινό κτίριο. Άλλοτε με ευθύνη της Νομαρχίας Κυκλάδων, άλλοτε λόγω των απεργιών των μηχανικών έχει γίνει μακρινό όνειρο η κατασκευή του νέου γυμνασίου της Μεσσαριάς. Χαρακτηριστική είναι η αναβολή της δημοπράτησης του έργου τέσσερις φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα. Μπορείτε επιτέλους να παραμερίσετε τις όποιες εργασιακές σας διεκδικήσεις, που είναι τροχοπέδη στο ξεκίνημα και την ολοκλήρωση του σχολείου μας; Ζητούμε να αντιμετωπίσετε τους μαθητές του γυμνασίου Μεσσαριάς σας «δικά σας» παιδιά. Μία επίσκεψη στις τάξεις-κελιά, όπου για 12 χρόνια κάνουν μάθημα οι μαθητές του Γυμνασίου Μεσαριάς, θα σας βοηθήσει ίσως να δώσετε άλλες προτεραιότητες. Εξηγήστε μας απλά την στάση σας και πείστε μας ότι είναι απαραίτητο να περιμένουμε και άλλα χρόνια για το έργο. Ακολουθούν οι υπογραφές μαθητών και καθηγητών
Σχόλιο μας: Μήπως κάποια στιγμή να αποφασίσουμε να μιλήσουμε για την Πολιτική στην πράξη.....?Μήπως αντί να βλεπαμε το δάσος να δούμε επιτέλους όλο το δέντρ? μήπως το ζήτημα της Μεσσαριάς θα είχε λυθεί αλλιώς άμεσα χωρις χρονοτριβές.... ας κοιταξουμε τους μαθητές και ας αφήσουμε τις νομοθεσίες για μια φορά....Νόμοι στο α αμπέλι δεξιά από το Χριστό δεν είχανε ( και όποιος κατάλαβε κατάλαβε)
γ) να ευχηθώ καλλιστορικές ευχές ολόψυχες στους φίλους που αυτές τις μέρες έχουν χαρές ( γιορτές γενέθλια, αρραβώνες). Ιωάννα να ζήσετε......... πολλες χαρές στο σπίτι σας γιατι το αξίζετε......
δ) μαθαίνω ότι πολλοί Σαντορινιοί πλησιάζοντας το καλοκαίρι τους έχει πιάσει κάτι.... για σαλευγετε λιγάκι για ηρεμήστε........ Ξέρουν οι αλλοι.......
ε) τον τελευταιιο καιρό υπάρχουν κάποιες έρευνες για πεδία της ιστορίας του τόπου μας στα σκαρια....μαθαίνω από δυο πηγές ότι κάποιοι δημιουργούν προβληματακια ποικίλα για την μη σωστή εκπόνηση των ερευνών..... Αν καλλιστορίσω με τοντ ρόπο μου θα χουνε πολύ προβλήμα μεγάλο....
Θα τα ξαναπουμε συντομα και με ανάρτηση- σχολιο και με ιστορική έρευνα
Η Σταυρούπολη ως πρωτεύουσα πόλη του ποντιακού ελληνισμού στο Βόρειο Καύκασο ( απόσπασμα άρθρου)
Η εγκατάσταση των Ελλήνων στη Ρωσία ανάγεται στην αρχαιότητα . Οι ελληνικές αποικίες της Μιλήτου και της Τέω , πόλεων της Ιωνικής ομοσπονδίας , στην Κριμαία και στην ανατολική Μαύρη θάλασσα ιδρύθηκαν πολύ πριν οι περιοχές αυτές περιέλθουν στη σφαίρα επιρροής των Ρώσων 1 .
