Οι επιδρομείς ξεκίνησαν την πορεία τους προς τα Φηρά ακολουθώντας κάποιους έλληνες οδηγούς, μεταξύ αυτών και τον Ιατρό Γεώργιο Κωβαίο. Ο κύριος στόχος ήταν η τράπεζα. Παρά την ανησυχία των σκυλιών που αντιλήφθησαν την προσέγγιση των επιδρομέωψν, οι σκοποί δεν ανέδειξαν κανένα σημάδι ανησυχίας. Σύντομα, οι επιδρομείς είχαν εισέλθει στο κτήριο.
Αφού έριξαν χειρομβοβίδες, καταλαβαίνουν ότι ο Καζούλςη έχει χτυπηθεί από πυρά από μία πόρτα που δεν είχαν δει.
«Ο Ανθυπολοχαγός Καζούλης σκοτώθηκε σχεδόν ακαριαία, γράφει η επίσημη αναφορά». Η αντίδραση του εχθρού και οι απώλειές υποχρεώνουν τους επιδρομείς να βγουν στην ταράτσα. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή φάνηκαν οι ικανότητες του Λάρσεν. Ανασυνέταξε ταχύτατα τους άνδρες που εισήλθαν αυτή τη φορά από τα παράθυρα της πίσω πλευράς του κτιρίου.. Οι αντίπαλοι δεν είχαν προλάβει να συνέλθουν. Μέσα στη γενική σύγχυση η διαδικασία δεν εξελίχθηκε τόσο οργανωμένα αφού έριχναν ριπές στις κλειδαριές και άλλοι πετούσαν χειρομβοβίδες.
Εκείνη την ώρα μια γερμανική περίπολος άνοιξε πυρ εναντίον των επιδρομέων Ενώ ο Λοχίας Νίκολσον εμφανίστηκε στην κύρια είσοδο και άνοιξε πυρ εναντίον των Γερμανών. Στο μεταξύ περί τις 02.45 ο Λάσσεν αφού εκτίμησε ότι άπαντες οι αντίπαλοί του είχαν εξουδετερωθεί έδωσε το σήμα της αποχωρήσεως. Προηγουμένως είχε αποσπάσει από τον Καζούλη μια χρυσή αλυσίδα τη μεταλλική του ταυτότητα και ένα ημερολόγιο του προκειμένου να τα παράδωσει στη χήρα του.
Καθώς η παρουσία των επιδρομέων στη σπηλιά είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στους ντόπιους, μετακινήθηκαν για λόγους ασφαλείας σε μία οικεία περί τα 3 χλμ πιο πέρα. Οι Γερμανοί μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά την κίνησή τους πλην όμως δεν είχαν ισχύ ούτε να τους κυνηγήσουν. Το ευτύχημα ήταν ότι ο ασύρματος είχε καταστραφεί οπότε δεν ήταν δυνατή η άμεση ενίσχυση της αποδεκατισμένης φρουράς από την γειτονική Μήλο.
Παράλληλα γίνεται και η επίθεση στο σταθμό του ασυρμάτου στην οικία του Ερμήλου Μπελλώνια στο Μερεβίγλι με απόλυτη επιτυχία σε αντίθεση με το διοικητήριο, όπου ο Γερμανός διοικητής μαζί με τους υπολοίπους αντελήφθηκε την επιδρομή και απομακρύθηκε τροχάδην από το διοικητήριο. Ο Ασύρματος αυτός είχε ισχυρή εμβέλεια, μέσω του οποίου η αθήνα επικοινωνούσε με την Κρήτη. Στο κτήριο του ασυρμάτου, αιφνιδίασαν τους Γερμανούς τους οποίους εφίμωσαν, εισέβαλαν μέσα και πήραν αιχμαλώτους τους Στρατιώτες, ενώ για να καταστρέψουν τον ασύρματο έβαλαν παντού στο χώρο βόμβες. Πριν φύγουν ανήρτησαν προειδοποίηση στ Αγγλικά ότι υπήρχε κίνδυνος – Θάνατος. Πολλοί κάτοικοι όμως του χωριού μη γνωρίζοντας αγγλικά εισέβαλαν στο κτήρια και άρχιζαν να αρπάζουν τα εκεί αποθηκευμένα τρόφιμα. Όμως εξερράγησαν οι βόμβες η οικία Ερμήλου Μπελλώνια κατέρρευσε και βρήκαν σε αυτή θάνατο 13 Μερεβιγλιανοί.( Λοίζος Σωρότος, τα παιδιά του Μαρίνος και η θεία τους Μαρίκα Ρούσσου, Μαρκιανή Καρβούνη, Αντωνιώ Σορώτου, Μάρκος Σορώτος, Σεβαστή Βαλσαμάκη, Δημήτριος Τζάννες Ρούσσος, Λευτέρης Καρβούνης, Γεώργιος Δρακουτός, Περής Πελεκάνος και Ιωάννης Σορώτος).
