To νησί κάτω από την Ομίχλη
του Αλέξανδρου Ντερπούλη
Με ιδιαίτερα μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω ένα άκρως ενδιαφέρον μυθιστόρημα του οποίου η πλοκή γίνεται… « στο νησί κάτω από την Ομίχλη».
Ο αρχίμανδρίτης της Αρχιεπισκοπής Αθηνών Δανιήλ καταφθάνει στη Σαντορίνη ύστερα από απαίτηση του Αρχιεπισκοπου για να ερευνήσει τον τρόπο μεταβίβασης της Μητρόπολης από το παλιό στο νέο Ημερολόγιο. Στην ιστορία εμπλέκονται κάποιοι απροσδόκητοι θάνατοι, εξορκισμοί και βασκανίες, συνυπάρχουν στοιχεία κοινωνικής – θεολογικής « πρόσκτησης» της πίστης των Σαντορινιών και όχι μόνο.
Ο Δανιήλ ένας Ιερωμένος γεμάτος φιλοδοξίες γεμάτος Πάθη,Βλέψεις…. Καταλήγει στην Αυτοκάθαρση του … Γνωρίζει το παρελθόν…βιώνει το μέλλον στο νησί… και προσπαθεί να συνυπάρχει της Κοινωνίας της Σαντορίνης…
Κρίνει την Πίστη του στη Θρησκεία και προσπαθεί μέσα από όσα του συμβαίνουν να βιώσει το αν και πόσο τελικά πιστεύει… Ο Πνευματικός του πατέρας βρίσκεται εκεί… ο πρώην φίλος του που είχε εμπλακεί σε ένα φονικό … και αυτός εκεί…. Προσεγγίζει και προσεγγίζεται από μία γυναίκα γνωρίζοντας το ότι δεν έχει « όρια» προσωπικά… Προσπαθει να γνωρίσει « τις κλειστές κοινωνίες με ό, τι αυτό συνεπάγεται.».. Οι κάτοικοι όμως φοβούνται πολύ περισσότερο με την παρουσία του στο νησί παρά με την μετάβαση στο νέο Ημερολόγιο. ..του παρουσιάζονται οι φήμες περί βρυκολάκων στο νησί, οι οποίες εμπλέκονται πολύ με τους πρωταγωνιστές της ιστορίας , Λίγο πριν τη Λύτρωση…βιώνει το « Σταυρό του» απογυμνώνεται από τα πάθη του και ταξιδεύει… με βοηθό έναν… « Λάζαρο»… έναν Λάζαρο προφήτη… ένα παιδί που τον συνδέει με το όσα προηγήθηκαν της άφιξής του στο νησί και όλα τα μελλούμενα…που ο μικρός « Λάζαρος» τα ξέρει, τα βλέπει..τα προβλέπει…
«θα τον εμπλέξουν σε μια περιπέτεια μυστηρίου, σε ένα ταξίδι στο χρόνο χωρίς γυρισμό, σε μια καταβύθιση στα άδυτα της εκκλησιαστικής ιστορίας, όπου όλα φαντάζουν δεδομένα μέχρι να αποδειχθεί το αντίθετο...Ένα θρησκευτικό θρίλερ για την προαιώνια διαπάλη μεταξύ της έρευνας και της πίστης, μεταξύ της αλήθειας και της ομίχλης που συχνά την περιβάλλει.» αναφέρεται στην εισαγωγή και όχι αδίκως…
Ο Αλέξανδρος Ντερπούλης με εντυπωσίασε με τη γραφή του για τους εξής λόγους: Περιπλέκεται μ ένα τόσο δύσκολο θέμα όπως είναι αυτό της σχέσης μεταξύ έρευνας και πίστης, της Πίστης και της « Πίστης» των κατοίκων, μ έναν άριστο τρόπο. Εχει διαβάσει πολύ την ιστορία του νησιού, τη λαογραφία, την παράδοση,,,, Σίγουρα χρησιμοποίησε πολλες αφηγήσεις ζωής για να μπορέσει να συλλέξει στοιχεία και να γνωρίσει μια διαφορετική Σαντορίνη… μία Σαντορίνη κάτω από το πέπλο της « Ανεδοσας» και της Κάπνας του Ηφαιστείου. … Ένοιωσα διαβάζοντας το ότι στη σκέψη του συγγραφέα, υπήρχαν προσωπικότητες όπως ο Ιωσήφ Δε-κιγάλλας, ο αρχιμανδρίτης Δανιήλ Δεναξάς της Σαντορίνης και όχι ο Δανιήλ της Αθήνας, η Σχέση των Καθολικών στη Σαντορίνη όπως υφίσταται πια, το Χριστόφορο Ασιμή, το Βικέντιο Πίντο, το Χαράλαμπο Σιγάλα ( αρχαιολόγο των ανασκαφών στην Αρχαία Θήρα). Γνώρισε πολύ τη λαογραφία της Σαντορίνης ( μαγειρική, « ήθη και έθιμα για το Πάσχα -[ ο « Λάτζαρος» των εκκλησιών και η σύνδεσή του με τον μικρό βοήθό του « Λάζαρο» κ.α., αναδεικνύει περίτεχνα την άποψη των κατοίκων του νησιού για διάφορα ζητήματα…Με άκρως προσωπικό τρόπο παρουσιάζει τη σύνδεση των εκκλησιών του νησιού με τη Σαντορίνη….και τη Θηρασιά.
Ένοιωσα ειλικρινά ότι το « Νησί κάτω από την Ομίχλη» είναι μια γέφυρα σύνδεσης της « Ρότας περ Όστρια» με το σήμερα… το πραγματικό σήμερα των Κατοίκων…μιας Άλλης Σαντορίνης… μιας Σαντορίνης αγνής,… μιας Σαντορίνης αρκετά χρόνια πριν το μεγάλο σεισμό του 1956 που νοιώθει, βιώνει το κάθε τι… Επιζητάει ο κάτοικος της Σαντορίνης την Πίστη του, ανατρέχει στα Έθιμα και στις «βεγγέρες» …και ευελπιστεί…για το Αύριο… της Σαντορίνης…που συμβαδίζει με το « Αύριο» των κατοίκων…
Αξίζουν πολλοί έπαινοι στο Συγγραφέα, και ευελπιστώ και θα περιμένω νέο συγγραφικό του ταξίδι είτε αφορά είτε όχι και το νησί της Σαντορίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου