Κρασολεξικό της σαντορίνης

Μια πρώτη ενδεικτική αναφορά στον οινικό πολιτισμό της Σαντορίνης . Θα ακολουθήσουν και άλλες

Αθήρι:...

 Σημαντική λευκή ποικιλία του αιγαιοπελαγίτικου χώρου: Κυκλάδες, Κρήτη, Δωδεκάνησα. Στη Ρόδο παράγεται από το Αθήρι ο οίνος ΟΠΑΠ "Ρόδος". Σχετικά διαδεδομένη είναι και στη Σαντορίνη, όπου συμμετέχει σε διάφορες συνθέσεις μαζί με το Ασύρτικο.

Αϊδάνι: Ποικιλία αμπέλου που συναντάται στο Αιγαίο. Στη Σαντορίνη υπάρχει το άσπρο Αϊδάνι (η εδάνη άμπελος που από τον 5ο αιώνα μ.Χ. αναφέρει ο λεξικογράφος Ησύχιος).

Ασύρτικο: Υψηλής ποιότητας και οξύτητας λευκή ποικιλία του μεσογειακού αμπελώνα που καλλιεργείται κυρίως στη Σαντορίνη, αλλά και στις άλλες Κυκλάδες. Έχει μεταναστεύσει με επιτυχία στη Χαλκιδική, την Επανομή, τη Δράμα, το Παγγαίο και την Πελοπόννησο. Η ποικιλία αποτελεί τη βάση παραγωγής οίνου ΟΠΑΠ Σαντορίνη. Διατηρεί αρκετά ψηλή οξύτη-τα ακόμη και στην πλήρη ωρίμανσή του. Σε μερικές περιπτώσεις, η οξύτητα του Ασύρτικου μειώνεται με πρόσμιξη του με το χαμηλής οξύτητας Σαββατιανό. Τα κρασιά του με πλούτο και ζωηρό χαρακτήρα αναγνωρίζονται από τα αρώματα εσπεριδοειδών, λεμονανθών, φλούδας του πορτοκαλιού και grapefruit. Το Ασύρτικο είναι από τις πιο σημαντικές λευκές ποικιλίες του μεσογειακού αμπελώνα, από την οποία παράγονται εξαιρετικά κρασιά. Είναι η σημαντικότερη ποικιλία της Σαντορίνης και δίνει το εξαιρετικό ΟΠΑΠ "Σαντορίνη" με πλούσια φρουτώδη γεύση και μπουκέτο σπάνιο σε μεσογειακούς αμπελώνες. Το Ασύρτικο καλύπτει περίπου το 7Ο% των αμπελώνων της Σαντορίνης.

Βινσάντο: Σαντορινιός γλυκός οίνος. Το όνομα βινσάντο προέρχεται από την παραφθορά του ιταλικού ονόματος Vino Santo. Στο κρασί αυτό η διαδικασία οινοποίησης διαφέρει στο ότι τα σταφύλια είναι μισοξεραμένα πριν πιεστούν. Η ξήρανση αυτή γίνεται με το άπλωμα των σταφυλιών στον ήλιο για 1-2 εβδομάδες. Αυτή η "ταλαιπωρία" των σταφυλιών έδωσε το όνομα (από τους Βενετσάνους) vino santo (άγιο κρασί). Το βινσάντο μπορεί να είναι λευκό, κόκκινο ή ροζέ. Χρησιμοποιείται η ποικιλία Ασύρτικο ή Μανδηλαριά. Η ξήρανση οδηγεί σε απώλεια νερού και αύξηση της περιεκτικότητας σε σάκχαρα. Γι’ αυτό το κρασί είναι πολύ γλυκό

Γλεύκος: Σημαίνει απλά ο μούστος, ο χυμός του σταφυλιού που προκύπτει όταν η ρόγα πιέζεται στο πιεστήριο. Από το γλεύκος παράγεται με τη ζύμωση το κρασί. Αποτελεί το κύριο συστατικό του σταφυλιού (το 8Ο% περίπου του συνολικού βάρους της ρόγας).

Στο Κ. Συναντούμε και τη λέξη κάναβα έλα όμως που δεν είναι κάβα η κάναβα…………

Λιαστά κρασιά: Το στέγνωμα των σταφυλιών στον ήλιο χρησιμοποιήθηκε στο Αιγαίο από τα αρχαία χρόνια και χρησιμοποιείται ως και σήμερα ως μια διαδικασία αύξησης της περιεκτικότητας του σταφυλιού σε σάκχαρα. Τα σταφύλια απλώνονται για να στεγνώσουν στη λιάστρα (το αρχαιοελληνικό ηλιαστήριο) και γι’ αυτό λέγονται λιαστά. Τυπική περίπτωση είναι το Σαντορινιώτικο Βισάντο, όπου ως λιάστρα χρησιμοποιείται το δώμα πάνω από την κάβα. Ακόμα, λιαστό κρασί βγαίνει στη Σιάτιστα, κυρίως από το Μοσχόμαυρο.

Μανδηλαριά: Ερυθρή ποικιλία που συναντάται στα νησιά του Αιγαίου και ιδιαίτερα στην Πάρο, τη Θήρα, τα Δωδεκάνησα (όπου ονομάζεται και Αμοργιανό), την Κρήτη. Από την ποικιλία αυτή προέρχεται ΟΠΑΠ ερυθρός οίνος "Ρόδος". Η ποικιλία, ωστόσο, μαζί με άλλες, συμμετέχει και στους ΟΠΑΠ οίνους "Πάρος" (με Μονεμβασιά), "Αρχάνες" και "Πεζά" (με Κοτσιφάλι). Στη Σαντορίνη δίνει το κόκκινο μπρούσκο κρασί. Στη Ρόδο η Μανδηλαριά λέγεται και Αμοργιανό, ίσως γιατί έφτασε στη Ρόδο από την Αμοργό. Στην Ικαρία λέγεται Κουντούρα.

Μπρούσκο: Ασυνήθιστος τύπος παραδοσιακού Σαντορινιώτικου κρασιού, που ιστορικά ανάγεται στην εποχή της βενετσιάνικης κυριαρχίας, από τον 13ο μέχρι και τα μεσάτου 16ου αιώνα. Το μπρούσκο κρασί μπορεί να είναι λευκό (από την ποικιλία Ασύρτικο), κόκκινο (από τη Μανδηλαριά) ή ροζέ (μίγμα). Λέγεται μπρούσκο από την ιταλική λέξη brusco, που σημαίνει τραχύς, δριμύς. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα τέτοιο κρασί, με 16-17 αλκοολικούς βαθμούς και αρκετά τανικό, αφού κατά την παραγωγή του τα σταφύλια, μετά τη σύνθλιψη τους, υφίστανται μακροχρόνια ζύμωση, με τους φλοιούς και τα στελέχη.

Νυχτέρι: Τύπος παραδοσιακού ξηρού λευκού κρασιού της Σαντορίνης, το οποίο στην τυπική ποικιλιακή του σύνθεση περιλαμβάνει Ασύρτικο με προσμίξεις από Αϊδάνι άσπρο και Αθήρι. Το όνομα οφείλεται στο ότι οι τρυγητές συλλέγουν τα σταφύλια το πρωί και τα επεξεργάζονται αυθημερόν. Επομένως εργάζονται γι’ αυτό μέχρι αργά το βράδυ, κάνουν "νυχτέρι".

Νυχτέρι: Τύπος παραδοσιακού ξηρού λευκού κρασιού της Σαντορίνης, το οποίο στην τυπική ποικιλιακή του σύνθεση περιλαμβάνει Ασύρτικο με προσμίξεις από Αϊδάνι άσπρο και Αθήρι. Το όνομα οφείλεται στο ότι οι τρυγητές συλλέγουν τα σταφύλια το πρωί και τα επεξεργάζονται αυθημερόν. Επομένως εργάζονται γι’ αυτό μέχρι αργά το βράδυ, κάνουν "νυχτέρι".