Στο μεταξύ περί τις 02.45 ο Λάσσεν αφού εκτίμησε ότι άπαντες οι αντίπαλοί του είχαν εξουδετερωθεί έδωσε το σήμα της αποχωρήσεως. Προηγουμένως είχε αποσπάσει από τον Καζούλη μια χρυσή αλυσίδα τη μεταλλική του ταυτότητα και ένα ημερολόγιο του προκειμένου να τα παράδωσει στη χήρα του.
Καθώς η παρουσία των επιδρομέων στη σπηλιά είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στους ντόπιους, μετακινήθηκαν για λόγους ασφαλείας σε μία οικεία περί τα 3 χλμ πιο πέρα. Οι Γερμανοί μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά την κίνησή τους πλην όμως δεν είχαν ισχύ ούτε να τους κυνηγήσουν. Το ευτύχημα ήταν ότι ο ασύρματος είχε καταστραφεί οπότε δεν ήταν δυνατή η άμεση ενίσχυση της αποδεκατισμένης φρουράς από την γειτονική Μήλο.
Καθώς ο ασύρματος όμως εσίγισε και διακόπηκε κάθε επαφή της Σαντορίνης με την Αθήνα και την Κρήτη, η κεντρική κατοχική διοίκηση εύλογα ανησύχησε. Έστειλε γι αυτό νωρίς το απόγευμα της ίδιας μέρας αεροπλάνα για να διαπιστώσουν αν η Σαντορίνη είχε δεχθεί αγλλική απόβαση.
Την επόμενη ημέρα της επιδρομής οι Σοροί του Στέφανου Καζούλη και Κινγκστον μεταφέρονται στο νεκροταφείο Αγίου Γερασίμου Κοντοχωρίου όπου ετάφησαν από έναν ιερέα δίχως να επιτραπεί η παρουσία κατοίκων. Οι Γερμανοί με άγημα απέδωσαν τις δέουσες στρατιωτικές τιμές. Επακολούθησε άφιξη μεγάλου αριθμού Γερμανών του φοβερού τάγματος SS που ήταν αποφασισμένοι για όλα. Το τάγμα θανάτου, αφού πληροφορήθηκε ότι οι οδηγοί των Κομάντος ήταν κάτοικοι του Βουρβούλου, μετέβησαν σε αυτό το χωριό, συγκέντρωσαν στην αυλή της κάναβας του Προέδρου Νικήτα Χάλαρη όλους τους κατοίκους και τους πίεσαν να καταδώσουν τους συνεργασθέσντες με τους κομάντος με την απειλή αν σιωπήσουν θα τους σκοτώσουν όλους. Τελικά δύο Βουρβουλιανοί λιποψύχησαν και κατέδωσαν τους συνεργασθέντες με τους Άγγλους. Οι Γερμανοί επέλεξαν έξι από αυτούς τους έστησαν στον τοίχο και στρατιωτικό απόσπασμα εξετέλεσε τους πέντε ενώ ο έκτος Μιχάλης Δρακωτός κατάφερε να το σκάσει. Οι εκτελεσθέντες ήταν οι Μάρκος Καφούρος ( Φακίνος), Δημήτρης Δαμίγος ( της μαμής), Νικήτας Χάλαρης (Πρόεδρος της Κοινότητας), Μάρκος Καφούρος ( Ντανάς) και Νικόλαος Δαμίγος. Πέραν των εκτελέσεων υπήρξαν και συλλήψεις του γιατρού Γεώργιου Κωβαίου και του γιου του, αλλά και του Ευστάθιου Κανακάρη. Η αγωνία για τη τύχη των δύο Κωβαίων και του Κανακάρη είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Καθώς οι Γερμανοί φαίνονταν αποφασισμένοι να φτάσουν στα άκρα, η σύζυγος του γιατρού κατέφυγε στον τότε Μητροπολίτη Σπυρίδωνα, ζητώντας τη παρέμβασή του προς τους Γερμανούς. Φαίνεται ότι το διάβημα αυτό μαζί με άλλα ανάλογα άλλων προχούντων έκαμψε τη σκληρότητα των SS που αποφάσισαν για περαιτέρω ανακρίσεις στην Αθήνα.
