Α Ρώσος Πρόξενος στη Σαντορίνη

Από την ημερίδα του Κέντρου ΕλληνοΡωσικών Σπουδών ( Κ.ε.ρ.ι.ε.) http://www.hecucenter.ru/word-files/KERIE%20BOP.pdf η οποία έγινε στη Σαντορίνη το Σεπτέμβριο του 2006 με θέμα Ρώσοι Διπλωμάτες στο Αρχιπέλαγος

μπορούμε να διαβάσουμε κάποιες Ιστορικές Πληροφορίες για τη Σαντορίνη
Ενδεικτικά σας έχω παραθέσει απόσπασμα από την ομιλία του Grigori Arsh στο οποίο αναφέρεται στο α Ρώσο Πρόξενο στο νησί! Επισκεφτείτε τη Σελίδα και δεν θα χάσετε




Grigori Arsh Τα νησιά του Αρχιπελάγους, μεταξύ των οποίων και η Σαντορίνη, σύμφωνα με τις εκθέσεις των Ρώσων προξένων την περίοδο της Μεγάλης Αικατερίνης


Grigori Arsh Τα νησιά του Αρχιπελάγους, μεταξύ των οποίων και η Σαντορίνη, σύμφωνα με τις εκθέσεις των Ρώσων προξένων την περίοδο της Μεγάλης Αικατερίνης
Οι επαφές του νησιού με τη Ρωσία δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο του ρωσο – τουρκικού πολέμου των ετών 1768 – 1774. Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών η Σαντορίνη συγκαταλέχθηκε Κατά τη διάρκεια των εχθροπραξιών που έγιναν στο Αιγαίο η Σαντορίνη συγκαταλέχθηκε στην ομάδα νησιών, που αναγνώρισαν την εξουσία της Ρωσίας στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων αυτών μία φρεγάτα, που κατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις από τον εχθρό και την ενέταξαν στο ρωσικό στόλο, ονομάστηκε “Σαντορίνη”. Η ιστορία, ωστόσο, παραμονής στη Σαντορίνη του πρώτου Ρώσου Προξένου μέχρι τώρα ουσιαστικά είναι άγνωστη. Ο Έλληνας ιστορικός Ματθαίος Μηνδρινός γράφει στην ενδιαφέρουσα μελέτη του ‘Θηραικά Ανάλεκτα’: «… η ίδρυση και λειτουργία του (Ρωσικού προξενείου) τοποθετείται μετά την κατάκτηση των Κυκλάδων από τους Ρώσους. Η έρευνα δεν έχει εντοπίσει ακόμη το Αρχείο του εν λόγω προξενείου….». Αλλά, οι ανιχνεύσεις μας στα Ρωσικά Αρχεία μας επιτρέπουν, σε σημαντικό βαθμό, να αναπληρώσομε αυτό το κενό. Βρήκα τις εκθέσεις του πρώτου Ρώσου προξένου στη Σαντορίνη και κάποια βιογραφικά στοιχεία για τον ίδιο. Πρώτος Ρώσος πρόξενος στη Σαντορίνη χρημάτισε ο Νικολάι Αναστάσιεφ. Ο Αναστάσιεφ υπήρξε Έλληνας, με ιδιαίτερη πατρίδα την Κορώνη (Πελοπόννησος). Ο πατέρας του είχε χρηματίσει Γενικός Πρόξενος της Μεγάλης Βρετανίας στην Κορώνη. Το 1770, όταν ο ρωσικός στόλος δραστηριοποιήθηκε στα παράλια της χερσονήσου (Σ.τ.Μ. – δηλ. της Πελοποννήσου, κατά τη διάρκεια των Ορλωφικών), αυτός τροφοδοτούσε τις ρωσικές δυνάμεις με τρόφιμα και λοιπά απαραίτητα αγαθά, αρνούμενος να λάβει οποιαδήποτε αποζημίωση. Οι Τούρκοι, όταν το αντελήφθησαν, ως εκδίκηση πυρπόλησαν κατοικίες της Κορώνης, που ανήκαν στην οικογένεια “Αναστάσιεφ” Ο ίδιος ο Νικολάι Αναστάσιεφ, μαζί με χιλιάδες άλλους Έλληνες εθελοντές, συμμετείχε στις επιχειρήσεις του ρωσικού ναυτικού στο Αρχιπέλαγος. Μαζί με το ναυτικό αφίχθη στη Ρωσία και εδώ συνέχισετη στρατιωτική του υπηρεσία. Το 1786 ο αξιωματικός Αναστάσιεφ διορίσθηκε Ρώσος πρόξενος στη Σαντορίνη και στις 25 Αυγούστου (5 Σεπτεμβρίου) του ίδιου έτους έφθασε στο νησί. Μετά από αυτό διεξήχθηκε η επίσημη διαδικασία ανάληψης υπηρεσίας από τον Πρόξενο, που περιγράφεται από τον ίδιο στην πρώτη του αναφορά με ημερομηνία 18 (29) Σεπτεμβρίου 1786.
Η παραμονή του στονησί διήρκησε 8 περίπου μήνες. Εγκατέλειψε το νησί τον Απρίλιο του 1787 τέσσερις μήνες πριν την έναρξη του νέου ρωσοτουρκικούπολέμου.
Μετά το Ρώσο-Τουρκικό πόλεμο της περιόδου 1787-1791 ορισμένα ρωσικά προξενεία στο Αρχιπέλαγος σταμάτησαν τη λειτουργία τους. Σε αυτά συγκαταλέγεται και το προξενείο της Σαντορίνης. Σε άλλα νησιά του Αιγαίου, ωστόσο, ρωσικά προξενεία εξακολουθούσαν να λειτουργούν μέχρι την έναρξη της Επανάστασης. Οι αναφορές των Ρώσων Προξένων στα εν λόγω νησιά, αναξιοποίητες σχεδόν από τους ερευνητές, αποτελούν αξιόλογη πηγή για τη μελέτη του βίου των κατοίκων του Αρχιπελάγους τις παραμονές της Εθνικοπελευθερωτικής Επανάστασης.

Γεώργιος Κονδύλης - Σαντορίνη

Γεώργιος Κονδύλης ( 1879 – 1936) Στρατιωτικός πολιτικός και Πρωθυπουργός της χώρας, που διαδραμάτισε πρωτεύοντα ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου. Στις 21 Αυγούστου 1926 συνετέλεσε καθοριστικά στην ανατροπή της οπερετικής δικτατορίας του στρατηγού Θεόδωρου Πάγκαλου. Ο δικτάτορας, που παραθέριζε στις Σπέτσες, προσπάθησε να αντιδράσει με το Ναυτικό, αλλά ο Κονδύλης είχε προσεταιρισθεί στρατιωτικούς φίλα προσκείμενους στον Πάγκαλο, που βρίσκονταν σε θέσεις - κλειδιά στον στρατό ξηράς. Τον Φεβρουάριο του 1926 ο Κονδύλης είχε επιχειρήσει να ανατρέψει τον Πάγκαλο, αλλά προδόθηκε και εκτοπίστηκε στη Σαντορίνη. Απελευθερώθηκε δύο μήνες αργότερα, όταν υποστήριξε την υποψηφιότητα Πάγκαλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας. ( Ενδεικτική βιβλιογραφία : http://www.sansimera.gr/biographies/191)

Θηραϊκή Αποικία Κυρήνη στη Λιβύη

Σε παλαιότερο τεύχος Οκτώβριος 2009 της εφημερίδας " Θηραϊκά Νέα" διαβάζουμε το παρακάτω κείμενο του Ιστορικού Σαράντου Καργάκου σχετικά με την Κυρήνη

