Ο σεισμός της Σαντορίνης και οι πολιτικές προεκτάσεις

 …από το παρελθόν

Ο σεισμός του 1956 στη Σαντορίνη

  Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος στον σεισμό των 7,8 Ρίχτερ που σχεδόν ισοπέδωσε τη Σαντορίνη στις 9 Ιουλίου 1956, ίσως φανεί  λίγο απρόσμενο. Τα πάντα όμως έχουν την εξήγησή τους.

  Μετά το πρώτο σοκ, που προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση, οι ξένες εφημερίδες έκαναν συνεχείς αναφορές στην καταστροφή που άφησε πίσω του ο Εγκέλαδος. Στις 11 Ιουλίου η εφημερίδα «Southeastern Missourian», γράφει ότι « ο βασιλιάς Παύλος και η βασίλισσα Φρειδερίκη, διέκοψαν τις διακοπές τους στην Κέρκυρα και σπεύδουν με αντιτορπιλικό στο νησί». Λίγες μέρες αργότερα, ο Παύλος απαθανατίζεται καθώς βαδίζει ανάμεσα στα ερείπια και τείνει το χέρι για να βοηθήσει τη Φρειδερίκη, ενώ πίσω τους ακολουθεί η πριγκίπισσα Σοφία και αξιωματικοί.  Η «Prescott Evening Currier», γράφει επίσης ότι στο Ξενοδοχείο «Vulcan», έμεναν κάποιοι ξένοι επισκέπτες οι οποίοι κατάφεραν να το εγκαταλείψουν προτού γκρεμιστεί. « Στην εσπευσμένη αναχώρησή τους, πολλοί άφησαν πίσω τους ρούχα, χρήματα, ακόμα και τα εισιτήρια τους» αναφέρει η εφημερίδα.

  Παράλληλα όμως τα διεθνή μέσα,  με έκπληξη αλλά και ένα τόνο επίκρισης, γράφουν: «Οι περήφανοι έλληνες, αρνούνται τη διεθνή βοήθεια» (Spokesman Review), ή «Είναι πολύ περήφανοι για να δεχτούν βοήθεια» (The Victoria Advocate). «Ο Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος  Καραμανλής είπε πως η Ελλάδα απέρριψε τις προσφορές βοήθειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Μεγάλη Βρετανία», σημειώνει  η  «Southeastern Missourian» και προσθέτει: «δήλωσε πως ενημέρωσε τον αμερικανό πρέσβη Κάβεντις Κάννον, ότι δεν υπάρχει ανάγκη βοήθειας «επειδή αυτή τη στιγμή, είμαστε σε θέση να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση». Αλλά γι αυτήν την ακατανόητη στάση της κυβέρνησης, την εξήγηση δίνουν οι «πολιτικοί παρατηρητές» που επικαλείται ο τύπος. «Η απόρριψη» αναφέρουν, «αναμφίβολα συνδέεται με την ελληνοβρετανική διαμάχη γύρω από το μέλλον της Κύπρου που είναι βρετανικής αποικία. Η Ελλάδα υποστηρίζει σθεναρά την απαίτηση των ελληνοκυπρίων για ένωση με την Ελλάδα».

  Αλλά η τότε κυβέρνηση, δεν αρνήθηκε τη βοήθεια, επειδή απλά υποστήριζε το αίτημα της Ένωσης. Τη χρονιά εκείνη, η στάση των άγγλων αποικιοκρατών, είχε σκληρύνει αφόρητα. Στις 9 Μαρτίου εξόρισαν τον Μακάριο στις Σεϋχέλλες, ενώ στις 10 Μαΐου απαγχόνισαν τους  Μιχαλάκη Καραολή και Ανδρέα Δημητρίου και τους ενταφίασαν στα περίφημα «φυλακισμένα μνήματα» που βρίσκονται μέσα στις φυλακές της Λευκωσίας. Την ίδια μέρα η Αθήνα συνταράσσεται από ογκώδεις διαδηλώσεις που έχουν ως αποτέλεσμα 4 νεκρούς και 164 τραυματίες.

  Στις 16 Ιουνίου οι ξένες εφημερίδες γράφουν για μια βομβιστική επίθεση σε εστιατόριο της Λευκωσίας, που σκότωσε τον χαμηλόβαθμο διπλωματικό ακόλουθο της αμερικανικής πρεσβείας Ουίλιαμ Πίερς Μποτελερ (William Pierce Boteler). Σημειώνουν παράλληλα πως η ΕΟΚΑ έκανε λόγο για «τραγικό λάθος». Αλλά οι Εγγλέζοι , άρχισαν να συλλαμβάνουν μαζικά κύπριους αγωνιστές και πολίτες, ενώ μια βόμβα σε στρατιωτική αυτοκινητοπομπή στις 5 Ιουλίου, τους εξαγρίωσε τελείως. Στις 11 Ιουλίου (δύο μέρες μετά το σεισμό) προέβησαν σε μαζικότατες συλλήψεις, προκαλώντας την κατακραυγή του ελληνισμού. Να λοιπόν γιατί, η τότε Κυβέρνηση, αρνήθηκε την προσφορά βοήθειας για τη σεισμόπληκτη Σαντορίνη. 

Πηγή Κοινή Γνώμη 23 Ιουλίου 2010

του Δημήτρη Πράσσου