Αφού έριξαν χειρομβοβίδες, καταλαβαίνουν ότι ο Καζούλςη έχει χτυπηθεί από πυρά από μία πόρτα που δεν είχαν δει.
«Ο Ανθυπολοχαγός Καζούλης σκοτώθηκε σχεδόν ακαριαία, γράφει η επίσημη αναφορά». Η αντίδραση του εχθρού και οι απώλειές υποχρεώνουν τους επιδρομείς να βγουν στην ταράτσα. Σε αυτή τη δύσκολη στιγμή φάνηκαν οι ικανότητες του Λάρσεν. Ανασυνέταξε ταχύτατα τους άνδρες που εισήλθαν αυτή τη φορά από τα παράθυρα της πίσω πλευράς του κτιρίου.. Οι αντίπαλοι δεν είχαν προλάβει να συνέλθουν. Μέσα στη γενική σύγχυση η διαδικασία δεν εξελίχθηκε τόσο οργανωμένα αφού έριχναν ριπές στις κλειδαριές και άλλοι πετούσαν χειρομβοβίδες.
Εκείνη την ώρα μια γερμανική περίπολος άνοιξε πυρ εναντίον των επιδρομέων Ενώ ο Λοχίας Νίκολσον εμφανίστηκε στην κύρια είσοδο και άνοιξε πυρ εναντίον των Γερμανών. Στο μεταξύ περί τις 02.45 ο Λάσσεν αφού εκτίμησε ότι άπαντες οι αντίπαλοί του είχαν εξουδετερωθεί έδωσε το σήμα της αποχωρήσεως. Προηγουμένως είχε αποσπάσει από τον Καζούλη μια χρυσή αλυσίδα τη μεταλλική του ταυτότητα και ένα ημερολόγιο του προκειμένου να τα παράδωσει στη χήρα του.
Καθώς η παρουσία των επιδρομέων στη σπηλιά είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στους ντόπιους, μετακινήθηκαν για λόγους ασφαλείας σε μία οικεία περί τα 3 χλμ πιο πέρα. Οι Γερμανοί μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά την κίνησή τους πλην όμως δεν είχαν ισχύ ούτε να τους κυνηγήσουν. Το ευτύχημα ήταν ότι ο ασύρματος είχε καταστραφεί οπότε δεν ήταν δυνατή η άμεση ενίσχυση της αποδεκατισμένης φρουράς από την γειτονική Μήλο.
Παράλληλα γίνεται και η επίθεση στο σταθμό του ασυρμάτου στην οικία του Ερμήλου Μπελλώνια στο Μερεβίγλι με απόλυτη επιτυχία σε αντίθεση με το διοικητήριο, όπου ο Γερμανός διοικητής μαζί με τους υπολοίπους αντελήφθηκε την επιδρομή και απομακρύθηκε τροχάδην από το διοικητήριο. Ο Ασύρματος αυτός είχε ισχυρή εμβέλεια, μέσω του οποίου η αθήνα επικοινωνούσε με την Κρήτη. Στο κτήριο του ασυρμάτου, αιφνιδίασαν τους Γερμανούς τους οποίους εφίμωσαν, εισέβαλαν μέσα και πήραν αιχμαλώτους τους Στρατιώτες, ενώ για να καταστρέψουν τον ασύρματο έβαλαν παντού στο χώρο βόμβες. Πριν φύγουν ανήρτησαν προειδοποίηση στ Αγγλικά ότι υπήρχε κίνδυνος – Θάνατος. Πολλοί κάτοικοι όμως του χωριού μη γνωρίζοντας αγγλικά εισέβαλαν στο κτήρια και άρχιζαν να αρπάζουν τα εκεί αποθηκευμένα τρόφιμα. Όμως εξερράγησαν οι βόμβες η οικία Ερμήλου Μπελλώνια κατέρρευσε και βρήκαν σε αυτή θάνατο 13 Μερεβιγλιανοί.( Λοίζος Σωρότος, τα παιδιά του Μαρίνος και η θεία τους Μαρίκα Ρούσσου, Μαρκιανή Καρβούνη, Αντωνιώ Σορώτου, Μάρκος Σορώτος, Σεβαστή Βαλσαμάκη, Δημήτριος Τζάννες Ρούσσος, Λευτέρης Καρβούνης, Γεώργιος Δρακουτός, Περής Πελεκάνος και Ιωάννης Σορώτος).