Η Africa Graecia της Θήρας

Ο ελληνικός κόσμος ήταν και είναι, από τα πρώτα ιστορικά του φανερώματα, ένας κόσμος σε διαρκή κινητικότητα. Γι αυτό είναι σωστό να μην μιλάμε για Ελλάδα, αλλά για… Ελλάδες. Εκτός από τη Magna Graecia της Νότιας Ιταλίας και Σικελίας, υπήρξε η Adriatica Graecia, η Ελλάς του Ροδανού, με προέχουσα πόλη τη Μασσαλία, που μας έδωσε τον πρώτο μεγάλο θαλασσοπόρο της Ιστορίας, τον Πυθέα, η Ελλάς των Στενών της Προποντίδος, με προέχουσα πόλη το Βυζάντιο, που ως Κωνσταντινούπολη ή Ινσταμπούλ ( εις την Πόλη), σφράγισε χιλιάδες χρόνια την ιστορική εξέλιξη. Υπήρξαν οι Ελλάδες του Εύξεινου της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας ως πέρα στις απώτατες ακτές της Ασίας. Υπήρξε όμως και η Ελλάδα της …. Θήρας. Το «λαβογέννητο» νησί του Αιγαίου είναι αυτό που δημιούργησε την Africa Graecia την Ελλάδα της Αφρικής. Κι αυτό από την παλαιότατη εποχή. Όπως δείχνει η τοιχογραφία του Ακρωτηρίου ( νηοπομπή), οι Θηραίοι είχαν εξαπλώσει τη ναυτική κυριαρχία τους ως τη Λιβύη.
Μπορεί ο κόσμος που δημιούργησε τον πολιτισμό του Ακρωτηρίου να χάθηκε εξ αιτίας της γνωστής εκρήξεως, που λόγω « σεισμοπάθειας» των ειδικών, ακόμη δεν προσδιορίστηκε χρονολογικά, ωστόσο κάποτε ήλθαν από τη Σπάρτη οι Αίγειδες υπό τον Θήρα, που έδωσε το όνομά του στο νησί και συνάμα το δωρικό του χαρακτήρα . αλλά ο χώρος ήταν μικρός και φτωχός και τότε δεν υπήρχε…. Τουρισμός! « Έτσι σύμφωνα με τον χρησμό της Πυθίας, οι Θηραίοι, υπό τον Βάττο με οδηγό αρχικά τον πορφυροαλιέα Ορόβιο από την πόλη Ίτανο της νότιας Κρήτης, έφθασαν στη Λιβύη, έμειναν αρχικά στη νήσο Πλατέα και μετά εγκαταστάθηκαν σε μία περιοχή και ίδρυσε πόλη την Κυρήνη, μια από τις ένδοξότερες πόλεις του « Λαού των Βατράχων», όπως ονομάζει προσφυώς τους Ελληνές ο Πλάτων. Χάρη στο σπάνιο φαρμακευτικό φυτό ( έκανε και για φαγητό) το σιλφιο, χάρη στη γενικότερη ευφορία του εδάφους, κυρίως όμως χάρη στην αξιοσύνη των κατοίκων της, η Κυρήνη, παρότι σήμερα ανεστημένη κατά μικρό μέρος, διαθέτει έκταση και όγκο μνημείων που ξεπερνά μαζί την Ολυμπία και τους Δελφούς. Κάθε μέρα έρχονται πολλά σε φως, χωρίς καμία ελληνική συνδρομή ( κακώς). Η Κυρήνη ανέδειξε μεγάλους Ολυμπιονίκες, που τους ύμνησε ο Πίνδαρος, σπουδαίους νομοθέτες ( πρώτη μορφή δημοκρατίας), μία πλειάδα φιλοσόφων με αρχηγέτη τον Αρκεσίλαο, μεγάλους ποιητές , με κορυφαίο τον Καλλίμαχο, και με ένα σπουδαίο επιγραμματοποιό και σημαντικό πνευματικό κεφάλαιο του χριστιανισμού, τον Συνέσιο τον Κυρηναίο.
Και το σπουδαίο. ΟΙ Κυρηναίοι ουδέποτε επί 1000 και πλέον χρόνια λησμόνησαν την από τη Θήρα και τη Σπάρτη καταγωγή τους. Ας μην τους λησμονάμε και εμείς. Ένα ταξίδι εκεί είναι μάθημα ελληνικότητας.

Ελληνική Κοινότητα Θήρα στην Ουκρανία

Και όμως είναι αλήθεια!! Ελληνική Κοινότητα « Θήρα» στην Ουκρανία στον Δνείστερο Ποταμό. Έχει ιδρυθεί τον 7^οπ.Χ. αιώνα

Σας παραθέτω δελτίο τύπου ( το τελευτααίο που βρήκα) από την Προξενείο της Ουκρανίας για επίσημη Επίσκεψη στην Κοινότητα Θήρας.

To "kallistorwntaS" δεν είναι σε θέση αυτή τη στιγμή να σας αναφέρει άλλα ιστορικά στοιχεία!! Προσπαθώ να έρθω σε επαφή με Ελληνες της περιοχης έτσι ώστε αν γνωρίζουν να μου εξηγήσουν την ιστορία της Ελληνικής Κοινότητας " Θήρα".... Πάντως το γεγονός της ύπαρξης τόσο παλιάς Πόλης με το όνομα Θήρα: όλο και κάτι θα σημαίνει

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΠΡΟΞΕΝΟΥ ΣΤΟ ΜΠΕΛΓΚΟΡΟΝΤ- ΔΝΕΣΤΡΟΦΣΚΙ (15.06.2006)