Μετά τη συνθήκη του Κιουτσούκ - Καιναρτζή (1774 ) και τους νικηφόρους πολέμους των Ρώσων
(1769-1774 και 1787-1792 ) κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας , παρατηρήθηκε μετοίκηση Ελλήνων
προς τις ρωσικές περιοχές 2 . Ιδιαίτερα , ο ποντιακός ελληνισμός της νότιας Ρωσίας , της νότιας Ουκρανίας
και της Υπερκαυκασίας , αποτελεί σημαντικό ιστορικό και πολιτισμικό κεφάλαιο , που η μοίρα του επιφύλαξε να ζήσει έξω από τα όρια του ελληνικού κράτους . Κύριος τόπος προέλευσης του πληθυσμού
αυτού υπήρξε ο Μικρασιατικός Πόντος . Ο λόγος του ξεριζωμού αναμφισβήτητα υπήρξε η οθωμανική
κατάκτηση του Πόντου. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 και τους τρεις ρωσοτουρκικούς πολέμους που ακολούθησαν , παρατηρήθηκε μετοίκηση προς τις ρωσικές περιοχές .Ο φόβος των τουρκικών αντεκδικήσεων λειτούργησε ως επιπλέον κίνητρο 3 .Οι πρώτοι μεταλλωρύχοι της νότιας Ρωσίας και της Υπερκαυκασίας είναι Έλληνες που μετανάστευσαν από την Αργυρούπολη του Πόντου μετά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους του 1828 φοβούμενοι τις σφαγές των Τούρκων 4 .Στη διάρκεια του Κριμαικού πολέμου (1856-1866) μετακινήθηκαν περίπου 60.000 Πόντιοι στις περιφέρειες του Κουμπάν και της Σταυρούπολης 5 . Παράλληλα εγκαταστάθηκαν στις ρωσικές ακτές , αλλά και στην ενδοχώρα , πολλοί Έλληνες , κυρίως έμποροι και διανοούμενοι , από τα νησιά του Αιγαίου , τη Μακεδονία και τα νησιά του Ιονίου , οι οποίοι κατέλαβαν σημαντικές θέσεις και αξιώματα στο ρωσικό κρατικό μηχανισμό . Πολλοί από αυτούς ευνόησαν τη μετανάστευση των ελληνικών πληθυσμών από τα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας προς τη Ρωσία 6 .
Οι περιπέτειες
Το περιοδικό ‘ Εύξεινος Πόντος ’ που εκδιδόταν στην Τραπεζούντα υπολόγιζε το 1880 , ότι 100.000 Έλληνες από τον Πόντο είχαν ήδη μετοικήσει στην Κριμαία και το βόρειο Καύκασο 7 . Η τελευταία μαζική και δραματικότερη έξοδος έγινε την περίοδο 1914-1924 που σημαδεύτηκε από τη θανάσιμη σύγκρουση του ελληνισμού , αρχικά με το οθωμανικό και μετέπειτα με το νεοτουρκικό κράτος . Περισσότερα από 130.000 άτομα ζήτησαν καταφύγιο στις ρωσικές περιοχές .
Η περίοδος μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία συνετέλεσε καθοριστικά στη μετεξέλιξη της ελληνικής ταυτότητας του πληθυσμού αυτού , που γνώρισε αρχικά τον εμφύλιο ανάμεσα στις δυνάμεις των μπολσεβίκων και των τσαρικών και μετέπειτα βίωσε τραυματικά την περίοδο του σταλινισμού με τις διώξεις και τις εκτοπίσεις , ιδιαίτερα από το 1936 και μετά . Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι :
Ανάθεμά σε Ρούσια , τον νόμον ντο εξέγκες ,
σο Κριμ και σ’ όλον το Καυκάζ , Ρωμαίον ξάι κι εφέκες 8 .
Η πλειοψηφία των Ελλήνων Ποντίων θεωρεί τις σταλινικές διώξεις ως συνέχεια της γενοκτονίας που υπέστησαν στον μαρτυρικό Πόντο από το νεοτουρκικό εθνικιστικό κράτος 9 . Την περίοδο αυτή έκλεισαν τα ελληνικά σχολεία , οι εκκλησίες , τα θέατρα , τα τυπογραφεία , ενώ σταμάτησε να εκδίδεται κάθε τι ελληνικό . Στις αρχές του 20ου αι . στην περιφέρεια Σταυρούπολης ιδρύθηκαν 4 ελληνικά χωριά : Η Σπάρτα στα τέλη του 1924 και το Γκρετσέσκογιε , η Ντουμπόβαγια Μπάλκα και το Χασάουτ στα 1926 . Στο πρώτο ελληνικό σχολείο στη Σπάρτα , διευθυντής διετέλεσε ο Σάββας Ιωαννίδης 10 .