Στο μεταξύ περί τις 02.45 ο Λάσσεν αφού εκτίμησε ότι άπαντες οι αντίπαλοί του είχαν εξουδετερωθεί έδωσε το σήμα της αποχωρήσεως. Προηγουμένως είχε αποσπάσει από τον Καζούλη μια χρυσή αλυσίδα τη μεταλλική του ταυτότητα και ένα ημερολόγιο του προκειμένου να τα παράδωσει στη χήρα του.
Καθώς η παρουσία των επιδρομέων στη σπηλιά είχε αρχίσει να γίνεται γνωστή στους ντόπιους, μετακινήθηκαν για λόγους ασφαλείας σε μία οικεία περί τα 3 χλμ πιο πέρα. Οι Γερμανοί μπορούσαν να διακρίνουν καθαρά την κίνησή τους πλην όμως δεν είχαν ισχύ ούτε να τους κυνηγήσουν. Το ευτύχημα ήταν ότι ο ασύρματος είχε καταστραφεί οπότε δεν ήταν δυνατή η άμεση ενίσχυση της αποδεκατισμένης φρουράς από την γειτονική Μήλο.
Καθώς ο ασύρματος όμως εσίγισε και διακόπηκε κάθε επαφή της Σαντορίνης με την Αθήνα και την Κρήτη, η κεντρική κατοχική διοίκηση εύλογα ανησύχησε. Έστειλε γι αυτό νωρίς το απόγευμα της ίδιας μέρας αεροπλάνα για να διαπιστώσουν αν η Σαντορίνη είχε δεχθεί αγλλική απόβαση.
Την επόμενη ημέρα της επιδρομής οι Σοροί του Στέφανου Καζούλη και Κινγκστον μεταφέρονται στο νεκροταφείο Αγίου Γερασίμου Κοντοχωρίου όπου ετάφησαν από έναν ιερέα δίχως να επιτραπεί η παρουσία κατοίκων. Οι Γερμανοί με άγημα απέδωσαν τις δέουσες στρατιωτικές τιμές. Επακολούθησε άφιξη μεγάλου αριθμού Γερμανών του φοβερού τάγματος SS που ήταν αποφασισμένοι για όλα. Το τάγμα θανάτου, αφού πληροφορήθηκε ότι οι οδηγοί των Κομάντος ήταν κάτοικοι του Βουρβούλου, μετέβησαν σε αυτό το χωριό, συγκέντρωσαν στην αυλή της κάναβας του Προέδρου Νικήτα Χάλαρη όλους τους κατοίκους και τους πίεσαν να καταδώσουν τους συνεργασθέσντες με τους κομάντος με την απειλή αν σιωπήσουν θα τους σκοτώσουν όλους. Τελικά δύο Βουρβουλιανοί λιποψύχησαν και κατέδωσαν τους συνεργασθέντες με τους Άγγλους. Οι Γερμανοί επέλεξαν έξι από αυτούς τους έστησαν στον τοίχο και στρατιωτικό απόσπασμα εξετέλεσε τους πέντε ενώ ο έκτος Μιχάλης Δρακωτός κατάφερε να το σκάσει. Οι εκτελεσθέντες ήταν οι Μάρκος Καφούρος ( Φακίνος), Δημήτρης Δαμίγος ( της μαμής), Νικήτας Χάλαρης (Πρόεδρος της Κοινότητας), Μάρκος Καφούρος ( Ντανάς) και Νικόλαος Δαμίγος. Πέραν των εκτελέσεων υπήρξαν και συλλήψεις του γιατρού Γεώργιου Κωβαίου και του γιου του, αλλά και του Ευστάθιου Κανακάρη. Η αγωνία για τη τύχη των δύο Κωβαίων και του Κανακάρη είχε φθάσει στο κατακόρυφο. Καθώς οι Γερμανοί φαίνονταν αποφασισμένοι να φτάσουν στα άκρα, η σύζυγος του γιατρού κατέφυγε στον τότε Μητροπολίτη Σπυρίδωνα, ζητώντας τη παρέμβασή του προς τους Γερμανούς. Φαίνεται ότι το διάβημα αυτό μαζί με άλλα ανάλογα άλλων προχούντων έκαμψε τη σκληρότητα των SS που αποφάσισαν για περαιτέρω ανακρίσεις στην Αθήνα.
http://kallistorwntas.blogspot.com/2010/10/blog-post_24.html
.JPG)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου