Η άγνωστη κανονιοφόρος που βρέθηκε εγκαταλειμμένη στην Σαντορίνη

 του Στέφανου Μίλεση

(ύστερα από άδεια αναδημοσίευσης) 

Πηγή https://pireorama.gr/ena-agnosto-andragathima-ton-kalymnion/

Στην “Δωδεκανησιακή Αυγή” δημοσιεύθηκε το 1938 μια άγνωστη ναυτική ιστορία που εντάσσεται στα γεγονότα που είχαν προηγηθεί του πολέμου του 1897. Την ιστορία κατέγραψε το Τ. Βρατσάνος ο οποίος επέλεξε να την δημοσιεύσει σε Δωδεκανησιακή εφημερίδα της εποχής, αφού πρωταγωνιστές του ναυτικού αυτού επεισοδίου υπήρξαν Καλύμνιοι ψαράδες. Αν και η ιστορία που δημοσιεύθηκε εκείνη τη χρονιά, αφορούσε περιστατικό που συνέβη 44 χρόνια πριν, δεν αποκλείεται να υπήρξαν και άλλες προγενέστερες αναφορές σε άλλα έντυπα ή άλλες εκδοχές του. Σε κάθε περίπτωση ο Τ. Βρατσάνος γνώριζε την πραγματική ιστορία καθώς την είχε ακούσει από τον Ιωάννη Βρατσάνο, αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, που είχε επιληφθεί αυτοπροσώπως του συμβάντος.

 

Το τηλεγράφημα του 1896

Η εποχή που συνέβη το περιστατικό (1896) ήταν γενικώς πολυτάραχη, με ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη από φιλοπόλεμο διάθεση που διακατείχε τον ελληνικό λαό που είχε υπερεκτιμήσει την πολεμική αξία της χώρας. Η ιστορία όπως εμφανίζεται στο άρθρο του Τ. Βρατσάνου (στο τεύχος 404 της “Δωδεκανησιακής Αυγής” της 1ης Οκτωβρίου 1938) έχει ως εξής:

 

Το 1896 ένα τηλεγράφημα του Λιμεναρχείου Θήρας προς το Υπουργείο των Ναυτικών ειδοποιούσε πως Λιμενοφύλακες που περιπολούσαν, ανακάλυψαν ατμάκατο αγνώστου εθνικότητας ενώ ως προς την κατάστασή της χαρακτηρίστηκε “σεσαθρωμένη”. Υπουργός των Ναυτικών τότε ήταν ο Λεβίδης που έσπευσε να αποστείλει στο νησί τον ανθυποπλοίαρχο Ιωάννη Βρατσάνο για να εξακριβώσει περί τίνος ακριβώς επρόκειτο.

 

Ο Βρατσάνος αφού έφτασε με το πλοίο της γραμμής στην Σύρο, επιβιβάστηκε εκεί στην ατμοημιολία του στόλου μας “ΚΙΧΛΗ” με προορισμό την Θήρα. Όταν οδηγήθηκε από τους Λιμενικούς στην ακτή όπου είχε βρεθεί η “ατμάκατος” με έκπληξη διαπίστωσε ότι το άγνωστο σκάφος δεν ήταν ατμάκατος αλλά κανονιοφόρος!…

 

Το είχαν βρει στην κυριολεξία σφηνωμένο ανάμεσα σε δύο βράχους με την πλώρη του να κάθεται στην αμμουδιά. Οι Λιμενοφύλακες όταν το ανακάλυψαν ανέβηκαν πάνω του αλλά δε συνάντησαν ίχνος ανθρώπου. Η κανονιοφόρος βρισκόταν σε κατάσταση εγκατάλειψης ωστόσο ίχνη αίματος είχαν αφήσει τα σημάδια τους σχεδόν σε όλο το σκάφος, σα να είχε συμβεί πάνω του πραγματική αιματοχυσία. Από το κατάστρωμά του στα σημεία όπου ήταν τοποθετημένα παλαιότερα τα κανόνια του, είχαν απομείνει μονάχα οι περιστροφικοί πόλοι τους (οι βάσεις τους). Από όλα τα εσωτερικά διαμερίσματα αναδυόταν δυσοσμία και ακόμα και τα σκεύη και τα έπιπλα του σκάφους ήταν βαμμένα από αίμα! Όμως σώματα ανθρώπων δεν βρέθηκαν στο σκάφος, αλλά όλα έδειχναν πως μάχη είχε συμβεί πάνω του με πολλούς νεκρούς.