Σήμερα στο βόρειο Καύκασο , αλλά και μέσα στα όρια της ρωσικής ομοσπονδίας ζουν 91.000 Έλληνες , σύμφωνα με την απογραφή του 2005 . Αυτός είναι ο επίσημος αριθμός που δίνουν οι αρχές . Ο πραγματικός αριθμός όμως υπερβαίνει κατά πολύ τον επίσημο , δεδομένου ότι υπάρχουν πολλοί μεικτοί γάμοι και έχουν πολιτογραφηθεί πολλοί Έλληνες με ρωσικά επώνυμα . Δεν υπάρχει πόλη που να μη συναντήσει κανείς Έλληνες . Παντού έχουν δημιουργηθεί ελληνικοί σύλλογοι . Στη Σταυρούπολη ιδρύθηκε η
‘Αναγέννηση ’ το 1991 με πρόεδρο τον Νικολάι Ιβάνοβιτς Ματσουκάτοβ , καθηγητή φυσικής κουλτούρας στο Τεχνικό Ινστιτούτο . Στην παραλιακή πόλη Γκελεντζίκ , στη Μαύρη θάλασσα , έγινε από 29 ως 31 Μάρτη 1991 το Α’ Συνέδριο των Ελλήνων της ΕΣΣΔ . Ο Ιακώβ Πολυχρόνοβιτς Ματσουκάτοβ από τη Σταυρούπολη , μηχανικός δημόσιων έργων , ανακηρύχθηκε γραμματέας του κυβερνητικού συμβουλίου , ενώ πρόεδρος ήταν ο Γαβριήλ Ποπόβ , από τον ελληνισμό της Ουκρανίας 11 . Ο αείμνηστος Νικολάι Κονσταντίνοβιτς Ματσουκάτοβ , επιφανής καθηγητής στο Αγροτικό Πανεπιστήμιο ίδρυσε το 1992 το Ελληνικό Σχολείο Σταυρούπολης στο νεοκλασικό κτίριο των Ναιτάκη στη λεωφόρο Κάρλ Μάρξ . Ήταν ο πρώτος διευθυντής του και αφιέρωσε όλη τη ζωή του για τη διατήρηση και αναβάθμισή του . Στο σχολείο αυτό που πριν στεγαζόταν στην οδό Γκολένεβα στο χώρο του σημερινού ναού Καζάνσκαγια δίδαξαν οι γνωστοί αδελφοί Ούρσοβ , πολιτικοί πρόσφυγες από την Ελλάδα 12 . Σήμερα το σχολείο αυτό φέρει τιμητικά το όνομά του και αποτελεί το κέντρο της ελληνικής παιδείας σε όλη τη νότια Ρωσία . Οι Ματσουκάτοβ , από τη Σπάρτα , έχουν προσφέρει σημαντικό έργο στην αναγέννηση και διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας , ενώ η Σταυρούπολη αναδεικνύεται όλο και περισσότερο σε σημαντικό πολιτικό κέντρο και πρωτεύουσα πόλη του ποντιακού ελληνισμού στο βόρειο Καύκασο .
Η ελληνική διασπορά στη Σταυρούπολη
[…..]
Η Δυναστεία των Αλαφούζοβ . Το 1827 στην περιοχή Σταυρούπολης έφτασε μια οικογένεια Ελλήνων εμπόρων από τη Σαντορίνη . Τα μέλη της γρήγορα πήραν τη ρωσική υπηκοότητα . Το 1847 ο γιος της οικογένειας Ιβάν Αντόνοβιτς εκλέχτηκε βουλευτής στη Δημοτική Δούμα , ενώ το 1856 ανακηρύχθηκε κτήτορας του ναού , αφιερωμένου στη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας ‘Καζάνσκαγια 15 . Το 1868 άρχισε η ανέγερση εργοστασίου ζυθοποιίας στην οδό Σεμινάρσκαγια - σήμερα Λομονόσοβα - αλλά και αλευρόμυλου . Ο Ιβάν Αντόνοβιτς ανέλαβε αμέσως την εργολαβία εφοδιασμού του στρατού σε ψωμί και βότκα . Ο ετήσιος τζίρος του έφτανε το αστρονομικό ποσό για την εποχή των 600.000 ασημένιων ρουβλίων . Την ποιότητα των παραγόμενων προιόντων των επιχειρήσεων Αλαφούζοβ πιστοποιούσαν χρυσά και ασημένια μετάλλια σε εκθέσεις στην Πετρούπολη και στο Παρίσι . Η βότκα