Krasodad.blogspot.com

και μετά το πάτημα των σταφυλιών ...Γλέντι Σαντορινιό

Πληθυσμός Σαντορίνης ( 2001)

 Λίγο πριν αλλάξει και επίσημα η Δομή και του Δήμου Θήρας, ψάχνοντας ανακάλυψα στατιστικά στοιχεία του Πληθυσμού της Σαντορίνης μέσα από τη Στατιστική Υπηρεσία και γι αυτό το λόγο είπα να σας τα παρουσιάσω εδω.
http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/A1604/Other/A1604_SAP01_TB_DC_00_2001_01_F_GR.pdf ( Mόνιμος Πληθυσμός)
http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/BUCKET/A1604/Other/A1604_SAP01_TB_DC_00_2001_02_F_GR.pdf ( Πραγματικός Πληθυσμός).

Επειδή μας ενδιαφέρει ο μόνιμος πληθυσμός έχουμε τα εξής στοιχεία:
1. Δήμος Θήρας 12.453 και κοινότητα Οίας Θηρασίας 1.272.
και πάμε τώρα σε κάποια από τα ιδιαίτερα στοιχεία - ερμηνετυικά τα οποία απορρέουν από μία πρώτη έρευνα.
2. Μεγαλύτερο πληθυσμιακα Δημοτικό Διαμέρισμα είναι το Εμπορείο με 2.450 κατοίκους και ακολουθούν τα Φηρά., το οποίο αντιστρέφεται όταν λάβουμε υπόψη μας την βασική "ενεργή" ηλικιακή ομάδα από πλευράς εργασίας. Στα Φηρά έχουν 1213 κατοίκους εντασσόμενους στην προαναφερθείσα κατηγορία εν αντιθέση με το Εμπορείο  που υπερτερεί στην ηλικιακή ομάδα 0-14 απ όλα τα χωρια με 534 παιδιά.
3. Ιδιαίτερη εντύπωση επίσης αποτελεί η σχεδόν  τρότο τινά πληθυσμιακή " Ισομέρεια" στην Οία. Οι 4 από τις 7 πληθυσμιακές ομάδες έχουν περίπου ίδια στοιχεία ποσοτικα.
4. Θετικότατη όμως εντύπωση μου προκαλεί το Δημοτικό Διαμέρισμα Βουρβούλου. Με 464 κατοίκους,εχει καλά ποσοστά πληθυσμιακά στις ηλικιακές ομάδες 0-14 ( 91κ) και 15-24 ( 55κ).  Αυτό δείχνει το εξής ότι παρά την μικρή πληθυσμιακή του έκταση, οι επόμενες γενιές δράσης στους κατοίκους του Βουρβούλου θα έχουν ιδιαίτερη πληθυσμιακή ανάπτυξη
5. Στις ηλικιακές ομάδες 65 και άνω ( 65-79, 80+) εχουμε συνολικά σε υπάρχον Δήμο Θήρας και Κοινότητα Οίας 1540 κατοίκους. Από αυτούς 259 είναι άνω των 80 άρα πρακτικά χρηζουν  ενίσχυσης βοήθειας από οποιονδήποτε. Αξιοπερίεργο είναι το ποσοστό της Θηρασιάς σε αυτή την παράμετρο  συγκεκριμένα 76 κάτοικοι άνω των 65 χρόνων, ενώ από αυτούς  4 είναι οι άνδρες άνω των 80 και  7 οι γυναίκες. ( Σύμφωνα πάντα με την απογραφή του 2001).
6. Συγκεκριμένα ο μόνιμος πληθυσμός στα χωριά της Σαντορίνης και στη Θηρασιά είναι:  Φηρά 2.353, Ακρωτήρι 419, Βόθωνας 676,βουρβούλος 464,  Εμπορείο 2450. Έξω Γωνια 370,  Επισκοπή Γωνιάς 1459 κ.,  Ημεροβίγλι 500 κ. Καρτεράδο 1110. Μεγαλοχώρι 457,  Μεσαριά 1461  Πύργος 734, και Οία 994, Θηρασιά 278.

αυτή ήταν μία σύντομη παρουσίαση των αποτελεσμάτων ..... Γίνεται σαφές οτι οι ανάγκες του πληθυυσμού και εν γένει τα στατιστικά στοιχεία ( Σαντορίνης αλλά και επικράτεας)_ θα βοηθήσουν πολυ στην αξιολόγηση της τοπικής και όχι μόνο πολιτικής που ακολουθεί η δημοτική αρχή.

