Η Οικογένεια Γεωργίου Σεγρέδου – Ιστορία Μνήμης …Φωτογραφικής.

Βρισκόμαστε στα 1955, η οικογένεια Σεγρέδου από το Εμπορείο,  μαζεύεται στη Βλυχάδα, για να χαιρετήσει τον Γιώργη Σεγρέδο του Μιχαήλ και της Ελένης Μαυρομμάτη, ο οποίος ήταν ο έμπιστος μηχανικός του βιομήχανου Γεωργίου Νομικού και θα έφευγε για την Κω ώστε να ανοίξει και να λειτουργήσει το εκεί εργοστάσιο ντομάτας Νομικος. Λίγο πριν φύγει, η ομαδική φωτογραφία αυτή είναι ο προπομπός μιας εκπληκτικής ιστορίας Σαντορινιάς οικογένειας που χάνεται μέσα στο χρόνο, μεταξύ Σαντορίνης, και Κώου, και όχι μόνο. Η φωτογραφία αυτή είναι από το αρχείου το Μιχάλη  Γεωργίου Σεγρέδου –εγγονού του πρωταγωνιστή της συγκεκριμένης φωτογραφίας.

Στη φωτογραφία αυτή, διακρίνονται : ο μαστο-Γιώργης Σεγρέδος, κρατάει το κουτί από το εργοστάσιο του Νομικού, και δίπλα του από αριστερά η Μαρία Καραμολέγκου, πεθερά του, και από την άλλη πλευρά ο Γεώργιος Σιγάλας ή Βωβογιάννης από τα δεξιά. Μπροστά του τα παιδιά του Ευθύμιος και Μιχάλης ενώ επάνω  ο γιος του Βασίλης, η Θεοδοσία Σιγάλα, κόρη του Βωβογιάννη, η Φλώρα Σιγάλα , γυναίκα του Μαστρο-Γιώργη, δίπλα της ο γιός της Ματθαίος και είναι έγκυος στον Γεώργιο Σεγραίδο- πατέρα το Μιχάλη που μας παραχώρησε τη φωτογραφία. Στο τέλος δίπλα στη Φλώρα , η άλλη της η αδερφή η Γρηγορία.

Ο Μαστρο Γιώργης φεύγει για την Κω…λίγους μήνες αργότερα σύμφωνα με την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει ο Μιχάλης,  ακούει στο ραδιόφωνο ότι «η Σαντορίνη βυθίστηκε», είναι οι πρώτες ώρες μετά το σεισμό κλονίζεται και προσπαθεί να δει τι θα κάνει….Καταφέρνει και φέρνει την ευρύτερη οικογένεια  του   στην Κω για να τους σώσει .  … Μαζί με την Φλώρα ζουν πια στην Κω και δεν ξεχνούν ποτέ- μέχρι και σήμερα, τη Σαντορίνη. Ο Μαστρογιώργης φεύγει από τη ζωή το 1983, ενώ η Φλώρα το 2007. ….  

 Η Οικογένεια αυτή,  νοιώθει oτι είναι Σαντορινιά Οικογένεια και δεν ξεχνάει το νησί της… Οι μεγαλύτεροι, ξεκινώντας από τον Μαστρο-Γιώργη και τη Φλώρα προσπάθησαν να μεταλαμπαδεύσουν στα παιδιά και τα εγγόνια τους την αγάπη για το νησί….Η φράση του Ευθύμιου Σεγραιδου- γιού του Μαστρογιώργη το καλοκαίρι που στην αποστροφή του λόγου του μου εξηγεί ότι είναι : « Σαντορινιός μετανάστης στην Κω», και το πάθος μα και η ιδιαίτερη ενασχόληση του Μιχάλη Σεγρέδου  με την  καταγραφή της ιστορίας της οικογένειας του και την ανάγκη ώστε να  μην «ξεχαστούν οι πεθαμένοι», με φέρνει αντιμέτωπο μ άλλο ένα ποτάμι της Ιστορίας… Άλλη μία οικογένεια που μέσα από την ιστορία της θα βγουν ίχνη της τοπικής Ιστορίας της Σαντορίνης… Της Σαντορίνης της Βλυχάδας, της Σαντορίνης της ξεγνοιασιάς, της Σαντορίνης πριν το σεισμό του 56 αλλά και μετά….μιας άλλης Σαντορίνης.