 

Η κρυφή ρυμούλκηση στο ναύσταθμο

Μοναδική ύπαρξη ζωής μια γάτα που πεινασμένη περιπλανιόταν στο σκάφος, άγνωστο για πόσο χρονικό διάστημα. Καθώς το σκάφος έγερνε λίγο προς τη μια του πλευρά σε κάποια σημεία είχαν σχηματιστεί λίμνες αίματος! Ο Ανθυποπλοίαρχος Ι. Βρατσάνος δεν μπορούσε να προσδιορίσει το χρόνο που το σκάφος εγκαταλείφθηκε ή κάτω από ποιες περιστάσεις συνέβη αυτό. Η μόνη λογική εξήγηση ήταν πως το σκάφος έρημο πλέον, οδηγούμενο από τους ανέμους και τα θαλάσσια ρεύματα έφτασε κάποια στιγμή να σφηνωθεί στις ακτές της Θήρας κι έτσι να γίνει ορατό από τους ανθρώπους. Η απουσία πληρώματος σε συνδυασμό με τις τα αιματοβαμμένα έπιπλα και τις λίμνες αίματος, έδειχναν το τραγικό τέλος του… Καθώς δεν μπορούσαν όμως να εξάγουν ασφαλές συμπέρασμα, ο Βρατσάνος πρότεινε να κρατηθεί μυστική η εύρεση του σκάφους. Το ΚΙΧΛΗ έλαβε εντολή νύχτα να δέσει πάνω στο έρημο σκάφος ένα συρματόσχοινο ρυμούλκησης και νύχτα πάντοτε να το οδηγήσει στον ναύσταθμο. Αφού ούτε εκεί κατάφεραν να εξάγουν κάποια χρήσιμη πληροφορία, αποφασίστηκε να αφαιρέσουν από το σκάφος τις κυλινδρικές βάσεις των κανονιών του και όποιο άλλο εξάρτημα μηχανής ή καταστρώματος μπορούσε να χρησιμεύσει και αφού το ρυμούλκησαν και πάλι σε κάποιο σημείο του Σαρωνικού, άνοιξαν τους κρουνούς κατακλύσεώς του και το άφησαν να βυθιστεί.

Η ατμοημιολία ΚΙΣΣΑ

Η ατμοημιολία ΚΙΧΛΗ, όπως και τα όμοια με αυτό σκάφη ΚΙΣΣΑ και ΑΗΔΩΝ έδρασαν κύρια στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, ενώ ύστερα ανέλαβαν βοηθητικές κυρίως υπηρεσίες.

Οι δύο άγνωστοι άνδρες

Το μυστηριώδες σκάφος πήγε στον βυθό συμπαρασύροντας και την ιστορία που μέχρι τότε δεν είχε αποκαλυφθεί. Πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος από το περιστατικό και κανείς δεν ανέφερε οτιδήποτε για αυτό. Μέχρι που το 1897 και ενώ στο μεταξύ είχε ξεσπάσει ο Ελληνο-τουρκικός πόλεμος, δύο άνδρες ενδεδυμένοι όπως οι ψαράδες των νησιών μας εμφανίστηκαν στην θύρα του Υπουργείου των Ναυτικών και ζητούσαν επίμονα από τον ναύτη σκοπό να δουν τον υπουργό. “Είμαστε από την Κάλυμνο” του είπαν μόλις τους δέχθηκε και άρχισαν να του εξιστορούν τα παρακάτω:

