Θηραϊκός Όρθρος: Μια άλλη Σαντορίνη

Με ιδιαίτερη έκπληξη και συγκίνηση έμαθα ότι μια από τις πολύ προσεγμένες Ταινίες μιας άλλης Σαντορίνης βρίσκεται εδώ και καιρό στο διαδίκτυο. Αναφέρομαι στον "Θηραϊκό Όρθρο" των Κώστα Σφήκα, Σταύρου Τορνε. Χρονολογίας: 1967.

Κλείστε τα μάτια για λίγο μετά την προβολή και ταξιδέψτε: ........

Σας αναπαράγω τα σχόλια από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογραφου (http://www.gfcdigital.gr/gfc/11266index.html?locale=el&l1=movie&id=11266)

"Κοφτές ματιές στις πέτρες και τα στεγνωμένα πρόσωπα σκίζουν τον φολκλόρ μανδύα της μαγευτικής Σαντορίνης και απομονώνουν την ουσία του χώρου και των ανθρώπων. Η Σαντορίνη δεν είναι καρτ-ποστάλ. Κοφτές ματιές που αρνούνται την καθησυχαστική γραμμική αφήγηση και χτυπούν την αδρανή συνείδηση του θεατή και την οπτική σάρωσης του τουρίστα, με κάθε αγριότητα και βιαιότητα που ανακαλύπτουν στη φιγούρα του κατοίκου που εμφανίζεται για μια στιγμή στο βάθος του καλντεριμιού πριν εξαφανιστεί σαν το αδέσποτο, στα πρόσωπα των γεωργών που περιμένουν έξω από την αγροτική τράπεζα, στην ανθρώπινη αγωνία κάθε παράθυρου και κάθε τοίχου, στην ανηφόρα της διαδρομής από το λιμάνι στα Φηρά, καθώς ο αγωγιάτης κρατιέται από την ουρά του μουλαριού που μεταφέρει τον τουρίστα. Αγριότητα σε κάθε ήχο-χτύπημα της οπλής επάνω στην πέτρα και κάθε ήχο-γδάρσιμο του αέρα. Συμπάθεια για τα πάθη του ανθρώπου και θυμός για την απουσία ανάπτυξης και τη χοάνη του τουρισμού, στην οποία θα ριχτούν τα επόμενα χρόνια άνθρωποι, τοπία, τρόποι ζωής και η έννοια της προόδου. Κάποια πρόσωπα ξεπροβάλλουν ανάμεσα στις πέτρες. Κάθε ήχος γίνεται θόρυβος. Κοφτές ματιές στις πέτρες που διαλύουν. Η Σαντορίνη. ...."

Αν μου επιτραπεί να προσθεσω μερικά σχόλια μόνο.... Νομίζω ότι η συγκεκριμένη ταινία πρέπει αν κάποια στιγμή οι άρχοντες του νησιού αποφασίσουν απο μόνοι τους την προώθηση της τοπικής ιστορίας.... να ζητήσουν την άδεια και να αντιγράφουν για όλα τα σπίτα της Σαντορίνης αυτό το ποίημα συναισθημάτων...... Ειναι τόσο ζωντανό... τόσο γεμάτο Σαντορίνη....κάθε κλικ της ταινίας είναι και ένα διαφορετικό συναίσθημα...