Έκρηξη του Ηφαιστείου του 1866 και αφήγηση του ιωσήφ Δεκιγάλλα

1866-1870 http://www.geo.auth.gr/765/6_santorini/64_kameni.htm Λάβες Γεωργίου, Αφρόεσσας και νησίδων Μάη. Στις ανατολικές ακτές της Νέας Καμένης αυξάνεται η θερμοκρασία της θάλασσας. Ακολουθούν εκχύσεις λάβας και εκρήξεις. Οι μεγάλες ποσότητες λάβας που παράγονται τριπλασιάζουν την επιφάνεια της Νέας Καμένης. Ένα στενό κανάλι, τα Κόκκινα Νερά, χωρίζει τη Μικρή και τη Νέα Καμένη. Ο βασικός κρατήρας ονομάζεται Γεώργιος, προς τιμήν του τότε βασιλέα των Ελλήνων Γεωργίου του Α΄. Δύο άλλα ηφαιστειακά κέντρα παράγουν λάβες και θόλους: ηΑφρόεσσα και οι νησίδες του Μάη. Οι τελευταίες βρίσκονται σήμερα βυθισμένες κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Η έκρηξη του 1866-1870. Photo: ΙΜΠΗΣ.	Οι Καμένες στις 23 Μαρτίου 1866. Με χρώμα σημειώνονται τα ενεργά ηφαιστειακά κέντρα και η περιοχή όπου η θάλασσα έχει θερμανθεί έντονα. Photo: Perthes J (1866).	Ηφαιστειακή βολίδα εκτοξευμένη από τον κρατήρα του Γεωργίου κατά την έκρηξη του 1866-1870. Photo: Fouque F (1879).
Ο κρατήρας του Γεωργίου. Photo: Σολδάτος Τ.	Μέσα στον κρατήρα Γεωργίου. Photo: Σολδάτος Τ.	Οι λάβες του Γεωργίου στον όρμο των Ταξιαρχών. Photo: Σολδάτος Τ.

Θα ήθελα όμως να διαβάσετε και την αφήγηση του μέγα Ιστοριοδίφη Ιωσήφ Δεκιγάλλα για την έκρηξη του Ηφαιστείου του 1866. Μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ

Cincinatti - Σαντορίνη σημειώσατε Άγνωστο....

Πριν απόμερικά χρόνια συμμετείχα εθελοντικά στη στήριξη της ομάδαςεργασίας από το Πανεπιστήμιο του Σινσινάττι η οποία είχε προσκληθεί για να αποτυπώσει τα δεδομένα και να προτείνει αλλαγές στη δομή τησ Σαντορίνης. Ηταν μια υπέροχη εμπειρία η οποία δεν εκτιμήθηκε δεόντως όπωςέπρεπε απότους υπευθύνους..........Σε λίγο καιρό θα σας θυμίσω σύντομα τις προτάσεις του Πανεπιστημίου. Ο Έλληνας Καθηγητής  Υπεύθυνος της Ομάδας κ. Μιχάλης Ρομάνος, ενδιαφέρθηκε ύστερα από συζήτηση που είχαμε διαδικτυακά ( facebook) για τα τεκταινόμενα στο χώρο της Σαντορίνης. Σας μεταφέρω την πρότασή του ΕΠΙΣΗΜΑ.... μπας και κάποιοι φιλοτιμηθούν και τους δεχτούν και πάλι και κάνουν πράξη  κάποιες από τις προτάσεις τους..... Εννοείται ότι είναι πολύ περισσότερο αναγκαίο τέτοιες ομάδες εργασίας να έρχονται αρκετές φορές και γιατο ερευνητικό κομμάτι( νέα δεδομένα, αναπροσαρμογή στοιχείων προτάσεων κ.ο.κ)..... αλλά για τη Σαντορίνη........φευ....

