" Αγονη Γραμμή " στη Θηρασιά

Αν και το kallistorwntas έχει απο νωρίς ενημερώσει για το Πρόγραμμα Άγονη Γραμμη, σας παρουσιάζω αναλυτικά το πρόγραμμα στη Θηρασιά από 14 - 18 Απριλίου

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΓΟΝΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ
ΘΗΡΑΣΙΑ, ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2010

ΤΕΤΑΡΤΗ 14/4
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
13.00 – 15.00 : ΨΗΦΙΔΩΤΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ
13.00 – 15.00 : ΒΙΝΤΕΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

ΠΕΜΠΤΗ 15/4
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
13.00 – 15.00 : ΨΗΦΙΔΩΤΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ
13.00 – 15.00 : ΒΙΝΤΕΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

20.00 ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ «ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ» του ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΛΛΑΚΗ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. 16/4
ΔΗΜΟΤΙΚΟ
13.00 – 15.00 : ΨΗΦΙΔΩΤΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ
13.00 – 15.00 : ΒΙΝΤΕΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

ΣΑΒΒΑΤΟ 17/4
11.00 -13.00:
ΝΙΚΟΣ ΠΙΛΑΒΙΟΣ

ΔΗΜΟΤΙΚΟ
13.00 – 15.00 : ΨΗΦΙΔΩΤΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ
13.00 – 15.00 : ΒΙΝΤΕΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

20.00-21.00: ΚΡΑΤΙΚΗ ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΑΘΗΝΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ 18/4
13.00 – 15.00 : ΨΗΦΙΔΩΤΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ
ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ
13.00 – 15.00 : ΒΙΝΤΕΟ
16.30 – 18.30 : ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

Πυρκαγιά στον Καρτεράδο

Σημερα το πρωι έμαθα ένα δυσάρεστο συμβάν στον Καρτεράδο! Μετά τον θάνατο του παληκαριου ( δεν θα πω επίτηδες όνομα) η Σαντορίνη δοκιμάζεται ποιλιτρόπως..... Η Εκκλησία της Αναλήψεως του Σωτήρος στον Καρτεράδο πήρε φωτια. Η φωτιά σβήστηκε στις 5 τα ξημερώματα της Κυριακής του Θωμά έχοντας καταστρέψει τελείως, μεγάλο μέρος από το Ιερό του Ναού. Είμαι σίγουρός ότι οι Καρτεραδιώτες και όλοι οι Σαντορινιοί , με καθοδηγητές τους τον Μητροπολίτη μας κ. ΕΠιφάνειο και τον πατέρα Χριστοφόρο Καραμολέγκο, θα ανακαινίσουν τον ναό για να ξεπεραστεί και αυτή η δυσκολία!!!Κάθε Σαντορινιός θα πρέπει όσο το δυνατόν μπορεί καλλίτερα να συμβάλλει στη δύσκολη αυτή προσπάθεια.

Σαντορίνη και Nintendo

Το νέο Nintendo Wii Racquet Sports αποτελεί διάδοχο του Wii Sports (αυτού που συνοδεύει την κονσόλα), ενός από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια όλων των εποχών, του Wii.

Το tennis είναι δημοφιλέστατο στους χρήστες του Wii λόγω της απλότητας του: το τηλεχειριστήριο προσομοιάζει τη ρακέτα. Το Wii Sports Racquet παίζεται με τον ίδιο τρόπο μόνο που ο χρήστης μπορεί να επιλέξει μεταξύ πέντε αθλημάτων: tennis, το beach tennis, το badminton, το σκουός και το πινγκ πονγκ.

Η πρωτοτυπία έγγυται στο γεγονός ότι υπάρχουν έξι διαφορετικά modes και καθώς εξελίσσεται η πρόοδος του χρήστη αυτός μπορεί να ξεκλειδώσει διαφορετικές τοποθεσίες για το παιχνίδι, από το νησί της Σαντορίνης στην Ελλάδα μέχρι την Παραλία του Μπαλί, ή κάποιο διαμέρισμα του Μανχάταν.

http://www.santorini.gr/pegasus/h001/index.php?pcode=H001_INDEX

Περί τουρισμού λόγος εστί....

και στο βίντεο του Ε.Ο.Τ. το περιβόητο " Καλημέρα " υπάρχουν κάποια δευτερόλεπτα που δείχνουν τη Σαντορίνη

Ε τι να κάνω που ούτε και αυτό μ αρέσει!! Όπως δεν μ αρέσει το five senses gallery του Δήμου Θήρας... Σίγουρα μπορεί να πέτυχε το στόχο του σε Εκθέσεις τουρισμού ανα την Ευρώπη..... αλλά δεν....... εγω προσωπικά δεν θα μπορούσα να συγκινηθώ από το φυλλάδιο του five senses ωστε να επισκεφτώ τη Σαντορίνη..... Μα είναι δυνατόν να παρουσιάζομαι στο εξώφυλλο τον πολυφωταγραφημένο Άγιο Μηνά .... Εντάξει είπαμε...... Νομίζω ότι η Σαντορίνη έχει πολύ καλύτερες φωτογραφίες να προσφέρει σε διαφημιστικά φυλλάδια από τον Άγιο Μηνα ( στην αρχή σκεφτόμουνα να κάνω κουιζ για το όνομα της εκκλησίας....αλλά είπα....)Καντε πια κάτι διαφορετικό..... Αν γίνει τελικά ένας δήμος το νησί.... Ας κάνουν κάτι διαφορετικό γενικά.... Το νησάκι μας δεν φταίει σε τπτ να το υποβιβάζουμε μόνοι μας........Ξέρετε πόσες ιδέες υπάρχουν για τουριστική προώθηση....? Ξέρετε πόσοι κρυφοί ηρωές υπάρχουν στο νησί που θα μπορούσαν να πουν προτάσεις για την τουριστική αξιοποίηση του νησιού ( Δήμος - κοινότητα).....Για πχ αν σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο αντί για τον Άγιο Μηνά να μην σας πρότεινε ο σεφ Βασίλης Ζαχαράκης από το " Νυχτέρι" και το " Περιβόλι" ( ο οποίος από ότι γνωρίζω αξιοποιεί και την εκπαιδευτική διάσταση στην ανάδειξη της Θηραϊκής - Κυκλαδικής Κουζίνας) κάτι διαφορετικό ?? Ξέρω ότι έχει πολλές ιδεές.......Ποιούς θα χάλαγε για πχ σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο να ήταν κεντρική φωτογραφία από τη Θηρασιά προς τη Σαντορίνη και στις μέσες σελίδες φωτογραφίες από τα προϊόντα της Σαντορίνης και τα αμπελια της η τα ρυμίδια της.....Για να ξεκαθαρίσω κάτι ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ Και εγώ και κανένας από τους τρελλούς που συμβάλλουμε με τις απόψεις μας σε αυτό το χώρο αναδεικνύοντας τη Σαντορίνη δεν έχει να κερδίσει αποολύτως τπτ!!!! Απλά κουράστηκα να βλέπω σε ταξιδιωτικα φυλλάδια ηλιοβασίλεμα στην Οία Ηφαίστειο , τον Άγιο Μηνά και έξω από εδω..... Γιατί η Οία δεν έχει άλλο πράγμα να αναδείξει πλην του ηλιοβασιλέματος......?? Τρομάρα τους όσοι το σκέφτονται αυτό..........( Λινά μου κατανοείς πως το λέω σίγουρα) Ας αφήσουμε το χθες στο χθες ............Και ας κοιτάξουμε το δικό μας αύριο και του νησιού ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ που περνάει από το αλλοπρόσαλο και γεμάτο αντιθέσεις Σήμερα....