“Μια νύχτα εδώ κι ένα χρόνο, βρισκόμασταν με το σφουγγαράδικο καΐκι μας ανοιχτά στο πέλαγος, μεταξύ Μήλου και Κρήτης. Ξαφνικά ο προβολέας ενός αγνώστου πλοίου έπεσε πάνω μας και μια φωνή μας καλούσε να το πλησιάσουμε. Εμείς όμως δεν μπορούσαμε να προσεγγίσουμε το πλοίο, καθώς ο καιρός δεν βοηθούσε (το καΐκι ήταν ιστιοφόρο) και τότε τους απαντήσαμε να προσεγγίσουν αυτοί που είχαν μηχανή. Όταν όμως το άγνωστο πλοίο μας πλησίασε είδαμε πως ήταν Τουρκική κανονιοφόρος και πίσω της έσερνε δύο βάρκες γεμάτες από Έλληνες που οι Τούρκοι είχαν συλλάβει στη θάλασσα. Επρόκειτο για εθελοντές που κατέβαιναν στην Κρήτη για να βοηθήσουν στην υπόθεση της Κρητικής επανάστασης. Τότε καταλάβαμε πως θα μας έπιαναν και μας αιχμαλώτους και κανένας από εμάς, όπως και με τους Έλληνες που βρίσκονταν μέσα στις βάρκες, δεν θα μπορούσε να γνωρίζει την τύχη του. Αρπάξαμε ό,τι βρήκαμε εύκαιρο στο σκάφος μας, καμάκια μαχαίρια, ρόπαλα, χωρίς να γίνουμε ορατοί από τους Τούρκους που πλησίαζαν και είπαμε πως αφού ως προς τον αριθμό ήμασταν ίσοι με εκείνους, θα κάναμε εμείς πρώτοι το σάλτο και όπου έβγαινε…”.

Η συμπλοκή με τους Τούρκους

Μόλις η Τουρκική κανονιοφόρος πλησίασε το καΐκι οι Καλύμνιοι σφουγγαράδες πρώτοι έκαναν την επίθεση, αιφνιδιάζοντας τους Τούρκους που πίστευαν πως και αυτοί θα παραδίδονταν όπως και οι προηγούμενοι αιχμάλωτοι. Οι Καλύμνιοι μόλις ανέβηκαν στο Τουρκικό πλοίο έσπασαν τις λάμπες και τα πάντα βυθίστηκαν στο σκοτάδι. Τότε άρχισε μια τρομερή αναμέτρηση πάνω στο κατάστρωμα του τουρκικού πλοίου όπου το αίμα και από τις δύο πλευρές έρεε άφθονο. Οι Καλύμνιοι τελικά επικράτησαν ελευθερώνοντας στη συνέχεια τους Έλληνες αιχμαλώτους που βρίσκονταν δεμένοι μέσα στις βάρκες. Αυτοί ήταν που ξεβίδωσαν τα δύο κανόνια του τουρκικού πλοίου και τα μετέφεραν στο σφουγγαράδικο των Καλύμνιων όπως και ό,τι όπλο βρέθηκε. Ζήτησαν από τους σφουγγαράδες να τους μεταφέρουν στην Κρήτη για να βοηθήσουν όπως εξαρχής είχαν αποφασίσει να κάνουν. Οι Καλύμνιοι όμως δεν γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν με την τουρκική κανονιοφόρο που είχε απομείνει χωρίς πλήρωμα. Έτσι αφού έριξαν τους νεκρούς στη θάλασσα την άφησαν στην τύχη της. Οι αντάρτες πραγματικά έφτασαν στην Κρήτη, ενώ οι Καλύμνιοι για ένα χρόνο κρατούσαν το μυστικό επτασφράγιστο.

Ο Ελληνο-τουρκικός πόλεμος

Όταν όμως ξέσπασε ο Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος, το Υπουργείο των Ναυτικών εξήγγειλε αμοιβές για όσους προκαλούσαν οιαδήποτε ζημία στον εχθρό κατά τον ναυτικό αγώνα. Μόλις το έμαθαν οι Καλύμνιοι έσπευσαν να λάβουν τα χρήματα που δικαιούνταν σύμφωνα με την εξαγγελία. Τότε το Υπουργείο των Ναυτικών διεξήγαγε έρευνα, λαμβάνοντας μαρτυρίες από αντάρτες που είχαν βρεθεί δέσμιοι στις βάρκες της τουρκικής κανονιοφόρου. Οι έρευνες έδειξαν πως το αίτημα των Καλύμνιων ήταν δίκαιο και πως έπρεπε πραγματικά να αποζημιωθούν. Οι δύο Καλύμνιοι ναυτικοί έλαβαν ως εκπρόσωποι όλου του πληρώματος του καϊκιού, το ποσό των εκατό πενήντα χιλιάδων δραχμών που την εποχή εκείνη ισοδυναμούσε με το ένα τρίτο της αξίας της τουρκικής κανονιοφόρου που είχε αχρηστευθεί, όπως οι σχετικές διατάξεις όριζαν.