Αλαφούζοβ ήταν γνωστή στην εντόπια και διεθνή αγορά . Το 1889 ο Βασίλι Μάρκοβιτς ανοίγει το πρώτο εργοστάσιο μπύρας κοντά στην περιοχή του τσίρκου της πόλης , όπου η μπύρα έβραζε στον ατμό και με την εφαρμογή όλων των σύγχρονων τεχνικών . Παρήγαγε τα εξής είδη μπύρας : Εξαγωγής , Πιλζένσκαγια , Βένσκαγια , Μαρτιάτικη και Μαύρη 16 . Παράλληλα με τα προιόντα ζυθοποιίας εδώ παρήγαγαν χυμούς φρούτων και μεταλλικό νερό . Ετικέτες από τη συσκευασία της μπύρας βρίσκονται σήμερα στο μουσείο της Σταυρούπολης . Αργότερα ίδρυσαν εργοστάσιο τούβλων που ανήκε στον Αντόν Βασίλιεβιτς , μέλος της επιτροπής λογιστικού της κρατικής τράπεζας . Ο Ιβάν Αντόνοβιτς είχε 5 γιους , τον Ιβάν , τον Νικολάι , τον Αντόν , τον Γκεόργκι και τον Λεονίντ και 2 κόρες , την Ευδοκία και τη Μαρία από τον πρώτο γάμο του , αλλά και άλλα παιδιά από το δεύτερο 17 . Ο μικρός γιος του Ιβάν Αντόνοβιτς , Νικολάι , φοίτησε στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μόσχας , ενώ αργότερα παρουσίασε στη Σταυρούπολη την προσωπική του συλλογή που ήταν μοναδική 18 .Ο άλλος γιος , Ιβάν Ιβάνοβιτς Αλαφούζοβ (1837-1891) , πήρε την εκπαίδευσή του στην Οδησσό , στο Λύκειο Ρυσελέβσκυ , το οποίο δεν τελείωσε γιατί έφυγε για τη Γερμανία . Ήταν ένας από τους πλουσιώτερους εμπόρους στη Ρωσία . Μεγάλη ακίνητη περιουσία είχε στο Καζάν και στην Πετρούπολη . Δραστηριοποιήθηκε στο εμπόριο του λιναριού , τη μηχανουφαντουργία και τη βυρσοδεψία . Το 1867 οι επιχειρήσεις του στο Καζάν , στο Ουράλ , στη Σιβηρία και στην περιοχή του Βόλγα ήταν ανάμεσα στις πιο εύρρωστες οικονομικά σε όλη τη Ρωσία . Εξαγωγές δερμάτων , λινών , χοντρόπανων κλπ . και με εκθέσεις των προιόντων του στην Ευρώπη και την Αμερική 19 . Συνολικά οι επιχειρήσεις Αλαφούζοβ βραβεύτηκαν με 27 χρυσά και ασημένια μετάλλια στις διεθνείς εκθέσεις . Στην Αγία Πετρούπολη ο Ιβάν Ιβάνοβιτς άφησε στην διαθήκη του ποσό 400.000 ρουβλίων για την ανέγερση Επιδημιολογικού Νοσοκομείου 250 κλινών 20 . Η βιβλιοθήκη γενικής μόρφωσης ήταν το ‘σπίτι των εργαζόμενων’ στις επιχειρήσεις των Αλαφούζοβ στο Καζάν . Στις αρχές του 20ου αι . η βιβλιοθήκη διέθετε περίπου 35.000 τόμους βιβλίων και 50 εφημερίδες και περιοδικά στη ρωσική και την τατάρικη γλώσσα 21 . Από τους νεότερους προγόνους είναι και ο Βλαντίμιρ Αντόνοβιτς Αλαφούζοβ (1901-1966) . Πήρε μέρος στο μεγάλο πατριωτικό πόλεμο . Τελείωσε τη Ναυτική Ακαδημία του Λένινγκραντ το 1932 . Το 1938 γίνεται υπαρχηγός του Ναυτικού Επιτελείου , ενώ στο ρωσο-φινλανδικό πόλεμο ήταν διοικητής του στόλου της Βαλτικής . Από τον Ιούλιο του 1942 ως το Μάρτιο του 1943 ήταν διοικητής του στόλου στον Ειρηνικό .Τιμήθηκε με 2 παράσημα Λένιν , 3 παράσημα της σημαίας , παράσημο Ουσακόβ 1ου βαθμού , πατριωτικού πολέμου 1ου βαθμού και κόκκινου αστέρα 22 .