Θα επανέλθω.......

Με αρχαιολογικά της Σαντορίνης

Σε έναν κόσμο όπου οι ανταλλαγές πολλαπλασιάζονται όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της ανθρωπότητας, όπου εμφανίζονται όμως και ανταγωνισμοί, εντάσεις, ακόμα και νέες συγκρούσεις, η αναγκαιότητα προσέγγισης των χωρών της μεσογειακής λεκάνης είναι προφανής.

Κληρονόμοι μιας μακράς κοινής ιστορίας και μιας εξαιρετικής πολιτιστικής κληρονομιάς, οι χώρες μας και οι πολιτισμοί μας δεν έχουν μέλλον παρά μόνο στους κόλπους ενός κοινού μεσογειακού χώρου.

Στην πολλά υποσχόμενη αυτή πορεία, σημαντικές προοπτικές διαγράφονται για την Ελλάδα. Τον ερχόμενο Ιούνιο, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων θα συναντηθούν στη Βαρκελώνη, στη δεύτερη σύνοδο κορυφής της Ενωσης για τη Μεσόγειο, της οποίας θα προηγηθεί εφέτος μια συνάντηση όλων των υπουργών Πολιτισμού. Πέρα από το συμβολισμό, η ευτυχής αυτή ακολουθία γεγονότων εκφράζει μιαν πραγματική αναγκαιότητα: η οικοδόμηση μιας κοινής φιλόδοξης δράσης στη Μεσόγειο απαιτεί κατ’ αρχάς να ξαναβρούμε το νόημα της ανταλλαγής και της κοινοκτημοσύνης. Η καλλιέργειά τους αποτελεί ταυτόχρονα έκφραση της κοινής αυτής φιλοδοξίας και ιδανικό φορέα. Στη διαδικασία αυτή, τα ΜΜΕ έχουν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο.

Με την προοπτική αυτή, θα πραγματοποιηθεί στο Παρίσι, 8 με 11 Απριλίου, η Μόνιμη Μεσογειακή Οπτικοακουστική Διάσκεψη (COPEAM), υπό την αιγίδα του προέδρου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Εκτός από την ανάπτυξη των υποδομών (Διαδίκτυο υψηλής ταχύτητας, οπτικές ίνες), φαίνεται πλέον επιβεβλημένη η εφαρμογή ενός κοινού νομικού πλαισίου προστασίας, το οποίο θα διευκολύνει την κυκλοφορία των έργων, προστατεύοντάς τα ταυτόχρονα από την πειρατεία. Πρέπει ωστόσο να ξεκινήσουμε βολονταριστικές πρωτοβουλίες, ικανές να εμφυσήσουν νέα ζωή στον μεσογειακό μας πολιτισμό. Υπό αυτό το πνεύμα θα παρουσιαστούν στη σύνοδο τρία σχέδια.

Το πρώτο εξ αυτών, το Οπτικοακουστικό Πανεπιστήμιο της Μεσογείου, έχει σκοπό να δημιουργήσει γέφυρες συνεργασίας μεταξύ επαγγελματιών και σπουδαστών του κλάδου από όλες τις χώρες, ώστε να μπορέσουν όχι μόνο να προσαρμοστούν από κοινού στις γρήγορες εξελίξεις των επαγγελμάτων τους, αλλά και να μάθουν να συγκρίνουν και να εμπλουτίζουν τις γνώσεις τους γύρω από τα οπτικοακουστικά έργα.

Το δεύτερο σχέδιο που προτείνουμε απευθύνεται σε ένα ευρύτερο κοινό: στην υπηρεσία της ανακάλυψης και της γνωριμίας του Αλλου, η «MeD MeM» θα αποτελέσει την πρώτη διαδικτυακή πύλη που θα συγκεντρώνει οπτικοακουστικά αρχεία των δημόσιων τηλεοράσεων όλης της περιοχής, μια σύγχρονη Βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας. Η Ελλάδα θα συμμετέχει με φωτογραφίες, για παράδειγμα, της Σαντορίνης και των αρχαιολογικών της χώρων.

Το τρίτο σχέδιο –ίσως και το πιο φιλόδοξο– αναφέρεται στην ίδρυση ενός πολιτιστικού, διεθνούς και πολύγλωσσου τηλεοπτικού σταθμού. Εκείνο που κατάφερε η ARTE στο πλαίσιο της γαλλογερμανικής και ευρωπαϊκής συνεργασίας, μπορούμε να το υλοποιήσουμε και στην κλίμακα της Μεσογείου.

Ορισμένοι ίσως απαντήσουν ότι το θέμα δεν αποτελεί προτεραιότητα, ότι σε αυτήν την περίοδο γενικευμένης κρίσης ο πολιτισμός μπορεί να περιμένει για λίγο. Εμείς πιστεύουμε, αντίθετα, ότι χάρη στην κρίση θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε και να καταστήσουμε την Ενωση για τη Μεσόγειο πραγματικότητα για όλους τους λαούς της περιοχής.



Πηγή: www.kykladesnews.ഗ്ര

( σημείωση: βλέπετε με πόσο απλά πράγματα μπορεί να επιτευχθεί η σωστή δουλειά?)

βίντεο από το Πάσχα στη Σαντορίνη

αλιεύσα ένα βιντεάκι από κάποιον τυχερο που ήταν στο Νησί για το Πάσχα

Oργιο αυθαιρεσίας στην Οία ( σχολιασμός)

Αλήθεια τι να πρωτοσχολιάσω: Οτι δεν σεβάστηκε ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης το φυσικό περιβάλλον και πλούτο του νησιού..... Τι θέλει να πετύχει..... Γιατί να γίνουμε δημοσίως ρεζίλι για ένα " προσωπατο" Εϊναι ποτέ δυνατόν η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΘΕΜΕΛΙΑ ΛΙΘΟΣ της Σαντορίνης ΤΑ ΥΠΟΣΚΑΦΑ να γίνονται βάση για " 5όροφη πολυκατοικία"??
Η μήπως να σχολιάσω το γεγονός της επί 2 και πλέον χρόνια " αχρηστίας" των δημοσίων υπηρεσιών πολεοδομίας, ( ΑΜΑΝ ΑΥΤΗ Η ΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ πρέπει να ελέγξουμε την καρέκλα.... Δεν εξηγείται αλλιώς) με τις καταγγελίες........... O Προέδρος της Οίας ως όφειλε καλά κάνει και καταγγέλλει αλλά καταγγέλλει σε ότα κουφών Δεν εξηγείται αλλιώς.!!!! θα αρχίσω πάλι την ίδια γκρίνια και θα λέτε ότι το καλλιστορώντας γκρινιάζει....... Το blog αυτό δεν είναι μόνο για να αναδεικνύουμε εγκυκλοπαιδικές - ιστορικές και μη γνώσεις... Είναι γιατί κάποιοι τρελλοι προσπαθούν να περάσουν κάποιες απόψεις για την άλλη Σαντορίνη.... Αλήθεια πόσο έξυπνος μπορεί να είναι ο ιδιοκτήτης του οικήματος για να φτιάξει αυτό το πράγμα...... και στη συγκεκριμένη τοποθεσία της Οίας......

