από το βιβλίο του Γ। Βενετσάνου « Λαογραφικά Σαντορίνης – Παραδόσεις» ( τόμος Δεύτερος)
( ενδεικτικά)
Σήμερο είν Παρασκευή παράκληση του κόσμου,
σήμερο βάλανε βουλή , οι άνομοι Οβραίοι,
οι άνομοι και τα σκυλιά, οι τρισκατατηραμένοι,
να πιάσουν τον μονογενή να τονε μαρτυρήσουν,
να τονε βάλουν έπειτα εις το σταυρό απάνω,
και να τον στεφανώσουνε μ αγκάθινο στεφάνι.
Κι η Δέσποινα ως τα άκουσε την Προσευχή της κάνει,
ω Μάρθα κι ω Μαγδαληνη τ’ Αη Ιακώβου Μάνα,
τ Αη Λαζάρου αδελφή, να πάμε οι τρεις αντάμα.
ω Γιέ μου αφέντη, που προπατείς και φέγγεις όλη την οικουμένη,
Γιε, σαν πας στον Άδη, γρήγορα να γυρίσεις, να με παρηγορήσεις,
να με παρηγορήσεις, τη μάνα την καμένη, την πολυπικραμένη,
σταυρέ μου σταυρωμένε, Σταυρέ Χαριτωμένε,
σταυρέ για κλίνε μπρος μου, ν αγκαλιαστώ το γιό μου,
τα μάθια και το φως μου.
ω Γιέ μου, όντας σε γέννου κι οντάς σε κοιλοπόνου, δεν είδα τέτοιους πόνους.
Περικαλώ σε Γιέ μου Κύριε και Θέε μου,στον Άδη μην αργήσεις, γρήγορα να γυρίσεις να με παρηγορήσεις.
Να με παρηγορήσεις, τη μάνα την καμένη, την πολυπικραμένη και στον κόσμο ξακουσμένη…..
Καλλίστη Γιαννακοπούλου ( Μπικουνιά) – Μεγαλοχωριό
Ποιος είναι αυτός ο ξένος, ο παραπομενεμένος στο ξύλο καρφωμένος; Και μα πας είναι ο Γιός μου, τα μάθια και το φως μου και η έλλειψη του κόσμου;
Ω γιέ μου! Ω Γιέ μου Κύριε και Θεεμου και Πλαστουργέ μου.
Ω Γιέ μου, Γιε μ αφέντη, που περπατείς και φέγγει όλη η οικουμένη.
ω Γιέ μου, όντας σε γέννου κι οντάς σε κοιλοπόνου, δεν είδα τέτοιους πόνους.
Περικαλώ σε Γιέ μου Κύριε και Θέε μου,στον Άδη μην αργήσεις, γρήγορα να γυρίσεις να με παρηγορήσεις.
να με παρηγορήσεις, τη μάνα την καμένη, την πολυπικραμένη και στον κόσμο ξακουσμένη…..
Λυπήσου ντη τη μάνα, που σ έτρεφε το γάλα, ωσαν τη ματζουράνα.
ο Ήλιος Βασιλεύει και το φεγγάρι φεύγει, Γιέ μου από το καμό σου.
Σταυρέ μου σταυρωμένε , σταυρέ χαριτωμένε,
Σταυρέ για κλίνε μπρος μου, ν αγκαλιαστώ το γιό μου, τα μάθια και το φως μου.
Κανέλλα θα μασήσω, το Γιό μου να φιλήσω, το γιό μου να φιλήσω,
Μαστίχα θα μασήσω, το γιό μου να μυρίσω, το Γιό μου να μυρίσω
Γαρύφαλλα θα πιάσω, το Γιό μου να αγκαλιάσω, για να τονε χορτάσω…
Μαρουλίδη Ιακ. Κατσίπη - Πύργος