Θα πρέπει φυσικά στο σημείο αυτό να σημειώσω πως το “μυστήριο” που κάλυπτε την ταυτότητα του “αγνώστου” σκάφους, αφορούσε μόνο τα περιστατικά που το οδήγησαν στην κατάσταση που βρέθηκε (πού, πως, πότε, γιατί). Είναι αδύνατον να γίνει πιστευτό πως όταν το πλοίο ρυμουλκήθηκε στον ναύσταθμο δεν βρήκαν κατά τις έρευνες που διεξήγαγαν, στοιχεία που να πιστοποιούν την ταυτότητά του, δηλαδή πως ήταν τουρκικό. Επειδή όμως η κατάσταση των δύο χωρών ήταν τεταμένη λόγω της κρητικής εξέγερσης και καθώς αναχωρούσαν διαρκώς από τον Πειραιά πλοία προς ενίσχυση του αγώνα των Κρητών (με μη επίσημη φυσικά τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους), αποφασίστηκε να εξαφανιστούν τα ίχνη της κανονιοφόρου αφού τυχόν γνωστοποίηση του περιστατικού θα περιέπλεκε την κατάσταση. Όταν όμως ξέσπασε ο πόλεμος του 1897 δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να διατηρηθεί στη σιωπή το περιστατικό.

Ως προς την τύχη του ΚΙΧΛΗ που επιλήφθηκε του περιστατικού του 1896 η τύχη του αποτυπώνεται στην ιστοσελίδα “Ιστορία Ναυαγίων” (Wrech History), στον σύνδεσμο Το ναυάγιο του βοηθητικού ΚΙΧΛΗ – Wreck History καθώς και η εύρεση του βυθισμένου σκαριού στον Πόρο, τον Οκτώβριο του 1946 από τον Γιώργο Σεφέρη.

Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος και Σαντορίνη

 

Στο πλαίσιο των "Ημερών Θάλασσας" που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά κάθε  χρόνο, βρεθήκαμε στο Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος που βρίσκεται στη πλατεία της Φρεαττύδας, στη μαρίνα Ζέας του Πειραιά.

(σ.σ. Οι "Ημέρες Θάλασσας" αποτελούν ένα δεκαπενθήμερο δωρεάν εκδηλώσεων, κάθε Ιούνιο, με επίκεντρο τη θάλασσα, το λιμάνι και την πόλη του Πειραιά. Με τη συμμετοχή συλλόγων, φορέων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, σωματείων, μουσείων, επιστημόνων και επιχειρήσεων της πόλης).

Το Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος, όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος συμμετείχε στις "Ημέρες Θάλασσας" με δωρεάν είσοδο και ξενάγηση, το Σάββατο 31/5 & 7/6. 

Το Ναυτικό Μουσείο αποτελεί την κοιτίδα περισυλλογής, διαφύλαξης, έκθεσης και ανάδειξης της ελληνικής ναυτικής ιστορίας, εμπορικής και πολεμικής, από τα αρχαία χρόνια μέχρι τις ημέρες μας. Τη διάσωση και προβολή της ναυτικής κληρονομιάς και την καλλιέργεια της αγάπης για την θάλασσα. 

Φυσικά η Σαντορίνη δεν θα μπορούσε να λείπει από το Ναυτικό Μουσείο αφού το νησί αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους ναυτότοπους.

Πίνακες ζωγραφικής με θέμα τη Σαντορίνη και κυρίως σήματα εταιριών, παλαιών και νυν Σαντορινιών πλοιοκτητών, που έγραψαν τη δική τους ιστορία στην ελληνική ναυτιλία όπως:  "Θηραική Ατμοπλοία" (Πέτρος Νομικός), "Nomicos Lines" (Υιοί Λουκά Νομικού), Sigalas (Καδιώ Σιγάλα) κλπ.

O Άγιος Κήρυκος ο "Χαριτωμένος" στην Οία

 Ο αγ.Κήρυκος ο "Χαριτωμένος", στην Οία

Στις 15 Ιουλίου, η ορθόδοξη εκκλησία τιμά την μνήμη των αγίων Κηρύκου και Ιουλίτας.