Ή μήπως να αναφέρω το γεγονός ότι λίγο πιο κάτω από το " πράμα αυτό" υπάρχουν ακόμα τα αποτελέσματα των Κατολισθήσεων και μέρος του δρόμου για την Αρμένη είναι κλειστός..... Μήπως πρέπει να έρθει μια διευθυνσή του Υπουργείου " Περιβάλλοντος" για να μην πω στη ΣΑντορίνη αλλά στις Κυκλάδες?? Δεν ξέρω πια αρχίζω και κουράζομαι πολύ με όλα τα κακώς κείμενα ... Κουράζομαι και πεισμώνω . Ελπίζω όλα τα κακώς κείμενα να εξαλειφθουν.... Καλημέρα Χριστός Ανέστη!!

Oργιο αυθαιρεσίας στην Οία

Κραυγαλέες πολεοδομικές παρανομίες καταγράφονται στη Σαντορίνη, με τις αρχές να αδιαφορούν παρά τις καταγγελίες και τα στοιχεία που προσκομίζουν κάτοικοι και φορείς.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ της Τηλεόρασης του ΣΚΑΪ, ιδιώτης έλαβε το 2008 άδεια για συντήρηση υπόσκαφου (σπίτι – σπηλιά μέσα στην Καλντέρα). Αντί για συντήρηση, όμως, ο συγκεκριμένος ιδιώτης κατέληξε τον Οκτώβριο του 2009 να έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο κτίσμα, το οποίο μάλιστα έχει πέντε στάθμες αντί για δύο που υποτίθεται ότι θα γίνονταν με τη συντήρηση.

Όπως προκύπτει, πρόκειται ουσιαστικά για διπλή παρανομία καθώς οι εργασίες εκτείνονται και εκτός των ορίων του οικισμού, όπου απαγορεύεται οποιαδήποτε δόμηση ή εργασία.

Υπενθυμίζεται ότι η Καλντέρα είναι προστατευόμενη περιοχή καθώς έχει κηρυχθεί παραδοσιακός και διατηρητέος οικισμός. Για να πραγματοποιήσει κάποιος εργασίες εντός των ορίων του οικισμού θα πρέπει να έχει απαραίτητη γνωμοδότηση του κοινοτικού συμβουλίου, κάτι που ο ιδιοκτήτης δεν έχει.

Ο πρόεδρος έχει κάνει μέχρι στιγμής δύο καταγγελίες και έχει προσκομίσει φωτογραφίες που αποδεικνύουν τις αυθαιρεσίας. Μέχρι στιγμής ωστόσο καμία από τις αρμόδιες υπηρεσίες δεν έχει πραγματοποιήσει αυτοψία και δεν έχει επιβάλει πρόστιμο, αλλά και ούτε έχε σταματήσει τις οικοδομικές εργασίες.

Όπως τόνισε στην τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΪ «Πρωινή Γραμμή»ο πρόεδρος της κοινότητας Οίας Γιώργος Χάλαρης, «κάποιοι παίρνουν άδεια διαμόρφωσης αυλής, ή υπόσκαφου και μετά κτίζεται κανονικό κτίσμα που δεν γκρεμίζεται ποτέ, με αποτέλεσμα να νομιμοποιείται η αυθαιρεσία».

Επιπλέον, μόνο για φέτος ο κοινοτάρχης έχει κάνει καταγγελίες και για άλλα πέντε αυθαίρετα στην Καλντέρα της Οίας.

• Ιανουάριος 2008: Ιδιώτης παίρνει οικοδομική άδεια για επισκευή και διαρρύθμιση υπόσκαφου.

• Οκτώβριος 2009: Διαπιστώνεται παράνομη επέκταση εργασιών.

• Ιανουάριος 2010: Ο πρόεδρος της κοινότητας Οίας καταγγέλει στην πολεοδομία Θήρας και την αστυνομία αυθαίρετες εργασίες με κίνδυνο κατολίσθηση βράχων και πρόκληση ατυχήματος. Η αστυνομία πραγματοποιεί έλεγχο και απαντά ότι περιμένει αυτοψία της πολεοδομίας για να προβεί στις απαραίτητες ενέργειες. Η πολεοδομία απαντά στον κοινοτάρχη ότι λόγω της έκτασης της Καλντέρας θα πρέπει να τους προσδιορίσει το ακριβές σημείο που γίνονται οι εργασίες. Παράλληλα, ζητούν από τον κοινοτάρχη να γνωστοποιήσει στην πολεοδομία τον αριθμό αδείας.

• Μάρτιος 2010: Ο κοινοτάρχης Οίας ξανακάνει καταγγελία στην πολεοδομία, την αστυνομία, την κτηματική εταιρία του Δημοσίου στη Σύρο και την εισαγγελία της Νάξου.


επίσης στο παρακάτω link θα μπορείτε να βρείτε και σημερινό βίντεο από το Σκαι

Από το μακρινό Θιβετ με αγάπη στο Ιερό Νησί

Από το Μακρινό Θθβετ και το ταξιδιωτικό περιοδικό tibet tours με Αγάπη στο Ιερό νησι, μου "ήρθε" το παρακάτω link... Δεν χρειάζεται να ξέρετε κινέζικα ( κάποιοι στο νησίι σίγουρα θα μας βοηθήσουν χιχιχι) μια απλή μετάφραση είτε στα Ελληνικά είτε στα Αγγλικά μέσω του google. http://blog.sina.com.cn/s/blog_5c4ac2110100ier3.html?tj=1

Δημήτρη σ ευχαριστώ!!

Οι βρυκόλακες της Σαντορίνης του 17ου αιώνα ( 3ο μέρος - τελικό)

Στά Γενικά Αρχεία του Κράτους υπάρχει σχετική αναφορά του αρχιμανδρίτη Ζαχαρία Μαθά προς τήν Ιερά Σύνοδο μέ ημερομηνία 19 Ιανουαρίου 1848.