Michael Romanos   to Kallistorwntas Καλλιστορωντας

The University of Cincinnati School of Planning has completed two major planning and development studies for Santorini (2004-2005) and Thirasia (2007). With the Kalikratis reorganization of the administration of the island, and new management in the new municipality, this may be an opportune time for these studies to be resurected and be reviewed for possible implementation of at least some of their recommendations. If an update of the data and the recommendations may be needed, the student and faculty of the Summer Field School in Sustainable Development are ready to offer their services again, in order to see these studies updated and used......

 

Για να δούμε.......??

 

Μια ιστορία σαν ένα παραμύθι, Η Παναγιά μας! (Παναγιά η Επισκοπή)

Της Θάλειας Καραμολέγκου

Το χέρι της γυναίκας ακούμπησε απαλά τον ώμο του παιδιού που αναστέναζε. ‘’ Πόσες σελίδες ιστορίας είναι ακόμα;’’ Αναρωτήθηκε εκφράζοντας το βαθύ αναστεναγμό του. -‘’10’’ απάντησε η γυναικεία φωνή. –‘’Δεν αντέχω άλλο, δε με νοιάζει, ποιά σημασία έχει τι έργο έκανε πριν τόσους αιώνες ο Αλέξιος Κομνηνός στην αυτοκρατορία;’’ Είπε ανεβάζοντας άθελά του τον τόνο της φωνής του, ίσως για να επιδείξει μια κάποια υπεροχή. -‘’Έχει μεγάλη σημασία, προσπάθησε να τη διαβάσεις σα να ήταν παραμύθι με ήρωα, με συναισθήματα χαράς και λύπης, σαν ένα γεγονός που εξελίσσεται συνεχώς μέσα στο χρόνο. Θες για παράδειγμα να σου διηγηθώ ένα δικό μου παραμύθι;’’ Του πρότεινε χαμογελώντας τόσο γλυκά που κανένας δε θα μπορούσε να της αντισταθεί. –‘’Εεε, ναι , λοιπόν άντε πες μου το να δω’’ κι αγκάλιασε με την παλάμη του το πρόσωπό του ‘’ακούω‘’, φώναξε….

‘’Μια φορά κι έναν καιρό, πριν τον εντέκατο αιώνα σε κάποιο σημείο του πολυβασανισμένου, φλεγόμενου νησιού υπήρχε μια εκκλησία, μικρή έλεγαν. Μια μέρα , λοιπόν, καθώς ο ήλιος ξεπρόβαλε τα νώτα του, ένας χωρικός φώναζε δυνατά ‘’Μα σου το ξαναλέω δεν την πείραξα εγώ, δεν άλλαξα εγώ θέση στην εικόνα.’’ -‘’ Α ναι; Και πώς βρίσκεται εδώ και 3 μέρες στο λόφο Μιχαλιγέρη; Δεν γνωρίζεις ούτε αυτό;’’ –‘’ Μπα όχι σου λέω, κάθε πρωί την επιστρέφω στην εκκλησία και κάθε βράδυ φεύγει. Δεν έχω ιδέα.’’ Αναφώνησε δυνατά χτυπώντας το χέρι του πάνω σε ένα ξύλο, παρατημένο σε κάτι χαλάσματα, ενώ το ύφος του ήταν πολύ σκεπτικό. –‘’Καλώς, αφού το θέτεις έτσι, θα το διαδώσουμε σε ολάκερο το χωριό μήπως βρεθεί μια οποιαδήποτε εξήγηση.’’
‘’ Πρόκειται για θαύμα αγαπητοί μου. Η Θεοτόκος μας επιθυμεί να κτιστεί μια εκκλησία ακριβώς σε αυτό το σημείο που εσείς βρίσκετε την εικόνα της.’’ Ανήγγειλε γοητευμένος ένας ακροατής σηκώνοντας λίγο τα ρούχα του για να αντικρίσει καλύτερα την κακοτράχαλη κατηφόρα που διέβαινε. -‘’ Θαύμα; Ένα θαύμα μάλιστα και πώς θα την οικοδομήσουμε χωρίς υλικά και χωρίς οικονομικούς πόρους;’’ Μουρμούρισε σιγανά ένας από τους παρευρισκομένους. -‘’Μη φοβάστε θα επικοινωνήσουμε συντόμως με τον αυτοκράτορα’’ αναφώνησε κάποιος άλλος οικονομικά εύρωστος, αναφερόμενος στον Αλέξιο Α’ τον Κομνηνό. Πράγματι ο ηγέτης της τότε χαώδους αυτοκρατορίας μαζί με τη σύζυγό του χορήγησε 4 χιλιάδες βασιλικά δουκάτα και τους παραχώρησε κτήματα 1400 βασιλικών μουζουρίων για να τα κατέχει υπό την προστασία της η εκκλησία, ενώ οι χωριανοί προχώρησαν στην οικοδόμησή της, χρησιμοποιώντας πλούσια υλικά, όπως τις κολώνες που πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκαν από την Αρχαία Θήρα. Το σχήμα της; Ωσάν την Αγία Σοφία Κωνσταντινουπόλεως, βασιλική σταυροειδής εγγεγραμμένη με τρούλο. Ο αυτοκράτορας κατέγραψε την ίδρυσή της σε χρυσόβουλλο και το τότε χρονολόγιο σημείωνε το έτος, σύμφωνα με έγγραφο της επαρχίας του νησιού, 1115. Το όνομά της μεγαλειώδες « Παναγία η Επισκοπή» προϋπέθετε την σπουδαιότητα του ναού, καθώς επί αιώνες αποτελούσε την κύρια εκκλησία της Σαντορίνης.

