Μύκονος και Σαντορίνη, γαστρονομικοί προορισμοί με γευστική μνήμη

Μιας και είμαστε εδώ στο νησί λίγο Πριν τις " Πολιτείες της Θάλασσας" ένα τόσο φιλόδοξο Φεστιβάλ, ας πάμε λίγο καιρό πίσω.... Όταν είχε γίνει  ένα άλλο ιδιαίτερο φεστιβάλ : Από τη φάβα της γιαγιάς στη φάβα παγωτο! Παρακάτω σας παραθέτω χαρακτηριστικό απόσπασμα του Δημήτρη Ρουσουνέλου ας μου επιτρέψει να του προσθέσω μόνο τον όρο μελετητη της παράδοσης! και ομιλητή της βραδυας. Την υπόλοιπη ομιλία θα την δείτε εδώ

"Η αποψινή συνάντηση εδώ, έρχεται σε μια καλή συγκυρία. Όσο και αν αυτό ακουστεί παράξενο, η περίοδος οικονομικής κρίσης που βρισκόμαστε, είναι μια καλή αφορμή για ενδοσκόπηση, για ανασύνταξη. Είναι μια αφορμή να βάλουμε τον πήχυ στη θέση που του πρέπει. Πιθανόν όχι πολύ ψηλά, αλλά και σίγουρα όχι στο τυχαίο ύψος που ορίζει άλλοτε η άγνοια κι άλλοτε η ματαιοδοξία μας. Κυρίως τον πήχυ πρέπει να τον βάλουμε εμείς. Ο καθένας τον δικό του κι όλοι μαζί τον πήχυ του τόπου. Μικρού ή μεγάλου τόπου, νησιού ίσως ή και νησιών. Η όμορφη και παράξενη πατρίδα την οποία συναποτελούμε δεν έχει άλλα περιθώρια. Μας το λένε όλοι, το νοιώθουμε κι εμείς οι ίδιοι. Τα τελευταία χρόνια στη γαστρονομία γίνονται πράγματα. Όχι θαύματα, αλλά πράγματα σημαντικά. Κυρίως υπάρχει μια διαρκής κίνηση. Φεστιβάλ, αφιερώματα, εκπομπές, δημοσιεύματα… Μοιάζει πάρτι δίχως τέλος. Και λένε πως αφού πια δεν πρόκειται για την θρέψη, αλλά για την ευχαρίστηση, αυτή η γιορτή δεν τελειώνει. Και είναι γιορτή, είναι μια Bienale και είναι σωστό οι σεφ να αναζητούν διέξοδο έκφρασης. Προσωπικά δεν με ανησυχεί καθόλου αυτό. Ο χρόνος είναι που θα φέρει τα πράγματα στα ίσια τους κι οι πελάτες των εστιατορίων είναι που θα επιβάλουν τις τάσεις, τις γεύσεις και τον προσανατολισμό των μενού. Ας μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη Σαντορίνη, έναν δυναμικό γαστρονομικό προορισμό. Και εδώ, όπως και στη Μύκονο, έχουμε την τύχη τα εστιατόρια να χτίζουν περίτεχνα πιάτα, να ερευνούν και να δοκιμάζουν, γιατί έχουμε κοινό γευστικά καλλιεργημένο και κυρίως έχουμε το κοινό που μπορεί να τα πληρώσει!
Εκείνο που ενδιαφέρει στις μέρες μας είναι το αύριο της νησιωτικής γαστρονομίας να γίνει με κανόνες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν σεβαστούμε τον χρυσό κανόνα της μαγειρικής που σηματοδοτείται από την ισορροπία, την ποικιλία και το μέτρο.
Τα νησιά μας είναι γαστρονομικοί προορισμοί με ισχυρή παράδοση και πολιτισμικό υπόβαθρο. Αυτό θέλει την προβολή και την τεκμηρίωσή του. Απαραίτητη είναι η συνδρομή των φορέων. Κυρίως να σκύψουν πάνω στην τοπική παραγωγή και να δώσουν την αναγκαία υποστήριξη. Να πιστέψουν και για τα μικρά και για τα μεγάλα, στις δυνατότητες των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται κατά τόπους με το αντικείμενο. Που αγαπούν τη γαστρονομία, σέβονται την παράδοσή τους κι αναζητούν το καλύτερο για το αύριο. Τα νησιά μας είναι παράθυρα ανοικτά στη διακίνηση της μαγειρικής εμπειρίας. Στην ιστορική διαδρομή έχουν ενσωματώσει στο μαγειρικό τους DNA, είτε λόγω του εμπορίου, της ναυτιλίας και της μετακίνησης πληθυσμών, είτε τελευταία λόγω τουρισμού, τεχνικές και γεύσεις που σμίγουν την Ανατολή με τη Δύση. Είναι ιδανικός τόπος για να αποτελέσουν κοινό γαστρονομικό προορισμό. Ας ενισχύσουμε τη διαφορετικότητα και παράλληλα ας δυναμώσουμε τους δεσμούς και τα κοινά μας χαρακτηριστικά.
Σκέφτομαι ότι με μια μικρή παραλλαγή ο τίτλος της εκδήλωσης θα μπορούσε να γίνει «Το φάβα της γριάς vs φάβα παγωτό». Αλλά τι νόημα θα είχε να αντιπαρατεθούν οι προασπιστές του παραδοσιακού με όσους αναζητούν τις κατευθύνσεις για το επόμενο βήμα; Χαίρομαι που ο στόχος δεν είναι η αντιπαράθεση αλλά η σύνθεση.
Χαίρομαι για την αποψινή συνάντηση που σμίγει το παλιό με το καινούργιο. Χαίρομαι που η πρόσκλησή σας και μάλιστα για δεύτερη φορά, μου έδωσε το δικαίωμα παρέμβασης σε μια τέτοια συζήτηση, που, επαναλαμβάνω, δεν αφορά μόνο το νησί της Σαντορίνης. Όλα τα νησιά μας, θα ‘πρεπε όπως κι εσείς αν όχι απλά να αγωνιούν, αλλά να προετοιμάζουν το μέλλον και να ‘χουν τις κεραίες ανοικτές στο καινούργιο που έρχεται"