Τρεις μεθυσμένοι Σοφικίτες διασκεδάζοντας πάνω σέ μιά βάρκα στον Κορινθιακό, πνίγηκαν σέ απόσταση τριάντα μέτρων άπό τήν παραλία. Οί συγγενείς άνέσυραν τά πτώματα καί τά μετέφεραν στό χωριό γιά νά τά θάψουν. Ξεσηκώθηκαν όμως όλοι οί συχωριανοί καί δέν επέτρεψαν νά γίνη ή ταφή, γιατί σύμφωνα μέ μιά παλιά δεισιδαιμονία οί πνιγμένοι γίνονται βρυκόλακες, όταν θάβονται στή στεριά. Παίρνουν τά φέρετρα οί συγγενείς, τά φορτώνουν σ' ένα πλεούμενο, μά άντί νά τά πετάξουν στή θάλασσα τά έθαψαν στό νησάκι Σιδερώνα.
Άλλά πέντε μήνες αργότερα τό χωριό ξεσηκώθηκε πανικόβλητο. Οί πνιγμένοι βρυκολάκιασαν (επειδή δέν πετάχτηκαν στή θάλασσα), ανέβηκαν στό Σοφικό κι' άρχισαν νά κατατρομοκρατουν τούς κατοίκους. Καί ιδού ή συνέχεια, όπως εξιστορείται στήν αναφορά του αρχιμανδρίτη :
«Οί ένοχλούμενοι, έως τριάκοντα τόν αριθμόν, μετέβησαν είς τό νησίδιον καί έξέθαψαν τούς τεθαμμένους. Εύρόντες δέ αυτούς σώους καί άλυτους έπιστοποίησαν ότι έγιναν βρυκόλακες. 'Όθεν, σχίσαντες αυτούς τούς νεκρούς καί έκβαλόντες τάς καρδίας των, αύτάς μεν έκαυσαν έπί του πυρός, τούς δέ νεκρούς έβύθισαν εις τήν θάλασσαν, κρεμάσαντες διά σχοινιών λίθους άπό τών τραχήλων αυτών. Μετά δέ τήν τοιαύτην πράξιν οί μεν νεκροί έπαυσαν ένοχλούντες τούς ζώντας, τών δέ ζώντων έξέλιπον οί φόβοι».
Άλλά σέ λίγες μέρες κόπηκαν τά σχοινιά μέ αποτέλεσμα νά έκβρασθούν τά πτώματα στήν παραλία. Εσπευσαν οί δύστυχοι συγγενείς καί έθαψαν τούς νεκρούς τους νύχτα σέ μιά ερημική τοποθεσία. Μόλις όμως έγινε γνωστή ή ταφή τών νεκρών στή στεριά νέα θύελλα στο Σοφικό. Τά φαντάσματα τών βρυκολάκων ξανάρχισαν τις τρομοκρατικές επιδρομές τους.

Γράφει ό αρχιμανδρίτης :
«Κατά τον Νοέμβριο του1849 τόσος πανικός κατέλαβεν όλους έν γένει τούς Σοφικίτας και τόσον κατετρόμαξαν μικροί τε και μεγάλοι άπό τερατώδη τινά φανταστικά φαινόμενα ώστε και φυσικούς τινών θανάτους έβεβαίουν ώς έκ του τρόπου (δηλαδή άπό τούς βρυκόλακες) προερχομένους.Έκ τών τετρακοσίων οικογενειών του Σοφικού πολλαί μέν μετεκομίσθησαν είς άλλα του Δήμου χωρία, παραλείψασαι και οικίας και ιδιοκτησίας. Αί δέ μείνασαι συνήρχοντο καθ' έσπέραν άνά πέντε και δέκα, διανυκτερεύουσαι και έπαγρυπνούσαι δι' αλλήλων και άποκρούουσαι παν φαινόμενον αύτοίς φανταστικόν σημείον διά πυροβολισμού, διά κραυγών, διά κτύπων και χάλκινων αγγείων και δι' άλλων. Εντρομοι δέ γενόμενοι ούτοι οί άνθρωποι, διώρισαν και ενόπλους φύλακας οί όποιοι περιφερόμενοι άνά δέκα και είκοσι επαγρυπνούν προσέχοντες δήθεν τά θύματα τών βρυκολάκων (Γιάννης Βλαχογιάννης, «Πρωία» ,10 Ιουλίου 1932»
Τελικά διαπιστώθηκε ότι τον μύθο τών βρυκολάκων έπλασαν συντοπίτες εχθροί τών συγγενών τών πεθαμένων γιά νά τούς εκδικηθούν επειδή παλαιοτέρα είχαν δημιουργήσει τήν ίδια μακάβρια ιστορία γιά δικό τους πνιγμένο.


Παρόμοιο περιστατικό ιστορεί ό Ρουμελιώτης αγωνιστής του Εικοσιένα και πρώτος βιογράφος του Καραϊσκάκη Δημ. Αίνιάν.Τού αφηγείται ό πάρεδρος ενός χωριού τής Φθιώτιδος τό 1850 :
«Προ δύο ετών έβρυκολάκιασεν ένας χωριανός μας.Έφαίνετο φωτιά είς τό μνήμα του και πολλάκις έπήγαινε είς τήν οίκίαν του, έκαμνε κτύπους, ανακάτευε τά πράγματα, και ή δυστυχισμένη γυνή του έκινδύνευε νά άποθάνη άπό τόν φόβον της, διότι δέν έτόλμα νά ύπάγη ουδέ κανείς τών γειτόνων της είς συνοδείαν αυτής. Άμα δέ ένύκτωνεν όλοι είμεθα αναγκασμένοι νά κλείωμεν τάς θύρας και τά παράθυρα μας και νά φυλάττωμεν καλά διά νά μήν έλθη ό βρυκόλακας και είς τάς ίδικάς μας οικίας. Τέλος πάντων μή δυνάμενοι νά ύποφέρωμεν τήν δυστυχισμένην ταύτην ζωήν, άπεφασίσαμεν και ανοίξαμεν τόν τάφον. Και τί εύρίσκομεν ; Όλον άκέραιον, όπως τόν έβάλαμεν και μάλιστα έπάχυνε περισσότερον και έξετρυφέριανεν. Ολοι άπορήσαμεν όταν τόν είδαμεν. Τότε μας λέγει ό εφημέριος μας νά φέρωμεν ένα λοστόν, και άφού τόν έφεραν, (λάβετε, λέγει, είς άπό σας τόν λοστόν, και κρατών αυτόν μέ τάς δύο χείρας νά κτυπήση μ' όλας τάς δυνάμεις του τό σώμα επάνω είς τήν καρδίαν ώστε νά περάση ό λοστός άπό τό άλλο μέρος». Κανείς άπό ημάς δέν έκινήθη διά νά πάρη τόν λοστόν και νά κάμη αυτήν τήν έργασίαν.

»Τότε ό εφημέριος άποτεινόμενος είς έναν εύρωστον και θεωρητικόν, εις τόν όποιον υπέθετε μεγαλυτέραν παρά τούς λοιπούς τόλμην, «μή φοβήσαι,παιδί μου (λέγει) είναι έντροπή άνθρωπος, ώς εσύ, νά φοβήσαι άπό έναν άποθαμένον. Επειτα δέν ήξεύρεις ότι σήμερον Σάββατον, καί καμμιάν δύναμιν ούδ' έξουσίαν έχει ό βρυκόλακας νά κάμη κακόν ;».
»Ό νέος, άλλο άπό έντροπήν καί άλλο άπό σέβας προς τόν έφημέριον δέν έτόλμησε νά άντιτείνη, καί λαβών τόν λοστόν έστάθη άπό επάνω άπό τό σώμα του βρυκόλακα καί μέ πολλήν δύναμιν έκτύπησεν εις τήν καρδίαν.'Αλλά μέ ποίαν φρίκην είδαμεν, ότι ό λοστός δέν έμπήχθη εις τό σώμα καί ό βρυκόκόλακας έσυμμαζώχθη ώς νά ήταν ζωντανός. Τούτο ώς νά έγινε σήμερον τό ενθυμούμαι ακόμη. Αμέσως ό λοστός έπεσεν άπό τάς χείρας του χωριανού μας, καί παρ' ολίγον νά φύγωμεν όλοι, έάν ό εφημέριος δέν μας έμψύχωνεν, ότι ό βρυκόλακας τό Σάββατον δέν ημπορεί νά κάμη κακόν. Μας διορίζει λοιπόν καί φέρομεν ξύλα, καί άνάπτομεν φωτιάν επάνω είς τόν βρυκόλακα, καί μόλις είς διάστημα τριών ωρών κατωρθώσαμεν νά τόν καύσωμεν καί άπ' έκείνην τήν στιγμήν δέν είδομεν πλέον τίποτε είς τό χωρίον μας, έως ού έβρυκολάκιασεν άλλος, τόν όποιον, αύριον έχομεν σκοπόν νά ξεχώσωμεν» (Βιβλιοθήκη τουΛαού. Α', 1852 σ. 282 - 290.)


