Λεπροκομείο στη Σαντορίνη

Εξ Αφορμής της ιδιαίτερα συγκλονιστικής σειράς "το νησί"που αναφέρεται στη δράση του περίφημου Λεπροκομείου Σπιναλόγκας στην Κρήτη, ο νούς μου ήρθε στο νησί μας, και στα Φηρά με το αντίστοιχο Λεπροκομείο Μερικές σύντομες αναφορές μέσα από τον συλλογικό τόμο του Μιχάλη Δανέζη "Σαντορίνη 1971" με θέμα τους Λεπρούς στη Σαντορίνη

Το Δημοτικό Λοιμοκαθαρτήριο,  που  ιδρύθηκε το 1831 στην περιοχή Μπαλάδες στα Φηρά. Η πρωτοποριακή ιδέα της σύστασης  του ανήκει στον Ιατρό Ιωσήφ Δεκιγάλλα.  Το προσωπικό του Λοιμοκαθαρτηρίου αποτελείτο από έναν Ιατρό, έναν αρχιφύλακα ένα προμηθευτή, ένα γραμματέα, και έναν έφορο αποθηκών, με ιδιαίτερα καθήκοντα ο καθένας. Η τοποθεσία είναι  στα σημερινά κάτω Φηρά, κοντά στον Αη Γιάννη τον Ελεήμονα. Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας διέμεναν οι λουβιάρηδες, ηγούν αυτοί που ήταν μολυσμένοι, από τη λέπρα  «ιερά νόσο» των Βυζαντινών, ή όπως αλλιώς τη λέγανε οι Σαντορνιοί: «λούβα ή φάουσα». Οι ασθενείς ποτέ τους δεν βγαίνανε έξω από το μέρος αυτό. Και όταν ήτανε απόλυτη ανάγκη και θέλανε να ειδοποιήσουνε τον Παπά ή το Γιατρό ερχόταν στα Φηρά,  ο πιο γερός από όλους τους, μα κι αυτός κρατούσε ένα κουδούνι, που το χτυπούσε  διαρκώς, για να προειδοποιησεί τον κόσμο και να μην τον πλησιάσει. Τρεις ήτανε οι  Σαντορνιοί που  τους φρόντιζαν πολύ οι :

                                I.      Οικονόμος Νεόφυτος  Μπελώνιας: Εφημέριος της Μητρόπολης, οπότε το ξωκκλήσι του Λεπροκομείου ήτανε της δικαιοδοσίας του. Πήγαινε και τους λειτουργούσε στο εκκλησάκι τους, που είχε ένα διαχωριστικό κιγκλίδωμα για να μην ανακατεύονται  οι άρρωστοι με τους υγιείς. Τους παρηγορούσε, τους ρωτούσε για τις ανάγκες τους. Και το καταπληκτικό ήτανε  ότι, ύστερα από τη μετάληψη των λεπρών, κατέλυε μπροστά στο εκκλησίασμα την Αγία Κοινωνία από το Δισκοπότηρο, από το οποίο είχε μεταλάβει τους λεπρούς, για να δείξει τη βαθύτατη πίστη του.

                             II.      Ιωσήφ Δεκιγάλλας:  ο οποίος όχι μόνο επισκεπτόταν τους ασθενείς, τους προσέφερε σαν γιατρός τις υπηρεσίες του και μελετούσε την αρρώστια, αλλά  ήταν και ο πρώτος που σκέφτηκε την ίδρυση συστηματικού Λεπροκομείου στην Αθήνα.

                           III.      Ιωάννης Αλεξάκης: μεγαλέμπορας στην Αγορά των Φηρών ο οποίος  φρόντιζε καθημερινά τους Λεπρούς και μόνος του περιποίηθηκε τον τελευταίο λεπρό, με αφανή συνεργό τη σύζυγο του  που του ετοίμαζε τα αναγκαία.