Ο Ερωτόκριτος σε μια στέρνα της Θηρασιάς

Σε ένα από τα πιο αξιόλογα "scroll-αρισματα" στο Facebook, μου έβγαλε έναν θησαυρό. Ο Γιώργης Μακρυδακης, ή για τους φίλους Alladin,  δουλεύει στη Θηρασιά και ανέβασε την παρακάτω ανάρτηση για την οποία ζήτησα άδεια για αναδημοσίευση. 

"Το δικό μου κυριολεκτικό underground session. Ο Ερωτόκριτος από τα έγκατα της γης της Θηρασιάς. 

Σε μία από τις δύο στέρνες για τη συλλογή νερού που οι καλοί φίλοι το #boulouki αποκατέστησαν χρησιμοποιώντας μόνο τοπικά φυσικά  υλικά και παραδοσιακές τεχνικές στα πλαίσια του εργαστηρίου τους #UnderTheLandscape που έλαβε χώρα στον εγκατειλημένο οικισμό της Αγριλιάς τον περασμένο μήνα, ανακάλυψα την πιο εντυπωσιακή ακουστική που έχω βιώσει. 

Οι σχεδόν απόλυτα λείες επιφάνειες, δουλεμένες με το λεγόμενο 'κοχλίδι', την ειδική πέτρα, έτσι ώστε να κλείσουν οι πόροι και να στεγανοποιηθεί ο θάλαμος, σε συνδυασμό με το αψιδωτό σχήμα  μετατρέπουν το δωμάτιο σε τέλειο ηχείο με αποτέλεσμα ο ήχος να διατηρείται για ασυνήθιστα μεγάλη διάρκεια και με έντονο το χαρακτηριστικό της 'ηχούς'.

Η ηχογράφηση είναι με χάλια ηχογραφητήρι κινητού αλλά και πάλι γίνεται αισθητή η διαφορά. 

Πολλά ευχαριστώ στα παιδιά του #boulouki βέβαια με την απίστευτη δουλειά που έχουν κάνει. Χωρίς αυτούς ούτε στέρνα θα υπήρχε ούτε τραγούδι.

Για όσους θέλουν να υποστηρίξουν και να μάθουν περισσότερα ιδού :

https://www.underthelandscape.net/crowdfunding

Καλή ακρόαση!!"

Σημείωση Καλλιστορώντας: Απλά ακούστε κυριολεκτικά την τονικότητα της στέρνας.....Ευχαριστούμε θερμά τα παιδιά από το " Μπουλούκι" στη Θηρασιά...

To έργο σας ήταν ΞΕΧΩΡΙΣΤΟ! 

Περισσότερες πληροφορίες στα social media από το _boulouki_

Oι στίχοι από τον Ερωτόκριτο έχουν ως εξής: 

"  Kι όντεν η νύκτα η δροσερή κάθ' άνθρωπο αναπεύγει,          375

          και κάθε ζο να κοιμηθεί τόπο να βρει γυρεύγει,

     ήπαιρνεν το λαγούτο του, κ' εσιγανοπορπάτει,

          κ' εκτύπα-ν το γλυκιά-γλυκιά ανάδια στο Παλάτι.

14     Ήτον η χέρα ζάχαρη, φωνή είχε σαν τ' αηδόνι·

          κάθε καρδιά, να του γρικά, κλαίγει κι αναδακρυώνει.          380

     Ήλεγεν κι ανεθίβανεν της Eρωτιάς τα Πάθη,

          και πως σ' Aγάπη εμπέρδεσεν, κ' εψύγη κ' εμαράθη.

     Kάθε καρδιά ανελάμπανεν, αν ήτο σαν το χιόνι,

          σ' έτοια γλυκότατη φωνή κοντά να τση σιμώνει·

     εμέρωνε όλα τ' άγρια, τα δυνατά απαλαίναν,          385

          στο νουν τ' ανθρώπου ό,τι ήλεγε, με λύπηση επομέναν·

     εμίλειε παραπόνεσες που τσι καρδιές εσφάζα',

          το μάρμαρον εσπούσανε, το κρούσταλλον εβράζα'."

Γιώργη μου .. να σε εχει ο Θεός καλά !! και η Σαντορίνη να σου προσφέρει όσα χαμόγελας προσέφερες εσυ με τη συγκεκριμένη ανάρτηση !!