Σαράντα χρόνια αργότερα ανατριχιαστικές φρικαλεότητες στήν Άνδρο πού ξεπερνούν κάθε φαντασία. Καί πάλι έξ αιτίας τών βρυκολάκων.

Στό Δήμο Αρνης δύο χωριάτες αδελφοί «είδαν» μιά νύχτα τό φάντασμα κάποιου έχθρού τους πού είχε πεθάνει πριν λίγες μέρες. Πίστεψαν λοιπόν πώς βρυκολάκιασε καί τούς καταδιώκει. Και τί έκαναν ;
«Ευθύς τήν έπομένην μετέβησαν (οί δυο αδελφοί) είς τόν τάφον του έχθρού των, άνασκάψαντες δέ τόν τάφον έξήγαγον τό πτώμα καί τό μετέφεραν κάτωθεν συκής, όπου τό έκαυσαν, μάλιστα δέ ώς λέγουσι, ό εις τών αδελφών εξήγαγε τήν καρδιάν του νεκρού, ήν ιδιαιτέρως έκαυσεν καί τήν κόνιν αυτής μετέβαλεν είς καταπότια, άτινα κατέπιε διά νά παύση τό κατατρύχον αυτόν καρδιακόν νόσημα» («Νέα έφημερίς» 16 Ιανουαρίου 1890.).

Άλλά κάτι ανήκουστο έγινε το 1893 στό χωριό Βουρκωτή της Άνδρου. Ή γυναίκα ενός χωρικού υπέφερε άπό έπιλόχιο πυρετό. Ό σύζυγος, επειδή πριν λίγες μέρες πέθανε ή μητέρα του,πίστεψε πώς βρυκολάκιασε καί βασάνιζε τή νύφη της.
«Τό έπίμονον της συζύγου του πάθος άπέδωκεν ό σύζυγος είς τήν πρό τίνων ήμερων θανούσαν μητέρα του ήτις, κατά τήν κρίσιν του, επειδή ζώσα δέν ηύτύχησε νά ίδη έγγονον, ήδη νύκτωρ έπεφοίτα έπί της κλίνης της ασθενούς καί τεκούσης νύμφης της καί παρηνώχλει αυτήν. Καί ό άλιτήριος, χωρίς νά διστάση, έξέθαψε τό πτώμα τής ίδιας μητρός καί, φρικτόν ειπείν, διεμέλισεν αυτό είς τεμάχια, άτινα έδώ κι' έκεί κατέρριψε... Φρονούμεν ότι, γενομένης ανασκαφής έν τώ νεκροταφείω τής Βουρκωτής, ουδείς ίσως νεκρός θά εύρεθή άνύβριστος. Πάντων αί καρδίαι θά είναι καρφωμέναι μέ μαυρομάνικον μαχαίρι».



Απήχηση τών λαϊκών δεισιδαιμονιών γιά τούς βρυκόλακες αποτελεί καί το διήγημα του Σκιαθίτη πεζογράφου Αλέξανδρου Μωραίτίδη «Η Κουκίτσα».
«Και μία βραδυά, τήν ώρα όπου άνάπτουν τά φώτα, ολίγας εβδομάδας μετά τόν θάνατον τής Κουκίτσας, διεδόθη είς τό χωρίον : Βρυκολάκιασε ή Κουκίτσα...
»Καί έξηκολούθουν νά διασταυρούνται είς τούς φούρνους, ιδίως μεταξύ τών γυναικών αί παραδοξώτεραι φήμαι : Είδαν πολλαι τήν Κουκίτσαν νά μαγειρεύη είς τό σπίτι του παππά, άλλαι τήν είδαν νά σαρώνη, τυλιγμένη τήν κεφαλήν μέ μίαν άσπρην πετσέτα, άλλαι τήν είδαν νά πηγαίνη είς τό Κάστρο, βαστάζουσα τό δισάκι μέ τά ιερά του παππά-Κονόμου...»

Περί βρυκολάκων γράφει και ό Γάλλος περιηγητής Thevenot πού ταξίδεψε στό Αιγαίο τό 1655. Στή Χίο διάβασε ένα ύπόμνημα μέ πληροφορίες γιά τά χωριά του νησιού καί τίς δεισιδαιμονίες τών κατοίκων : (Οί κάτοικοι αύτου του τόπου (του Κάστρου της Αγίας Ελένης) πιστεύουν ότι το πτώμα πού δεν θά λυώση σέ σαράντα μέρες γίνεται βρυκόλακας». Ό συγγραφέας του υπομνήματος σημειώνει ότι περνώντας άπό έκεί τόν Απρίλη του1637 βρήκε έναν παππά νά διαβάζη ευχή πάνω σ' ένα πτώμα πού ένώ ήταν θαμμένο πενήντα μέρες δέν έδειχνε διόλου αποσύνθεση. Μονάχα ένας σκούληκας έβγαινε άπό τό μάτι του πεθαμένου. Είναι ή πανουργία του Σατανά, είπε ό παππάς πού θέλει νά μας ξεγελάση γιά νά πιστέψουμε ότι τό σώμα έχει σαπίσει. Οπως εξήγησε ό παππάς, τό σώμα ή μάλλον τό πνεύμα του γύριζε τίς νύχτες στό χωριό, χτυπούσε τίς πόρτες και καλούσε τούς ανθρώπους μέ τ' όνομά τους. Κι' όσοι απαντούσαν πέθαιναν σέ δυό ή τρεις μέρες (Voyage de rar de Thevenot en Europe, en Asie el en Afrique. Edition Amsterdam, 1827, τόμ. A' σελ. 310).