Έζησαν στα χρόνια του Διοκλητιανού.  Στους διωγμούς κατά των χριστιανών κατέφυγαν στην Ταρσό.

Ο ηγεμόνας της περιοχής επιχείρησε να αναγκάσει την Ιουλίτα να αρνηθεί την πίστη της. Εκείνη αρνούμενη, τιμωρήθηκε με αποκεφαλισμό. Ο γιος της Κήρυκος, νήπιο μόλις 3 ετών, σκοτώθηκε από χτύπημα στο κεφάλι καθώς ο ηγεμόνας τον έριξε από τις σκάλες του ανακτόρου.

Στην Οία, η εκκλησία του αγ.Κηρύκου φέρει το προσωνύμιο "Χαριτωμένος".

Το μικρό ημι-υπόσκαφο εξωκλήσι βρίσκεται στον οικισμό "Θόλος" της Οίας, μέσα σε παλιούς αμπελώνες.

Κάθε χρόνο την παραμονή της εορτής τελείται εσπερινός και ανήμερα θεία λειτουργία με παραδοσιακό πανηγύρι τοπικών εδεσμάτων.

Στη παλιά λαϊκή προφορική παράδοση της Οίας υπάρχουν αρκετές πιθανές εκδοχές για το πως προήλθε το προσωνύμιο:

Μία εκδοχή αναφέρει πως ίσως ο πρωταρχικός κτήτορας του εξωκλησιού έφερε το παρατσούκλι "χαριτωμένος". Έτσι το μικρό εκκλησάκι πήρε την ονομασία λόγω του ιδρυτή του.

Άλλη εκδοχή σχετίζεται με την ηλικία του αγίου. Οι παλιοί Οιάτες, όταν αναφερόντουσαν στον αγ.Κήρυκο, έλεγαν πως ήταν "...ένα μικρό χαριτωμένο παιδάκι..." που μαρτύρησε για την πίστη του Χριστού σε νηπιακή ηλικία. Έτσι έμεινε το προσωνύμιο "χαριτωμένος".

Άλλη πάλι εκδοχή αναφέρει πως (πάλι λόγω της νηπιακής ηλικίας του) οι μητέρες τού είχαν ιδιαίτερη συμπάθεια και ευλάβεια. Έτσι κατέφευγαν σε κείνον ζητώντας να τους εκπληρώσει κάποια επιθυμία που σχετιζόταν με τα μικρά  παιδιά τους.

(πχ να γίνει καλά το άρρωστο παιδί τους, ή οι άτεκνες να μπορέσουν να αποκτήσουν παιδί κλπ). 

Και επειδή,  πάντα σύμφωνα με τα λεγόμενα ηλικιωμένων Οιατών, ο άγιος  "χαρίτωνε" (=εκπλήρωνε) ότι του ζητούσαν  ..."ο άγιος μου ήκαμε τη χάρη που του εζήτηξα"...  ονομάστηκε "χαριτωμένος".

Η ιστορία του μικρού Αγίου Κηρύκου δεν είναι απλώς ένα κομμάτι από το συναξάρι των μαρτύρων· είναι μια δυνατή υπενθύμιση πως η πίστη μπορεί να φωλιάσει και στην πιο αγνή, παιδική καρδιά. Μέσα από τον σύντομο, αλλά σπουδαίο βίο του, μας αφήνει ένα παράδειγμα καθαρής αφοσίωσης και θάρρους — και μας καλεί, κάθε φορά που ακούμε το όνομά του, να θυμόμαστε πως και το πιο μικρό φως μπορεί να λάμψει δυνατά μέσα στο σκοτάδι.

Ημερολόγιο Αρχιπελάγους 2025 - Εκδόσεις Φιλιππότη

 Με ξεχωριστή συγκίνηση πρόσθεσα στη βιβλιοθήκη μου το Ημερολόγιο του Αρχιπελάγους - 2025. Για άλλη μια χρονιά η ευλογία του Στρατή Φιλιππότη για τις Κυκλάδες βρίσκεται και πάλι στο Αρχιπέλαγος του. 

Στο φετινό ημερολόγιο το Μεγαλοχώρι Θήρας έχει την τιμητική του. Τόπος καταγωγής πολλών καθηγητών Πανεπιστημίου και σπουδαίων ιεραρχών, είχε ως παιδιά του και τον Νικόλαο Βλάχο και τον  Μαρίνο Σίγαλα. 