Εν αρχή, ως χριστιανός ορθόδοξος ναός λειτουργούσε. Ώσπου το έτος 1207 οι δυτικοί κατέκτησαν την εκκλησία και τη μετέτρεψαν σε καθολική. Η μηχανή του χρόνου δούλευε τα γρανάζια της συνεχώς, καθώς οι δυτικοί λειτουργούσαν την εκκλησία με τους κανόνες της καθολικής εκκλησίας. Το 1537 οι Τούρκοι κατέλυσαν την φραγκοκρατία στο νησί και οι ορθόδοξοι διεκδίκησαν την κατοχή τους στο ναό. ‘’- Το βήμα τώρα θα το πάρουμε εμείς εσείς δεν έχετε πλέον δικαιοδοσία στο χώρο αυτό. ‘’ έλεγε ο ορθόδοξος επίσκοπος Ιωακείμ στην αυλή της εκκλησίας προσπαθώντας να φανεί ευγενικός με το συνομιλητή του. ‘’- Εμείς διοικούμε εδώ και 330 ολόκληρα χρόνια κι έχουμε αποκτήσει δικαιώματα σε αυτόν το φημισμένο τόπο, στην Κυρά Επισκοπή. ‘’αντιπαρέβαλε την άποψή του ένας καθολικός εκπρόσωπος. ‘’ -Ο ναός χτίστηκε ορθόδοξος’’, ‘’- Ναι, αλλά λειτούργησε επί των πλείστων καθολικός’’. Η διαμάχη τους ακουγόταν μέχρι και κάτω από το λόφο επί περίπου μισό αιώνα. Φήμες μάλιστα ισχυρίζονται πως αν κανείς περνούσε από το δρόμο εκείνο άκουγε συνεχώς δύο δυνατές φωνές να αντιπαλεύονται η μία την άλλη. Η διαφωνία τους αυτή ανάγκασε το 1612 τον επίσκοπο των καθολικών της Σαντορίνης Πέτρο Ντε Μάρκις να επισκεφθεί τον τότε Πατριάρχη Νεόφυτο Β’. Τα χέρια του ακούμπησαν απαλά το τραπέζι που χώριζε τους δύο συνομιλητές, η λατινική προφορά του διακρινόταν στο διάλογο και σε μία στιγμή καρφώνοντας με τα μάτια του τους οφθαλμούς του Πατριάρχη αναφώνησε «Ζητώ δεόμενος, εμπόνως, μερισθήναι εξ ίσου τα αφιερώμενα κτήματα της αυτής Επισκοπής δια το ειρηνικόν και ασκανδάλιστον και ατάραχον». Η συζήτηση αυτή αποτέλεσε την αφορμή για τη συνέχεια άλλων συζεύξεων με το ίδιο θέμα. Τελικά η πράξη του διαχωρισμού των περιουσιακών στοιχείων πραγματοποιήθηκε στις 24 Ιουνίου 1614 «καθώς θέλει ο Θεός και ορίζει ο πολυχρονισμένος μας βασιλεύς σουλτάνος και ο παναγιώτατος Πατριάρχης». Σε αντίθεση με την καθολική εκκλησία που ακόμα διαθέτει ανέπαφη την περιουσία της, τα 800 σημερινά στρέμματα που είχε στην κατοχή της η Ορθόδοξη εκκλησία, μοιράστηκαν όλα μέχρι το έτος 1902.