Πληροφορίες γιά τη Σαντορίνη του ΙΖ' αιώνα ανευρίσκονται και στήν ιστορία τών φραγκικών δουκάτων του Αιγαίου του Sauger πού κυκλοφόρησε στό Παρίσι τό 1699 : «Ή νήσος Σαντορίνη ξεχωρίζει σ' όλο τό Αρχιπέλαγος όχι έξ αίτιας της ευφορίας της, άλλά γιά τά ψηλά βουνά της, γιά τό βάθος τών γκρεμών και τό τρομακτικό θέαμα τών βράχων πού τήν περιστοιχίζουν. Δέντρα και στάρια δέν φυτρώνουν, νερό ούτε σταγόνα έκτος άπό τίς βροχές. Οί κάτοικοι ζυμώνουν τρεις ή τέσσερες φορές τό χρόνο και διατηρούν τό ψωμί κατάξερο όλο τό χρόνο. Βγάζει εξαιρετικά κρασιά και νοστιμώτατα σύκα. Τό καταπληκτικό είναι πώς ή Σαντορίνη μ' όλες τίς δυσκολίες της είναι άπό τά πιο πυκνοκατοικημένα νησιά του Αρχιπελάγους. Υπάρχουν πέντε μικρές πόλεις πού χτίστηκαν άπό τούς παλιούς δούκες και πολλά κεφαλοχώρια μέ πληθυσμό Ελληνες και Λατίνους, πού ζουν μαζί, πολύ μονιασμένοι Πράγμα πολύ σπάνιο σ' άλλους τόπους. Τό λιμάνι της Σαντορίνης είναι άπατο ακόμα κι' ενα βήμα άπό τήν ακτή. Αβυσσος πού είναι αδύνατο να τη βυθομετρήση κανείς. Σ' αυτό τό νησί συμβαίνει κάτι ασύλληπτο γιά μένα, μά πού φαίνεται έκεί συνηθισμένο. Μερικοί άπό τούς πεθαμένους ξαναγυρίζουν στά σπίτια τους λίγες μέρες ύστερα άπό τήν ταφή τους. Και κανείς δέν ξέρει τί είναι αυτό πού τούς ξαναζωντανεύει. Οί Σαντορινιοί τούς λένε βουκόλακες»

http://skinious.blogspot.com/2010/04/17-33_11.html

Οι βρυκόλακες της Σαντορίνης 2

»Ό ηγούμενος προσπαθούσε νά μέ πείση ότι αυτές οί εμφανίσεις τών βρυκολάκων αποδείχνουν πόσο ορθή είναι ή πίστη τής ελληνικής εκκλησίας. Μού λέει : Είδατε κανένα Τούρκο ή κανένα Λατίνο νά μεταμορφώνεται έτσι μετά τον θάνατο του; Τό αντίθετο συμβαίνει, του απαντώ. Τό ότι μπαίνει ό Σατανάς στους πεθαμένους σας και τούς κάνει νά βρυκολακιάζουν δείχνει ότι ή ελληνική πίστη είναι καταδικασμένη άπό τό Θεό. Οσο γιά τούς Τούρκους και τούς Λατίνους πού τάχα δέν γίνονται βρυκόλακες τά πράγματα είναι διαφορετικά. Οπως προκύπτει άπό τήν ιστορία τών Αράβων, αυτά τά φαινόμενα ήταν συνηθισμένα στήν έρημο. Επειτα του θύμισα κάτι πού είχε συμβή στή Σαντορίνη μέ τον Μαμούρη, ένα Λατίνο κληρικό πού τούρκεψε. Μέ απαίτηση όλου του λαού κρεμάστηκε στήν αντένα του ανεμόμυλου. "Ε λοιπόν, μ' όλο πού ήταν Τούρκος, βρυκολάκιασε και καταβασάνισε τον κόσμο μετά τό θάνατο του, ώσπου τον έκαψαν και ησύχασε τό νησί.
»Αύτά πού γράφω γιά τούς ψευδαναστημένους θά δώσουν ασφαλώς τήν ευκαιρία σέ πολλούς νά σκεφθούν και νά ερευνήσουν τό ζήτημα ώστε νά ανακαλύψουν κάτι περισσότερο. . .
»Πρέπει νά προσθέσω ότι υπάρχουν κι' άλλοι πεθαμένοι στά ελληνικά νεκροταφεία πού τά πτώματα τους μένουν άλυωτα δεκαπέντε και είκοσι χρόνια μετά τον ενταφιασμό τους. Και τούς βρίσκουν φουσκωμένους σάν μπαλόνια. Kι αν τούς χτυπήσης ήχούνε όπως τά τούμπανα. Αυτόν τον πεθαμένο τον λένε «ντουπί». Τό πώς γίνεται αυτό δέν είναι τής στιγμής. Τό μόνο πού μπορώ νά βεβαιώσω είναι ότι οί Ελληνες πιστεύουν πώς οί άλυωτοι είναι αφορισμένοι. Είναι γνωστό ότι οί "Ελληνες ιερείς και μητροπολίτες δταν αφορίζουν κάποιον προσθέτουν στο τέλος τήν κατάρα : «Και μετά θάνατον άλυτος και τυμπανιαίος».
Γι' αυτό ακριβώς, ό λαός πού βλέπει συχνά άλυωτους νεκρούς, τρέμει όταν ακούει έναν άπλό παππά νά έκτοξεύη τον αφορισμό του σά νά είναι πατριάρχης ».
Ό Richard παραθέτει στο χρονικό του και ένα κείμενο αυθεντικό, σχετικά μέ τά χαρακτηριστικά τών βρυκολάκων και τις αιτίες πού προκαλούσε το βρυκολάκιασμα. Το αντέγραψε άπο παλιό χειρόγραφο πού βρήκε στό ναό της Αγίας Σοφίας της Θεσσαλονίκης:

«Οποιος έχει κατάραν, κρατούσιν μόνον τά έμπροσθεν του σώματος του.
Εκείνος πού έχει ανάθεμα, φαίνεται κίτρινος και ζαρωμένα τά δάχτυλα του.
Εκείνος όπού φαίνεται άσπρος είναι άφωρισμένος παρά τών θείωνΝόμων.
Εκείνος όπού φαίνεται μαύρος είναι άφωρισμένος ύπό άρχιερέως»



Μιά ανατριχιαστική ιστορία βρυκολάκων αφηγείται ό Γάλλος περιηγητής Pitton de Tournefort.(Relation d'un voyage du Levent, Paris, 1717 . Βλ. κεφ. Ό τελευταίος του αιώνα)

Παρακολούθησε ό ίδιος τό φρικαλέο περιστατικό στή Μύκονο τό χειμώνα του1700:

«Σκότωσαν ένα χωριάτη Μυκονιάτη, άπό φυσικού του δύστροπο και φιλόνεικο.Κανείς δέν ήξερε πώς και γιατί. Δυο μέρες μετά τον ενταφιασμό του διαδόθηκε ότι τον είδαν νά περπατάη τή νύχτα μέ βαρειά βήματα, νά μπαίνη στά σπίτια, νά άναποδογυρίζη τά έπιπλα, νά σβήνη τά λυχνάρια, ν' άγκαλιάζη ξαφνικά τούς ανθρώπους και νά κάνη χίλιες δυο κατεργαριές. Στήν αρχή γέλασαν όλοι. Μά όταν άρχισαν να παραπονούνται και σοβαροί άνθρωποι ή υπόθεση πήρε διαστάσεις. Οί παππάδες έκαναν εξορκισμούς. Τίποτα, ό Μυκονιάτης συνέχιζε αδιόρθωτος τις πανουργίες του

