Ρότα Περ Όστρια Καδιώ Κολύμβα

Θηραϊκή φιλοξενεία:

«…. Κόντευε να με πάρει ο ύπνος, όταν μέσα από το άλλο θολί βγήκε ένα ζευγάρι γέροντες. Με κοίταξαν τρομαγμένοι και όταν φαίνεται κατάλαβαν ότι δεν κινδυνεύουν, με πλησίασαν και άρχισαν να μιλούν μεταξύ τους,.

-          Ένα παλικάρι είναι σαν το Μαθαίο μας.

-          Κάτσε παιδάκι μου να δροσιστείς.

-          Άμε να βγάεις νερό με τη σίγλα να του δώσεις να πιει, είπε η γριά στον άντρα. Ξεπνοισμένο είναι δεν το βλέπεις; Ξένο θα ναι.ε

Ήπια το νερό και συνήλθα και όπως τους είδα έτσι φιλικούς, ξεθάρρεψα και τους μίλησα.

-          Κα μιλεί και τα σαντορινιά, είπε έκπληκτη η γρια.

Τους εξήγησα ότι είμαι καλόγερος και πάω στην Αγία Κυριακή να συναντήσω τον παπα- Γιάννη. Αμέσως με φιλέψανε μαύρο παξιμάδι, κι ένα παράξενο χοντρό αγγούρι, γλυκό σαν μέλι. Ο γέρος μου φερε κι ένα κύπελλο με κόκκινο κρασί.

-          Αυτά έχουμε όλα κι όλα παιδί μου. Όλα τα άλλα είναι του Δουκός, μου  πε σιγανά η γριά.

Ξεκουράστηκα και καβάλησα για να φύγω. Ήρθαν κοντά  μου και οι δυό τους.

-          Πρώτα ο Θεός σε δύο ώρες δρόμο θε να σαι στην Αγία Κυριακή. Να μας φωνάξεις όταν θα ξαναπερνάς για κάτω.

Συνέχισα την πορεία μου δυτικά……[..] ο νούς μου δεν έλεγε να ξεκολλήσει από αυτό το ζευγάρι που είχα συναντήσει. Ήταν οι πρώτοι άνθρωποι  που μίλησα Ελληνικά μαζί τους. Οι πρώτοι κάτοικοι που μου μίλησαν. Πόσο ευγενικά με δέχτηκαν στο σπίτι τους.  Με τι καλοσύνη μου δώσανε να φάω. Κι ούτε που με γνώριζαν. Και ούτε μπορούσανε να φανταστούν ποιος με είχε στείλει εκεί. Βέβαια είδαν πως είμαι καλογέρος αλλά δεν έμοιαζα με τους δικούς τους. Κι όμως δεν με ρώτησαν τπτ. Με περιποιήθηκαν σαν να ήμουν γιος τους.