Το γεγονός αυτό βέβαια δεν καθησύχασε τους Καθολικούς, που εν τέλει επεδίωξαν τη συγκυριαρχία τους στο ναό. Οι λειτουργίες χωρίστηκαν δια αυτόν τον τρόπο ώστε τάχα ουδεμία από τις δύο τάξεις της εκκλησίας να μην εκφράσει παράπονα. Ποτέ , όμως, μια συλλειτουργία τέτοιου είδους δεν αποκαθιστά την τάξη και την αρμονία. Έριδες, διαπληκτισμοί και συγκρούσεις ήταν τα τρία βασικά στοιχεία που είχαν κατακλύσει το ναό για παραπάνω από 150 χρόνια. Και τα ρολόγια συνέχιζαν ανενόχλητα και αδιάκοπα να γυρνούν τους δείκτες τους, ενώ περισσότερες συμφωνίες έβγαιναν διαρκώς στο φως έτσι ώστε να πνίξουν τις συμπλοκές που είχαν δημιουργηθεί. ‘’ Όχι, όχι μην το κάνεις, μηηηηη’’ Η κραυγή του σκοτωμού εκείνου του κληρικού ήταν τόσο δυνατή εκείνο το βράδυ που τάχα ακούστηκε χιλιόμετρα μακριά. « Δεν είναι δυνατόν. Αυτό που γίνεται θεωρείται παράνομο. Τι σημαίνει να βρίσκονται στην ίδια εκκλησία; Δεν υπάρχει τέτοιο δικαίωμα. Είναι αναγκαίο να βρεθεί λύση επειγόντως.» Έσφιξε το χέρι του σε μια γροθιά και το χτύπησε επιδεικτικά πάνω στο τραπέζι. Η σκοτεινή φιγούρα του στο χαμηλό φως του δωματίου κοιτούσε τώρα προς το παράθυρο και το μάτι του χαζεύοντας τη θέα γούρλωσε κι εκείνος βγάζοντας μια βραχνή φωνή απευθύνθηκε στο βοηθό του «Γράψε» ‘’ Αποφασίζεται αφορισμός κατά των Ορθοδόξων που επικοινωνούν με τους καθολικούς και επιτελούν μικτούς γάμους. Υπογραφή : πατριάρχης Κύριλλος Έτος: 1758’’. Εννιά χρόνια μετά, στις 15 Αυγούστου 1767 η καθολική και η ορθόδοξη εκκλησία με εκπροσώπους εξέδωσαν κοινό πρωτόκολλο συμφωνίας. Ακουμπώντας το μελάνι της πένας επάνω στο χαρτί με σκοπό να βάλει την υπογραφή του, ο Αρχιεπίσκοπος Σαντορίνης Διονύσιος αναγίγνωσκε αθόρυβα. ‘’ δια να λείψουν εις το εξής τα σκάνδαλα και ο αφανισμός αμφοτέρων των μερών απεφάσισαν να κάμουν οι Λατίνοι ένα παρεκκλήσι ηνωμένο με την παλαιά εκκλησία, όπου να κάμουν τη λειτουργία τους και από το παρεκκλήσι αυτό να έχουν μια πόρτα…’’