»Τή δέκατη μέρα έγινε λειτουργία γιά νά έκδιωχθή ό δαίμονας. Αποφασίστηκε νά ξεθάψουν τό κουφάρι και νά του ξερριζώσουν τήν καρδιά μέσα στήν εκκλησία. Ό χασάπης τής Μυκόνου, γέρος και αδέξιος άντί ν' άνοιξη τό στέρνο άνοιξε τήν κοιλιά. Εψαξε, έψαξε άλλά δέν εύρισκε αυτό πού ζητουσε. Κάποιος του είπε ν' άνοιξη τό διάφραγμα. Ετσι έβγαλαν τήν καρδιά. Γιά νά καλυφθή ή μπόχα του πτώματος έκαιγαν λιβάνια. Άλλά τό θυμίαμα, καθώς ανακατευόταν μέ τις αναθυμιάσεις του κουφαριού προκαλούσε φοβερώτερη μπόχα. Οί φτωχοί άνθρωποι τρελλάθηκαν. Πάθαιναν παραισθήσεις έβλεπαν εφιαλτικά οράματα. Φώναζαν πώς άπό τό ανοιγμένο κουφάρι έβγαινε πηχτός καπνός. Πού νά τολμήσουμε νά τούς πούμε πώς ήταν άπό τό λιβάνι. Μέσα στήν εκκλησία αντηχούσε μονάχα ή κραυγή «βρυκόλακας»! «βρυκόλακας»! Άπό τό θόρυβο θαρούσες πώς θά γκρεμισθή ό θόλος του ναού. Ό χασάπης έβανε όρκο πώς τό πτώμα ήταν όλόζεστο. Μερικοί έλεγαν πώς τό αίμα ήταν κατακόκκινο.

»Τό φοβερό νέο απλώθηκε άπό σοκάκι σέ σοκάκι σ' όλη τήν πολιτεία. Και σέ λίγο ώρμησαν στήν εκκλησία ένα πλήθος νησιώτες πού βεβαίωναν πώς όταν έφεραν τό πτώμα άπό τά χωράφια ήταν ακόμα ζεστό. Σίγουρα λοιπόν είχε βρυκολακιάσει.
«Βρισκόμουν πλάι στο κουφάρι γιά νά βλέπω καλύτερα. Παρά λίγο νά λιποθυμήσω άπό τή δυσωδία. Άλλά οί ζαλισμένοι νησιώτες ξέφρενοι άπό τήν τρομάρα, νόμιζαν πώς είχε ακόμα ζωή. Ζήτησαν τή γνώμη μου και τούς είπα ότι είναι εκατό τά εκατό πεθαμένος. Τούς εξήγησα ήρεμα όλα τά περίεργα φαινόμενα και τις παραισθήσεις. Ποιος νά μ' άκούση ;

»Πήραν τήν καρδιά στήν ακρογιαλιά και τήν έκαψαν. Μ' όλα αυτά ό βρυκόλακας δέν ένοούσε νά ήσυχάση. Εγινε περισσότερο επιθετικός. Ανοιγε πόρτες, ακόμα και δωμάτια, ξυλοκοπούσε ανθρώπους τή νύχτα, έσπαζε παράθυρα, έσκιζε φορέματα, άδειαζε τις κυψέλες τών μελισσιών και τά κρασοβάρελα. Μονάχα στο σπίτι του προξένου όπου είχαμε έγκατασταθή δεν τόλμησε νά τρυπώση.

» Ολο τό νησί είχε ύποστή ομαδική παράκρουση. Ακόμα και οί έξυπνοι και οί μορφωμένοι είχαν παρασυρθή. ~Ηταν μιά αρρώστια του εγκεφάλου, επικίνδυνη όπωςή μανία ή ή λύσσα. Οικογένειες εγκατέλειπαν τά σπίτια τους και έστηναν τά κρεβάτια τους καταμεσίς στήν πλατεία γιά νά περάσουν τή νύχτα τους. Δέν υπήρχε άνθρωπος πού νά μήν είχε διαπιστώσει τήν παρουσία του βρυκόλακα.'Όλη τή νύχτα άκουγες θρήνους. Πολλοί βγήκαν οικογενειακώς στά χωράφια.
"Κάποιος είπε πώς τό κακό οφείλεται σέ μιά παράλειψη κατά τήν τελετή του έξορκισμού. Ή λειτουργία έπρεπε νά γίνη μετά τήν αφαίρεση της καρδιάς. Ετσι ξαναβρεθήκαμε στήν αναστάτωση της πρώτης μέρας. Γενική σύναξη πρωί και βράδυ, λιτανείες τρεις μέρες και τρεις νύχτες.Οί παππάδες υποχρεώθηκαν νά νηστέψουν αυστηρά. Τούς έβλεπες νά τρέχουν άπό σπίτι σέ σπίτι μέ τήν αγιαστούρα στό χέρι.

» Είπαμε στους προεστούς νά στήσουν ενέδρες τή νύχτα και νά παρατηρήσουν τί συμβαίνει στήν πολιτεία. Ετσι έπιασαν μερικούς βαγαπόντηδες πού είχαν προκαλέσει όλη τήν αναστάτωση. Δέν ήταν βέβαια οί πρώτοι δράστες και τούς άφησαν ελεύθερους. Γιά ν' αναπληρώσουν τή νηστεία της φυλακής άρχισαν ν' αδειάζουν τή νύχτα τά σπίτια τών κατοίκων πού είχαν εγκαταλείψει τό βιός τους . Ετσι ξανάρχισαν οί λιτανείες.

»Μιά μέρα, άφού κάρφωσαν κι' έγώ δέν ξέρω πόσα γυμνά σπαθιά πάνω στό μνήμα του βρυκόλακα (ξέθαφταν τό πτώμα τρεις ή τέσσερες φορές τήν ημέρα ανάλογα μέ τίς εμπνεύσεις του καθενός) ένας Αρβανίτης πού βρέθηκε στή Μύκονο είπε μέ ύφος μεγάλου σοφού ότι είναι γελοίο νά καρφώνουν τόν βρυκόλακα μέ σπαθιά χριστιανικά.
— Δέν βλέπετε χαζοί, ότι ή λαβή αυτών τών σπαθιών έχει τό σχήμα του σταυρού κι' εμποδίζει τόν Σατανά νά βγή άπό τό κουφάρι ; Χρειάζονται τούρκικα σπαθιά!
»Άλλά και ή συνταγή του Αρβανίτη δέν ωφέλησε. Ό βρυκόλακας φαινόταν άτρωτος. Δέν ήξεραν πιά σέ ποιόν άγιο νά προσευχηθούν.
«Ξαφνικά μιά φωνή υψώθηκε άπ’ όλη τήν πόλη : πρέπει νά κάψουμε ολόκληρο τό βρυκόλακα. Ξέθαψαν πάλι τό κουφάρι και τό κουβάλησαν στήν πούντα του Αη Γιώργη, άναψαν δυνατή πυρά μέ πίσσα (Οχι ξύλα, άπό φόβο μήπως ό βρυκόλακας σβήσει τή φλόγα) και τό αποτέφρωσαν. Ό διάβολος είχε παγιδευθή κι' εξοντώθηκε. Ηταν καιρός. Γιατί οί περισσότερες οικογένειες ετοιμάζονταν νά μεταναστεύσουν στήν Τήνο ή στή Σύρο».