Ο ιστοριοδίφης Δήμητρης Πράσσος αναδεικνύει με τρόπο περίτεχνο την ιστορία του Νικόλαου Βλάχου " Νικόλαος Βλάχος : Μεγαλοχωρίου εγκαλλώπισμα, ένας ρηξικέλευθος και μάλλον παραγνωρισμένος ιστορικός".  Γεννήθηκε το 1893 στο Μεγαλοχώρι ανατρέφεται πνευματικά και καθοδηγείται από έναν άλλον σπουδαίο Μεγαλοχωριανό, τον μητροπολίτη Ακαρνανίας και Αιτωλίας Παρθένιο Ακύλα. .  Ο Δημήτρης κάνει μια ιδιαίτερη μνεία στο κοινωνικό και ιστορικό υπόβαθρο της ιστορίας του Βλάχου και πως επηρέασαν την μετέπειτα πορεία του. Είναι φυσικό οτι ξεχωρίζει ο ρόλος του  Βλάχου στην καταγραφή του Μακεδονικού Ζητήματος εκείνης της περιόδου  (1878 - 1908). " Εκεί ο ιστορικός  Νικόλαος Βλάχος δίνει όλα τα εχέγγυα που τον κατατάσσουν στη χορεία των σημαντικών Ελλήνων επιστημών της ιστορίας".  Ένας άνθρωπος της προσφοράς ο Καθηγητής Νικόλαος Βλάχος , της τόσο ιδιαίτερης αναζήτησης της ιστορικής αλήθειας φεύγει ξαφνικά το 1956 ( χρονιά όπου όλα στη Σαντορίνη άλλαξαν...η χρονιά του μεγάλου σεισμού).  

Από την άλλη πλευρά, η Μαρία Αρβανίτη Σωτηροπούλου, Μεγαλοχωριανή θυατέρα, ιατρός λογοτέχνης μα πάνω απ όλα αρχόντισσα ανέλαβε να παρουσιάσει τον εντελώς άγνωστο στους περισσότερους Καθηγητή Ιατρικής, Πρύτανή και τόσες άλλες ιδιότητες Μαρίνο Σιγάλα. " Ο Σαντορινιός Μαρίνος Σιγάλας, η ενσάρκωση της ιστορίας της σύγχρονης ιατρικής παιδείας στη Θεσσαλονίκη". Ο Μαρίνος Σιγάλας γεννήθηκε το 1891 στο Μεγαλοχώρι. Τελείωσε το Γυμνάσιο Αθηνών ενώ εκλέγεται  καθηγητής Χειρουργικής στη νεοιδρυθείσα από την κατοχική κυβέρνηση Ιατρικής Σχολής στην Θεσσαλονίκη, Εντύπωση μου έκανε στην αναφορά για το Σιγάλα η φράση της  Μ.Α.Σ. "ο Μαρίνος Σιγάλας όχι μόνο παραμένει στο καθήκον αλλά προσπαθεί να καλύψει τα κενά στην εκπαίδευση" και όχι άδικα αφού ανέλαβε εκτός των άλλων και άλλες έδρες στον τομέα της Ιατρικής. Συμβάλλει ολοκληρωτικά στην ίδρυση του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ και στην μετονομασία του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης σε Αριστοτέλειο ενώ επιμελείται τόσες άλλες περιπτώσεις για την οσο το δυνατόν βέλτιστη ανάδειξη της υγείας στην πόλη της Θεσσαλονίκης.  Ο Μαρίνος Σιγάλας πέθανε σε ηλικία 68 χρόνων από καρκίνο του πνεύμονα στις 17 Δεκεμβρίου 1960. Μέχρι την τελευταία στιγμή δίδασκε στους φοιτητές του (στην Ιατρική, στη Στρατιωτική Ιατρική και στην Οδοντιατρική). 

Το εξαιρετικό για δώρο βιβλίο αλλά και για το αρχείο συμπληρώνεται με το ποίημα του εξ Εμπορείου πολύγραφου λογοτεχνη -ποιητή και ιστορικού μελετητή Ιάκωβου Θήρα Καραμολέγκου με ένα "Θηρασιώτικο Τραγούδι". 

