Μερικές πρώτες ανταποκρίσεις από Πάσχα στη Σαντορίνη 2011

Πρώτες ανταποκρίσεις από Πάσχα στη Σαντορίνη το 2011! Σε λίγο καιρό περισσότερες και αναλυτικότερες.


Περιφορά του Επιταφίου στο Καμάρι
και ο Λάζαρος του Μεγαλοχωριού 

H άνοιξη και τα μελιτίνια

«όσο τα χελιδόνια φέρνουνε στην πλάση μας της Ανοιξη, μαθές, τα μελιτίνια φέρνουνε στους Σαντορινιούς το Πάσχα»

O Νίκος Φύτρος σε μεράκια .....

Από το αρχείο του Γιώργου Δαμασκηνού από το Μεγαλοχώρι :

α)Μπερμπάντης με τον Νίκο Φύτρο
β) το παπουτσάκι σου Νίκος Φύτρος
γ) Ξύπνα που δεν ηχόρτασες Κοτσάκια της Βεγγέρας - Νίκος Φύτρος


δ) όταν ξεβεντεμίσουμε Νίκος Φύτρος

Ο "Λαζαρος" στη Σαντορίνη της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου

Μυρωδιά ελπίδας. Σάββατο του Λαζάρου στη Σαντορίνη ο πυρετός της άνοιξης. Τρύγος στις Αλισμαριές (=δενδρολίβανα). Λεηλασία του ευώδους πράσινου λίγο πριν τον επιτάφιο αποκεφαλισμό των ανθέων. Στην πλατεία αλλά και σε αυλές στήνονται ικριώματα. Κατάρτια επιστρατεύονται σταυροειδή με ξάρτια να γεφυρώνουν τις γωνιές. Σταυρός μπακλαβάς κυματίζει στο γαλάζιο. Ντυμένος την ελπίδα του μυριστικού, ο Λάζαρος ανασταίνεται μετά τη λειτουργία του Σαββάτου, πρόδρομος της εξόδου του Νυμφίου. Ένας θνητός, τριήμερος νεκρός ανέστη δίχως να τ’ αποζητήσει, χάρη στην αγάπη των αδελφών του, επειδή έτυχε να συμπέσει με τα μηνύματα των καιρών. Δεν ήταν θεός ή σούπερμαν. Γιαυτό τον αγκαλιάζουμε με τόση στοργή. Τον υψώνουμε πάνω από τις στέγες, σαν ελπίδα, ξέροντας ότι θα τον αποκαθηλώσουμε το Μεγάλο Σάββατο, θα τον διαλύσουμε σε κλωνιά ευλογίας για να σουβλίσουμε τα γαρδουμπάκια της ανοιξιάτικης μαγειρίτσας μας. Η μοίρα του Λάζαρου είναι ο θάνατος ξανά. Δίχως ελπίδα νέας ανάστασης, τουλάχιστον στην ίδια υπόσταση. Γιαυτό και το θρηνητικό τραγούδι του βοριά στα ξάρτια του τη μεγαλοβδομάδα. Ο Λάζαρος είναι η αμφιβολία στο θάμα, η μελαγχολία των θνητών, η δόξα της ασημαντότητας, το χαμόγελο του φθαρτού, η πλήξη της αιωνιότητας. Ξανά και ξανά του Λάζαρου. Ξανά ο προάγγελος του Σταυρού. Και της ανάστασης για όσους την πιστεύουν.

Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου

 

http://mariasot.blogspot.com/2011/04/blog-post_17.html

Τα κάλαντα του Λαζάρου από το Δημοτικό Ημεροβιγλίου

ναι από αυτό που θα καταργηθεί......

Κάλαντα του Λαζάρου

Ήρθ' ο Λάζαρος ήρθαν τα βάγια

Ήρθ' η Κυριακή που τρώνε ψάρια

Να κοπιάσουμε στην εκκλησία

Για ν΄ ακούσουμε χρυσά βιβλία.

Βγάτε σας παρακαλούμε

Για να σας διηγηθούμε

Για να μάθετε τι εγίνει

Σήμερα στην Παλαιστίνη.

Σήμερα έρχετ' ο Χριστός μας

Ο επουράνιος θεός μας

Εις την πόλη Βηθανία

Μάρθα κλαίει και Μαρία.

Λάζαρον τον αδελφόν τους

Και πολύ αγαπητόν τους

Τρεις ημέρες τον θρηνούσαν

Και τον εμοιρολογούσαν.

Την ημέρα την Τετάρτη

Κίνησ' ο Χριστός για να ρθει

Και βγήκε η Μαρία

Έξω απ΄ τη Βηθανία.

Και μπρος Του γονυκλινείει

Και τους πόδας του φιλείει

«Αν εδώ ήσουν Χριστέ μου,

δεν θα πέθαιν' αδελφός μου.

Μα και τώρα γω πιστεύω

Και καλότατα ηξεύρω,

Ότι δύνασ' αν θελήσεις

Και νεκρούς να αναστήσεις».

Λέγει : «Πίστευε Μαρία.

Άγωμεν εις τα μνημεία».

Τότε ο Χρηστός δακρύζει

Και τον Άδη φοβερίζει.

«Άδη, Τάρταρο και Χάρο,

Λάζαρον θε να σου πάρω.

Δεύρο έξω, Λάζαρέ μου,

Φίλε και αγαπητέ μου».

Λάζαρος απελυτρώθη

Ανεστήθη και σηκώθη,

Ζωντανός σαβανωμένος

Και με το κερί ζωμένος.

Πες μας, Λάζαρε τι είδες

Εις τον Άδη όπου πήγες;

-Είδα φόβους, είδα τρόμους

είδα βάσανα και πόνους.

Δώστε μου λίγο νεράκι

Να ξεπλύνω το φαρμάκι

Της καρδιάς μου, των χειλέων

Και να μη ρωτάτε πλέον.

Δώστε μας αυγά να σας τα πούμε

κι οι κοτούλες σας πολλά να σας γεννούνε

Βάγια βάγια των βαγιών

τρώνε ψάρι και κολιό

και την άλλη Κυριακή

τρώνε το παχύ αρνί. 

http://imeroviglio.blogspot.com/2011/04/blog-post_17.html 

Στη φωτογραφία μέλη του Συλλόγου Παγκράτιον στο Καμάρι τιμάνε με το δικό τους τρόπο το έθιμο του Λαζάρου. ! Για να αναβιώνουν σιγά σιγά ΟΛΑ τα έθιμα του νησιού μας !! Χίλια μπράβο και στο Νέο Πολιστικό φορέα.....