‘’… δια να εισοδεύωνται χάριν προσκυνήσεως μέσα εις την παλαιάν εκκλησίαν όταν δε θελήσουν να απέλθουν εις το παρεκκλήσι τους για να εκτελέσουν τη λειτουργία τους, υποσχόμεθα και συνεφωνήσαμεν να μεταχειρίζωνται τας ιδίας καμπάνας της παλαιάς εκκλησίας’’Ο κληρικός της «Κυρά Επισκοπής» άφησε το χαρτί στην άκρη του βωμού στην πρόσοψη της αυλής και σκούπισε με ένα πανί τα υγρά μάτια του, αναφωνώντας ‘’ Αυτό ήταν, τίποτα δε θα είναι πια το ίδιο.’’ Ημερομηνία 9- 7- 1956 . Ώρα 5.30 περίπου τα ξημερώματα, ένας καταστροφικός σεισμός θα τρομοκρατούσε τον κοινό προσκυνηματικό ναό, όπως ορίστηκε το 1931, ο οποίος μετά από αυτό θα οδηγούταν σε αποκατάσταση των ζημιών, που θα διαρκούσε μέχρι το 1986.

« Κλείδωσες την εκκλησιά;» ρώτησε σκουπίζοντας τα τελευταία εναπομείναντα φύλλα της αυλής της. «Ναι, μη φοβάσαι όλα είναι εντάξει, πήγαινε να ξεκουραστείς.» Η νύχτα ήταν τόσο βαριά που το πέπλο της σκέπαζε με ευκολία το διάφανο κουτί που προστάτευε το ναό. Η γυναίκα γύρισε το βλέμμα της στο ημερολόγιο. Εκείνο σημείωνε Τετάρτη 2 Ιουνίου 1982. Είκοσι έξι εικόνες εκλάπησαν εκείνο το βράδυ. Χάθηκαν σαν τον άνεμο σε μία μόνο νύχτα και το επόμενο πρωινό ένα ολόκληρο χωριό επιστρατεύτηκε για να τις εντοπίσει. Μάταια. Καμία δεν βρήκε και μέχρι τη σημερινή ημερομηνία που στα αναφέρω, χαμένες βρίσκονται σε ξένο τόπο, εξορισμένες αναπολώντας το δικό τους σπιτικό. Να επιστέψουν πια; Πράγμα εφικτό ή ανέφικτο; Ποιος άραγε να ξέρει.Μα κι αν πολύ περιληπτικά σου ανέφερα ετούτη εδώ την ιστορία, όπου γεγονότα συνέβησαν πολλά, ένα έθιμο κρατά την ιστορία της αναλλοίωτη μέσα στον χρόνο. Ένα έθιμο που κάθε φορά που την ίδια ημέρα θα φανερώσει το ημερολόγιο -14 Αυγούστου- θα ζωντανέψει κι υπόσταση τρανή θα αποκτήσει και το κύριο θα γίνει στο νησί εκείνο το βράδυ. Τη μαγεία της ιστορίας του ναού εκείνου φανερώνει και μεταδίδει τη λαμπρότητα εκείνου, σ’ αυτούς που το θάρρος παίρνουν να το αντικρίσουν.Τι λες θέλεις να το τιμήσουμε φέτος;-«Μα καλά όμως μαμά αυτό δεν είναι παραμύθι, είναι ολόκληρη ιστορία αιώνων.» -«Χμ, λες; Και σε τι διαφέρει το παραμύθι από την ιστορία;» -«Το παραμύθι έχει όντα και πράγματα που δεν υπάρχουν και δε γίνονται.» -«Ναι, αλλά και τα δύο έχουν πολλά διδάγματα να δώσουν στους αναγνώστες ,όπως αυτή εδώ η ιστορία για σκέψου.. Έτσι θεωρώ, λοιπόν, σωστό να διαβάζουμε ιστορία, βγάζοντας από μέσα τα διδάγματα που έχουν. Αυτό το νόημά της.» Είπε και του έγνεψε ενθαρρυντικά να συνεχίσει το διάβασμα. Εκείνο κοιτούσε τώρα όλο και πιο πολύ στο βιβλίο μέχρι που χάθηκε στα γεγονότα και θαρρείς άκουγε τις συζητήσεις που γίνονταν τότε, λόγια αναλλοίωτα, μοναδικά μέσα στο χρόνο, τα πρόσωπα ζωντάνευαν τώρα μπροστά του. Και όλα αυτά χάρη σε ένα βιβλίο.