Το υλικό των δύο Μεγαλοχωριανών Καθηγητών μπορείτε να το δείτε και στη σελίδα του Δημήτρη Πράσσου santonews.gr ( εδώ για τον Μαρίνο Σιγάλα  και εδώ για τον Νικόλαο Βλάχοαλλά όπως και να το κάνουμε το βιβλίο είναι αλλιώς!! 

Έκθεση "Κυκλαδίτισσες" στο Μουσείο Κυκλαδικής τέχνης ( 2025)

 

3 Θηραϊκές στιγμές στην υπέροχη έκθεση "Κυκλαδιτισσες" στο Κυκλαδικής στην Αθήνα .

1) Η Κόρη της Θήρας, άγαλμα του 7ου αιώνα π.Χ., ήρθε στο φως, τον Νοέμβριο 2000, κατά τη διάρκεια σωστικής ανασκαφικής έρευνας στο νεκροταφείο της αρχαίας πόλης της Θήρας, στη νοτιοανατολική Σελλάδα, από τον Θηραίο αρχαιολόγο Χαράλαμπο Σιγάλα. Η υπερφυσικού μεγέθους αρχαϊκή κόρη από λευκό ναξιώτικο μάρμαρο, ύψους 2,48μ. με τον σύμφυτο γόμφο ένθεσης στην βάση του, είναι σχεδόν ακέραιη. Το γλυπτό, από το οποίο λείπει μόνο η άκρη της μύτης και ο βραχίονας του λυγισμένου δεξιού χεριού, που ακουμπά στο στήθος, αποτελεί ένα από τα λιγοστά έργα της μεγάλης, σε λίθο, περίοπτης πρώιμης ελληνικής πλαστικής που διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας. ( www.yppo.gr)

2) Τοιχογραφική σύνθεση παριστάνει τρεις γυναικείες μορφές («Λατρεύτριες»), που φορώντας πλούσιες ενδυμασίες και πολύτιμα κοσμήματα κατευθύνονται προς το τέμενος. Η μεσαία «Λατρεύτρια» η οποία κάθεται πιθανώς μετά από τραυματισμό στο μεγάλο δάκτυλο του ποδιού της. Με το αριστερό χέρι στο μέτωπο πιθανώς δηλώνει τον πόνο, ενώ κρατώντας το τραυματισμένο πόδι με το δεξί δείχνει το αίτιο του πόνου. Η μακρά κόμη της δηλώνει ότι πρόκειται για ώριμη γυναίκα. Το εν μέρει ξυρισμένο κεφάλι της τρίτης «Λατρεύτριας» δηλώνει ότι πρόκειται για νεαρή μορφή σε διαδικασία μύησης. Καλύπτεται ολόκληρη με αραχνοΰφαντο διαφανή πέπλο και έχει το σώμα στραμμένο προς τις άλλες μορφές, ενώ ταυτόχρονα ατενίζει το ιερό, πιθανώς εκδηλώνοντας την αγωνία της για την έκβαση της τελετής. ( Www.lifo.gr)

3) Η Πάνω μεριά του κόσμου , Καδιω Κολυμβα εκδόσεις αρμός Η μυθιστορηματική βιογραφία ενός ανθρώπου κι ενός τόπου, βασισμένη στο ημερολόγιο μιας καπετάνισσας. Μια ζωή γεμάτη τρικυμίες και μπουνάτσες στη Σαντορίνη και στον Πειραιά, στο χτες και στο σήμερα. Μια ζωή απόλυτα δεμένη με τη θάλασσα, τη ναυτιλία και τη ναυτοσύνη. Από τα πανιά της σκούνας, μέχρι τα λίμπερτυ των αποζημιώσεων του πολέμου κι από τις βεγγέρες του νησιού μέχρι τα ταξίδια στην Ευρώπη.

Πόσο υπερηφάνεια!!

υ.γ.: είναι αυτονόητο οτι μόλις έρθει η έκθεση στο Αρχαιολογικό Μουσείο Σαντορίνης πρέπει επιτέλους να ανοίξει επίσημα το αρχαιολογικό Μουσείο . Και φυσικά μαζί με την αρχαία κόρη του Χαραλαμπου Σιγάλα να μείνει και φυσικά μαζί με όλα τα ευρήματα να δούμε επιτέλους τον Μελη και τον Χάρικλη που βρέθηκαν στην Περίσσα.