Την Τετάρτη, 15 Ιουνίου 2006, ο Γενικός Πρόξενος, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση της Ελληνικής Κοινότητας «Θήρα», επισκέφθηκε την πόλη Μπέλγκοροντ Δνειστρόφσκι, η οποία απέχει από την Οδησσό περίπου 80 χλμ και ευρίσκεται στις εκβολές του ποταμού Δνείστερου. Μετά την υποδοχή από τον πρόεδρο της Ελληνικής Κοινότητας, κ. Ιβάν Μαλεζίδη, ακολούθησε επίσκεψη στην εκκλησία Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και συνάντηση με μέλη της ελληνικής κοινότητας. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε επίσκεψη στο φρούριο Μπέλγκοροντ-Δνειστρόφσκι (Άκκερμαν) και στον αρχαιολογικό χώρο του οικισμού της Θήρας.

Ακολούθησε συνάντηση με τον Δήμαρχο του Μπέλγκοροντ-Δνειστρόφσκι, κ. Νικολάϊ Ντατσένκο, στο Δημαρχείο. Η συνάντηση έγινε σε άριστο κλίμα, και κατ’ αυτήν επιβεβαιώθηκαν οι στενές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και των δύο λαών. Τονίσθηκε και από τις δύο πλευρές ότι οι σχέσεις αυτές θα πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω και να διευρυνθούν κυρίως στο οικονομικό πεδίο. Επίσης η Ουκρανική πλευρά εξέφρασε την επιθυμία να προβεί σε αδελφοποίηση με Ελληνική πόλη.

20.000 Λεύγες.....στο Ηφαίστειο της Σαντορίνης

Ξέρετε ότι ο Ιούλιος Βέρν ήταν ανάμεσα στους παρατηρητές της έντονης ηφαιστειακής δράσης της Νέας Καμένης μεταξύ 26 Ιανουαρίου 1866 - 1870. ( Πληροφορίες για την έκρηξη αυτή εδώ

Συγκεκριμένα, στις στο 29ο Κεφάλαιο αναφέρει τα παρακάτω σχετικά με τη Σαντορίνη

 « The panels opened, and I saw the sea entirely white all round. A sulphurous smoke was curling amid the waves, which boiled like water in a copper. I placed my hand on one of the panes of glass, but the heat was so great that I quickly took it off again.

-          Where are we?" I asked.

-          Near the Island of Santorini, sir," replied the Captain. "I wished to give you a sight of the curious spectacle of a submarine eruption.

-          I thought," said I, "that the formation of these new islands was ended."

-          "Nothing is ever ended in the volcanic parts of the sea," replied Captain Nemo; "and the globe is always being worked by subterranean fires. Already, in the nineteenth year of our era, according to Cassiodorus and Pliny, a new island, Theia (the divine), appeared in the very place where these islets have recently been formed. Then they sank under the waves, to rise again in the year 69, when they again subsided. Since that time to our days the Plutonian work has been suspended. But on the 3rd of February, 1866, a new island, which they named George Island, emerged from the midst of the sulphurous vapour near Nea Kameni, and settled again the 6th of the same month. Seven days after, the 13th of February, the Island of Aphroessa appeared, leaving between Nea Kamenni and itself a canal ten yards broad. I was in these seas when the phenomenon occurred, and I was able therefore to observe all the different phases. The Island of Aphroessa, of round form, measured 300 feet in diameter, and 30 feet in height. It was composed of black and vitreous lava, mixed with fragments of felspar. And lastly, on the 10th of March, a smaller island, called Reka, showed itself near Nea Kameni, and since then these three have joined together, forming but one and the same island."

-          "And the canal in which we are at this moment?" I asked.

-          "Here it is," replied Captain Nemo, showing me a map of the Archipelago. "You see, I have marked the new islands."

I returned to the glass. The Nautilus was no longer moving, the heat was becoming unbearable. The sea, which till now had been white, was red, owing to the presence of salts of iron. In spite of the ship's being hermetically sealed, an insupportable smell of sulphur filled the saloon, and the brilliancy of the electricity was entirely extinguished by bright scarlet flames. I was in a bath, I was choking, I was broiled.

-          "We can remain no longer in this boiling water," said I to the Captain.

-          "It would not be prudent," replied the impassive Captain Nemo.

An order was given; the Nautilus tacked about and left the furnace it could not brave with impunity. A quarter of an hour after we were breathing fresh air on the surface. The thought then struck me that, if Ned Land had chosen this part of the sea for our flight, we should never have come alive out of this sea of fire.»

