Αφήγηση για το σεισμό από το Μεγαλοχωριό

Καλημέρα,ο πατερας μου ηταν μολις 9 ετων τοτε και μου εχει πει οσα λιγα θυμαται,ηταν στην Αγια Φωτεινη,εκει που σημερα βρισκεται το σπιτι μου ηταν σταυλοι και το αλωνι,ειχαν παει με τον παπου μου το Νικολο και το θειο μου τον Αναργυρο να σομαρωσουνε τα μουλαρια για να ξεκινησουνε να θερισουνε το κριθαρι,ηταν 5μιση με 6 οταν εγινε ο πρωτος σεισμος,θυμαται τα μουλαρια ωρα πριν να γυριζουν γυρω γυρω μες στη μαντρα να ρουθουνιζουν σα τρελα και να σηκωνονται ορθια στα πισινα τους ποδια..κανεις αλλος δεν προαισθανθηκε το κακο περα απο τα ζωα..μολις εγινε ο σεισμος ο παπους ετρεξε στο χωριο να προλαβει να ξυπνησει τη γιαγια μου και της θειες μου,τη Μαρια κ τη Κουλα να τρεξουν ολοι μαζι στη μαντρα...Η θεια μου η Μαρια Νομικου λεει χαρακτηριστικα : ηκουα τσοι γειτονισσες που ηφωναζανε : παει η Αγια Ανεργυροι ,παει η Αγια Ανεργυροι!!! κι εγω σα μικρο παιδακι 8 χρονω που ημουνα,ξαπλωμενη απα στο κρεβατι ηφωναζα τσοι μανας μου :κα,μαμα,κα ηφυε η Αγια Ανεργυροι,κα που να ηπηε? και η μανα μου ειπε : σηκω παιδι μου να φυομε,σηκω γιατι χανουμαστε...
Σου τα λεω τωρα αυτα και δακρυζω,πραγματικα τοση συγκινηση αισθανομαι...

Εύα Δαμασκηνού από το Μεγαλοχώρι



Υ.Γ.: Σε λίγο καιρό στις 9 Ιουλίου θα σημάνουν και πάλι τα ξημερώματα γρήγορα οι καμπάνες για να μας θυμήσουν τη μέρα μνήμης για το νησί........Μέρα μνήμης και όχι μόνο γιορτής...... Οι ανθρώποι της Σαντορίνης που άντεξαν το σεισμό..... Η Αγνότητα των παλιών κατοίκων....... Αγαπητοί μου φίλοι ανατρέξτε στους συγγενείς σας και ακούστε αφηγήσεις για την ημέρα του σεισμου. Αφήστε τα βιολιά και ακούστε τη λαλιά των ανθρώπων.... Όποιος το επιθυμεί ας με ενημερώσει 'ετσι ώστε οι αφηγήσεις αυτές να μαζευτουν για να γνωρίσουμε όλοι στιγμές των ανθρώπων που έζησαν εκείνες τις ημέρες...