Σήμερα , στη Σταυρούπολη , πόλη από την οποία ξεκίνησαν τη λαμπρή και μακρόχρονη επιχειρηματική τους πορεία οι Αλαφούζοβ , όλοι γνωρίζουν τη μεγάλη προσφορά τους στην οικοδόμηση της Ρωσίας . Αν επισκεφθεί Έλληνας σήμερα το Μουσείο Καλών Τεχνών της πόλης , στην οδό Ντζερζίνσκυ , νεοκλασικό κτίριο στο οποίο διέμενε η οικογένεια Αλαφούζοβ στις αρχές του 19ου αι . , θα γίνει δέκτης ευγνωμοσύνης από το προσωπικό του μουσείου για τη μεγάλη προσφορά των Ελλήνων ευγενών στον πολιτισμό .
Θώδης Κώστας , Σταυρούπολη , Ρωσία
Βιβλιογραφία
1. Θώδη Ν. Κωνσταντίνου , άρθρο ‘Ιωνία’ , http://www.ktdrus.gr/index.files/akropolis1.html
2. Βακαλόπουλου Α. Ε - Νέα ελληνική ιστορία 1204-1985 , Βάνιας , Θες/νίκη 2003 , σ.128 , 134
3. Харацаева Д .А ‘Мариуполь и его окрестности’ - издательство : Мариупольский Александровской Гимназии , Мариуполь 1892 г. , стр.40
4. Σαμουηλίδη Χρ. ‘Η Ιστορία του Ποντιακού Ελληνισμού’ - έκδοση Αλκυών 1985 , σ.91
5. Κωφίδη Σπ . ‘Οι μεταναστεύσεις των ελληνοποντίων εις Ρωσσίαν κατά τον 19ον αιώνα’ περιοδικό ‘Ποντιακή Εστία’ τεύχος 34 , Ιούλιος - Αύγουστος 1980 , σ. 268
6. Очерки Истории Ставропольского край , том 1 , Ставропольское книжное издательство 1984 г .
7. Περιοδικό ‘Εύξεινος Πόντος’ άρθρο : ‘Αι μεταναστεύσεις’ Τραπεζούντα , τεύχ . 4 , 21.06.1880 , σ.51
8. Αγτζίδη Βλ . ‘ Η κατάρευση της Σοβιετικής Ενώσεως - Συνέπειες για τον Ελληνισμό’ έκδοση Ελλοπία , Αθήνα 1992 , σ.161
9. Αγτζίδη Βλ . ‘Παραευξείνιος διασπορά - Οι ελληνικές εγκαταστάσεις στις ΒΑ περιοχές του Εύξεινου Πόντου’ , έκδοση Αφων Κυριακίδη , Θεσσαλονίκη 1997 , σ.492
10. Ματσουκατίδη Νικ. ‘Προσωπική μαρτυρία 28-08-1991’ , Φάκελος : Σταυρούπολη
11. Αγτζίδη Βλ . , βλ . ό . π . σ.69
12. Ливинская С . М - Бурсаниди О . Г ‘ Нашему обществу - 10 лет ’ г . Ставрополь 2001 г . , стр.19
13. Громова Ел . ‘ 170 – летие Губернатора Никифораки ’ газета ‘Ставропольская правда’ от 18 Января 2008 г .
14. Боглачева С . В – Савенко С . Н ‘ Казенная ресторация ’ Издательства ‘Снег’ Кисловодск 2006 г . отрывок на сайте : http://kmvline.ru/arch_kislovodsk/30.php и газета ‘Кисловодская газета’ архив статей часть 1 , 1852 г .
15. Коваленко Там . статя ‘Алафузовскии сад’ газета ‘Ставропольская правда’ , 24-12-1999 , стр.9
16. Маликов И . – Егоров П . ‘Мифы , Вопросы и другие заметки о пивзаводах’ г . Ставрополь
17. Акопьян Ал . статя ‘В город Креста за золотым руном ...’, Журнал ‘Pro Бизнес’ Ноябрь 2007 г . стр.60 и ‘Официальный Ставрополь’ Почетные звания и паьятные награды города . Алафузов Иван Антонович (1813 - 1888)
18. Акопьян А . ό . π . стр . 61
19. Вениаминова С . А ‘История деятельности Ивана Ивановича Алафузова’ Заведующая Библиотекой - Филиалом № 24 г . Казани , ‘1000 лет Казань’ посвящение 2005 г .