Οί λαϊκές δεισιδαιμονίες γιά τά βρυκολακιάσματα έταλάνισαν τόν τόπο μας και κατά τούς σκοτεινούς αιώνες της εθνικής δουλείας. Περιστατικά ομαδικών ψυχώσεων αναφέρονται κατά τή διάρκεια του Εικοσιένα,κατά τήν περίοδο πού ακολούθησε τήν εθνική αποκατάσταση, ακόμα και κατά τίς πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας.
Οί δεισιδαιμονίες έπαιρναν διαστάσεις λαϊκού πανικού και άλλοφροσύνης, όπως ύστερα άπό τίς επιδημίες πού προκαλούσαν θανατικό.

Το 1823 ή Νάξος είχε άποδεκατισθή άπό τήν ευλογιά. Τότε ακριβώς άρχισαν στο νησί τά ομαδικά βρυκολακιάσματα τών πεθαμένων. Τά κωμικοτραγικά επεισόδια πού ακολούθησαν ιστορεί ό σύγχρονος Ν. Δραγούμης («Ιστορικαί Αναμνήσεις», 'Αθήναι 1937 τόμ. Α' σελ. 109-111.):
»Έπειδή δέ πολλοί απεστάλησαν υπό τής νόσου εις τά βασίλεια του Πλούτωνος, διεδόθη και έπιστεύθη ή είδησις ότι, στασιάσαντες αθρόοι έν τω Αδη οί νεκροί, έβιάσαντο τόν Χάρωνα νά έπαναφέρη αυτούς εις τά άνω. Και καθ' έσπέραν, μόλις δύοντος του ηλίου, δρομαίοι έπανήρχοντο πάντες είς τά ίδια, και συζυγούντες περίφοβοι διά διπλών και τριπλών μοχλών θύρας τε και παρά¬θυρα, έμπεδούντες δέ και διά σωρείας στρωμάτων, προσκεφαλαίων και άλλων σκευών, κατεκλίνοντο στένοντες και τρέμοντες ώς ό Κάιν.

»Οί βουρκόλακες όμως, λεπτυνθέντες υπό του θανάτου, είσέδυον και διά κεκλεισμένων τών θυρών είς τά άδυτα και έφόβουν, ενίοτε δέ και έκακοποίουν τούς ζώντας. "Οτε δέ άνέτελλεν ή ημέρα και ήνοίγοντο αί οίκίαι, εξερχόμενοι άνδρες τε και γυναίκες, διηγούντο τρεμούση τη φωνή τά παράτολμα έργα και λόγια τών βουρκολάκων. Και τουτον μεν ήπείλησε νά ξυλοκοπήση υψηλόσωμός τις και σκελετώδης εάν ήρνείτο αύτώ τροφήν και πόσιν, ταύτης δέ τήν ξανθήν μακράν κόμην ήγωνίζετο ν' ανάσπαση φθονερά γείτων άγριαίνουσα ώς μέγαιρα τούς οφθαλμούς, και εκείνης τούς περιλεύκους και κυδωνιώντας κόλπους έτόλμησε νά ψαύση ίεροσύλως αύθαδες άλλ' ώραίον μειράκιον.

»Μυλωθρός δέ κάτοικων παρά τη οικία μου είχε δύο θυγατέρας, ωραίας ή μή δέν ενθυμούμαι, αίτινες φρίττουσαι διηγούντο καθ' έκάστην πρωίαν, πώς βουρκόλακες δύο, εισερχόμενοι μετά πάταγου και άνατρέποντες τά έπιπλα, έκτύπουν δεξιά και αριστερά και έγρύλιζον και παρεβίαζον τάς θύρας και «πέντε σισύραις έγκεκορδυλημένας» υπό του φόβου, άπεκάλυπτον και παρέσυ¬ραν και έβασάνιζον ποικιλοτρόπως τάς ταλαίπωρους δι' όλης της νυκτός. Ό δέ πατήρ, όστις έξησφαλισμένος εντός ετέρου κοιτώνος ήγρύπνει κρατών πυροβόλον, έπεκύρου τά λεγόμενα και όδυρόμενος έσφραγίζετο διά του σημείου του σταυρού.

»Ησαν όμως και οί μή πιστεύοντες είς βουρκόλακας, οίτινες άγαπώντες νά φιλοσοφώσι περί τάς ανθρωπίνους αδυναμίας και τήν περί τό εύρίσκειν τέχνας δεινότητα τών γενναίων, έμαθον παρελθούσης τής επιδημίας ότι οί δύο εκείνοι νυκτοκόρακες, έγκύψαντες μετά πολλού ζήλου είς τήν θεωρίαν τής θεογονικής επιστήμης τών αρχαίων, πολλάς δέ απορίας άπαντήσαντες, ένόμισαν μαθηματικώτερον νά λύσωσιν αύτάς, ώς πάλαι ποτέ Ζεύς, διά πειραμάτων, διό και μετεμόρφωσαν εαυτούς μέν εις Δίας, τά δέ δύο αθώα θυγάτρια του μυλωθρού είς Λητώ και Σεμέλην.

»Έν τοσούτω τών βουρκολάκων και ό αριθμός και ή τόλμη έπηυξάνετο. Βαθυπώγων τις Πρωτοσύγελλος (ίστέον δέ ότι ή εκκλησία του Αιγαίου έπλούτει τω καιρώ έκείνω Σακελλιώνων, Πριμικηρίων, Σικέλλων, Καστρηνίων, Ρεφερενδαρίων, Πρωτεκδίκων, Πρωτονοτάριων και άλλων αξιωματούχων, πάντων αγίων), γνωστός δια το φιλομειδές και φιλευτράπελον αύτου, προσβληθείς ύπο της ευλογίας, μετέβη εις τούς ουρανούς- άλλά καταβάς δικαιώματι βουρκόλακος εις τον κόσμον κατώρθωσε δυνάμει του σεβασμίου αύτου πώγωνος νά καθυποτάξη εις τά ίδια νεύματα πάντας τούς λοιπούς συναδέλφους καί νά κατάρτιση μυρίανδρον φάλαγγα, ήτις, πρωτοστάτην τάξασα αυτόν τον άγιον Πρωτοσύγκελλον καί στρατολογούσα καθ' έκάστην νεοσύλλεκτους περιεπλανάτο τήν νύκτα τάς οδούς καί έκορυβαντία καί έκραιπάλα καί ήλάλαζε καί έκορύφου τον τριγμόν τών οδόντων».

Μιά μακάβρια υπόθεση βρυκολάκων ειχε συνταράξει τό 1846 τήν Κορινθία. Αναστατώνονται οί Αρχές, κινητοποιείται ή κυβέρνηση, ειδοποιείται ή Ιερά Σύνοδος. Σπεύδει έπί τόπου ό επίσκοπος Αίγίνης καί αρχίζει τούς εξορκισμούς, τίς ιερουργίες, τούς αγιασμούς καί τά εύχέλαια (Έφ. «Άθηνα», φ. 31 Δεκεμβρίου 1848).

http://skinious.blogspot.com/2010/04/17-23.html