Η Σαντορίνη αναφέρεται αργότερα στο βιβλίο του Ιουλίου Βέρν "20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα" και ήταν η έμπνευση για το βιβλιο "Η Μυστηριώδης Νήσος", όπου, μάλιστα, ο καπετάνιος Νέμο και το πλήρωμα του παρακολουθούν μια ηφαιστειακή έκρηξη.

Το υπόλοιπο βιβλίο του Βερν καθώς και πολλά άλλα μπορείτε να τα διαβάσετε ηλεκτρονικά στο http://www.online-literature.com/ ενώ για το Κεφάλαιο 29 του βιβλίου του εδώ

Ναός του Αγίου Στεφάνου

Ο παλαιοχριστιανικός ναός του Αγίου Στεφάνου της Σαντορίνης βρίσκεται πάνω στο Μέσα Βουνό, στην είσοδο της Αρχαίας Θήρας... Ο Νάος έχει κτιστεί πάνω στα ερείπια πρωτοχριστιανικού ναού αφιερωμένο στον "Άγιο και φοβερό Αρχάγγελο Μιχαήλ", όπως αναφέρει σε επιστολή του, στον τότε Μητροπολίτη Δανιήλ, ο αρχαιολόγος Friedrich Freiherr Hiller von Gaertringen, ο οποίος το 1896 ξεκίνησε ανασκαφές στην Αρχαία Θήρα.

Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό που σήμερα ονομάζουμε "Μέσα Βουνό", παλαιότερα λεγόταν "Βουνό του Αγίου Στεφάνου", εξαιτίας της ύπαρξης του ναού. "Μέσα Βουνό" λεγόταν τότε ο αυχένας που ένωνε το βουνό με το βουνό του Προφήτη Ηλία, ο οποίος αυχένας σήμερα ονομάζεται Σελλάδα, όπως ήταν η ονομασία του στα αρχαία χρόνια...
Πηγή εδώ ( ( του Κλέαρχου Καπούτση))
Στο τόσο συναρπαστικό blog του φίλου Κλέαρχου http://klearchosguidetothegalaxy.blogspot.com/ θα βρείτε ιστορικά ταξίδια στη Σαντορίνη και όχι μόνο - συνδυαζόμενα με συναρπαστικές φωτογραφίες

Αρχέδημος ο Θηραίος ....

Αρχέδημος ο Θηραίος ο νυμφόλυπτος Φραδαϊσι
νυμφον τ' άντρον εξηργάξατο γράφει η Επιγραφή

Την έκταση του σημερινού Δήμου Βάρης κατελάμβανε ο Αρχαίος Δήμος του ΑΝΑΓΥΡΟΥΝΤΟΣ, της Ερεχθηίδος φυλής. Από τα ευρήματα φαίνεται ότι ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σε έκταση και πληθυσμό Δήμους της Αθήνας, αφού έστελνε στη Βουλή των 500σίων έξι (6) βουλευτές. ένα από τα πιο σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα είναι και το Σπήλαιο του Νυμφόληπτου. Το σπήλαιο έχει μεγάλη αρχαιολογική αξία γιατί είναι ίσως το μοναδικό στην Ελλάδα που έχει σκαλισμένα αγάλματα ( ανάγλυφα ) στο εσωτερικό του. Ο γλύπτης Αρχέδημος από τη Θήρα ( Θηραίος ) εγκαταστάθηκε στο σπήλαιο τον 5ο π.Χ. αιώνα και το μετέτρεψε σε τόπο λατρείας κυρίως των Νυμφών αλλά και του Απόλλωνα και του Πάνα. Ο Αρχέδημος άφησε την υπογραφή του στο χώρο με δύο επιγραφές και ένα ανάγλυφο του εαυτού του. Στη μία επιγραφή γράφει «Αρχέδημος ο Θηραίος και Χολείδης ταις Νύμφαις οικοδόμησε», δηλαδή «ο Αρχέδημος ο Θηραίος ως δημότης Χολλειδών οικοδόμησε το Νύμφαιον». Η άλλη επιγραφή αναφέρει «Aρχέδημος ο Θηραίος νυμφόλυπτος φράδαισι νυμφών τα άντρον εξηργάσατο», δηλαδή «ο Αρχέδημος ο Θηραίος, ο νυμφόληπτος, διασκεύασε το άντρο σε ιερό νυμφών, ενεργώντας υπό την επήρεια τους».

Περισσότερες Πληροφορίες και Πηγές εδώ

και εδώ