20. Журнал ‘Медицинский Петербург’ издание 2е , Санкт - Петербург 2001 г . , стр.84
21. Вениаминова С . А , ό . π . - дополнение .
22. Большая Советская Энциклопедия 1969 - 1978 г. , издание 2001 г. ‘Алафузов Владимир Антонович’ 4(17).6.1901 – Материали предоставлены проектом рубрикон
23. Новиков И.А ‘Пушкин на юге’ К: Молодь 1983 г. , стр.256
24. Маркелов Н.В ‘А.С Пушкин и Северный Кавказ’ Издательство : Гелиос АРВ 2004 г. И на сайте : http://www.kmvline.ru/pushkin/1.php
25. Α’ Ποιητική Συλλογή - Θώδη Ν. Κωνσταντίνου , Σταυρούπολη - Ρωσία , Απρίλιος 2010 .
Όταν τα μηνύματα του χθές γίνονται ιστορία του αυριο!!! Οταν η ιστορία 3.500 χιλιάδων χρόνων, συνδέεται με μια κόκκινη κλωστη.... που πάνω της επιβιβαζονται άνθρωποι και Γνωση...και μεταφέρονται ομοιοπαθητικα στο σημερα σαν ένα λαικό παραμύθι... Κάπως έτσι θα μπορούσε να ξεκινησει η εισαγωγή της ομιλίας της δημοσιογράφου - λαογράφου, αλλά και ταξιδεύτρια της Ομοιοπαθητικής Θηραίας κ. Νίκης Πελέκη Τσέκου. Θέμα της Ομιλίας: " Μυθολογία και Θεραπευτικά φυτά των τοιχογραφιών του Ακρωτηρίου της Σαντορίνης". τόπος συνάντησης Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Φορέας Οργάνωσης: Εταιρεία Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας. Η ομιλία αυτή εγινε στη μνήμη του αλησμόνητου Αντώνη Κονταράτου..... Την ομιλία μπορείτε να την ακούσετε ψηφιοποιημένη παρακάτω . Δυστυχως τεχνικα ζητημάτα δεν εμπόδισαν την σωστή βιντεοσκόπηση της.
Νωρίτερα όμως συζητώντας με τη φίλη Νίκη μου ανέφερε την θλίψη της για το γεγονός ότι έχει στείλει για να αξιοποιηθεί το βιβλίο της σε αρμόδιους στη Σαντορίνη για την ανάδειξη της τοπικης ιστορίας αλλά κανένας μα κανένας δεν εχει ενδιαφερθει να της απαντήσει ΚΑΝΕΙΣ!!! Ξέρω ότι μπορεί να μην έχει διαβάσει κανειςς το βιβλίο της το οποίο το συνιστώ ανεπιφυλακτα... και για έναν επιλέον λόγο ότι μπορεί να συνταιριαξει παραμυθι, επιστήμη και τοπική ιστορία.
Ελπίζω η φιλή Νική σε λιγο καιρο να τιμηθεί με μία της ομιλία στη Σαντορίνη....... και να γίνει πρόσκτηση το βιβλίο της στο ευρύ κοινό. Ελπίζω όλοι να θαυμάσουν την ομιλία της που ειναι παρακάτω
Σαντορινιοί καμπανάδες 
Οι καμπανάδες, είτε σημαίνουν τα σπέρνα ( εσπερινά)ή τον όρθρο, είτε στην λειτουργία χτυπουν την ευλογημένη, καθώς λέμε τον κρασμό, παίρνει ο άνεμος τον ήχο τους και τον ξεδιπλώνει στους αιθέρες και στα πελάγη.
Οι καμπανάδες, είτε σημαίνουν τα σπέρνα ( εσπερινά)ή τον όρθρο, είτε στην λειτουργία χτυπουν την ευλογημένη, καθώς λέμε τον κρασμό, παίρνει ο άνεμος τον ήχο τους και τον ξεδιπλώνει στους αιθέρες και στα πελάγη.
.JPG)
.JPG)