Μόλις δύσει ο ήλιος, οι απλόχαρες γαλακτισμένες αυλές των σπιτιών ζωηρεύουν από τα χαρούμενα βερβερίσματα των χωριανών.
Πλάι στα βασιλικά, το δυόσμο, τα γαρύφαλα και την αρμπαρόριζα, που ευωδιάζουν, στις αλιτάνες και στις γλάστρες, δροσινισμένα από το πότισμα, γίνονται κάθε βράδυ και οι σαντορινιές ειδυλλιακές βεγγέρες.
Ιδιαίτερα στα χωριά, φίλοι και συγγενείς, ντόπιοι ή ξενητεμένοι, περνούν ευχάριστα τα βράδυα τους, επισκεπτόμενοι ο ένας τον άλλον μακρυα από τον θόρυβο της χώρας. Μιλούν για διάφορα θέματα, όπως για τα «νιτερέσα» τους, δηλαδή τις σοδιές και τις τιμές των προιόντων τους, λένε ανέκδοτα και χωρατά κι ακόμα συζητούν για τα ευχάριστα ή δυσάρεστα του χωριού τους.
Οι διανοούμενοι ξεχωρίζουν, που δόξα τω Θεώ είναι αρκετοί, και στολίζουν με την παρουσία τους τον περίγυρο και δεν χορταίνεις να τους ακούς, όπως και τ’ αστέρια που μεσορανούν πάνωθέ σου δε χορταίνεις να θωρείς την ομορφιά τους.
Φυσικά οι περιποιήσεις της ευγενικής και πρόσχαρης οικοδέσποινας δε λείπουν. Άλλοτε είναι απλές όπως και παλαιότερα με καμιά τσικουδιά, βρεμένο ντάκο και λίγο χλωρό για τους άνδρες και το γλυκό του κουταλιού για τις γυναίκες και άλλοτε με κάποια επισημότητα σαν αυτή που προσφέρει η εξέλιξη των εστιατορίων –κετερινγκ-.
Η συντροφιά διασκεδάζει περισσότερο εάν κάποιος από την παρέα παίζει μουσικό όργανο, όπως είναι η «μεσοφωνία» δηλαδή το ακορντεόν. Τότε σιγοτραγουδούν όλοι μαζί τα νοσταλγικά δίστιχα ήταν παλιά ρομαντικά τραγούδια. Τέτοιες ώρες θαρρείς και ο χρόνος σταματά να μετρά και παρακαλάς να μην τελείωσει η βραδυά. Ξεχωριστή θέση σ’ αυτή την ωραία κοινωνική εκδήλωση κατέχει και ο τύπος του χωρατατζή, αυτού δηλαδή που περγελά το κάθετι, χωρίς κακία, προσδίδοντας στη συντροφιά την ευθυμία και το γέλιο.
Το ίδιο ισχύει και για τις βεγγέρες του χειμώνα που ο κύκλος είναι πιο περιορισμένος και αν θέλεις η ανάγκη της επικοινωνίας μεγαλύτερη.
Και όταν αποσπερίσεις και έλθει η ώρα να πας να γείρεις στο κρεββάτι σου, ο ύπνος που θα κάνεις θα είναι σίγουρα γλυκός και ονειρεμένος
Γουλιελμία Μονιούδη Συριγου
.JPG)
.JPG)
1 σχόλιο:
Υπέροχο το θέμα σας για τις βεγγέρες!
Να σας πω για τις καλοκαιρινές βεγγέρες του χωριού μου, την Οία, έτσι όπως τις ζω κάθε καλοκαίρι..
Στην Οία το καλοκαίρι, εκτός από τις αυλές των σπιτιών, «βεγγερίζουμε» και στους δρόμους!..χιχιχιχι…δηλαδή σε κάποιο καντούνι ή ριμίδι γειτονιάς μαζεύονται κάθε βράδυ, οι νοικοκυρές-γειτόνισσες των γύρω σπιτιών (πολλές φέρνουν και μαξιλάρια για να μην κάτσουν πάνω στα μάρμαρα της πεζούλας του καντουνιού)..περιττό να πω ότι όλο και κάτι φέρνει η κάθε μία..γλυκό του κουταλιού, βυσσινάδα..απαραίτητα τα βελονάκια στο χέρι με τα εργόχειρα και αρχίζει η κουβέντα!!
Πρώτα από όλα μαθαίνεις όλα τα νέα της ημέρας του χωριού και μετά οι μεγαλύτερες αρχίζουν τις ιστορίες από τα παλιά! από τα νιάτα τους, τους γάμους τους, τους γονείς τους και μέσα από την προσωπική διήγηση της κάθε μιας τελικά μαθαίνεις για τον τρόπο ζωής της Οίας τα παλιά χρόνια!
«Βραδιές ζωντανής λαογραφίας» είναι οι βεγγέρες με τις τόσες ιστορίες από τα περασμένα του χωριού που ακούς!!!
Ο κεντρικός πλακώστωτος δρόμος της Οίας ζει στο σήμερα με τα μαγαζιά και τους τουρίστες να πηγαινό-ερχονται και την ίδια ώρα τα καντούνια στις γειτονιες της καλντέρας κάτω από την αγορά, είναι σαν να ζουν σε παλιές εποχές της Οίας.
Το αστείο είναι όταν την ώρα της βεγγέρας τύχει να περάσει κάποιος τουρίστας!!! αχαχαχαχα….
Οι τουρίστες είτε πρωί, είτε μεσημέρι, είτε απόγευμα, είτε βράδυ.."καλήμερα" λένε!!!χιχιχι…
Πέρυσι εκεί που καθόμασταν ένα βράδυ περνά ένα ζευγάρι τουριστών, φυσικά μας "καλημερίσαν" (χιχιχι..) αν και ήταν 10 το βράδυ και συνέχισαν..οπότε λέει η θεία μου:
-«ίντα πάνε να κάνουν τώρα δα αυτοί από εκεί? δεν βλέπουν ότι δεν βγαίνει ο δρόμος? ότι είναι γκρεμνά από κάτω? άντε πες τους που ξέρεις και τη γλώσσα πως από εκεί δεν βγαίνει»
- λέω: «μα τα γκρεμνά πάνε να φωτογραφίσουν, μη κοιτάς που εμάς δεν μας κάνει αίσθηση, σε αυτούς είναι κάτι παράξενο»
-τα γκρεμνά? ελα Παναγιά μου Πλατσανή!!
αχαχαχαχαχαχαχα!!!
αμέτρητες τέτοιες βραδιές….
άντε να έρθει το καλοκαίρι, να πάμε στα χωριά μας!!!!!
Δημοσίευση σχολίου