"Ενθύμιο" από το Φηροστεφάνι Σαντορίνης - Οικογένειες Εμμανουήλ Δειμέζη και Κωνσταντίνου Πλατή

η αρχή του "Ενθυμίιου"
Ντίνα Δειμέζη 

 Πριν από λίγο καιρό, ελαβα ένα εξαιρετικό δώρο,  μια παρουσίαση  οικογενειών  πάνω στην οποία μεσα από μερικές έγχρωμες φωτοτυπίες καταλλήλως προσαρμοσμένες, οι επομένες γενιές της οικογένειας αυτής θα γνωρίσουν τις προηγούμενες. Αναφέρομαι στα «ενθύμια από το Φηροστεφάνι Σαντορίνης- Οικογένειες Εμμανουήλ Δειμέζη και Κωνσταντίνου Πλατή».  Το εξαιρετικό αυτό δώρο μου το πρόσφερε η κυρία Φιορίνα Ζαγκλακίδου Σίμου, την οποία και ευχαριστώ θερμά.  με καταγωγή από το Φηροστεφάνι, απόγονος των συγκεκριμένων οικογενειών.  Τι το ξεχωριστό έχει αυτό το «ενθύμιο» ; Με πολύ μεράκι το οποίο φαίνεται κιολας η κυρία Φιορίνα, μάζεψε υλικό της οικογένειας της αλλά και από ιστορικές πηγές έτσι ώστε συνδυάζοντας την καταγραφή με την έρευνα να συμβάλλει με τον τρόπο της στην ανάδειξη της ιστορίας.

Το πρώτο αρχείο είναι ένα γράμμα της προς τις αδελφές του Ελέους γνωρίζοντας μας την οικογένειά της. Η γιαγιά της λεγόταν Μαρί Δειμέζη, σύζυγος Κωνσταντίνου Πλατή και ήταν από το Φηροστεφάνι. Εϊχε γεννηθεί γύρω στα 1870   και από τα  αρχεία της  ήταν μαθήτρια της Σχολής  των αδελφών του Ελέους στη Σαντορίνη. Έμεινε χήρα πολύ νέα  ενώ το Μοναστήρι  θέλοντας να συμπαρασταθεί στην οικογένεια  ανέλαβε τη δωρεάν εκπαίδευση των θυγατέρων της, Μαργαρίτας και Αικατερίνης.

Από το προσωπικό αρχείο της οικογένειας για τη Σχολή των Αδελφών του Ελέους η οποία ιδρύθηκε στη Σαντορίνη το 1841 μέχρι και το 1955  μπορούμε να διαπιστώσουμε το εκπαιδευτικό υπόβαθρο των Καθολικών σχολείων  και την ευρύτερη προσέγγιση μεταξύ Καθολικών και Ορθοδοξων.

Εκτός από τα ενθύμια που εντόπισε από τη Σχολή, και έχοντας ως βάση την εξαιρετικά χρήσιμη εκπαίδευση της , μπορούμε να μάθουμε ότι η  Μαργαριτα,  εργάστηκε στο Πολιτικό Γραφείο του Ελευθέρίου Βενιζέλου  και στη Διεύθυνση Μηχανικού του Στρατού ως  μεταφράστρια΄.

οι Εμμανουήλ και Σπύρος Δειμέζης

Ο Εμμανουήλ Δειμέζης γεννήθηκε στο Φηροστεφάνι της Σαντορίνης γύρω στα 1830. Ήταν έμπορος και ταξίδευε με τα καίκια στη Ρωσία κυρίως από την Οδησσό, όπου πουλούσε κρασί και τα λιγοστά προίοντα της Σαντορίνης και έφερνε σιτάρι. Από τα ταξίδια του αυτά έφερνε στους δικούς του και διάφορα δώρα. Είχε παντρευτεί την Μαργαρίτα Βαζαίου και τα παιδιά τους ήταν η περίφημη Μαρία- Μαρί  Δειμέζη, ο Λουκάς, η Ειρήνη, ο Γιώργος που ζούσε στη Ρωσία και ο Σπυρίδων.

Ο αδελφός του Σπυρίδων   (1829 - 1902) ήταν Έλληνας οικονομολόγος, πολιτικός και δικαστικός που διετέλεσε πρόεδρος ] του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Γεννήθηκε στη Σαντορίνη. Εισήλθε στο δημόσιο ως υπάλληλος στην ταμιακή υπηρεσία του κράτους φτάνοντας[1] μέχρι τον βαθμό του διευθυντή του Γενικού Λογιστηρίου. Το 1890 διορίστηκε πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1892. Το ίδιο έτος διορίστηκε υπουργός οικονομικών στην κυβέρνηση Κωνσταντόπουλου. Εξελέγη βουλευτής Τροιζηνίας στις εκλογές του 1895.Απεβίωσε το 1902.

 Η συνέχεια του «ενθυμίου» μας φέρνει στην αναφορά του Νίκου Αλπράντη, από τα «Γενεαλογικά της Σαντορίνης» , αλλά και σε άλλες πηγές που αναδεικνύουν μέρος της ιστορίας της οικογένειας.

Ενδιαφέρον σημείο στην ιστορία αυτή είναι και το «Νησάκι  Λαζαρέτο ή Δειμέζη».      Στην  Πλάκα του Πόρου,δίπλα στο  Μπούρτζι, υπάρχει ένα μικρό γραφικό νησάκι, που το ξέρουμε  σαν νησάκι Δεϊμεζη, ή Καρρά, το Λαζαρέτο.

το Νησάκι Δειμέζι, Καρρά, η Λαζαρέτο στον Πόρο 

     Η νησίδα "Δεϊμέζη"    παραχωρήθηκε  στον  Δημ. Σπυρ. Δεϊμέζη με  το αριθμ. 26538/30-7-1912  παραχωρητήριο του υπουργείου   Από τον   Δημ. Δεϊμέζη  περιήλθε  στο  γαμπρό   του δικηγόρο Βασίλη Καρρά.   Τα έτη  1969-1970  ο Καρράς προσπάθησε να το πουλήσει  στο βαθύπλουτο Γάλλο  Ανρύ Γκοέν. Εγινε προσύμφωνο, δόθηκε προκαταβολή  και ο Γάλλος πήγε πάνω στο νησάκι μπουλντόζες  και   άλλα μηχανήματα  για να διαμορφώσει το χώρο. Πήγε ακόμα  και νερό του Δήμου, και πολλές γλάστρες. Αλλά τελικά  διαπιστώθηκε ότι δεν μπορούσε να χτίσει κι έτσι  το εγκατέλειψε, χάνοντας την προκαταβολή, και αγόρασε στο  Καραπολίτι.      Από τον Καρρά περιήλθε στο γαμπρό  του   Καπράλο  που είχε τα πλοία  «Μάνια»   και   «Δελφινάκι».   Το νησάκι δεν έχει κτίσματα. (http://www.koutouzis.gr/mnimeia.htm)

ο Κωνσταντίνος Πλατής

 Το «ενθύμιο» αυτό κλείνει με μια μικρή ιστορία της οικογένειας Πλατή.  Ο Κωνσταντίνος Πλατής   ζούσε στο Κοντοχώρι μαζί με την οικογένειά του στο Κοντοχώρι. Απέκτησε τρεις κόρες μεταξύ αυτών και την Μαργαρίτα Δειμέζη. Μαζί με τα αδέλφια του διατηρούσαν Οινοποιείο στη Σαντορίνη με την επωνυμία « Οίνοι Θήρας, Αδελφοί Ι. Πλατή).   Το κρασί της οικογενείας είχε βραβευθεί με Χρυσό βραβείο και στη Διεθνή Έκθεση στο Παρίσι το 1900. Ο Κωνσταντίνος ταξίδευε με καίκια στη Ρωσία  και πουλούσε το κρασί τους φέρνοντας πίσω σιτάρι και τρόφιμα. Πέθανε το 1907 ενώ η επιχείρησή του μεταφέρθηκε στην Αθήνα.

 Vin De Santorini , Volcan, Βραβείο Χρυσούν, 1900 Παρισίων 

  Είμαι σίγουρος οτι σε πάρα πολλες οικογένειες από το νησί, μπορούν να βρεθούν τέτοιου είδους  προσωπικά αρχεία τα οποία με το πέρασμα των χρόνων θα μπορούν να συμβάλλουν στην ευρύτερη διάδοση της ιστορίας του νησιού. Ένα από τα βασικά σημεία της ανάδειξης της τοπικής ιστορίας είναι η    η καταγραφή αυτών των προσωπικών αρχείων  όπως έκανε η κυρία  Φιορίνα Ζαγκλακίδου Σίμου, μέσα από τα οποία τα εγγόνια και τα ανήψια θα γνωρίσουν την οικογένεια της, θα γνωρίσουν τη Σαντορίνη. Ας αναλογιστούμε όλοι τη σημασία αυτής της μνήμης και ας ανατρέξουμε στα χρονοντούλαπα.... Ακόμα και μία φωτογραφία του χθες  θα μας μετάφερει με μια "κόκκινη κλωστή" στο αύριο ....